บทที่ 217 มีแต่หาเรื่องใส่ตัวเอง
หลังจากที่เย่หย่าจากไป เวินจิ้งนั่งอยู่ในร้านกาแฟคนเดียว
กำลังจะโทรหามู่วี่สิง ข้างหน้าก็มีร่างที่คุ้นเคยนั่งลงมา
ฉีเซินตามไม่ห่างเลยจริงๆ!
“อย่าบอกนะว่าคุณสะกดรอยตามฉัน?” เวินจิ้งมองเขาด้วยความระมัดระวัง
ฉีเซินขมวดคิ้วเข้ม ชี้ไปยังตึกที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “ผมทำงานอยู่ที่ฉีซื่อตรงข้ามนี้เอง”
“ฉันควรไปแล้ว” เวินจิ้งไม่มีอะไรจะพูดกับเขา
ฉีเซินกลับเรียกเธอไว้ เชิญชวนว่า “อย่ารีบสิ คืนนี้มาทันข้าวบ้านผมไหม”
“ฉีเซิน ตอนนี้ฉันไม่ได้ติดคุณอะไรอีกแล้ว” เวินจิ้งพูดอย่างไม่พอใจ
“แม่ผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ตอนนี้กลับมาปักหลักอยู่ที่หนานเฉิง ท่านอยากเจอคุณ”
พูดถึงหลินเวย เวินจิ้งอยู่ๆ ก็ใจอ่อนลงมาเล็กน้อย
“ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก”
“ยุ่งสืบเรื่องห้าปีก่อนหรอ” ฉีเซินมองเธอ
“คุณรู้ได้ไงอ่ะ”
“คุณจะสอบปริญญาเอก ก็ต้องได้ใบจบมาก่อน เรื่องห้าปีก่อนนี่สนั่นทั้งวงการการศึกษาเลยนะ คุณคือนักเรียนดีเด่นของมหาวิทยาลัยหนานเฉิง มีข่าวฉาวแบบนี้ก็ยากที่จะกลับมาเป็นอย่างเมื่อก่อนแล้ว”
ร่างกายของเวินจิ้งสั่นเล็กน้อย ทุกครั้งที่เรื่องนี้ถูกพูดขึ้นมา เธอก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
หายใจเข้าลึกๆ เธอหันหลังกลับ “ฉีเซิน แล้วทำไม”
“ไม่แน่ผมอาจช่วยคุณได้” ฉีเซินหรี่ตาลง
“ไม่ต้องการ”
พูดจบ เวินจิ้งก็หันหน้าเดินออกไป
หน้าของฉีเซินมืดลง ลูกตาดำหรี่ลงอย่างเย็นชา
“คุณไม่อยากรู้หรอว่าใครเป็นคนทำ” ฉีเซินเอ่ยปากพูดด้วยเสียงเรียบ
ฝีเท้าของเวินจิ้งหยุดลง พูดเสียงเย็นชาว่า “ฉันสืบเองได้”
“มีแต่หาเรื่องใส่ตัวเอง” ฉีเซินเตือนเธอ
เวินจิ้งจากไปแล้ว เขามองด้านหลังของเวินจิ้งผ่านกระจก ในตาเต็มด้วยความกังวล
ครึ่งชั่วโมงต่อมา บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป
เวินจิ้งโทรหามู่วี่สิงแล้ว เขายังประชุมอยู่
เธอก็เลยรอเขาข้างล่าง
เปิดมือถือออกมา มีข่าวสารเด้งเข้ามา เป็นข่าวเด่นของหลินเวยกลับมาประเทศ
หลายปีก่อนหลินเวยเคยเป็นซุปตาร์ขั้นราชินีที่สนั่นทั่วหนานเฉิง แต่ภายหลังที่แต่งงานกับบ้านตระกูลฉีก็ไม่ได้ออกมาแสดงหนังแล้ว ถึงแม้ว่าจะออกจากวงการบันเทิงไปตั้งนานแล้วก็ตาม แต่ทุกทีที่มีคนเห็นหน้าก็สามารถเป็นกระแสใหญ่ได้เหมือนกัน
ครั้งนี้นักข่าวดักหลินเวยไว้และได้สัมภาษณ์เธอ เวินจิ้งเปิดคลิปออกมา รู้ว่าหลินเวยจะกลับมาปักหลากที่หนานเฉิง
เธอยังจำได้ว่าตัวเองเคยรับปากกับเธอไว้ ว่าถ้าว่างเมื่อไหร่ก็ไปเยี่ยมหาเธอบ้าง
ในใจกลับอดไม่ได้ที่จะคิดถึงคุณนายฉีที่ใจดีคนนี้
ไม่ได้รอนานมากมู่วี่สิงลงมาแล้ว ตอนนี้ผ่านเวลาเลิกงานไปแล้ว แต่ก็ยังมีพนักงานหลายคนเดินผ่านอยู่
มู่วี่สิงเดินมาหาเธอ แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องดึงดูดสายตาของทุกคนมาทางนี้
เวินจิ้งรู้สึกอายเล็กน้อย อยากจะไปก่อนก็ไม่ทันแล้ว
“รอนานมากแล้วหรอ” เขาด้วยความเป็นห่วง
เวินจิ้งส่ายหัว ควงแขนมู่วี่สิงไว้ก็เดินออกไปข้างนอกเลย “ฉันนี่ไม่ควรมาจริงๆ เลย”
“คนในบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปรู้กันหมดแล้วว่าผมแต่งงานแล้ว” มู่วี่สิงดูแก้มแดงๆ ของเวินจิ้ง แต่งงานมานานขนาดนี้แล้ว เธอยังคงขี้อายแบบนี้เหมือนเดิม
“แต่งงานแล้ว แต่คุณก็ยังเป็นสามีแห่งชาติอยู่นิ” เวินจิ้งพูดพึมพำ
ถึงแม้ว่าตอนนี้มู่วี่สิงจะไม่ใช่สถานะคุณหมออีกแล้วก็ตาม แต่ตำนานที่เกี่ยวกับเขาก็ยังไม่ได้จางหายไปไหน ส่วนสถานะประธานบริษัทของเขากลับดึงดูดความสนใจจากผู้คนเหมือนกัน
แฟนคลับยุบแล้ว แต่พวกแฟนๆ ก็ยังมีกลุ่มของตัวเองมี่แอบเชียร์มู่วี่สิงอยู่
เรื่องเหล่านี้อั้ยเถียนเป็นคนบอกเธอเอง
มู่วี่สิงอ้าริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย “ผมเป็นสามีของคุณเวินครับ”
เวินจิ้งอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
หลังจากขึ้นรถ มู่วี่สิงถามเรื่องของเธอในวันนี้
“ครูรับปากแล้วว่าจะสืบ แต่ ตกลงคุณติดต่อท่านได้ยังไงอ่ะ” เวินจิ้งถามเพราะสงสัยมาก
“อำนาจของครอบครัวตระกูลมีอยู่ทั่วโลก อยากจะหาใคร สืบเรื่องอะไรก็ไม่ใช่เรื่องยากนัก”
“หรือว่าที่บ้านคุณจะทำอาชีพนักสืบตอนเริ่มแรกหรอ” เวินจิ้งตะลึง
มู่วี่สิงยักคิ้ว “ไม่ใช่”
“มู่วี่สิง บ้านคุณลึกลับจริงๆ เลย”
แต่งงานกับมู่วี่สิงหนึ่งปีแล้ว นอกจากมูเฉิงแล้ว เธอไม่เคยเจอญาติคนอื่นๆ ของเขาสักคนเลย
“อันที่จริงรากฐานของครอบครัวตระกูลมู่ไม่ได้อยู่ที่หนานเฉิง ตอนเริ่มแรกๆ ทำการเมือง หลังๆ มาถึงรุ่นคุณปู่ผมถึงเริ่มทำการค้าขาย”
“ดังนั้น การที่คุณจะรับช่วงต่อเป็นเส้นทางที่วางแผนไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว?”
ตอนแรกที่มู่วี่สิงขอลาออกจากโรงพยาบาล เวินจิ้งไม่เคยรู้เหตุผลอันเป็นความจริงเลยสักนิด
อันที่จริงแล้วมู่วี่สิงชอบอาชีพคุณหมอมาก ถึงแม้ในโลกธุรกิจเขาก็สามารถทำได้ดีเลิศเหมือนกัน แต่อาจเพราะว่ามาก่อนย่อมเป็นหลัก เวินจิ้งรู้สึกมาตลอดว่ายังไงมู่วี่สิงก็เหมาะกับการเป็นคุณหมอมากกว่า
“อืม” พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของมู่วี่สิงก็มืดลงมาเล็กน้อย
เวินจิ้งสังเกตได้อย่างชัดเจนว่าอารมณ์ของเขามีการเปลี่ยนแปลง ก็ไม่ได้ถามเขาอะไรอีกอย่างรู้ตัว
สามวันถัดมา เย่หย่าให้คำตอบเวินจิ้งแล้ว ขออนุญาตมหาวิทยาลัยสอบวิทยานิพนธ์ครั้งที่สองเรียบร้อยแล้ว ถ้าผ่าน เวินจิ้งก็สามารถสอบวิทยานิพนธ์ได้อีกครั้ง สอบผ่านก็สามารถรับใบจบได้แล้ว
ต้นฉบับวิทยานิพนธ์ของเธอยังเก็บไว้อยู่ เย่หย่ายืนยันความจริงเท็จของวิทยานิพนธ์ของเธอได้เรียบร้อยแล้ว
เวินจิ้งคิดไม่ถึงว่าเรื่องจะผ่านราบรื่นแบบนี้ ข่าวดีนี้ก็แบ่งปันให้อั้ยเถียนรู้ทันทีแล้วด้วย
“คุณหมอมู่เก่งจังเลย ขาใหญ่นี้เธอต้องกอดไว้แน่นๆ เลยนะ” อั้ยเถียนหัวเราะและพูดไปด้วยกัน
“มู่วี่สิงก็ช่วยฉันเยอะมากจริงๆ เธอว่าฉันควรจะของคุณเขายังไงดี” เวินจิ้งถาม
เธออยากให้เขาของขวัญ แต่งงานได้หนึ่งปีแล้ว แต่เธอไม่เคยให้เขาอะไรเลย
แต่ว่า มู่วี่สิงไม่ขาดอะไรเลยสักอย่าง แล้วรสนิยมของเขาก็สูงมากด้วย ของที่เขาชอบและเหมาะกับเขามากต้องแพงเวอร์แน่ๆ เลย
“เธอก็เอาตัวเองเป็นของขวัญให้เขาสิ ก็จะเป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้วไม่ใช่หรอ” อั้ยเถียนพูดเยาะเย้ย
เวินจิ้งเขิล “จริงจังน่ะ!”
“นี่จริงจังมากเลยนะ เธอลองคิดดูสิ เทวดาอย่างมู่วี่สิงเนี่ยนะ ไม่ขาดอะไรเลย ไม่ใช่หรอ”
นี่ก็คือสิ่งที่เวินจิ้งปวดหัวที่สุด
“ฉันลองไปเดินดูที่ห้างก็ได้”
“ขอให้คุณโชคดีนะคะ ฉันจะไปดำน้ำแล้ว บายๆ” อั้ยเถียนวางสายลงเร็วมาก
เวินจิ้งฟังออกได้ว่าอารมณ์ของเธอดีมาก
เรื่องที่เสี้ยวหงหยุดงานชั่วคราวเธอไม่ได้บอกให้เธอรู้
เลิกงานแล้ว คืนนี้มู่วี่สิงมีงานเลี้ยงอาหารค่ำ เธอก็สามารถไปเดินดูที่ห้างใกล้ๆ พอดีเลย
ปกติเธอจะชอบซื้อของในอินเทอร์เน็ต หลังจากที่อั้ยเถียนไม่ได้อยู่หนานเฉิงแล้ว เธอก็ยิ่งไม่ได้มาเดินที่แบบนี้แล้ว
ชั้นสองเป็นโซนเสื้อผ้าผู้ชาย พอเดินเข้าไปในลิฟต์ก็มีโฆษนะที่เต็มทั้งผนังเลย ซึ่งเป็นนายแบบที่ใส่กางเกงในอยู่ ทำให้ผู้หญิงแอบๆ ดูอยู่หลายคน
เวินจิ้งไม่มีความสนใจ แต่พอเดินผ่านก็ถูกพนักงานดักไว้เพื่อขายของ “คุณลูกค้าคะ ต้องการซื้อกางเกงชั้นในให้แฟนหรอคะ”
เวินจิ้งอึ้งมาก หางตาอดไม่ได้ที่จะมองข้ามไป เธอไม่เคยมีประสบการณ์ รู้ได้ยังไงว่าความชอบของมู่วี่สิงคือแบบไหน
“คุณลูกค้าคะ นี่คือกางเกงชั้นใน”
เวินจิ้งยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไรเลย พนักงานที่ท่าทางเป็นกันเองก็นำสินค้าทดลองที่ห่อเรียบร้อยแล้วยัดเข้าไปในมือของเวินจิ้ง
ของนี้…
เวินจิ้งขมวดคิ้วมุ่น “นี่เป็นไซซ์อะไรหรอ”
“ไซซ์ใหญ่ค่ะ ฉันเห็นว่าคุณสูงและหุ่นก็ผอมมาก สามีต้องแข็งแกร่งมากเลยใช่ไหมคะ”
แข็งแกร่ง?
เวินจิ้งแก้มแดงขึ้นเล็กน้อย เหมือนจะ ใช่ อยู่
พนักงานรู้เรื่องมาก รู้ว่าเวินจิ้งอาย ก็เอาสินค้าทดลองอีกอันหนึ่งให้เวินจิ้ง “มีไซซ์ที่ใหญ่กว่านี้อีกนะคะ รับประกันว่าใช้ดีแน่นอน อย่าลืมกลับมาซื้อกับฉันด้วยนะคะ!”
เวินจิ้ง: …
