บทที่ 252 โกรธอย่างเห็นได้ชัดเจน
ห้องหนังสือ
มู่วี่สิงดูรูปภาพบนเวยป๋อ ใบหน้าเงียบขรึม
หลังจากเกาเชียนรู้เรื่องรีบล้างข้อมูลเวยป๋อทันที
แต่ไม่นานก็มีผู้ใช้บัญชีหนึ่งส่งออกมา จำนวนการส่งออกไม่น้อย
ในรูปภาพ ผู้หญิงที่กอดไว้ในอ้อมแขนของหลิงอี้ คือเวินจิ้ง
เวลานี้ มีสายโทรเข้าจากลี่หนานเฉิง
“วี่สิง คืนนี้ฉันไปยุโรปช่วยนายจับตามอง หากไม่เกิดปัญหา ฉันก็จะไม่กลับมา”
“อืม เอาผู้หญิงของนายไปด้วย” น้ำเสียงที่ไม่พอใจของมู่วี่สิง
ลี่หนานเฉิงรู้ว่าเรื่องอะไร
ซูยินเป็นคนทำให้หลิงอี้เข้าใจผิดคิดว่าคู่หมั้นของตัวเองคือเวินจิ้ง ซึ่งอยู่ในความยินยอมโดยนัยของเขา
เพื่อออกไปในวันข้างหน้า ไม่เพียงแค่หลีกเลี่ยงจากตระกูลลี่ อีกอย่างภายในระยะสั้นก็ไม่ควรดึงดูดความสนใจจากตระกูลลี่ได้
ตอนนี้หลิงอี้คิดว่าเวินจิ้งเป็นซูยิน หากซูยินไปก็จะราบรื่นชึ้นเยอะ
“นายวางใจ ผู้หญิงคนไหนชอบนาย ล้วนจะไม่สนใจหลิงอี้ ฉันเชื่อพี่สะใภ้” ลี่หนานเฉิงพูดรับประกัน
มู่วี่สิงวางสายด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไปที่ห้องนอน กลับพบว่าเวินจิ้งไม่อยู่
เขามองมือถือ มีหนึ่งข้อความที่ไม่ได้อ่าน
“มู่วี่สิง ฉันออกไปครู่เดียว รับรองว่าจะรีบกลับมา จุ๊บๆ”
ผู้ชายใบหน้ามืด สั่งเกาเชียนทันที “ฉันต้องการที่อยู่ของภรรยา!”
คลับซีเอ๋อ
เมื่อซูยินถึง ขณะเดียวกันรถของลี่หนานเฉิงก็จอดลงด้านหลัง
เขารีบจับซูยินไว้ “ซูยิน เธอจะทำอะไร!”
“ฉันจะไปพูดกับหลิงอี้ให้ชัดเจน เขาไม่ควรไปกวนเวินจิ้ง!” ซูยินพูดอย่างดื้อรั้น
เริ่มแรกเธอเชื่อคำพูดของลี่หนานเฉิง เลยทำให้สถานการณ์ของเวินจิ้งอึดอัด
เธอรู้สึกเสียใจ
เธออยากอยู่ด้วยกันกับลี่หนานเฉิง แต่เมื่อตกหลุมรักเขาแล้วเธอก็ได้เตรียมใจไว้แต่เนิ่นแล้ว หากบางทีเส้นทางนี้เดินยาก สักวันก็ต้องถอดใจ
ผลทุกอย่าง เธอสามารถทนได้
“หากหลิงอี้เต็มใจที่จะติดต่อเวินจิ้ง เธอถึงจะปลอดภัยที่สุด”
ในสายตาของลี่หนานเฉิงมี่แค่ซูยิน
เขาจำเป็นต้องจากไปกับเธออย่างปลอดภัย
“หนานเฉิง เราไม่ควรเห็นแก่ตัวแบบนี้ เวินจิ้งเต็มใจช่วยฉัน แต่ฉันไม่ควรทำร้ายเธอ”
“เธอกับมู่วี่สิงดีกันมาก คุณคิดว่าหลิวอี้แค่คนเดียวจะสามารถทำให้เกิดพายุได้?” ลี่หนานเฉินหรี่สายตา
ซูยินเงียบ อันที่จริงเธอก็คิดอย่างนี้
แต่เธอไม่สบายใจ
“กลับไปกับฉัน หากเธอเปิดเผย พรุ่งนี้เราก็จะออกจากที่นี่ไปไม่ง่าย” ลี่หนานเฉิงพูดอย่างใจเย็น
ผู้ชายลากซูยินเข้าไปในรถ หน้าประตู เวินจิ้งได้เดินเข้าไปแล้ว
เธอกดโทรหาซูยินิ
“ฉันถึงแล้ว เธอเห็นหลิงอี้ไหม เธออยู่ที่ไหน…”
เมื่อสิ้นเสียง ลี่หนานเฉิงรีบแย่งมือถือจากซูยิน และปิดเครื่อง
“นาย!”
ซูยินจ้องมองเขาด้วยความโกรธ
แต่ผู้ชายรีบเหยียบคันเร่ง และรถก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
“คุณผู้หญิง กำลังมองหาใคร?” บริกรถามเวินจิ้ง
“ซูยิน”
“ขออภัย ผมตรวจสอบแล้ว คืนนี้เราไม่มีลูกค้าที่ชื่อซูยิน”
เวินจิ้งขมวดคิ้ว กดโทรหาซูยินอีกครั้ง ชัดเจนว่าปิดเครื่อง
เธอเปิดข้อความที่ซูยินส่งมาให้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน—หลิงอี้อยู่คลับซีเอ๋อ เราไปพูดกับเขาให้ชัดเจน
เป็นที่นี่ไม่ผิดแน่นอน
แต่ตอนนี้ติดต่อซูยินไม่ได้ เธอไม่อยากติดต่อกับหลิงอี้เพียงลำพัง เลยตัดสินใจออกจากคลับซีเอ๋อ
แต่ยังไม่เข้าไปในลิฟต์ กลับเห็นร่างของคนที่เธอไม่อยากเจอ หลิงอี้ยังคงสวมเสื้อดำกางเกงดำเหมือนช่วงเช้า กลิ่นอายความเย็น
เวินจิ้งติดกำแพง ไม่มีทางหนีไปได้
“นี่เป็นคู่หมั้นที่รักของฉัน คิดได้เร็วขนาดนี้เลย?” หลิงอี้เดินเข้าไปใกล้ แววตายิ้ม
“ฉันไม่ใช่คู่หมั้นของคุณ!” เวินจิ้งกรอกตาบน
แต่ในสายตาของหลิงอี้ กลับน่าสนใจ
“เป็นคู่หมั้นของฉันไม่ดีเหรอ?”
แม้ว่าตระกูลหลิงไม่ได้เติบโตที่หนานเฉิง แต่มีชื่อเสียงในประเทศบีมาโดยตลอด มีผู้หญิงนับไม่ถ้วนที่ต้องการปีนป่ายตระกูลหลิง แต่คุณแม่กลับเลือกซูยิน
ผู้หญิงคนนี้โอเค และปฏิเสธตัวตนของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งกระตุ้นความสนใจของเขาอย่างมาก
เขาคิดถึงเธอซักพัก
“ใครคิดถึงคุณ คุณหลิง ฉันแต่งงานแล้ว”
เวินจิ้งยกมือขึ้น แหวนแต่งงานนิ้วนางสะดุดตามาก
ทันใดนั้นหลิงอี้ก็หรี่ดวงตาสีดำ และก็ระเบิดความเยือกเย็นออกมา
แม้ว่าเขาจะเป็นคนธรรมดา แต่เขาก็ชัดเจน แม้ว่าแหวนนี้จะดูธรรมดา แต่มันเป็นสมบัติอันล้ำค่าอย่างแน่นอน
นี่เป็นแหวนแต่งงานแน่นอน
“เธอไม่ใช่ซูยิน?” ทันใดนั้นหลิงอี้ก็จับข้อมือเธอไว้แน่น ความเยือกเย็นในดวงตาแผ่ออกมา
เขาคิดมาตลอด ผู้หญิงตรงหน้าเธอกำลังพยายามหลบหนี
“คุณหลิง ซูยินเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน” เวินจิ้งพูดเงียบๆ
“แล้วเธอล่ะ?”
“เธอ…”
“ฉันไม่รู้”
ขณะนี้ อารมณ์ของหลิงค่อนข้างผิดหวัง
เขาปล่อยมือของเธออย่างเย็นชา
เวินจิ้งแทบจะวิ่งออกจากคลับรถคาเยนน์คันสีดำจอดลงช้าๆ
รู้ว่าเป็นรถของมู่วี่สิง เวินจิ้งรู้สึผิดแปลกๆ
กลัวว่าเขาจะโกรธ เธอไม่ได้บอกเขาว่าเธอออกมา
สุดท้าย คนบางคนลงจากรถ รัศมีนั้นช่างน่ากลัว
เวินจิ้งกัดริมฝีปาก รู้สึกกลัว
“มู่วี่สิง…”น้ำเสียงของเธออ่อนลง คล้องแขนของเขา
แต่ดวงตาของมู่วี่สิงน่ากลัวมาก โอบเอวบางของเธอ เขาเฉียบแหลมมาก
“เจอหลิงอี้แล้ว?” เขาถามอย่างแน่วแน่
เวินจิ้งพยักหน้า “เขาคิดว่าฉันเป็นซูยินมาโดยตลอด แต่ฉันบอกเขาชัดเจนแล้ว
“อืม”
“คุณอย่าโกรธ”
“อืม”
เวินจิ้งขมวดคิ้ว ไม่โกรธตรงไหน
โกรธมากอย่างเห็นได้ชัด!
แต่ว่า เธอนึกถึงเรื่องที่รุนแรง
“ฉันติดต่อซูยินไม่ได้ เธอจะเกิดเรื่องไหม?” เวินจิ้งถามอย่างกังวล
“เธอสบายดีมาก เธอไม่รู้ ว่าตัวเองถูกหลอกใช้?” มู่วี่สิงเม้มริมฝีปากอย่างแรง
“อะไรนะ?”
“ซูยินกับลี่หนานเฉิงกำลังจะไปยุโรป ไม่กลับมาแล้ว” มู่วี่สิงพูดอย่างเงียบๆ
“รีบขนาดนี้เลย?”
“มีแค่เธอที่ปิดตาตีกลอง”
เวินจิ้งกัดริมฝีปาก สักพัก เธอก็เข้าใจได้โดยเร็ว
ดังนั้น…หลิงอี้จะคิดว่าเธอคือซูยิน เพราะก่อนหน้านี้มีคนเคยทำให้เขาเข้าใจผิด
และคนนั้น ก็คือซูยิน?
ขณะนี้ ไม่โกรธคงไม่ใช่
เธอบอกให้เธอช่วยตรงๆ หากเป็นแบบนี้…มู่วี่สิงไม่เห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์
และเธอก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้
บนชั้นสอง หลิงอี้มองผ่านหน้าต่างระเบียงตรงหน้าประตูคลับ
บุหรี่ที่ปลายนิ้วถูกจุดไฟ ดวงตาสีดำออบซิเดียนของเขาหรี่ลงมา
ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้น แต่งงานกับมู่วี่สิง
ริมฝีปากบางของเขาค่อยๆปรากฏความชั่วร้าย
น่าสนใจ
เมื่อขึ้นรถ เวินจิ้งใจตกลงตาตุ่ม
“ฉันพูดแต่เนิ่นแล้ว ให้เธอไม่ต้องยุ่งกับเรื่องนี้” สีหน้าของมู่วี่สิงเงียบขรึม
ด้วยนิสัยของหลิงอี้ จะยอมให้ตัวเองถูกหลอกได้ยังไง
“ก็ดีที่ซูยินสามารถหนีไปได้ ตอนนี้หลิงอี้รู้ตัวตนของฉันแล้วไม่มาพัวพันกับฉันแล้ว” ซูยางมองเขา
