บทที่ 746 ขอให้อภัยอย่างไร้ศักดิ์ศรี
เสียงของมู่วี่สิงเบาเหมือนเสียงกระซิบและน้ำเสียงของเขาก็ต่ำอย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าไม่ใช่เพราะแขนของเขาที่กักขังร่างของเธอไว้จะแข็งแกร่งเหมือนเดิม “อย่าโกรธเลย นะ…”
นิ้วของเขาลูบแก้มของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย”ฉันไม่ได้มีอะไรกับเธอ … “
ฤทธิ์แอลกอฮอล์แทบจะซัดกลับในตอนนี้ เขายิ่งเมาหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ ไม่สนใจว่าพฤติกรรมแบบนี้ผู้หญิงจะโกรธและรังเกียจกว่าเดิมหรือเปล่า เขาประสานมือไพล่หลังอย่างแรง เพื่อทำให้เขาจูบเธอได้ง่ายขึ้น
ไม่ว่าเธอจะหลบหนียังไงก็ถูกเขาจูบอยู่ดี คาง ริมฝีปาก แก้ม ลำคอ … เขารู้สึกถึงความรังเกียจและหลีกเลี่ยงของเธอ ริมฝีปากของเขาเข้าใกล้หูของเธอและสัมผัสอย่างระมัดระวัง น้ำเสียงของเขาแหบแห้งและเลือนราง “จิ้งจิ้ง … ฉันจะเชื่อฟัง จะไม่แตะต้องผู้หญิงคนอื่น ไม่โกรธแล้วนะ ได้มั้ย”
เขาน่าจะเมามาก แต่สติของเขายังรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ผู้หญิงในอ้อมแขนเขารังเกียจกับเรื่องแบบนี้แค่ไหน
ดวงตาของเวินจิ้งขยับ เธอไม่ได้ดิ้นและหลบอย่างดุเดือดเหมือนเดิม”คุณไม่ได้แตะต้องเธอเหรอ งั้นที่ฉันเห็นคืออะไร ถ้าไม่ใช่เพราะฉันขัดจังหวะพวกคุณพอดี ป่านนี้พวกคุณคงจะมีความสุขอยู่ละมั้ง”
เธอมองเขาอย่างเยาะเย้ย “ฉันควรขอโทษหรือเปล่าที่ขัดจังหวะความสุขของพวกคุณ”
เพราะเธอไปถึงพอดี เพราะเธอห้ามพอดี
ถ้าเธอไม่มา ถ้าเธอไม่ขัดจังหวะ งั้น…
“ไม่แน่นอน ฉันจะไม่แตะต้องเธอเด็ดขาด… “
เขาพูดทันทีและริมฝีปากบางก็ก้มลงประทับบนผิวของเธอ “เธอไม่ใช่คุณ… ฉันรู้ ฉันจะไม่แตะต้องเธอแน่นอน”
เขาจับแก้มของเธอครึ่งหนึ่งด้วยมือข้างเดียว ลูบอย่างรักใคร่ ลมหายใจของเขากระทบผิวของเธอ ร้อนมาก “จิ้งจิ้ง ผมรักคุณ อย่าโกรธนะ อย่า … อย่ามองฉันแบบนี้”
อย่ามองเขาด้วยสายตาแบบนั้น สายตาที่เย็นชาและน่าขยะแขยงแบบนี้
เธอในอ้อมแขนของเขาค่อยๆสงบลง ขมวดคิ้วและถามว่า”ทำไมเธอถึง อยู่ที่นี่”
หรือว่าเขาโทรหาเธอและมู่ซีพร้อมกัน
มู่วี่สิงหยุดสักพักและอธิบายด้วยเสียง ต่ำ “ฉันไม่รู้ … อาจจะหนานเฉิงโทรไปมั้ง”
เมื่อเห็นเธอไม่ได้โกรธมากแล้ว ผู้ชายก็หัวเราะตัวเอง “ทั้งๆที่เพราะคุณทำให้ฉันโกรธ ฉันถึงออกมา แต่สุดท้ายฉันก็เป็นคนที่ง้อคุณเอง”
เขาออกมาเพราะข้อตกลงการหย่าร้าง เพราะเธอยอมเอาตัวเองไปแลกกับการที่จะได้เป็นอิสระจากเขา
แต่จนถึงตอนนี้ เขาก็กลับขออภัยกันอย่างไร้ศักดิ์ศรี
หัวใจของเวินจิ้งแน่นขึ้นและเธอพูดอย่างเฉยเมย “มู่วี่สิงคุณรู้ไหมว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว คุณโทรมาให้ฉันออกมารับคุณ และให้ฉันเห็นคุณและผู้หญิงคนอื่นๆ กำลังทำเรื่องนั้นที่นั่น … “
เธอหันหน้ามา “ถ้าคุณชอบเธอ คุณไม่จำเป็นต้องวิ่งตามฉันออกมา และคุณก็ไม่จำเป็นอธิบายให้ฉันฟังอย่างไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้ด้วย”
ขนตายาวๆของเธอมองเห็นได้เป็นเส้นๆอย่างชัดเจน ไม่รู้ว่าเพราะเขาเมาถึงมีภาพลวงตาแบบนี้หรือเปล่า
รู้สึกว่าน้ำเสียงของเธอมีความหวานนิดๆ
เขายิ้มและทาบทับหน้าผากกับเธอ พูดแบบเอือมระอา “ฉันทำให้คุณขี้หงุดหงิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
เขาถอนหายใจเบาๆ “คุณก็รู้เนี่ย ฉันชอบคุณคนเดียวเท่านั้น”
ประตูลิฟต์เปิดออก เวินจิ้งก็เดินเข้าไปก่อน เดินอย่างมีความยุ่งวุ่นวายเล็กน้อย ราวกับว่ามีบางอย่างไล่ตามเธออยู่ข้างหลัง
แต่ไม่ว่าเธอจะเดินเร็วแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถสู้ขายาวๆของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังได้ เธอเพิ่งเดินเข้ามา เขาก็เดินตามเข้ามาเรียบร้อยแล้ว แขนโอบรอบเอวของเธอตลอดทาง
เธอหายใจอย่างสงบ “คุณเมาแล้ว ไปอาบน้ำแล้วไปนอนซะ”
จริงๆแล้วเธอก็แยกไม่ออกว่า ผู้ชายเมาจริงหรือแกล้งเธออยู่
เขากอดเธอไว้ “จิ้งจิ้ง คุณกลัวฉัน”
การตอบสนองแบบหลบหลีกแบบนั้นชัดเจนเหลือเกิน
เธอยกเท้าขึ้นจะเดินไปที่ห้องนอน แต่มู่วี่สิงอุ้มเธอเดินเข้าที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ความแข็งแกร่งระหว่างผู้ชายและผู้หญิงมันต่างกันมาก ทำให้เธอไม่สามารถต้านทานได้เลย
อาจจะเป็นเพราะเขาเมา หรืออาจเป็นเพราะคำพูดที่เขาพูดในรถ มีความร้อนรนและกระสับกระส่ายที่อธิบายไม่ถูกใจเธอ เพราะฉะนั้นแค่อยากอยู่ห่างๆเขา
“เมื่อกี้คุณไปหาฉัน”
ผู้ชายเล่าความจริง วางเวินจิ้งลงบนโซฟานุ่มจากอ้อมแขนเขา วางแขนของเขาอยู่ด้านข้างๆ ไม่ให้เธอหนีไปไหนได้
ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาเต็มไปด้วยความร้อนพร้อมแผดเผา มือของเขาลูบเนื้อตัวของเธอ น้ำเสียงของเขาถูกระงับอย่างต่ำมาก “ถ้าคุณไม่ได้ชอบฉันสักนิดเลย ทำไมคุณถึงไปหาฉันล่ะ”
เมื่ออยู่ในคลับเฮาส์หรือในรถ เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
หรี่ดวงตาสีดำเล็กน้อย ใบหน้าที่มีความเมาของเขายิ้ม “คุณจะปิดเสียงโทรศัพท์ตอนที่คุณนอนหลับ คุณควรจะหลับไปนานแล้วตอนที่ฉันโทรหาคุณ แล้วทำไมคุณยังรับสายของฉัน แถมยังออกไปข้างนอกเพราะฉันด้วย”
ดูเหมือนเขาจะมีสติ เพราะคำพูดของเขามีเหตุมีผลมาก แต่ก็ดูเหมือนเขาจะเมามาก
เธอไม่ทันที่จะต่อต้านคำพูดของเขา เธอจับฝ่ามือใหญ่ของผู้ชายไว้แน่นด้วยมือเธอ ใบหน้าเล็กๆของเธอโกรธมาก “มู่วี่สิง คุณจะทำอะไร เอามือออกไป ฉันจะไปนอนแล้ว”
เธอกัดริมฝีปากและพูดอย่างแรงๆว่า”อย่าคิดทำอะไรด้วยเหตุผลที่เมา ฉันจะไม่ให้อภัยคุณแน่นอน”
ผู้ชายที่อยู่ตอนนี้ ทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนกมาก ในช่วงเวลานี้นอกจากครั้งนั้นที่เธอถูกรังแกในร้านกาแฟเขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ที่เหลือเขาก็เกือบจะเชื่อฟังทุกอย่าง ถึงแม้ว่าเขาจะจูบหอมแก้มเธอไปบ้าง
แต่คืนนี้เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ปกติ
เขาจ้องมองเธอเป็นเวลานานๆแล้วยิ้มเบาๆ “ถ้าฉันเซ็นชื่อล่ะ”
เขาหรี่ตามองท่าทางตกใจของเธอ ลูบใบหน้าของเธออีกครั้งด้วยนิ้วและพูดอย่างเสียงแหบว่า “ถ้าฉันเซ็นสัญญาหย่าร้างในหลังสองปีต่อมา ตอนนั้นฉันจะสัมผัสคุณได้แล้วใช่หรือเปล่า คุณหมายความว่าแบบนี้”
เธอไม่สามารถบอกความรู้สึกในตอนนี้ได้
เขาสัญญาว่าจะเซ็นสัญญา ตราบใดที่เขาเซ็นสัญญา อย่างมากสองปี เธอก็จะกำจัดทุกอย่างที่นี่และเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งได้
ปล่อยลงอยู่ข้างๆโซฟา เธอหลับตา แล้วพูดเบาๆว่า “ร่างกายของฉัน ดึงดูดคุณขนาดนั้นเหรอ”
เมื่อเธอบอกเรื่องนี้ ปฏิกิริยาของเขาในตอนนั้น แถมเขายังไปดื่มไวน์จนเมาในตอนกลางคืนด้วย เธอคิดว่าเขาคงไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน
“ฉันกำลังคิดอยู่ว่า จิ้งจิ้ง คุณยอมไปหาฉันที่คลับเฮาส์ตอนดึกๆ เธอจะโกรธฉันมากเพราะมู่ซี เพราะฉะนั้นฉันจะพนันกับคุณ”
เขาจะพนันกับเธอ เป็นเวลาสองปี
เขามองผู้หญิงที่อยู่ใต้ตัว ริมฝีปากบางของเขาคลี่ยิ้มลึก ดวงตาของเขาชั่วร้ายและแข็งกร้าว นิ้วยาวของเขาบีบคางเธอและบังคับให้เธอจูบเขาอย่างแรง
“ทำ … ก็สามารถทำให้เรารักกันมากขึ้นได้ ไม่ใช่เหรอ”
