บทที่ 97 คุณชอบเวินจิ้ง ไม่ใช่หรือ
“อาการของพี่ฉันในตอนนี้เป็นอย่างไร?”
“สำหรับเยื่อหุ้มสมองอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย ยังจำเป็นต้องหาแบคทีเรียและการเลือกใช้ยาปฏิชีวนะให้เหมาะสม แต่สาเหตุของคุณฉินนั้นซับซ้อนและการทำงานของร่างกายของเธอลดลง ในปัจจุบันดูจากอาการแล้วยังไม่สามารถหายได้อย่างสมบูรณ์”
“คุณไม่ใช่หมอที่เชื่อถือได้ใช่ไหม? พี่สาวของฉันป่วยมาหลายปีแล้ว ทำไมยังรักษาไม่หายอีก” ฉินเฟยจ้องมองไปยังดวงตาของมู่วี่สิงด้วยความเคลือบแคลง
แม้เธอจะรู้ว่าเขามีความสามารถมาก แต่เธอก็ไม่ได้มองเขาในแง่ดีนัก
“การรักษาไม่เคยมีความแน่นอน 100% ฉันสามารถพูดได้ว่าจะทำให้ดีที่สุด”
“อะไรกัน คุณไม่ใช่หมอชั้นแนวหน้าหรือไง? ฉันเริ่มไม่แน่ใจที่ให้คุณมาคอยรักษา?” น้ำเสียงฉินเฟยหนักแน่นขึ้น
เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาของมู่วี่สิงก็เย็นชา เขาเงยหน้าขึ้นมองฉินเฟย “ในเมื่อคุณฉินเฟยต้องการหมอที่มีความมั่นใจ 100% ที่จะรับช่วงต่อ ฉันจะให้คณบดีจัดแพทย์คนอื่นให้”
เมื่อพูดจบ ก็จากไปอย่างไม่สนใจใดๆ
เขาไม่เคยเจอใครตั้งคำถามเช่นนี้
ฉินเฟยรู้สึกโกรธ ท่าทางเช่นนั้นของมู่วี่สิงคืออะไร?
เธอถามไปไม่เพียงกี่คำถาม แล้วเขาก็เป็นเช่นนั้น?
“ไม่รับรักษาก็ไม่ต้องรับ!” ฉินเฟยกล่าว และไปพบคณบดีด้วยตัวเอง
ครอบครัวฉินเป็นขุนนางในช่วงต้นปีของหนานเฉิง คณบดีจะไว้หน้าเธอ แต่ … มู่วี่สิงได้เข้ามาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้และเขาจะไม่รับรักษา
แพทย์คนอื่น ๆ ได้แสดงทัศนคติของพวกเขาแล้วสถานการณ์ของฉินซินนั้นไม่ดีนักและเขาก็ไม่แน่ใจ
“อะไรนะ? ไม่มีหมอเหรอ? นี่เป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในหนานเฉิงงั้นเหรอ? คุณบอกว่าไม่รับรักษา หรือเพราะว่านอกจากมู่วี่สิงก็ไม่มีใครรักษาได้แล้ว?”
คณบดีขมวดคิ้วและพูดอย่างสิ้นหวังว่า “หากดูจากตอนนี้ก็เป็นเช่นนั้น”
แม้แต่มู่วี่สิงก็ไม่รับรักษา แล้วใครจะกล้า?
และเขาเข้าใจอารมณ์ของมู่วี่สิงโดยไม่พูดอะไรเลย แม้ว่าคณบดีของเขาจะเกลี้ยกล่อม แต่ถ้าเขาไม่เต็มใจก็ไม่มีใครบังคับเขาได้
“โรงพยาบาลอะไรกันของพวกคุณ! ฉันจะฟ้องร้อง แล้วพี่ฉันตอนนี้จะเป็นอย่างไร? เราย้ายเธอจากประเทศ B และคุณบอกว่าไม่รับรักษาในตอนนี้งั้นสิ? โรงพยาบาลของคุณไม่มีความรับผิดชอบจริงๆ!”
เมื่อฉืออี้เหิงมาถึง ฉินเฟยก็ยังไม่ออกจากห้องทำงานของคณบดี
เธอต้องไปหาหมอรักษาให้พี่สาวของเธอ
“เราย้ายโรงพยาบาลกันเถอะ” ฉืออี้เหิงกล่าว
เมื่อพูดเสร็จ จึงเริ่มติดต่อโรงพยาบาลอื่น ๆ แต่โรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงที่สุดของหนานเฉิงเกือบทั้งหมดแนะนำให้ไปหามู่วี่สิง
เมื่อฉินเจิ้งรู้เรื่องนี้เข้าเขาได้ดุด่าว่าฉินเฟย “ไปหามู่วี่สิงเดี๋ยวนี้ ฉันต้องการให้เขารักษาลูกสาวฉัน!”
“พ่อ เขาไม่น่าเชื่อถือ….” ฉินเฟยไม่โอเค
“เขาไม่น่าเชื่อถือ แล้วแกเชื่อถือได้หรือไง นั่นมันชีวิตพี่สาวแกนะ!” ฉินเจิ้งกล่าวด้วยความโกรธ
ฉินเฟยไม่สามารถทำอะไรได้ ฉืออี้เหิงได้เข้ามาพูดคุยกับเธอ จากนั้นเขาก็ได้เข้าไปหามู่วี่สิงพร้อมกับฉินเฟย
บ่ายวันนั้น เวินจิ้งมาที่ห้องปฏิบัติการเพื่อพบกับมู่วี่สิง ในเวลานี้เขาเกือบจะวินิจฉัยเสร็จแล้ว
แต่เมื่อเดินออกมาจากลิฟต์เธอมองเห็นฉืออี้เหิงและฉินเฟยได้เดินเข้าไปในห้องทำงานของมู่วี่สิง
“หมอมู่ เรื่องครั้งที่แล้วฉันต้องขอโทษด้วย ฉันหวังว่าคุณจะรับรักษาพี่สาวฉัน” ฉินเฟยมองลงไปข้างหน้าน้ำเสียงก็พอฟังได้
มู่วี่สิงมองไปที่ใบรักษานี้ หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างเฉยเมย “ในแง่ของสถานการณ์ของคุณฉินซินขณะนี้ไม่มียาที่พัฒนาทางการแพทย์ที่สามารถรักษาให้หายขาดได้ 100%”
“มู่วี่สิง อย่าหาศัตรูใส่ตัว สถานการณ์ของฉินซินนั้นอันตรายมาก ฉันต้องการคุณ คุณต้องรักษาเธอ!” ฉืออี้เหิงกล่าวด้วยใบหน้าที่ยากคาดเดา
ใบหน้าของมู่วี่สิงยังคงเฉยเมย “หาศัตรูใส่ตัว? ศัตรูระหว่างฉันกับคุณฉืออี้เหิงคืออะไร?”
ฉืออี้เหิงนิ่งงัน “คุณชอบเวินจิ้ง ไม่ใช่หรือไง?”
