บทที่ 14 ในใจของคุณยังคิดถึงเขา
คางโดนมู่วี่สิงเสยขึ้นมา ดวงตาคมดำของเขาช่างบาดลึก“ผมให้เวลาคุณหนึ่งอาทิตย์ไปแล้ว”
“ไม่พอ”เวินจิ้งดันมือของเขา
“ผมไม่เห็นด้วย”หน้าของมู่วี่สิงเย็นชา
เวินจิ้งปากจู๋ใส่ ด่าออกมาว่า：เผด็จการ
แม้ว่าจะพูดเบาๆแต่ว่ามู่วี่สิงได้ยิน“คุณนายมู่ ผมจะเผด็จการกับคุณเรื่อยๆ”
หัวใจของเวินจิ้งเต้นกระสับกระส่าย รู้สึกกลัวหน่อยๆ
“คุณอย่ามามากเกินไป！เราแค่แต่งงานปลอมๆ！คุยกันดีแล้ว！”เวินจิ้งพูดอย่างโกรธๆ ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกว่าลงเรือลำเดียวกันแล้วยากที่จะถอนออก
มู่วี่สิงยกปากบางๆขึ้น“ทะเบียนสมรสของเราคือจริง จะแต่งงานปลอมๆได้ไง？คุณนายมู่”
“คุณ……คุณหมายความว่าไง？”เวินจิ้งจ้องเขา
แขนยาวๆของมู่วี่สิงโอบเวินจิ้งเข้าไปในอ้อมกอด“มาทำให้สมจริง คุณปู่จะได้ไม่สงสัย เข้าใจไหม？”
“แต่ว่า……”
“ไม่มีแต่ว่า คุณนายมู่ ผมจะให้เกียรติคุณ แต่คุณอย่ามากวนผม ผมไม่มีเวลาและความอดทนที่จมาเอาใจคุณ”ตอนนี้มู่วี่สิงมีโทนเสียงเหมือนเดิมแล้ว
เวินจิ้งเงียบไปแล้วจึงถามว่า“พวกเราจะเอางี้จริงเหรอ？”
มู่วี่สิงจ้องเธอ แปปนึงก็ดันเธอไปชิดกำแพง แล้วจูบอย่างร้อนแรงเข้ามา
เสียงทุ้มๆของเขาอยู่ที่ข้างหู“ก็เหมือนตอนนี้”
……
กลับไปที่บ้านของตระกูลมู่ มู่เฉิงกับมู่วี่สิงคุยอยู่ที่ห้องทำงาน
“ฉันได้ยินว่าแกจะใช้เงินกองทุนของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป？”มู่เฉิงถาม เขามักจะไม่รบกวนเรื่องของมู่วี่สิง แต่ครั้งนี้เรื่องไม่ใช่เล็กๆ
“อือ ซื้อบริษัทการผลิตยาเทียนอี”
“แก……แกคิดดีแล้วใช่ไหม？นั่งมันยุ่งเหยิงมาก”มู่เฉิงขมวดคิ้ว
สีหน้าของยังปกติ“ควบซื้อภายใต้บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”
บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปคือบริษัทชั้นนำในประเทศ หลายปีมานี้แม้ว่าจะไม่โด่งดังอะไรมาก แต่มีการเติบโตอยู่เสมอ ความแข็งแกร่งตอนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะประเมิน
“แต่ไหนแต่ไรมาแกไม่ทำเรื่องไร้ค่าให้เปลืองแรง”มู่เฉิงไม่พอใจ
มู่วี่สิงกลับยกปากบางๆขึ้นมา“ไร้ค่ายังไง？ปู่ครับ ผมคิดมาดีแล้ว”
เวินจิ้งนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก
กลุ่มในวีแชทที่นานแล้วไม่มีการเคลื่อนไหวก็ดังไม่หยุด เวินจิ้งอ่านข้อความที่ยังไม่อ่านพวกนั้น สีหน้าก็ซีด
ฉืออี้เหิงกลับมาแล้วจริงๆ แล้วยังกลับมากับฉินเฟยด้วย
ตอนนั้นไม่ได้บอกว่าจะอยู่ที่ประเทศBเหรอ？ทำไมตอนนี้ถึงกลับมาล่ะ
เธออ่านข้อความพวกั้นต่อไป ในใจเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ
ที่แท้ก็กลับมาแต่งงาน แพลนว่าจะเชิญเพื่อนในห้องทุกคนแต่ว่าคงไม่รวมเธอด้วยมั้ง？
เวินจิ้งวางโทรศัพท์ลง แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น กลุ่มนั้นแอดหาทุกคน คืนพรุ่งนี้จะมีการนัดรวมตัวกัน จะเข้าร่วมต้องลงชื่อ
เวินจิ้งสติล่องลอยจนกระทั่งอั้ยเถียนโทรเข้ามา
“จิ้งจิ้ง พรุ่งนี้งานเลี้ยงห้องไปไหม？”
“ไม่ไป”เวินจิ้งพูดไปอย่างไม่คิดสักนิด
“เอแน่ใจ？ฉันว่าเธอไม่ควรทิ้วงโอกาสดีๆที่จะจัดการผู้ชายเลวๆ”อั้ยเถียนพูดอย่างขุ่นเคือง
ตอนนั้นฉืออี้เหิงยังคบกับเวินจิ้งก็ไปหาฉินเฟย แค่เพราะว่าตระกูลของฉินเฟยให้อนาคตที่สวยงามแก่เขาตอนนั้นเวินจิ้งรักเขาสุดหัวใจ แต่เขากลับทำร้ายเธอแบบนี้
“เถียนเถียน ฉันไม่อยากเจอเขา”
“โอเค งั้นฉันไปแทนเอง วางใจได้ ฉันไม่ปล่อยเขาแน่”
เวินจิ้งยิ้ม วางสายลง เงยหน้าไปก็เห็นว่ามู่วี่สิงลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“ไม่อยากเจอใคร？”มู่วี่สิงถามอย่างลวกๆ
“เพื่อนเก่าสมัยเรียนน่ะ”เวินจิ้งปอกเปลือกส้ม ปกปิดอารมณ์สูญเสียของตัวเอง
“ฉืออี้เหิง？”
ในใจของเวินจิ้งนิ่งไป ส้มในมือเธอลงไปที่พื้น
“คุณรู้จักเขาได้ไง？”เวินจิ้งถาม
แต่ว่าแปปนึงก็ตอบสนองเข้ามา มู่วี่สิงตรวจสอบเธออย่างละเอียดแล้ว ยังมีอะไรอีกที่ไม่รู้？
“ในใจของคุณยังคิดถึงเขา”น้ำเสียงของมู่วี่สิงดูมั่นใจ
