Emperor of Steel-กำเนิดใหม่จักรพรรดิเหล็กไหล – ตอนที่ 30 ก้าวแรก (3)

บทที่ 30  ก้าวแรก (3)
เมื่อลุคมาถึงโกดังขนาดยักษ์ เขาก็พบเข้ากับกองหินและกองไม้ขนาดใหญ่ ด้านหนึ่งมีกล่องขนาดใหญ่ซึ่งบรรจุไปด้วยอาเซนและศิลาเวมทมนตร์ที่สิ้นอายุการใช้งาน
“หินแข็งกำลังดี คุณภาพไม้ก็ดีมากด้วย…”
“วัสดุเหล่านี้ล้วนเป็นวัสดุที่ดีที่สุดที่ใช้ในการสร้างป้อมปราการและปราสาท แน่นอนเพราะเราขายแต่สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ”
เมื่อเห็นการตอบสนองต่อการประเมินของลุค ผู้บริหารของหอการค้าฮาเดสก็พูดด้วยความภาคภูมิใจ
หอการค้าฮาเดสเป็นบริษัทการค้าที่ทำการแลกเปลี่ยนอยู่ในโลกมืดเท่านั้น  แม้หอการค้านี้จะมีขนาดเล็กกว่าบริษัทอาลอนอยู่มาก แต่พวกเขาก็มีชื่อเสียงอย่างมากเนื่องจากเป็นที่รู้กันว่าเป็นบริษัทที่ซื่อสัตย์และละเอียดรอบคอบ
พวกเขายังแวะมาขายของใช้ในชีวิตประจำวันให้กับตระกูลรากันต์ อีกด้วยเดือนละครั้ง
“ว่าแต่ท่านจะเอาไปใช้ทำอะไรล่ะ? หรือว่าท่านกำลังจะซ่อมแซมปราสาทราชาปีศาจอย่างนั้นหรอ”
“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนั้นหรอก ทั้งหมดนี่ราคาเท่าไหร่กัน”
“ทั้งหมด 50,000 เปโซ”
ผู้บริหารมอบใบเสร็จให้กับลุค
“แพงกว่าที่คิดแหะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านครับ เราจัดหาสินค้าที่มีคุณภาพที่ดีที่สุดให้แก่ลูกค้าเท่านั้น นอกจากนี้เราทุกคนก็ต้องใช้เงินเหมือนกัน…”
“ตกลง ข้าจ่าย”
ลุคหยิบเงิน 50,000 เปโซออกมาและส่งมอบมันให้กับตัวแทนของหอการค้าทั้งหมด หลังจากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องทำงานใต้ดินพร้อมกับกล่องที่บรรจุศิลาเวทมนตร์
ตัวจ่ายมานานั้นเป็นเหมือนกับโรงไฟฟ้าที่จ่ายมานาให้กับเครื่องจักรหรืออุปกรณ์ต่างๆ
ในบางแง่มันก็คล้ายกับเครื่องยนต์หลักที่อยู่ในกิกันท์ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวของมันก็คือขนาดและพลังมรามันจ่ายให้
ในอดีต ตัวจ่ายมานาขของลุคนั้นมีพลังมากจนสามารถสร้างและควบคุมกองกำลังโกเลมได้แบบสบายๆ
“เป็นเวลานานมากแล้วที่ข้าได้สัมผัสสิ่งนี้…”
ลุคสัมผัสตัวจ่ายมานาของเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
เมื่อลุคตรวจสอบเสร็จเขาก็เริ่มเปลี่ยนชิ้นส่วนที่เสียหายหรือชำรุดกับอะไหร่ที่เขาซื้อมาจากหอการค้าฮาเดส
“หุหุ ฝีมือของข้ายังดีเหมือนเดิมจริงๆ”
แม้ร่างกายของเขาจะเปลี่ยนไปและวงเวทย์มนต์ดำก็ลดลงเหลือเพียงแค่ 3 วง แต่ประสบการณ์และความรู้ของเขาก็ยังคงอยู่
เขาใช้เวลาอันสั้นเพื่อเปลี่ยนชิ้นส่วนออกมาแล้วใส่กลับเข้าไป
หลังจากประกอบตัวจ่ายมานาเสร็จอีกครั้ง เขาก็เริ่มใช้เวทมนตร์บางอย่าง
ครึก! เคร้ง?!
เมื่อตัวจ่ายมานาเริ่มทำงาน เสียงที่ดังกึกก้องก็ดังขึ้น
แม้เวลาจะผ่านไปแล้วกว่า 500 ปี แต่มันก็ยังทำงานได้ราวกับว่าเป็นของใหม่
มานาเริ่มถูกแจกจ่ายให้กับอุปกรณ์ต่างๆเช่น วงเวทย์เทเลพอร์ท
แสงจากวงเวทย์เทเลพอร์ตเริ่มสว่างไปทั่วทั้งห้อง และในไม่ช้าก้อนหินและไม้ในโกดังก็เริ่มถูกดึงเข้ามา
คุง! ทุ่ง!
เครื่องจักรต่างๆในห้องทดลองเริ่มเคลื่อนไหวและทำการผลิตโกเลมขึ้นโดยอัตโนมัติ
หินและไม้เริ่มถูกตัดแต่ง ชิ้นส่วนที่ทำเสร็จแล้วจะถูกสลักด้วยวงเวทย์ด้วยเครื่องมือที่มีเวทมนตร์แห่งเปลวไฟ
ไม่ว่าจะเป็นในช่วงเวลาที่เขารับบท เซย์ม่อน หรือ ลุค  เขาก็มักจะสร้างโกเลมทั้งหมดด้วยความช่วยเหลือของเครื่องจักรที่อยู่ในห้องแล็บเท่านั้น
ดังนั้นเขาจึงสามารถผลิตสิ่งของจำนวนมากได้โดยใช้กำลังคนขั้นต่ำ แต่เขาไม่สามารถทำกระบวนการนี้ได้ตลอดไป
นอกเหนือจากวัสดุทั่วไปเช่นหินและไม้แล้ว โกเลมยังทำจากอัญมณีวิเศษและวัสดุวิเศษอื่นๆอีกมากมาย
และการแปรรูปวัสดุวิเศษเหล่านั้นก็จำเป็นต้องใช้ความประณีตและความระมัดระวังซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำได้โดยใช้เครื่องจักร
ฮาเดสมีวัสดุวิเศษจำนวนหนึ่งที่จำเป็นสำหรับการสร้างโกเลมแต่มันก็สร้างได้เพียง 20 ตัวเท่านั้น
“อย่าเพิ่งรีบร้อน ข้าต้องทำทีละอย่าง”
หลายสิ่งไม่สามารถทำได้ในครั้งเดียว
ไม่ว่างานนั้นจะเร่งด่วนสักเพียงใด แทนที่จะรีบเร่งทำให้เสร็จ ลุค กลับเลือกที่จะค่อยๆทำมันอย่างปราณีต และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาไม่เคยทำงานล้าช้าเพราะติดปัญหาที่ไม่คาดคิด
เมื่อพอใจกับการทำงานของเครื่องจักรแล้ว ลุคก็ย้ายไปที่ห้องทดลองลับและเริ่มฝึกฝนเวทมนตร์แห่งความมืด
ในตอนเย็น เมื่อลุคกลับไปที่คฤหาสน์ ฮานส์ก็อยู่ที่นั่นก็เริ่มจู้จี้เขา
“นายน้อย นี่ท่านไปที่ปราสาทราชาปีศาจด้วยตัวคนเดียวอีกแล้วหรอ?”
“ตอนเด็กๆข้าก็ไปที่นั่นคนเดียวได้ไม่ใช่รึยังไง”
“ตอนนั้นท่านยังเป็นเด็ก แต่ตอนนี้ทุกอย่างของตระกูลขึ้นอยู่กับชีวิตของท่านแล้วนะ…!”
ฮานส์พยายามอธิบายทุกอย่าง แต่เขาหยุดกลางคัน
“อย่างไรก็ตาม การออกไปข้างนอกคฤหาสน์ด้วยตัวเองก็เป็นเรื่องที่อันตรายเกินไป ดังนั้นโปรดพาฟิลิปไปกับท่านจะได้ไหม หรือไม่ก็อย่าไปไหนเลย”
“โอเค”
ลุคพยักหน้าและเดินเข้าไปยังห้องทำงานในคฤหาสน์ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จเขาก็เริ่มการจินตนาการถึงวิธีการพัฒนาที่ดินและอสังหาริมทรัพย์
อย่างไรก็ตามความคิดของเขาก็ต้องถูกระงับไปชั่วขณะ
ภายในห้องทำงาน ดิ๊กสันและคนรับใช้คนอื่นๆก็เริ่มเข้ามาและร้องไห้ออกมา
“นายท่าน เพื่อฟื้นฟูการค้าของเรา เราจำเป็นต้องสร้างถนนใหม่และเพิ่มร้านค้าในหมู่บ้านให้มากขึ้น และเงินในการสร้างทางหลวงและร้านค้า … ”
“เจ้ากำลังพูดถึงอะไร! เราต้องเคลียร์ที่ดินก่อน! การเกษตรเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของเรา! นายท่านกรุณาจัดการเรื่องเงินทุนสำหรับการจัดการบัญชีที่ดินก่อนเถิด!”
“ฮะ! เพื่อเพิ่มจำนวนประชากร สภาพความเป็นอยู่ของผู้อยู่อาศัยต้องได้รับการปรับปรุงก่อนสิ ดังนั้น…”
คนรับใช้คนหนึ่งได้พบกับผู้บริหารของหอการค้าฮาเดสที่กำลังจะเดินทางกลับหลังจากส่งมอบสินค้าเสร็จ  เขาได้รับข้อมูลมาว่านายน้อยของเขาได้จ่าย 50,000 เปโซไปเรียบร้อยแล้ว
ด้วยเพราะเหตุนี้ คนเหล่านี้จึงรู้ถึงเรื่องเงินที่ลุคมี
ความจริงที่ว่านายน้อยนั้นมีเงินอยู่ในมือของเขาหลังจากการพนันในบ่อนและการพนันในสนามประลองกิกันท์นั้นเป็นที่รู้จักกันไปทั่ว
ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งไปหาลุคและเริ่มขอร้องทีละคนเพื่อให้ลุคลงทุนกับการพัฒนาที่ดินและอสังหาริมทรัพย์
ลุคมีหน้าตาบูดบึ้ง
ในสถานการณ์แบบนี้ การลงทุนในอะไรสักอย่างก็คล้ายกับการดื่มยาพิษ
“เงิน 30,000 เปโซที่ใช้ในเหมืองมันหายไปไหนแล้วล่ะ?”
หากไม่ได้รับการวางแผนอย่างถูกต้อง ลุคก็คิดว่าเขาอาจหลงกลพวกลูกน้องที่คิดจะเอาแต่ได้ได้และอาจจะต้องใช้จ่ายมากกว่าที่จำเป็น
“หยุด!”
ลุคตะโกนขึ้นเพื่อสั่งให้พวกเขาเงียบ และเริ่มตอบด้วยท่าทางที่แน่วแน่
“ข้าเข้าใจในสิ่งที่พวกเจ้าทุกคนพยายามจะสื่อ แต่ข้ามีแผนชัดเจนอยู่แล้วว่าจะลงทุนในอสังหาริมทรัพย์อย่างไร ดังนั้นเราจึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป”
“แต่…”
“ก็_บอกว่าไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกไง!”
กวาง!
ลุคกระแทกโต๊ะด้านหน้า ซึ่งทำให้ดิ๊กสันและคนอื่นๆเงียบไป
ในขณะที่ฮานส์กำลังจะเข้ามาหาลุค เขาก็ได้เดินสวนกับคนรับใช้คนอื่นๆที่เดินออกมาด้วยสีหน้าหม่นหมอง
“ยังไงซะ ทำไมช่วงนี้ข้าถึงไม่เห็นมิวท์เลยละ”
ลุคก็ถามเมื่อวันก่อนเช่นกันเพราะเป็นเรื่องแปลกที่ไม่เห็นมิวท์ซึ่งเป็นพ่อมดเพียงคนเดียวและผู้พิทักษ์ทรัพย์สมบัติ
“เขาอยู่ในห้องทดลองเวทมนตร์ตลอดทั้งวันเลย เขาไม่ได้ออกมาตั้งแต่วันที่ท่านประสบอุบัติเหตุ”
“หืมจริงเหรอ”
มิวท์มาจากหอคอยเวทมนตร์ของเมืองเล็กๆจากอาณาจักรใกล้เคียง  ด้วยความไม่เต็มใจที่จะต้องยึดติดกับสถานที่เพียงแห่งเดียวเขาจึงออกจากหอคอยเวทย์มนตร์ในเมืองของเขาและเดินทางไปทั่วทวีป และในที่สุดเขาก็มาลงเอยที่รากันต์เมื่อ 12 ปีก่อน
ตอนนั้นเองที่จอมเวทเหล็กไหลคนก่อนที่ทำงานให้กับตระกูลรากันต์ได้เสียชีวิตลง
ในท้ายที่สุด อดีตเจ้านายคนก่อนจึงประกาศรับสมัครหาพ่อมดคนใหม่ ซึ่งมิวท์ที่รู้สึกถูกชะตากับเขาจึงมาสมัครและในที่สุด ปัจจุบันนี้เขาก็ยังทำงานเป็นจอมเวทเหล็กไหลและพ่อมดเพียงคนเดียวในที่ดินแห่งนี้
แต่หลังจากอุบัติเหตุผ่นไปได้หนึ่งเดือน มิวท์ก็เริ่มเสียสติพร้อมทั้งโทษตัวเองที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับนายน้อยของเขา
“บางที ข้าควรไปหาเขาหน่อย”
คนงานที่จำเป็นและน่าเบื่อที่สุดในที่ดินแห่งนี้ก็คือพ่อมด
คนรับใช้คนอื่นอาจถูกหลอกได้ แต่พ่อมดนั้นแตกต่างออกไป
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาคิดว่าหากเขาไม่สามารถทำให้พ่อมดคนนั้นกลายเป็นคนของเขาได้ ลุคก็จะขับไล่เขาออกไปแทน
เมื่อคิดได้แบบนั้นลุคลุกขึ้นยืนและมุ่งหน้าไปพบกับพ่อมด….