บทที่ 959 ความขัดแย้ง
ทั้งๆ ที่ระยะเวลาครั้งล่าสุดที่มาบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปไม่ถือว่ายาวนานมาก แต่ทุกครั้งที่ฉินซีเหยียบเข้ามาในบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปก็จะรู้สึกค่อนข้างแปลกตา
หรือบางทีเพราะในใจเธอห่างเหิน จึงยากมากที่จะรู้สึกคุ้นเคย
ฉินซีมาถึงห้องประชุมตามระยะเวลาที่กำหนด แต่ด้านในกลับว่างเปล่าไม่มีคน
ฉินซีถอยออกไปดูด้วยความสงสัย แต่ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร ได้ยินเสียงฉินซึ่งเทียนดังขึ้นด้านหลังตน
“ในนี้ เข้ามาสิ”
เสียงของเขาฟังแล้วดูสงบมาก ไม่ต้องทำท่าทางใช้ความสัมพันธ์ทั้งหมดในการค้นหาตัวเองแต่ตอนนี้ค้นเจอมันแล้ว
ฉินซีเกิดความสงสัยในใจ แต่สุดท้ายก็เดินตามเข้าไป
จนเธอนั่งลง ก็พบว่าด้านหลังสุดมีหซู่หนานตามมา
ฉินซึ่งเทียนโดยธรรมชาติแล้วเข้ามาก็จะนั่งตำแหน่งตรงกลาง หซู่หนานนั่งด้านขวาของเขา
ฉินซีแค่นหัวเราะในใจ แล้วนั่งลงด้านซ้าย
เธอเผชิญหน้ากับหซู่หนาน และเห็นสีหน้าหซู่หนานอย่างชัดเจนว่าค่อนข้างซีดเซียว เหมือนกับว่าช่วงนี้ชีวิตย่ำแย่
แต่ฉินซีไม่มีเจตนาที่จะสนใจเขา ดังนั้นจึงเบนสายตาออกมาก่อนที่หซู่หนานจะสังเกตเห็นสายตาของตน
ฉินซึ่งเทียนเคลียร์ลำคอ “ประชุมเถอะ”
ฉินซีกวาดตามองห้องประชุมหนึ่งรอบ ขมวดคิ้ว “มีแค่เราสามคน? ประชุมผู้บริหารระดับสูง?”
ฉินซึ่งเทียนแค่นหัวเราะ “ถ้าไม่ใช้เหตุผลนี้ เธอจะมาเจอฉันไหม?”
ฉินซีมีความใจร้อนบนใบหน้า แค่โบกมือปฏิเสธ “ได้ คุณเริ่มสิ”
ฉินซึ่งเทียนมองการเคลื่อนไหวตามใจชอบของเธอ ในใจเกิดความโกรธ แต่นึกถึงเรื่องที่ตัวเองต้องทำในวันนี้ แต่ทำได้แค่ระงับความโกรธลงไป ยื่นมือส่งเอกสารให้ฉินซี “เธอเอาไปอ่านดูก่อนสิ”
ฉินซึ่งเทียนเปิดขึ้นมาดูคร่าวๆ ไม่ใช่อะไรอื่น มันคือการประชุมคณะกรรมการครั้งล่าสุด หซู่หนานเอ่ยถึงการบันทึกโดยละเอียดเกี่ยวกับปัญหาการหมุนเวียนสินค้า
ฉินซีมองเอกสารที่ปิดลงอย่างรวดเร็ว “คุณให้ฉันดูสิ่งนี้ทำไม?”
น้ำเสียงฉินซึ่งเทียนค่อนข้างจริงใจ “สิ่งที่อยู่ในนั้น มีครึ่งหนึ่งที่เป็นเพราะบริษัทลู่ซื่อถอนคำสั่งซื้อมันเลยไม่มีการหมุนเวียน ดังนั้นถ้าทำให้บริษัทลู่ซื่อเปลี่ยนใจ ทำสัญญาต่อได้ ก็จะสามารถบันทึกอัตราการหมุนเวียนในไตรมาสนี้ได้”
ฉินซียังคงขมวดคิ้วอย่างไม่อดทน “มันเกิดจากบริษัทลู่ซื่อแค่ครึ่งเดียว แล้วอีกครึ่งล่ะ?”
ฉินซึ่งเทียนดูเหมือนไม่คิดว่าเธอจะถามคำถามนี้ จึงหันศีรษะไปมองหซู่หนานโดยไม่รู้ตัว
หซู่หนานเข้าใจ ตอบเสียงทุ้ม “อีกครึ่งหนึ่งเป็นเพราะเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ แต่ไม่มีการประชาสัมพันธ์ ผลิตภัณฑ์จึงค้างสต๊อก”
คิ้วฉินซีคลายออก ยื่นมือไปเคาะเอกสาร “งั้นพวกคุณควรจะคิดหาวิธีเพิ่มการประชาสัมพันธ์นะ จะพึ่งแต่บริษัทลู่ซื่อจะไปมีประโยชน์อะไร”
คราวนี้หซู่หนานก้มศีรษะลง ไม่ได้มองหน้าฉินซี “เราหวังว่า……สินค้าล็อตนี้ จะสามารถให้บริษัทลู่ซื่อรับช่วงต่อได้”
ฉินซีราวกับได้ยินเรื่องตลกใหญ่โต สีหน้าเย้ยหยันไม่สามารถสำรวมได้แล้ว “บริษัทลู่ซื่อทำธุรกิจ ไม่ใช่รับช่วงต่อขยะนะ ทำไมขายไม่ออก ก็อยากให้เขารับช่วงต่อ?”
ฉินซึ่งเทียนเสียหน้าแล้ว กระแอมไอเบาๆ สองที “คุณภาพของสินค้าล็อตนี้ สาเหตุมาจากการเผยแพร่……”
ทันใดนั้นฉินซีก็ขัดคำพูดเขา “ตอนนี้บริษัทฉินซื่อกรุ๊ปไม่มีแม้แต่เงินประชาสัมพันธ์เหรอ?”
ฉินซึ่งเทียนโดนเธอขัดขวาง สีหน้าแดงก่ำ “จะเป็นไปได้ได้ยังไง! บริษัทฉินซื่อกรุ๊ปแค่หมุนเงินกับสินค้าไม่ได้ชั่วคราว จะไม่มีเงินประชาสัมพันธ์ได้ไง!”
ฉินซีเห็นเขาโกรธ รู้ว่าเรื่องนี้ส่วนใหญ่เป็นเรื่องจริง ก็ไม่ได้ถามอย่างละเอียด แค่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เชิดคางถามขึ้น “ในเมื่อมีเงิน งั้นก็ประชาสัมพันธ์ให้ดี มันก็จะได้กำไรคืนมา ไม่ใช่เหรอ?”
ฉินซึ่งเทียนจ้องเขม็งฉินซี “นี่เธอจะไม่ให้ความร่วมมือใช่ไหม?”
ฉินซีแบมือไม่สนใจ “ฉันเคยพูดกับคุณแล้วตอนประชุมคณะกรรมการ ฉันไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายการบริหารของบริษัทลู่ซื่อ คุณยังเรียกฉันมาหาครั้งแล้วครั้งเล่า มันเสียเวลาเปล่าๆ”
ฉินซึ่งเทียนกำลังจะโกรธ แต่หายใจเข้าลึกๆ บังคับข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้ “เธออย่าบอกว่าตัวเองไม่มีอิทธิพลต่อลู่เซิ่น วันนั้นลู่เซิ่นปกป้องเธอมากแค่ไหน ฉันเห็นมัน ถ้าเธอไปขอร้องลู่เซิ่น เขาจะต้องช่วยเธอแน่ๆ”
ฉินซีรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยกับสิ่งที่ฉินซึ่งเทียนพูด
ลู่เซิ่น……ดีกับตัวเธอมากจริงๆ ขนาดนี้เชียว?
แต่เธอก็แค่ส่ายศีรษะ “ประธานฉิน คุณคิดเยอะไปแล้ว ถึงความสัมพันธ์ของฉันกับลู่เซิ่นจะดีมากแค่ไหน แล้วมันยังไง? ทำไมฉันต้องขอร้องสิ่งนี้เพื่อคุณ?”
ฉินซึ่งเทียนไม่คิดว่าตัวเองจะพูดได้อ่อนโยนขนาดนี้ ฉินซีก็ยังปากแข็งจริงๆ หงุดหงิดขึ้นมาสักพัก ตบโต๊ะ “ฉินซี! ฉันเป็นพ่อเธอนะ นี่คือบริษัทของปู่เธอ! เธอช่วยขอร้องให้เรา ปกป้องรักษาบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปเอาไว้ จริงๆ แล้วมันเพื่อตัวเธอเองนะ!”
ฉินซียิ้มและชำเลืองมองไปที่ห้องพักผ่อนเล็กๆ ด้านหลังห้องประชุม แค่นยิ้มอย่างเย็นชา “ในอนาคตบริษัทนี้……เป็นของฉันจริงๆ เหรอ?”
ฉินซึ่งเทียนขมวดคิ้ว มองตามไปที่ห้องพักผ่อนเล็กๆ โดยไม่รู้ตัว
ช่วงเวลานี้ หลี่เหวยพาฉินหว่านมาทำความคุ้นเคยกับธุรกิจของบริษัทพอดี ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังนั่งฟังพวกเขาพูดคุยกันในห้องพักผ่อน
ทำไมฉินซีต้องมองไปทางนั้น? หรือว่าเธอรู้แล้ว?
หลี่เหวยด้านในได้ยินคำพูดนี้แล้วจะคิดอย่างไร?
เขาสับสนอยู่พักหนึ่ง ทำได้แค่ตอบอย่างคลุมเครือ “เธอถามคำถามนี้……มันรีบร้อนเกินไป……”
ฉินซีมองแววตาเขา ก็รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองเดาเป็นเรื่องจริง หลี่เหวยและฉินหว่านอยู่ด้านใน จึงจงใจขยายเสียงให้ดังขึ้น ราวกับตั้งใจพูดกับใครบางคน “แต่ถ้าในอนาคตบริษัทนี้เป็นของคนอื่น ทำไมฉันต้องพยายามช่วยอย่างเต็มที่ด้วยล่ะ?”
ฉินซึ่งเทียนข่มอารมณ์ใบหน้าไว้ไม่ได้ ตบโต๊ะ “ฉินซี! ถ้าเธอไม่ยอมช่วย ก็ไม่ต้องหาข้ออ้าง!”
ฉินซีแค่นหัวเราะ “นี่มันใช่ข้ออ้างที่ไหน ฉันถามตรงๆ”
ฉินซึ่งเทียนชี้ไปที่จมูกฉินซีกำลังจะด่า แต่จู่ๆ หซู่หนานก็เปล่งเสียง “ฉินซี เธอคิดว่ามีวิธีไหนดีๆ ในการโฆษณาบ้าง?”
ฉินซีไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้ เลิกคิ้ว “ฉันไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้”
แต่หซู่หนานยังยืนกราน “ฉันเห็นวิดีโอโฆษณาที่เธอถ่ายให้บริษัทลู่ซื่อ ถ่ายได้ดีมากเลย”
ฉินซีหัวเราะเบาๆ “แต่บริษัทลู่ซื่อถ่ายวิดีโอโฆษณาอันนี้ ไม่มีข้อจำกัดงบประมาณ”
อารมณ์ฉุนเฉียวของฉินซึ่งเทียนถูกขัดจังหวะ ก็ไม่ได้ระบายออกไปอย่างราบรื่น ได้ยินประโยคนี้ของฉินซีก็รู้สึกแปลกใจมาก
“ไม่จำกัดเหรอ?”
ฉินซียักไหล่ “ใช่แล้ว บริษัทลู่ซื่อไม่ขาดเงินจริงๆ”
บริษัทลู่ซื่อไม่ขาดเงิน แต่ไม่เต็มใจที่จะต่อสัญญากับบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป
การบอกเป็นนัยแบบนี้ ก็เป็นการตบหน้าฉินซึ่งเทียนอย่างแรง
สีหน้าฉินซึ่งเทียนแดงก่ำอีกครั้ง แต่ฉินซีแค่ยิ้มจางๆ มองหซู่หนาน “ไม่รู้ว่าผู้จัดการใหญ่หซู่ มีข้อจำกัดด้านงบประมาณไหม ฉันจะได้ให้คำแนะนำของฉันอย่างเต็มที่?”
สีหน้าหซู่หนานซีดเซียว หลังจากนั้นสักพักก็ส่ายศีรษะ
