ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉินซีกับลู่เซิ่นทำเช่นนี้ ก็ไม่อะไรที่ไม่เหมาะสม
ฉินซีกับลู่เซิ่นหนุ่มหล่อสาวสวยคู่นี้ ทำให้ทุกคนต้องอิจฉา
แต่ตอนนี้ ฉินซีใส่หน้ากาก ดูเหมือนคุณชายน้อยที่ผิวบางเนื้อนุ่มและรูปหล่อ ส่วนลู่เซิ่นภาพลักษณ์คือหนุ่มหล่อ ทั้งสองจับมือกัน ยากที่จะไม่ให้ใครจ้องมอง
ฉินซีสัมผัสถึงสายตาที่แผดเผาจากทั่วทุกมุม ขมวดคิ้ว “อาเซิ่น หน้ากากของฉันมีปัญหาอะไรหรือเปล่า？ทำไมพวกเขาถึงมองพวกเรา？”
เธอถามด้วยความสงสัย รู้สึกกังวลใจเล็กน้อย
ฉินซีในเวลานี้ยังไม่รู้สาเหตุที่แท้จริง โดยส่วนใหญ่ถ้าทั้งสองออกไปข้างนอกด้วยกัน ก็มักจะจับมือกัน ไม่สามารถเปลี่ยนได้ในทันที เพราะคิดว่านี่เป็นสิ่งที่สมควรทำ
ตอนขึ้นมาลู่เซิ่นก็ไม่ได้สังเกตเลย ต่อมาทุกคนต่างจ้องไปที่มือที่จับกันของทั้งสองคน ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่า สาเหตุเกิดจากตรงไหน
เขาเขย่าแขนของฉินซี กล่าวอย่างทำอะไรไม่ถูก “หน้ากากไม่มีปัญหา แต่ว่าพวกเขาคิดว่าพวกเราสองคนมีปัญหาเกี่ยวกับรสนิยมทางเพศ”
ลู่เซิ่นในใจรู้สึกพูดไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคำถามในเรื่องแบบนี้
“โอ้？”
สมองของฉินซีหยุดนิ่งทันที เธอกะพริบตาปริบๆ มองลู่เซิ่นด้วยความไม่เข้าใจ รอเขาอธิบายเพิ่มเติมให้
ลู่เซิ่นมองหน้าตาซื่อๆของเธอ ลูบหัวเล็กๆของเธอ “ฉันหมายถึง พวกเขาคิดว่าพวกเราเป็นเกย์”
การกระทำที่ปรนเปรอเช่นนี้ ทำให้สาวๆที่เฝ้ามองอยู่รอบๆก็ถอนหายใจ
พวกเธอไม่คาดคิดเลย เดิมทีตั้งใจมาเที่ยวสวนสนุก แต่ได้เห็นภาพสวยๆเช่นนี้ การมาสวนสนุกในครั้งนี้คุ้มค่ามาก
ถึงแม้ทั้งสองคนตรงหน้าจะไม่โดดเด่นเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ขี้เหร่แน่นอนและมีความออร่าเป็นพิเศษ
จากการเดาของฝูงชน ชายร่างสูงตรงหน้าน่าจะเป็นฝ่ายรุก เพราะหลั่งฮอร์โมนในตัวเขาไปทุกที่คนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆเขา ผู้ชายที่ผิวบอบบางกว่าเด็กผู้หญิงน่าจะเป็นฝ่ายรับ
คู่รักที่ต่างกันมากคู่นี้ มันทำให้จิตใจหวั่นไหวมาก
มีสาววายแอบเอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป ลู่เซิ่นหรี่มองความเคลื่อนไหวของเธอ แล้วขมวดคิ้ว
เขาปล่อยมือฉินซี ตรงไปข้างหน้า เดินไปตรงหน้าสาววายคนนั้น
การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด ทำให้ฉินซีอึ้งไปสักพัก
ฝูงชนมองดูลู่เซิ่นเดินเข้าไป สาวน้อยที่ถูกดึงกระเป๋าตกใจกลัวแล้วถอยหลังไป
ลู่เซิ่นเดินไปหาเธอแล้วยืนนิ่ง เด็กผู้หญิงคิดว่าเขามาเพื่อตีคน คิดอยากจะหนี แต่ขาทั้งสองข้างหมดแรง ทำได้เพียงยืนอยู่ที่เดิม หลับตาลงอย่างขี้อาย
ดูเธอตัวสั่น ลู่เซิ่นรู้สึกตลกเล็กน้อย
เด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ น่าจะยังไม่บรรลุนิติภาวะ ดูตัวเล็ก หน้ากลมๆ
ทุกคนกลั้นหายใจ อยากเห็นว่าลู่เซิ่นจะทำอะไรเด็กผู้หญิงที่แอบถ่าย
ฉินซีไม่กังวลเลยแม้แต่นิดเดียว เธอรู้ว่าลู่เซิ่นไม่มีทางทำร้ายเด็กผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้
เธอยืนเงียบๆอยู่กับที่ แสดงรอยยิ้มที่มุมปาก
ลู่เซิ่นพูดด้วยเสียงแหบ “สาวน้อย คนรักของพี่ชายไม่ชอบถ่ายรู้นะ ดังนั้นคุณช่วยลบรูปออกจากโทรศัพท์ให้หน่อยได้ไหม？”
เสียงของเขาอ่อนโยนมาก ราวกับว่ากลัวสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า ตกใจ
สาวน้อยคาดไม่ถึงว่าลู่เซิ่นที่ดูน่ากลัว แต่ภายในเป็นคนที่มีความอ่อนโยนเช่นนี้
ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อขนตาสั่นเล็กน้อย
สาวน้อยคิดว่าฉินซีน่ารักกว่า อย่างไรก็ตาม ตอนที่เธอกับลู่เซิ่นอยู่ใกล้กัน สังเกตเห็นดวงตาของเธอสวยมาก เหมือนทะเลดาว ทำให้ผู้คนอยากหลงใหล
เผชิญกับคำถามของลู่เซิ่น สาวน้อยพยักหน้าอย่างตะลึง “ได้ค่ะ ฉันจะลบเดี๋ยวนี้”
ทันใดนั้นเธอก็สติฟื้นคืน หยิบโทรศัพท์ออกมา ลบรูปถ่ายต่อหน้าลู่เซิ่น
ลู่เซิ่นกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณมาก นี่เป็นรางวัลสำหรับคุณ”
เขาหยิบลูกอมออกมาจากกระเป๋าหนึ่งอัน ยื่นให้สาวน้อย
ตั้งแต่ต้นจนจบ ท่าทางของลู่เซิ่นอ่อนโยนมาก ทำเอาทุกคนอิจฉา
ฉินซีมองการเคลื่อนไหวของเขา รอยยิ้มที่มุมปากค่อยๆขยายออก
จากพฤติกรรมของลู่เซิ่นสามารถรู้ได้ว่าในอนาคตเขาจะต้องเป็นคนที่รักลูกสาวมาก
ดูเหมือนไม่ต้องกังวลว่าลู่เซิ่นจะไม่ดีกับลูกสาวแล้ว แต่กังวลว่าถ้าคลอดลูกชาย ลู่เซิ่นจะไม่ชอบแล้วยกให้คนอื่นไปเลี้ยง
ฉินซีจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ก่อนเข้านอน เคยพูดคุยกับลู่เซิ่น ตอนนั้นลู่เซิ่นบอกว่า เขาอยากได้ลูกสาวที่เหมือนฉินซีหนึ่งคน
ตอนนี้เธอเพิ่งรู้และเข้าใจว่า ที่ลู่เซิ่นพูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมด
ลู่เซิ่นลุกขึ้น มองไปที่ฝูงชน “ฉันกับคนรักของฉัน เพียงแค่อยากจะมาเที่ยวสวนสนุก หวังว่าทุกคนจะให้พื้นเล็กๆสำหรับพวกเราบ้าง อย่าถ่ายรูปโดยไม่ได้รับอนุญาต และอย่าพูดต่อ ความจริงนี่เป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล ถ้าฉันรู้ว่าทุกคนส่งรูปของพวกเราออกไป เผยแพร่ในชุมชน ฉันก็จะใช้วิธีการทางกฎหมาย เพื่อมาปกป้องสิทธิของฉันและของคนรักของฉัน”
เขาพูดทีละคำทีละประโยค ยืนหยัดอยู่ท่ามกลางทุกคน
ทุกคนไม่รู้ว่าล้อมเป็นวงกลมตั้งแต่เมื่อไหร่ โดยมีฉินซีกับลู่เซิ่นอยู่ตรงกลางวง
หรือเป็นเพราะว่าตัวของลู่เซิ่นมีออร่าที่เหนือกว่า ไม่ว่าจะเวลาไหนหรืออยู่ที่ไหนก็ไม่สามารถสลายไปได้ สิ่งที่สลักอยู่ในกระดูกเช่นนี้ มันจะไม่หายไปเพราะรูปลักษณ์ภายนอกที่เปลี่ยนไป
ลู่เซิ่นกล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม น้ำเสียงไม่หนักและไม่เบา แต่ว่าส่งเสียงเตือนในใจทุกคน
ทุกคนรู้ว่า ไม่ควรยุ่งกับลู่เซิ่น สามารถเห็นได้จากออร่าในตัวเขา
ฉินซีได้ยินเขาพูดว่าคนรักเต็มปากเต็มคำ ในใจมีความสุขมาก เหมือนกินลูกอมน้ำผึ้ง
ตอนนี้เธอเป็นผู้ชาย ถ้าเรียกเธอว่าแฟนสาว หรือเรียกว่าภรรยาก็จะไม่สะดวก แต่การเรียนคนรัก ยังคงรักษาให้ความเคารพเธอ นอกจากนี้ยังทำให้รู้สึกถึงความหวงแหนและความเคารพ
ฉินซีตัดสินใจในใจแล้ว ต่อไปนี้ถ้าอยู่ข้างนอก จะให้ลู่เซิ่นเรียกตัวเองแบบนี้
คนรอบข้าง ไม่ได้รู้สึกโกรธในสิ่งที่ลู่เซิ่นพูด กลับรู้สึกยิ่งชอบเขา
มิน่าล่ะฉินซีถึงได้เลือกที่จะอยู่กับลู่เซิ่น เพราะเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบสูง และมีออร่าขนาดนี้ มีใครบ้างจะไม่ชอบ
ก็แค่เพศเดียวกันนี้ไม่สามารถเป็นสาเหตุได้
พอลู่เซิ่นพูดจบ ก็เดินไปข้างๆฉินซี จับมือเธอ “พวกเราไปเล่นกันเถอะ”
เมื่อก่อนฉินซีอยากมาสวนสนุก แต่ด้วยเหตุผลหลายประการ สุดท้ายก็ไม่ได้มา ตอนนี้ถือว่ามือโอกาสแล้ว ลู่เซิ่นอยากจะชดเชยให้เธอ
ถ้าทั้งสองคนออกไปพเนจรจริงๆ วิ่งไปสุดขอบโลก อยากจะเล่นสิ่งเหล่านี้ ก็น่าจะทำได้ยากมากแล้ว
