บทที่ 50: ตอบแทนผมยังไง
เวินจิ้งไม่กล้าขยับ มู่วี่สิงกอดเธอไว้แน่นมาก ราวกับกลัวว่า…เธอจะหายไปอย่างงั้น
หัวใจของเวินจิ้งค่อยๆ อ่อนลง
“คุณพักก่อนนะ” เธอสั่งเอาไว้ แล้วเดินไปทำอาหารด้วยตัวเอง
มู่วี่สิงก็เดินตามไปยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว สายตาตกอยู่บนตัวเวินจิ้งอย่างมั่นคง
เวินจิ้งในกระโปรงสีนวล อ่อนโยนน่าเอ็นดู ผมที่กระจัดกระจายถูกเธอมัดเข้าเป็นหางม้า แลดูน่ารักมากขึ้น
เวินจิ้งโดนเขามองจนรู้สึกแปลก เธอหันหน้าไปจ้องเขา “คุณขึ้นไปพักหน่อยได้ไหม”
“ผมอยากอยู่กับคุณ” มู่วี่สิงกอดเวินจิ้งจากด้านหลังด้วยสายตาอ่อนโยน
“ฉันอยู่นี่แหละ” เวินจิ้งเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา
แต่โดนมู่วี่สิงจับคางเอาไว้ จูบเธออย่างเร่าร้อน ทำให้เวินจิ้งไม่ทันได้ตั้งตัว
เธอยังถือผักที่เตรียมหั่นอยู่ แต่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะวางมือไว้ที่ไหน
มู่วี่สิงครอบครองอำนาจไว้ในมือทั้งหมด ล็อคเอวบางของเธอไว้ ทั้งสองคนแนบชิดจนไม่มีช่องว่างใดๆ
“อื้อ” เธอทำเสียงอู้อี้ แต่ไม่มีประโยชน์ใดๆ ยิ่งทำให้มู่วี่สิงมีโอกาสจู่โจมลึกซึ้งมากขึ้น
“คุณ…คุณทำตัวก๋ากั่นแบบนี้ตลอดเลยนะ!” เวินจิ้งจ้องเขาอย่างไม่พอใจ
แต่ในใจยังคงรู้สึกหวานแหวว
เวินจิ้งก้มหน้าลง ไม่อยากให้มู่วี่สิงรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง
“ผมจูบเมียผม ไม่ได้ทำตัวเก๋าซะหน่อย” มู่วี่สิงพูดจบ ก็เอื้อมไปหยิบผักที่เวินจิ้งเพิ่งหั่นเสร็จไปล้างให้สะอาด
“ฉันไม่ใช่เมียคุณจริงๆ ซะหน่อย” เวินจิ้งบ่นพรึมพรำ
ด้วยความช่วยเหลือจากมู่วี่สิง ทำให้เวินจิ้งสบายขึ้นเยอะ แต่ไม่คิดว่าฝีมือทำอาหารของเขาดีกว่าเธออีก อาหารที่ทำออกมาประณีตรสเยี่ยม
หน้าตาดี มีเงินมีอำนาจ ทำกับข้าวเป็นด้วย ถ้าทำการบ้านเก่งอีกหละก็….งั้นมู่วี่สิงถือว่าเพอเฟ็กต์ไปเลย!
เวินจิ้งส่ายหัว เธอคิดอะไรแบบนี้ทำไมเนี่ย!
เงยหน้าปุ๊บ ถึงรู้ว่ามู่วี่สิงมองเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เวินจิ้งแลบลิ้นแล้วเบี่ยงหนีออกจากสายตาเขาด้วยสีหน้าแดงก่ำ
ตอนกลางคืน อั้ยเถียนโทรหาเธอตั้งหลายสาย เวินจิ้งรับสายขึ้น
“จิ้งจิ้ง แกออกสื่อแล้ว” เสียงตื่นเต้นของอั้ยเถียนดังขึ้น
เวินจิ้งขมวดคิ้ว เปิดแอพแฟนคลับมู่วี่สิงขึ้น และก็จริงที่ภาพหน้าปกเป็นหน้าเธอแล้ว แถมยังขึ้นเธรดอีกด้วย เธอคือแฟนสาวของมู่วี่สิง
ยังดีที่เป็นแค่แฟนสาวนะ
“ช่วงนี้แกอย่าเพิ่งไปไหนนะ จำไว้!” อั้ยเถียนเตือนแล้วเตือนอีก
เพราะแฟนคลับมู่วี่สิงบ้าคลั่งเหลือเกิน
“แต่ว่าฉันต้องไปทำงาน” เวินจิ้งลำบากใจ
“ฉันลางานให้แกแล้ว ประธานเสี้ยวยินยอม อาทิตย์หน้าแกค่อยมา อย่าลืมว่าห้ามออกมานะ แกจะโดนแฟนคลับมู่วี่สิงล้อมทำร้ายแน่นอน” อั้ยเถียนพูดด้วยน้ำเสียงเน้นๆ
เวินจิ้งมุมปากกระตุก…ซีเรียสขนาดนั้นเชียวหรือ?
“ฉันรู้แล้ว”
หลังวางสาย เธออ่านข่าวหน้าหนึ่ง ไม่คิดว่าคนที่ไม่ค่อยเข้าสังคมเท่าไหร่อย่างเธอก็ขึ้นหน้าหนึ่งได้
“อ่านอะไรอยู่” มู่วี่สิงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ทั้งแสงแขนโอบกอดเธอเอาไว้ สายตาตกอยู่บนจอโทรศัพท์เวินจิ้ง
“เพราะคุณหนะ แฟนคลับคุณกำลังล่าแม่มดฉันอย่างบ้าคลั่ง” เวินจิ้งไม่ค่อยพอใจ
ไม่คิดว่าเธอแต่งงานกับมู่วี่สิง ชีวิตเธอเหมือนวุ่นวายเข้าไปใหญ่
มู่วี่สิงได้ยินเช่นนั้น จับหัวตัวเองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ถ้าคุณไม่ชอบ ผมจะจัดการเรื่องนี้ ทีหลังคุณจะไม่ออกสื่ออีก”
“จริงเหรอ?” เวินจิ้งมองเขาด้วยความสงสัย
“ผมไม่โกหกกับคุณผู้หญิงมู่”
“งั้นขอให้ลบข่าวทั้งหมดของฉันทิ้งซะ ฉันอยากมีชีวิตที่ปกติ” เวินจิ้งมองเขาด้วยความจริงจัง
“แล้วคุณผู้หญิงมู่จะตอบแทนผมยังไงหละครับ หืม?” มู่วี่สิงเข้าใกล้ นิ้วยาวเสยหน้าเล็กๆ ของเธอขึ้น
