บทที่ 1029 ฉันคืนให้คุณ
“นาย!” เห้อเสียงโกรธจนไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
เขารู้ ต้นเหตุเรื่องทั้งหมดนี้คือเขาโลภอยากให้ฉินซึ่งเทียนนำพาความสะดวกให้แก่ตน แต่ถ้ารู้ตั้งนานแล้วว่าจะถลำลึกแบบนี้ เขาจะไม่เห็นด้วยกับคำขอของฉินซึ่งเทียนเด็ดขาด
ฉินซึ่งเทียนยิ้มจางๆ ขึ้นมา “แต่เห้อเสียง นายก็ไม่ต้องประหม่ามากเกินไปหรอกนะ เราทำความผิดด้วยกัน ชีวิตของฉันก็อยู่ในกำมือนายเหมือนกัน”
เห้อเสียงชะงักไป เงยศีรษะขึ้นมองฉินซึ่งเทียน
จริงๆ ด้วย ถ้าเขาเปิดเผยสิ่งที่ฉินซึ่งเทียนทำในวันนี้แม้เพียงเล็กน้อย ก็มากพอที่จะทำให้ชื่อเสียงเขาป่นปี้
คิดถึงตรงนี้แล้ว เห้อเสียงก็สงบลงนิดหน่อย
“นายยังต้องทำอะไรอีกไหม?” เห้อเสียงเอ่ยปากถาม
เขารู้ดี ฉินซึ่งเทียนตามตัวเองมาที่ห้องทำงาน ต้องมีจุดประสงค์อย่างแน่นอน
ฉินซึ่งเทียนยิ้ม “แน่นอน เพื่อทำลายหลักฐานอาชญากรรมของเรา”
……
จ้าวจิ้งขมวดคิ้วแน่น “พวกคุณทำลายหลักฐานไปแล้วเหรอ?”
เห้อเสียงพยักหน้า “เราให้คนไปทำลายกล้องวงจรปิด แก้วที่มียานอนหลับฉันเป็นคนเอามาล้างและทิ้งเอง วันนั้นคนในโรงแรมไม่น้อย ไม่มีใครสังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทางนี้”
ฉินซีกำหมัดแน่น
มิน่าล่ะ……
กล้องวงจรปิดถูกเปลี่ยน ไม่มีคนที่เรียกว่าชู้ ดังนั้นจึงไม่มีบันทึกเช็คอิน อุปสรรคที่เธอพบเจอหลังจากตามสืบ ทั้งหมดมีการอธิบายอย่างสมเหตุสมผล
ฉินซึ่งเทียนพิถีพิถันจริงๆ คนประเภทนี้ ใช้ความฉลาดทั้งหมดไปกับเรื่องพวกนี้ น่าเสียดายจริงๆ
“หลักฐานทำลายทั้งหมดแล้วเหรอ?” จ้าวจิ้งถามอีกครั้ง เน้นคำว่า “ทั้งหมด” อย่างลึกซึ้ง
เห้อเสียงยิ้ม “พวกนั้นที่ฉินซึ่งเทียนมันรู้ ได้ทำลายไปหมดแล้ว ส่วนอื่นๆ ……แน่นอนว่าไม่ได้ทำลาย”
ความหมายของเขาชัดเจนมากพอ
ไม่ว่าจะเป็นการบันทึกบทสนทนาระหว่างทั้งสองคน วัสดุสำหรับการทดสอบยา เขายังเก็บมันไว้
ฉินซีเงยศีรษะขึ้นมองเขา
เห้อเสียงไม่ได้โง่จนเกินไป ยังรู้ว่ามีจุดอ่อนเหลือในมือตัวเอง
แต่น่าเสียดาย ตั้งแต่ฉินซึ่งเทียนให้เขาเข้าร่วมเรื่องนี้ เขาก็ไม่ได้วางแผนให้เห้อเสียงถอย
……
ทั้งสองคนยุ่งอยู่ในห้องทำงานสักพัก ทำลายหลักฐานที่คิดได้ไปหมดแล้วถึงได้หยุด
ฉินซึ่งเทียนนั่งที่มุมโซฟา ดูสิ่งที่ถ่ายเมื่อครู่นี้อีกครั้ง แล้วหยุดหลายครั้ง
“นายกำลังทำอะไร?” เห้อเสียงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้
เดิมทีเขาไม่คิดว่าฉินซึ่งเทียนจะตอบ แต่ฉินซึ่งเทียนทำงานใหญ่เกือบเสร็จแล้ว จึงอารมณ์ดีมาก เอ่ยปากตอบว่า “ฉันจะแคปสักสองสามรูปออกมาจากในวิดีโอนี้ จะเป็นประโยชน์มาก”
“แคปรูป?” เห้อเสียงไม่เข้าใจ “เมื่อกี้ทำไมไม่ถ่ายรูปไปเลยล่ะ?”
ฉินซึ่งเทียนพ่นหัวเราะ “ถ้าถ่ายรูปมันจะชัดเจนเกินไปหรือเปล่า? คนปกติเวลาโดนถ่ายภาพจะไม่ขยับเลยเหรอ? แต่เหยาหมิ่นหลับเหมือนตาย แค่คนที่ถ่ายเคลื่อนไหว การถ่ายมันก็จะมีชีวิตชีวาขึ้นมา ทำให้รู้สึกน่าเชื่อถือ”
เห้อเสียงเข้าใจทันที
เห็นสายตาฉินซึ่งเทียน ก็รู้สึกแตกต่างกันนิดหน่อย
ฉินซึ่งเทียนคนคนนี้……เลวร้ายกว่าที่ตนคิด
ฉินซึ่งเทียนค่อยๆ นั่งเตรียมภาพเสร็จแล้ว และออกไปอย่างไม่รีบร้อน
เห้อเสียงเห็นท่าทางของเขา ก็รู้ว่าเขายังมีบางอย่างที่อยากพูด
“เห้อเสียง นายช่วยฉันมากขนาดนี้ ไม่ว่าด้วยอารมณ์หรือเหตุผล ฉันควรทำอะไรเพื่อขอบคุณนายสักหน่อย”
น้ำเสียงของฉินซึ่งเทียนจริงใจมาก ถ้าเมื่อครู่นี้เห้อเสียงไม่ได้เห็นว่าเขาเลวทรามแค่ไหน เกรงว่าจะถูกเขาหลอกทันที
“ไม่ต้อง” เห้อเสียงโบกมือ “เมื่อก่อนนายช่วยฉันไว้ไม่น้อย เรื่องนี้ถือว่าฉันคืนให้นาย”
เขาไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับฉินซึ่งเทียนอีกต่อไป
ฉินซึ่งเทียนหรี่ตา หยิบเอกสารหนึ่งออกมา วางไว้ตรงหน้าเห้อเสียง “นายดูแผนโครงการนี้ก่อน โครงการนี้ถือว่าเป็นโครงการที่น่าดึงดูดมากที่สุดที่เท่าที่ฉันเห็นมาในหลายปีมานี้ เดิมทีฉันไม่ได้วางแผนที่จะแบ่งปันผลลัพธ์กับใคร แต่ในเมื่อนายช่วยฉันมากขนาดนี้ ฉันก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว”
สีหน้าของเห้อเสียงเปลี่ยนไป
เขารู้ นี่คือเงินค่าปิดปากที่ฉินซึ่งเทียนมอบให้ตน
เนื่องจากเป็นเงินค่าปิดปาก ถ้าไม่รับ มันก็จะยิ่งอันตราย
ดังนั้นเห้อเสียงจึงก้มศีรษะลง อ่านแผนการฉบับนั้นอย่างตั้งใจ
……
“แผนโครงการที่มันให้คุณ คือโครงการที่ทำให้คุณตกเป็นจำเลยฟอกเงิน?” จ้าวจิ้งถาม
รอยยิ้มบนใบหน้าเห้อเสียงมีความหัวเราะเยาะตัวเองขึ้นมาเล็กน้อย “ใช่ ฉินซึ่งเทียนมองคนแม่นยำ เขามองแม่นยำ ถ้าฉันเผชิญหน้ากับผลตอบแทนที่อัตราสูงขนาดนั้น จะไม่มีทางไม่ใจเต้น”
ผลตอบแทนโครงการนั้นสูงมาก แต่ไม่สูงมากพอที่จะทำให้ถึงจุดที่เกิดความสงสัย และทุกส่วนของโครงการล้วนสมเหตุสมผลและถูกกฎหมาย ทำให้ไม่สามารถจับผิดได้
ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับเห้อเสียงแล้ว โครงการนี้ยังหมายถึงค่าปิดปากอีกด้วย การเฝ้าระวังในใจเขายังไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น
ขมวดคิ้ว “คุณตอบตกลงเขาทันทีเหรอ?”
เห้อเสียงส่ายศีรษะ “ฉันก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้น ฉันทิ้งเอกสารโครงการเอาไว้ บอกว่าขอพิจารณาสักสองสามวันแล้วจะตอบอีกที ดูเหมือนเขามั่นใจมากว่าฉันจะเข้าร่วมโครงการนี้ ก็ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว”
“แต่ผ่านไปไม่กี่วัน มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร” น้ำเสียงฉินซีมีความถากถางขึ้นมานิดหน่อย
“ใช่” เห้อเสียงก็ไม่ได้โมโห พูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา “โครงการนั้นน่าดึงดูดเกินไป ฉันไม่มีทางปฏิเสธ ดังนั้นวันต่อมาจึงโทรหาฉินซึ่งเทียนบอกเขาว่าฉันจะเข้าร่วมโครงการนี้ จากนั้นก็ทำตามคำขอของเขา จดทะเบียนไม่กี่บริษัทที่ต่างประเทศ”
สีหน้าจ้าวจิ้งและฉินซีหนักอึ้ง
……นั่นหมายความว่า ก่อนที่เหยาหมิ่นจะเกิดเรื่อง ฉินซึ่งเทียนได้พิจารณาดีแล้ว ต้องการปิดปากเห้อเสียงอย่างสมบูรณ์
“ตอนแรก โครงการเป็นไปอย่างราบรื่น บริษัททางนี้ฉันจดทะเบียนแล้ว ฉินซึ่งเทียนเงินทุนทางด้านนั้นก็เข้ามาอย่างรวดเร็ว” สีหน้าเห้อเสียงตกตะลึงไปหน่อย “แต่ตอนที่กำลังจะเริ่มต้นธุรกิจ ฉันก็ได้ยินข่าวว่าเหยาหมิ่นเกิดเรื่องแล้ว”
น้ำเสียงฉินซีค่อนข้างประชดประชัน “ตอนนี้คุณถึงเพิ่งรู้เหรอ? ข่าวของเหยาหมิ่นทุกคนคงรู้กันหมดใช่ไหม?”
เสียงเห้อเสียงทุ้มลงมา ส่ายศีรษะ “เมื่อก่อนฉันรู้ข่าวเหยาหมิ่นในหนังสือพิมพ์มาโดยตลอด แต่พอคิดว่านี่เป็นแผนปรุงแต่งที่ฉินซึ่งเทียนมันวางขึ้นมา และฉันก็มีส่วนร่วม จึงเลือกที่จะหนี ไม่ได้ไปอ่าน เมื่อข่าวเสียชีวิตของเหยาหมิ่นออกมามันก็ดึงดูดความสนใจฉัน”
ฉินซีไม่ได้พูดอะไรอีก จ้าวจิ้งทำท่าให้เห้อเสียงพูดต่อไป
“ฉันไม่คิดเลยว่าจะถึงเสียชีวิต รีบโทรหาฉินซึ่งเทียน แต่เขาบอกว่าเหยาหมิ่นฆ่าตัวตาย ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเราสองคน จะไม่สืบถึงตัวพวกเรา น้ำเสียงเขาผ่อนคลายมาก แต่ฉันไม่ได้รับการปลอบโยนง่ายขนาดนั้น ลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็กดเปิดข่าวเหยาหมิ่น”
ฉินซีพ่นหัวเราะ
เห้อเสียงไม่ได้รับอิทธิพลจากเขา แค่พูดต่อไปว่า “ตอนนี้ฉันถึงได้รู้ว่าเรื่องที่ฉินซึ่งเทียนทำไปนี้ มันไม่ได้การแต่งงานกับรักแท้เรียบง่ายอย่างที่เขาพูด”
จ้าวจิ้งเลิกคิ้วขึ้นมา “ทำไมคุณพูดแบบนี้?”
