flash marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 44: ไม่ละอายแก่ใจตัวเอง

บทที่ 44: ไม่ละอายแก่ใจตัวเอง

ตอนเลิกงานช่วงค่ำ เวินจิ้งเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอต้องบอกมู่วี่สิงว่าจะไม่กลับไปกินข้าวตอนกลางคืน

ในมือถือเธอเซฟเบอร์เขาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แถมยังเป็นชื่อว่า “สามี” อีกด้วย

มุมปากเวินจิ้งกระตุก เปลี่ยนชื่อเป็น “คุณหมอมู่” แล้วถึงจะโทรหาเขา

“เลิกงานแล้วหรอ” มู่วี่สิงรับสายโดยเร็ว

“ยัง คืนนี้ฉันมีธุระนะ จะกลับไปดึกหน่อย”

“โอเค ถ้าเลิกแล้วโทรมาหาผมนะ เดี๋ยวผมไปรับ”

“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะไปกินข้าวกับเถียนเถียน สถานที่ยังไม่ได้คิดเลย” เวินจิ้งพูดขึ้น แต่ไม่ได้พูดถึงฉินเฟย

“ถ้าได้ที่แล้วบอกผมนะเด็กดี”

เวินจิ้งชะงัก น้ำเสียงอ่อนหวานนี้ทำให้เธอหัวใจละลาย

เธอวางสายไปแล้วเงยหน้ามองตัวเองในกระจก ทำไมหน้าแดงอีกแล้วหละ…

……

ณ โรงแรมซิงหาว

เสี้ยวหงจองห้องวีไอพีไว้ อั้ยเถียนและเวินจิ้งนั่งอยู่ในนั้น แต่ผ่านเวลานัดไปครึ่งชั่วโมงแล้วฉินเฟยยังไม่ถึงอีก

เสี้ยวหงขมวดคิ้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความเครียด ไม่มีใครกล้าทำตัวแบบนี้กับเขามาก่อน

ขณะที่กำลังลุกขึ้นยืนแล้วจะเดินออกไป ฉินเฟยมาถึงอย่างเอ้อระเหย

“ขอโทษค่ะประธานเสี้ยว รถติดหนะค่ะ” ฉินเฟยในชุดสูทสีดำ ผมลอนปล่อยลงมา หน้าตาแลดูน่าหลงไหลเป็นอย่างยิ่ง

“คุณฉินเชิญนั่งครับ แต่ผมหวังว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ทุกนาทีของผมมีค่ามาก” เสี้ยวหงพูดด้วยเสียงทุ้มและแฝงไปด้วยความดุดัน

ฉินเฟยยิ้มๆ สายตาหันไปทางเวินจิ้งที่อยู่ข้างๆ สีหน้าเธอเปลี่ยนไปทันที

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมาด้วย?

“ประธานเสี้ยวคะ ฉันอยากรู้ว่าทีมงานรับผิดชอบโครงการนี้ของเทียนอีพวกคุณ” ฉินเฟยเปิดประเด็น

เสี้ยวหงสั่งให้อั้ยเถียนส่งเอกสารไปให้ ชื่อของเวินจิ้งอยู่บนนั้นจริงๆ ด้วย

“คนที่ผมจัดเตรียมไว้ล้วนเป็นคนที่มีประสบการณ์มากพอในเทียนอี คุณฉีไม่พอใจตรงไหนหรือเปล่าครับ?”

ฉินเฟยชะงักไป “ก็ไม่เชิงไม่พอใจหรอก แต่ก็มีบางคนแหละ ฉันจำได้ว่าเธอเคยมีประวัติที่ไม่ดีอะค่ะ”

อั้ยเถียนมองหน้าฉินเฟย อดไม่ได้ที่จะเถียงกลับ แต่เวินจิ้งดึงเธอเอาไว้

“ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณฉิงก็ไม่ควรโยงเข้าเรื่องงานนะครับ” เสี้ยวหงขมวดคิ้ว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ไม่ใช่หรอกค่ะ ตอนนั้นฉันเรียนที่เดียวกันกับเวินจิ้ง ประธานเสี้ยวคงจะไม่รู้สินะ วิทยานิพนธ์กับการทดลองตอนนั้นของเวินจิ้งลอกมาทั้งนั้น โดนสถาบันลงโทษ ในเมื่อจริยธรรมเธอมีปัญหา แล้วในรายชื่อทีมงานมีชื่อเธอหละก็ ฉันคงตอบตกลงไม่ได้หรอกค่ะ” ฉินเฟยพูดด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง สายตาเวินจิ้งตกอยู่บนอย่างเรียบเนียน

สายตาเฉียบคมของเสี้ยวหงหันไปทางเวินจิ้ง “เรื่องจริงเหรอ?”

สีหน้าเวินจิ้งขาวซีดทันที เรื่องนี้โดนฉินเฟยขุดออกมา ทำเอาเธอทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน

เธอมองไปทางฉินเฟยที่สายตาเต็มไปด้วยความเหี้ยม แน่นอนว่าตั้งใจจะให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่แก้ตัวไม่ได้

ตอนนั้นเป็นอย่างงั้น ตอนนี้ก็ใช่

“ประธานเสี้ยวคะ ตอนนั้นฉันบริสุทธิ์ละไม่ละอายกับตัวเองด้วย” เวินจิ้งตอบไปอย่างมุ่งมั่น

ฉินเฟยหัวเราะอย่างเย็นยะเยือก ใครจะไปเชื่อ?

“คุณฉินครับ เวินจิ้งทำงานในบริษัทการผลิตยาเทียนอีมา 3 ปีแล้ว ส่วนเรื่องคุณธรรมจริยธรรมของเธอเดี๋ยวทางบริษัทจะตรวจสอบเอง ถ้าเธอไม่เหมาะสมจริงๆ ผมก็ไม่เก็บเธอไว้อยู่แล้ว”

เสี้ยวหงคงจะไม่สงสัยพนักงานในบริษัทตัวเองเพราะไม่กี่ประโยคของฉินเฟย

“งั้นรอให้พวกคุณจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จก่อนแล้วกัน แล้วพวกเราค่อยว่ากันอีกที” พูดจบ ฉินเฟยไม่ได้จะคุยต่อไป หันหลังแล้วจะเดินจากไป

เสี้ยวหงพิงเบาะหลัง เสียงเย็นชาดังขึ้น “ช่วงนี้บริษัทที่เทียนอีร่วมมือด้วยก็ไม่น้อยเหมือนกัน คุณฉินครับ ถ้าคุณไม่มีใจร่วมงาน ผมก็ไม่อยากเสียเวลาแล้ว”

ฉินเฟยไม่คิดว่าเสี้ยวหงจะมีท่าทางแบบนี้ เธอรู้สึกไม่พอใจ เธอคิดว่าก่อนหน้านั้นที่บริษัทการผลิตยาเทียนอีเกือบล้มละลาย แน่นอนว่าต้องกอดบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปเอาไว้แน่นอนอยู่แล้ว