บทที่ 581 ยังชอบอยู่เหรอ
หลังจากเสร็จการประชุมมาทั้งวัน มู่ซือซือกับหลิงเหยาก็กลับไปที่ห้อง
เมื่อเร็วๆ นี้ เรื่องที่หลิงเหยาได้ลาออกจากมหาวิทยาลัย ยังคงทำให้มู่ซือซือเศร้าอยู่เล็กน้อย
ท้ายที่สุด เธอก็เพิ่งจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยหลินไห่ เพื่อที่จะได้มาเป็นบัดดี้กับหลิงเหยา
“ในอนาคต เธอวางแผนไว้ว่ายังไง？”มู่ซือซือถามด้วยความกังวล
“ฉันอยากไปมหาวิทยาลัยF”หลิงเหยาตอบอย่างตรงไปตรงมา“ช่วงนี้พี่ชายกำลังช่วยฉัน จัดแจงตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ ซึ่งไม่น่าจะมีอะไรผิดคาด”
“ผู้ช่วย？ผู้ช่วยของพี่ชายฉันเหรอ？”มู่ซือซือเลิกคิ้วขึ้น
“ก็ไม่แน่ แต่มหาวิทยาลัยF มีศาสตราจารย์เยอะแยะ ใช่ไหมล่ะ？”หลิงเหยาหลบสายตา
“ตอนนี้เธอยังชอบพี่ชายฉันอยู่เหรอ？”มู่ซือซืออย่างจริงจัง
หลิงเหยาเม้มริมฝีปาก เงยหน้าขึ้นมองมู่ซือซือ แล้วพยักหน้าช้าๆ“อืม หลังจากฉันฟื้นคืนความทรงจำได้ ก็พบว่าตัวเอง ยังคงชอบมู่วี่สิง”
“โอเค งั้นฉันจะช่วยเธอจัดการ ให้เธอได้เป็นผู้ช่วยของพี่ชายฉัน？”
“จริงเหรอ？”ดวงตาของหลิงเหยาเปล่งประกายขึ้น
มู่ซือซือยิ้ม“แน่นอน”
“ซือซือ ขอบคุณเธอมากนะ”
“ขอบคุณอะไร พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เธอได้เป็นพี่สะใภ้ฉัน ดีกว่าเวินจิ้งเป็นพี่สะใภ้ซะอีก”
……
ห้องสวีทชั้นบนสุด
มู่วี่สิงเสร็จจาก การทำรายงานงานการประชุมก็ดึกมากแล้ว เกาเชียนกำลังพิสูจน์อักษรอยู่ข้างๆ
หลังจากนั้นไม่นาน เกาเชียนก็นำตารางการประชุมอันใหม่ล่าสุดมาให้
“ไม่ใช่มีอีกแค่วันเดียวจะเสร็จเหรอ？”
“ทางธุรกิจโลก ได้ขยายเวลาการประชุม สำหรับการกล่าวสุนทรพจน์ทั้งสามครั้ง ก็ได้แต่งตั้งให้ประธานมู่เป็นผู้กล่าว”เกาเชียนก้มหน้าลงเล็กน้อย
“เอาเอกสารมาให้ผม”มู่วี่สิงน้ำเสียงเย็นชา
ในขณะนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา แสดงหมายเลขโทรศัพท์ของผู้ที่โทรเข้ามา เป็นเวินจิ้ง
เกาเชียนก็ขอตัวออกไปทันที
“จิ้งจิ้ง”มู่วี่สิงรับโทรศัพท์
“คุณยังไม่พักผ่อนอีกเหรอคะ？”เวินจิ้งถามอย่างรู้ทัน
ทุกครั้งที่ออกมาประชุมนอกสถานที่ มู่วี่สิงแทบจะยุ่งจนถึงดึก
“อืม งานเยอะนิดหน่อย”ผู้ชายขมวดคิ้วอย่างเหนื่อยล้า
“คุณควรจะนอนได้แล้วนะ อย่านอนดึก”มู่วี่สิงมองดูเวลา แล้วก็พบว่านี่มันก็เที่ยงคืนแล้ว
“ฉันเตรียมตัวจะนอนแล้วค่ะ แค่อยากได้ยินเสียงของคุณน่ะ”เวินจิ้งพูดเสียงเบา
“มีอะไรจะพูดกับผมไหม？”มู่วี่สิงขมวดคิ้ว
รู้นิสัยใจคอของเวินจิ้งดี เมื่อเขาได้ยินก็รู้ว่า เธอมีอะไรที่ต้องการจะพูด
“อือ……”
“ผมไม่โกรธหรอก คุณพูดมาเถอะ”
เวินจิ้งแบะปาก ถ้าพูดออกไป ยังไงก็ต้องโกรธแน่นอน
แต่ว่าเรื่องนี้ ถ้าเธอไม่พูด ยังไงมู่วี่สิงก็ต้องรู้เรื่องนี้อยู่ดี
“ฉันกับเจียงฉีหัวข้องานวิจัยได้ผ่านแล้ว เมื่อศาสตราจารย์เฉินได้ตีพิมพ์เผยแพร่ออกไป ก็ทำให้เกิดเสียงฮือฮาน่าสนใจไม่น้อย อาจจะเรียกได้ว่า ประสบความสำเร็จไปแล้วเล็กน้อย ดังนั้นในวันพรุ่งนี้จะมีงานแถลงข่าว ฉันกับเจียงฉีจะเข้าร่วมงานด้วยกัน”
“แล้วในอนาคต คุณก็จะยังเข้าร่วมโครงการวิจัยนี้ต่อ？”เมื่อมู่วี่สิงได้ฟัง ก็รู้ความหมายที่ลึกซึ้ง
เวินจิ้งกัดริมฝีปาก เหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา
แม้ว่าเธอจะยังไม่ได้ตอบตกลงกับศาสตราจารย์เฉิน แต่ในใจของตัวเธอเอง อยากที่จะเข้าร่วมต่อ
“การตัดสินใจของคุณ ผมจะไม่เข้าไปยุ่ง จิ้งจิ้ง”
เวินจิ้งเงียบ เธอรู้ว่ามู่วี่สิงจะไม่เข้ามายุ่ง
“งั้นคุณต้องการให้ฉัน เข้าร่วมต่อไปไหมคะ？”
“ไม่ต้องการ”มู่วี่สิงตอบแทบจะเด็ดขาด
“เกลียด”เวินจิ้งน้ำเสียงออดอ้อน
แต่เมื่อนึกถึงความคิดของเจียงฉี เวินจิ้งก็เกิดความลังเล
เพียงแค่เธอคิดว่า ตัวเธอเองจะได้รับประโยชน์มากมายจากโครงการนี้ และเธอก็ไม่ต้องการที่จะยอมแพ้
ระหว่างสองคน ก็ไม่มีใครพูดอะไร เวินจิ้งหลับตาลง และไม่รู้ว่าเธอหลับไปตอนไหน
แต่มู่วี่สิงรับรู้ได้ เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจของเวินจิ้ง เขาก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
เขาส่งวีแชทให้เธอ โดยยังไม่วางสายโทรศัพท์
ผมหวังว่า คุณจะสามารถทำในสิ่งที่คุณต้องการ ดังนั้น ผมจะสนับสนุนคุณ
จนกระทั่งเช้าในวันที่สอง เวินจิ้งลืมตาขึ้น ถึงได้รู้ว่า โทรศัพท์ยังไม่ได้วางสาย
“มู่วี่สิง”เธอคว้าโทรศัพท์ แล้วตะโกนออกไป
“ผมยังอยู่”น้ำเสียงของมู่วี่สิงต่ำ ชวนน่าดึงดูด
หัวใจของเวินจิ้ง เต้นอย่างกระสับกระส่าย
เธอพูดด้วยน้ำเสียงสะลึมสะลือว่า“เมื่อคืนทำไมคุณไม่เรียกให้ฉันตื่น”
“ถ้าง่วงก็นอนต่ออีกหน่อยป่ะ”
“คุณจะออกไปข้างนอกแล้วเหรอคะ？”เวินจิ้ง ดูเหมือนจะได้ยินเสียงเขากำลังใส่เสื้อผ้า
“อืม ใกล้แล้วล่ะ”
เวินจิ้งหลับตาลง แต่ก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อสองวันก่อน ที่เธอโทรศัพท์ไปหามู่วี่สิง เหมือนจะได้ยินเสียงของหลิงเหยา
ถ้างั้น……หลิงเหยาก็อยู่เป่ยเฉิง？
เธออยากจะถามมู่วี่สิง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็น
“ผมกำลังจะไปสถานที่จัดงาน อีกสามวันถึงจะกลับมา”มู่วี่สิงรับอาหารเช้าที่เกาเชียนนำมาให้ และทานอย่างเร่งรีบ
“สามวันเลยเหรอ……ฉันคิดว่าแค่วันนี้วันเดียว”เวินจิ้งพลิกตัวอย่างเสียดาย
เธอคิดถึงมู่วี่สิงจริงๆ……
“เด็กดี เดี๋ยวจะมีงานแถลงข่าวแล้วไม่ใช่เหรอ รีบเตรียมตัวเร็วๆ สิ”มู่วี่สิงเตือน
ดวงตาของเวินจิ้งเบิกกว้าง ใช่แล้ว……
มองดูเวลา เหลือเวลาอีกสองชั่วโมงก็จะเริ่มแล้ว
เธอรีบวางสายทันที เมื่อเธอจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย และออกจากประตู ก็ไม่คาดคิดว่าจะเจอกับเจียงฉีที่ชั้นล่าง
วันนี้เขาแต่งกายด้วยชุดสูทสีขาว นั่นทำให้ตัวเขาดูหล่อมาก
“เอาอาหารเช้ามาให้คุณด้วย”เจียงฉีช่างสุภาพบุรุษ
เมื่อเวินจิ้งดึงสติกลับมาได้ ก็รับมา แล้วขอบคุณ
เมื่อมาถึง หลังเวทีของห้องแถลงข่าว เวินจิ้งได้ทบทวนบทพูดเป็นครั้งสุดท้าย และหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จได้ไม่นาน งานแถลงข่าวก็ได้เริ่มขึ้น
ในครั้งนี้ เธอและเจียงฉีได้ทำรายงานโครงการสำเร็จ ได้สร้างความรู้สึกที่ดีมากมาย ในแวดวงวิชาการ แต่บุคคลหลักที่ทำรายงานโครงการวิจัยเสร็จ คือเจียงฉี โดยส่วนมากเวินจิ้งจะเป็นคนตรวจสอบข้อมูลเอกสารต่างๆ ดังนั้นเธอคิดว่าเกียรติในครั้งนี้ ทั้งหมดต้องยกให้กับเจียงฉี
เมื่อทั้งสองคนพูดจบ เวินจิ้งไม่ต้องการเผชิญหน้ากับสื่อ ดังนั้นเจียงฉี จึงเป็นผู้ที่ตอบคำถามกับสื่อทั้งหมด
เขาใจเย็น มั่นใจ แสดงให้เห็นอีกด้านของเขา ซึ่งทำให้คนหลงใหลได้
มีเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิงไม่น้อย ที่แอบมาที่นี่ แสงแฟลชกระพริบขึ้น เวินจิ้งค่อยๆ ก้าวถอยหลัง มองดูพวกบ้าผู้ชายพวกนั้น อย่างทำอะไรไม่ถูก
“เจียงฉี ในอนาคตคาดว่า คุณน่าจะมีแฟนคลับมากแน่ๆ”เวินจิ้งยิ้มออกมา
งานแถลงข่าวนี้ ถูกถ่ายทอดสดไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย เจียงฉีหล่อเหลามาตั้งแต่แรก และคารมการพูดก็โดดเด่นอยู่แล้ว
“ผมไม่สนใจเรื่องนี้หรอก ผมแค่หวังว่า การดำเนินโครงการงานวิจัยของพวกเรา จะดำเนินต่อไปได้อย่างเงียบๆ”ดวงตาของเจียงฉีฉายความรู้สึกลึกๆ
รอยยิ้มบนใบหน้าของเวินจิ้ง ดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ
เธอหันหน้าไปอีกทาง และรู้สึกดีขึ้น เพราะคำพูดที่เปลี่ยนเป็นหนักแน่นของเจียงฉี
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีกลุ่มผู้หญิงกลุ่มใหญ่ได้หลั่งไหลเข้ามา ทั้งหมดมาเพื่อจะถ่ายรูปกับเจียงฉี
มีโทรศัพท์มือถือหลายเครื่องอยู่ในมือของเวินจิ้ง เห็นได้ชัดว่า เจียงฉีเริ่มที่จะหมดแรง แต่ผู้หญิงกลุ่มนั้นก็ยังคงตาม แม้กระทั่งผู้หญิงจากข้างนอกก็ยังมาร่วมด้วย
เจียงฉีคนๆ นี้ กลายเป็นคนดังไปแล้ว
จนกระทั่งเที่ยงวัน นักศึกษาหญิงก็ค่อยๆ ทยอยกันออกไป เวินจิ้งวางแผนที่จะกลับไปหอพัก แต่เจียงฉีก็เรียกเธอไว้
“เดี๋ยวซักพัก จะไปตอบกลับกับศาสตราจารย์”เจียงฉีเตือน
“เวินจิ้ง ผมไม่ต้องการให้คุณสละโอกาสนี้ เพียงเพราะคุณอยู่กับผม”เจียงฉีพูดอย่างจริงจัง
เวินจิ้งเม้มริมฝีปาก，ใบหน้าซีดลงเล็กน้อย
เธอมองไปที่เจียงฉี และไม่ได้พูดไปชั่วขณะ
เธอเห็นวีแชทที่ มู่วี่สิงส่งมาให้เธอแล้ว เขาจะสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ
แต่ในเวลานี้ เธอกำลังหวั่นไหวอยู่
