บทที่ 461 ใส่หน้ากากที่เป็นสุภาพบุรุษปลอมเพียงพอ
ในวันถัดไปมู่วี่สิงมาที่สถานีตำรวจด้วยตนเอง
เพราะว่ามีความสัมพันธ์ ก็เลยได้เข้ามาเยี่ยมเย่เฉียวโดยตรง
เมื่อเห็นมู่วี่สิง เย่เฉียวก็ยกกำปั้นจะทุบเขาอย่างโมโห แต่เจ้าหน้าที่ที่อยู่รอบตัวกักตัวเขาไว้อย่างรวดเร็ว
“เย่เฉียว นั่งลงดีๆ”
มู่วี่สิงนั่งอยู่ตรงข้ามเขาอย่างเยือกเย็น หลังจากที่เจ้าหน้าที่ออกไป มีแค่สองคนที่อยู่ในนั้น
“คุณมาทำอะไร” เย่เฉียวยังไงก็สงบลงไม่ได้
ตอนนี้เขาถูกกล่าวหาว่าติดสินบน ทั้งหมดนี้ ไม่ต้องก็รู้ว่ามันเป็นฝีมือของมู่วี่สิงที่ทำอยู่ลับหลัง
“มาซ้ำเติมความพ่ายแพ้ของคุณ” มู่วี่สิงไม่ได้ปิดบังจุดประสงค์ของเขาเลย
เขาไม่ได้คิดจะทำกับเย่เฉียวถึงขนาดนี้ตั้งแต่แรกเลย แถมยังปล่อยให้เขาอยู่ตรงข้ามกับเขามาตลอด เขาไม่เคยใส่ใจเลย
เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น เขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย
แต่ในเมื่อเขาไม่รู้จักพอ กล้าแตะต้องแม่ของเขาด้วย เขาก็อยู่นั่งเฉยต่อไปไม่ได้เด็ดขาด
“หึหึ ใส่หน้ากากที่เป็นสุภาพบุรุษปลอมพอแล้วเหรอ”
“เย่เฉียว ทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น อย่าทำให้ตัวเองต้องอับอายอีก” มู่วี่สิงพูดอย่างเยือกเย็น ” คุณกล้าจะแตะต้องแม่ของฉัน ก็ควรคิดเลยว่าต้องมีวันนี้”
ใบหน้าของเย่เฉียวเปลี่ยนเป็นสีซีด
เพราะโมโหมากเขาถึงทำอย่างนี้ ถ้ามู่วี่สิงไม่ได้เป็นหมอ เขาก็คงไม่ได้เกลียดมู่วี่สิงมากขนาดนี้
แต่เมื่อเขาเห็นมู่วี่สิงประสบความสำเร็จในวงการแพทย์ และได้รับเกียรตินิยมมากมาย เขาจึงโกรธ
“ฉันยอมแพ้ มู่วี่สิง ฉันสู้คุณไม่ได้” เย่เฉียวพูดอย่างท้อใจ
เขาทำทุกอย่างโดยใช้อารมณ์มากเกินไป
คนอย่างมู่วี่สิง เขาจะชนะได้อย่างไรล่ะ
“ฉันไม่เคยคิดจะสู้กับคุณ เย่เฉียว คุณไม่ได้เป็นผู้บริสุทธิ์อยู่แล้ว ถ้าคุณอยู่กับที่นิ่งๆ ฉันก็ยอมให้คุณอยู่ดีๆ แต่ในเมื่อคุณไม่รู้จักพอ ก็อยู่ในคุกคิดดีๆไปก็แล้วกัน ส่วนลูกสาวของคุณ เรื่องที่คุณให้คนอื่นไปสอบแทนเธอ ฉันรายงานไปให้มหาวิทยาลัยประเทศ B คุณควรจะได้พบเธอก่อนที่จะเข้าคุก เพราะว่าเธอก็ถูกพักการเรียนไปแล้ว”
พูดเสร็จ มู่วี่สิงก็จะออกไป
ใบหน้าของเย่เฉียวซีดมาก เมื่อเห็นว่ามู่วี่สิงจะออกไป เขาดึงมู่วี่สิงเหมือนคนบ้า “มู่วี่สิง คุณพูดอะไร คุณทำอะไรลูกสาวฉัน”
มู่วี่สิงพูดอย่างเยาะเย้ย”คุณทำอะไรลูกสาวของคุณต่างหาก ฉันแค่ทำตามหน้าที่ความรับผิดชอบของพลเมืองตามกฎหมายแค่นั้นเอง”
“คุณปล่อยลูกสาวของฉันเถอะ” ดวงตาของเย่เฉียวแดงมาก เมื่อพูดถึงลูกสาวของเขา เขาก็ควบคุมอารมณ์ของเขาไม่ได้เลย
“ปล่อยลูกสาวของคุณ แล้วคุณล่ะ เคยคิดจะปล่อยภรรยาของฉันหรือเปล่า” มู่วี่สิงหยุดเดิน เสียงของเขาดูเหมือนมาจากนรก มืดมนและน่ากลัวมาก
เย่เฉียวกลัวมากจนยืนไม่ไหวและล้มนั่งลงกับพื้นทั้งตัว
“มู่วี่สิง ฉันเกลียดคุณ” เย่เฉียวพูดเบาๆ
เพราะฉะนั้น เขาก็ไม่คิดจะปล่อยเวินจิ้งเหมือนกัน
“คุณยังมีชีวิตที่เหลือที่จะเกลียดฉันอยู่ในคุก”
พูดเสร็จ มู่วี่สิงก็เดินออกไปโดยไม่ได้หยุดเลย
ในรถ มู่วี่สิงนั่งพิงหน้าต่าง พร้อมกับคีบบุหรี่อยู่ระหว่างปลายนิ้วของเขา แต่เขาไม่ได้สูบเลย
ความบาดเจ็บบางอย่างเมื่อได้รับไป สำหรับเขา ถึงแม้จะชดใช้แล้วก็ยังมีบกพร่องอยู่
ความสงบสุขของแม่ของเขาถูกทำร้าย เขารู้สึกผิดอยู่เสมอ
ถึงแม้ว่าเย่เฉียวจะเข้าคุก ก็ยากที่จะแก้ความเกลียดชังของเขา
ผ่านไปสักพัก เขาก็โทรหาเสี้ยงหง สองคนนัดกันไปที่คลับส่วนตัวของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปแห่งหนึ่งในตอนเย็น แต่เรื่องที่คิดไม่ถึงนั้นคือ ลี่หนานเฉิงก็กลับมาแล้วด้วย
ช่วงนี้ตระกูลหลี่ก็เริ่มยอมและพวกเขาจะไม่ยุ่งกับเรื่องการแต่งงานของลี่หนานเฉิงอีก แค่อยากให้เขารับมือธุรกิจของตระกูลลี่ แต่ตอนนี้ลี่หนานเฉิงยังไม่ได้สนใจเรื่องนี้
“หนานเฉิง ไม่ได้เจอกันนานเลย” มู่วี่สิงยกแก้วขึ้น
ในปีที่ผ่านมา หลี่หนานเฉิงทำงานให้เขามาตลอด และสองคนก็ติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ
“เพื่อน ฉันคิดถึงแกมาก”
เสี้ยงหงเดินเข้ามาอย่างรังเกียจ “นี่ๆ หนานเฉิงคุณพอได้แล้ว มันจะมากไปมั้ย”
“ฉันพูดจริง ฉันคิดถึงพวกคุณมาก ไปใช้ชีวิตต่อสู้อยู่ในยุโรปที่ไม่มีความเป็นบ้านเราเลย” ลี่หนานเฉิงสูบบุหรี่
“กับซูยิงเป็นยังไงบ้าง” เสี้ยงหงถาม
“เธอท้องแล้ว”
“เก็บเงียบมาก ขอแสดงความยินดีด้วยนะ”
“ตอนนี้กลับมาเพื่อหาค่านมเหรอ” มู่วี่สิงยกริมปากของเขาขึ้น
“แน่นอนอยู่แล้ว หนานเฉิงเป็นบ้านของเรา เรายังไงก็ต้องกลับมาอยู่แล้ว”
พูดคุยชีวิตของแต่ละคน เปิดขวดไวน์ไปเรื่อยๆ ในที่สุดหลี่หนานเฉิงและเสี้ยงหงก็สังเกตเห็นความแปลกของมู่วี่สิง
เพราะว่าเขาเป็นคนที่ใจเย็นที่สุด เมื่อดื่มไวน์
แต่วันนี้เขาดื่มมากกว่าพวกเขาอีก
“ยังกังวลเรื่องของเย่เฉียวเหรอ ปู่ของคุณส่งเขาเข้าคุกแล้วไม่ใช่เหรอ” ลี่หนานเฉิงถามเขา
มู่วี่สิงเงยหน้าขึ้น เมื่อได้ยินชื่อเย่เฉียว ใบหน้าของเขาก็เย็นชาทันที
“อืม แต่ยังแก้ความเกลียดชังไม่พอ” มู่วี่สิงพูดอย่างเย็นชา
แน่นอนอยู่แล้วถึงแม้จะอยู่ในคุก เขาก็มีความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ฆ่าเย่เฉียวอยู่เยอะมาก
แต่วิธีที่ทรมานที่สุด ก็คือการทรมานจิตใจของเขา และจับจุดอ่อนของเขา
“พวกแกไม่ต้องยุ่ง เรื่องนี้ฉันจัดการเอง”
“ซือๆ คุณลงมือด้วยตัวเอง มันดูไม่ธรรมดาเลย” หลี่หนานเฉิงลูบคางของเขา น้ำเสียงเย็นลง
เรื่องหลายอย่าง มู่วี่สิงจะไม่ทำด้วยตัวเอง เว้นแต่มันจะแตะต้องจุดห้ามของเขา
“เย่เฉียวหาเรื่องเวินจิ้งที่โรงเรียนเสมอ แต่มีหายนะและภัยพิบัติมากมาย วี่สิงจะไม่ปล่อยเย่เฉียวอย่างง่ายๆแน่”เสี้ยงหงกล่าว
ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น โทรศัพท์ของอั้ยเถียน เสี้ยงหงเดินออกจากระเบียง
เมื่อเขากลับมา ก็ทำท่าจะไปเลย
“มันแค่5ทุ่มเอง ยังมีไวน์อีกเยอะเลย เสี้ยงหงอย่าคิดจะวิ่งหนีนะ”หลี่หนานเฉิงหยุดเขาไว้
นานๆทีสามคนจะได้มาอยู่พร้อมหน้ากัน คืนนี้คิดจะดื่มค้างคืนเลย
“ผู้หญิงของฉันมานี่ พวกคุณนั่งเล่นไปเถอะ”
“พอเธอมาเลย อั้ยถียนหรือเปล่า นี่เป็นครั้งแรกที่คุณคบกับแฟนเก่าอีกครั้งนะ”ลี่หนานเฉิงแซวเขา
เสี้ยงหงยิ้มอย่างคิดไม่ถึง “อืม ใครบอกว่าคบกับแฟนเก่าไม่ได้ล่ะ มู่วี่สิงก็เหมือนกันนี่”
มู่วี่สิงเมาไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินอย่างนี้ เขาเงยหน้าขึ้นมอง” ฉันมีหญ้าแค่ใบเดียว”
ลี่หนานเฉิงหัวเราะจนหายใจไม่ออกเลย “เอาล่ะ งั้นคุณก็กินหญ้าใบนั้นใบเดียวแล้วกัน”
เสี้ยงหงไปแล้วก็ไม่ได้กลับมาเลย ลี่หนานเฉิงที่บอกว่าจะเที่ยวเล่นค้างคืน แต่เมื่อซูยิงโทรมา เขาก็กลับบ้านอย่างเชื่อฟัง
แต่มู่วี่สิงเมามาก ผู้ชายตัวใหญ่ขนาดนี้ เขาต้องส่งเขากลับบ้านอยู่แล้ว
คุณปู่อยู่ที่บ้านหลังเก่า ถ้ามู่วี่สิงกลับบ้านสภาพแบบนี้ต้องโดนว่าแน่ๆ
มีแค่ส่งเขากลับไปที่การ์เด้นมูเฉียวานเท่านั้น
ซูยิงรีบมาที่นี่ เมื่อเห็นมู่วี่สิงเมา ก็รู้สึกตกใจเหมือนกัน
เธอรู้จักมู่วี่สิงตั้งแต่เด็กๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาเป็นแบบนี้
“เขาถูกทิ้งเหรอ”ซูยิงโพล่งพูดออกมา
ลี่หนานเฉิงหัวเราะเยาะหยัน “เขาถูกเย่เฉียวกระตุ้น บอกเวินจิ้งเถอะ ไม่งั้นเราจะไม่ดูแลเขา”
เมื่อได้ยินแบบนี้ ซูยิงอึ้งไป
เธอไม่ได้ติดต่อกับเวินจิ้งนานมากแล้ว
แต่ว่ายังมีWeChatของเธอ
เมื่อเห็นว่ามู่วี่สิงดูเหมือนจะหมดสติแล้ว ซูยิงก็โทรหาเวินจิ้งอย่างกล้าหาญ
ในเวลานี้เวินจิ้งยังทำหน้าที่อยู่ในโรงพยาบาล และรู้สึกประหลาดใจเมื่อเธอได้รับโทรศัพท์จากซูยิง
“ซูยิง”
“เวินจิ้ง มู่วี่สิงเมาแล้ว คุณจะมาช่วยดูแลเขาไหม”ซูยิงบอกตามตรงเลย
“เมาเหรอ ทำไมเขาถึงดื่มเมาล่ะ เขาอยู่ที่ไหน” เวินจิ้งถามอย่างเป็นห่วง
ยืนขึ้นและเริ่มเก็บของ
มู่วี่สิงจะควบคุมการดื่มไวน์ของเขามาตลอด เขาดื่มเมาด้วยเหรอ
