Gate of God – ตอนที่ 1004 หนทางออก

ตอนที่ 1004 หนทางออก

　　พลังของกองทัพปีศาจและอสูรนั้นเกินความคาดหมายของกลุ่มพันธมิตรอย่างมาก

　　ภายในเวลาหกเดือนเผ่าอสูรและปีศาจที่อ่อนแอกว่ามนุษย์ในตอนแรกกลับเปลี่ยนไปอย่างมากด้วยการนำของหยุนชิงวู

　　หยุนชิงวูมีความสามารถในการเป็นผู้นำอย่างมาก

　　อย่างไรก็ตามมันไม่สำคัญอีกต่อไปเมื่อหยุนชิงวูมอบทุกอย่างให้กับฉินเซียน

　　 โจมตี! 

　　 ฆ่าพวกมัน… 

　　เสียงตะโกนเสียงการโจมตีและเสียงคำรามของอสูรและปีศาจรวมถึงเหล่าสัตว์ร้ายดังขึ้นต่อเนื่อง พวกเขาพุ่งเขาหากลุ่มพันธมิตรฝ่ายมนุษย์แสดงให้เห็นถึงความได้เปรียบอย่างมาก

　　ราชาของเหล่าสัตว์ไร้แต่ละตัวนั้นมีขนาดร่างกายสูงใหญ่แทบจะเท่ากับภูเขาลูกย่อมเลือดไหลนองไปทั่วหลังจากที่พวกมันพุ่งเข้าหากลุ่มพันธมิตร

　　เหล่าศิษย์ฝั่งมนุษย์ทรุดตัวลงอย่าต่อเนื่อง

　　พวกเขาไม่ได้หนี…

　　อย่างไรก็ตามพวกเขาได้รับบาดเจ็บอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่นานจากห้าร้อยคน มีห้าสิบคนที่ได้รับบาดเจ็บไปแล้ว

　　เลือดไหลนองทั่วพื้น

　　 หยุนชิงวูทำไมเจ้าทำเช่นนี้? ฟางเจิ้งจือจับดาบแน่น

　　 เจ้าจะทำเช่นไรหากเป็นข้า แทนที่จะตอบคำถามโดยตรงนางถามออกมาในขณะมองดูเหล่าศิษย์ฝ่ายมนุษย์มากมายที่ล้มลงตรงหน้า

　　 … ฟางเจิ้งจือไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าหยุนชิงวูตั้งใจทำเช่นนี้เพราะนางไม่มีทางเลือกอื่น　　นางถูกจับตัวได้!

　　โดยฟางเจิ้งจือ

　　แม้หยุนชิงวูจะไม่อยากยอมรับความจริงก็ตาม

　　ไม่ว่านางจะฉลาดแค่ไหนนางก็ไม่สามารถคาดเดาถึงผลลัพธ์นี้ได้ ดังนั้นนางจึงยอมรับความพ่ายแพ้เพราะประเมิณความสามารถของฟางเจิ้งจือต่ำเกินไป

　　หรือก็คือไม่มีใครคาดเดาได้ว่าฟางเจิ้งจือจะสามารถจับตัวหยุนชิงวูได้ในขณะที่นางได้รับการคุ้มกันจากตัวตนระดับเทพเจ้าถึงห้าตน

　　ดังนั้นนางจำต้องตัดสินใจ

　　ปล่อยพวกเขาลงห้ำหั่นในสนามรบ!

　　ถ้าหากนางหรือหลินยู่เป็นผู้บัญชาการกองทัพปีศาจและอสูร

　　แน่นอนว่ากองทัพจะสนใจความปลอดภัยของนางเป็นอย่างแรก

　　ดังนั้นหนทางเดียวคือล่าถอยหรืออาจมากกว่านั้น

　　กลุ่มพันธมิตรฝ่ายมนุษย์ไม่ได้โง่

　　พวกเขาไม่ยอมปล่อยให้เผ่าอสูรและปีศาจถอยกลับหนองน้ำยักษ์ง่ายๆและปล่อยให้อสูรและปีศาจกลายเป็นภัยคุกคามในอนาคตดังนั้นพวกเขาจะบังคับให้อสูรและปีศาจลงนามในสัญญาที่ไม่มีความนุติธรรมอย่างแน่นอน

　　เพื่อปกป้องความอยู่รอดของมนุษยชาติกลุ่มพันมิตรฝ่ายมนุษย์ต้องผนึกตัวตนเทพเจ้าอย่างแน่นอน

　　เหล่าตัวตนระดับเทพเจ้าจะเห็นด้วยหรือไม่?

　　แน่นอนว่าไม่

　　จากนั้นมันจะกลายเป็นความวุ่นวาย

　　หรือมากกว่านั้นแม้ว่าหลินยู่จะสามารถโน้มน้าวให้ตัวตนระดับเทพเจ้ากลับไปอย่างเต็มใจ แล้วหยุนชิงวูจะรอดกลับไปยังเผ่าพันธ์ของนางหรือไม่? 　　เป็นไปไม่ได้!

　　เนื่องจากหยุนชิงวูเป็นผู้ริเริ่มสงครามทั้งหมดพันธมิตรฝ่ายมนุษย์คงไม่ยอมปล่อยนางไป แม้นางจะไม่ถูกฆ่าแต่ต้องถูกกักขังตลอดชีวิตไปอย่างแน่นอน

　　 แม้ข้าจะแพ้เจ้าแต่เผ่าอสูรและปีศาจจะไม่แพ้เพราะข้า ทำเหมือนที่เจ้าทำ เจ้าบอกว่าความทะเยอทะยานเพียงอย่างเดียวของเจ้าคือการได้ใช้ชีวิตที่สงบสุข อยู่กับครอบครัวที่เจ้ารักในหมู่บ้านเล็ก แต่สุดท้ายเจ้า…เจ้าก็ไม่สามารถทำได้ หยุนชิงวูพูดหลังจากเห็นฟางเจิ้งจือเงียบไป

　　 หุบปาก…เจ้าไม่เข้าใจหรือ? ข้าบอกหลายครั้งแล้วว่าข้าไม่ใช่ฟางเจิ้งจือ! 

　　 มันต้องเป็นเจ้าแน่นอนข้าไม่เชื่อ! 

　　 ได้งั้นเจ้าคิดว่าข้าจะไม่กล้าทำอะไรหลังจากที่เจ้ามอบอำนาจสั่งการให้กับฉินเซียนแล้วงั้นหรือ? ฟางเจิ้งจือไม่คิดจะเถียงต่อ

　　 อย่างน้อยข้าก็ยังมีชีวิตอยู่ หยุนชิงวูไม่กลัว

　　ฟางเจิ้งจือจับที่คอของหยุนชิงวูและสัมผัสได้ถึงความเรียบเนียนและอบอุ่นเขารู้ดีว่านางจะตายหากเขาบีบมือเพียงเล็กน้อย

　　เขาควรฆ่านางเลยไหม?

　　เขาสามารถฆ่านางได้ไหม?

　　ฟางเจิ้งจือถามตัวเองอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จากส่วนลึกในใจของเขามีความเกลียดชังหยุนชิงวู ที่นางหลอกใช้เขาให้ทำลายสวรรค์ทั้งเก้าชั้น ทั้งยังมอบกล่องดำและศิลาเซียนทั้งสิบสามชิ้นให้กับเขา

　　หลังจากนั้นมันคือจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ในศาลาเต๋าสวรรค์

　　ถ้าสวรรค์ทั้งเก้าชั้นไม่ถูกทำลายฟางเจิ้งจือจะไม่กลายเป็นศัตรูกับศาลาเต๋าสวรรค์และเซียนสามคนจากเกาะจันทราดำคงไม่มีโอกาสได้โจมตีเขา

　　อย่างไรก็ตาม… 　　ถ้าไม่ใช่เพราะศิลาเซียนทั้งสิบสามชิ้นตอนนี้เขาจะเป็นเช่นไร?

　　ไม่สามารถคาดเดาได้

　　ฟางเจิ้งจือรู้สึกถึงความขัดแย้งในใจกับหนึ่งชีวิตตรงหน้า

　　อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงชีวิตของจางหยางปิงและชาวบ้านกว่ายี่สิบคนมันทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก

　　จางหยางปิงคือคนที่พาเขาจากหมู่บ้านภูเขาทางใต้ไปยังหมู่บ้านภูเขาทางเหนือและทำให้เขามีโอกาสได้เรียนรู้แล้วฟางเจิ้งจือจะไม่แก้แค้นให้เขาได้อย่างไร?

　　ฆ่าหยุนชิงวูและแก้แค้นให้ลุงหยางปิง!

　　 เจ้าแน่ใจหรือว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้า ฟางเจิ้งจือกำมือแน่นอีกครั้งแววตากลายเป็นสีแดงเลือด

　　 … สีหน้าของหยุนชิงวูกลายเป็นขาวซีดเพราะหายใจไม่ออกอย่างไรก็ตามนางไม่ได้ดิ้นรนเลยแม้แต่น้อย นางเพียงแค่จ้องมองลึกลงไปในดวงตาของฟางเจิ้งจือ

　　 ผู้อาวุโสเมิ่งเทียนตอนนี้ …ตอนนี้ไม่ใช่เวลาฆ่าหยุนชิงวู! ในตอนนั้นเสียงของโม่ฉานฉือก็ดังขึ้น

　　ร่างของฟางเจิ้งจือสั่นไหวแทนที่จะตอบรับโม่ฉานฉือเขามองไปยังเหล่าศิษย์มากมายที่ล้มตายอยู่กับพื้น

　　ความตาย!

　　บางครั้งมันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก!

　　โจมตีด้วยดาบมีดหรือแรงระเบิดก็สามารถฆ่าได้ทั้งหมดเหมือนกับหยุนชิงวูจะตายทันทีเพียงเขาบีบมือเล็กน้อย

　　 เจ้าอยากตายจริงหรือ? ฟางเจิ้งจือพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธแค้น

　　 ตาย…ฮ่าฮ่า มันมีอะไร…ไม่ดีงั้นหรือ? หยุนชิงวูใช้ความพยายามอย่างมากในการพูด

　　 หยุนชิงวู!!! ฟางเจิ้งจือไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป เขารู้ว่าสามารถฆ่าหยุนชิงวูได้อย่างง่ายดาย แต่จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากทำเช่นนั้น

　　ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรหากกองกำลังอสูรและปีศาจมีฉินเซียนเป็นผู้นำมันเป็นเรื่องที่สามารถคาดเดาได้

　　ใช่แล้ว!

　　เขาสามารถหาโอกาสอีกครั้งเพื่อฆ่าฉินเซียนแต่หลังจากฉินเซียนตาย ก็จะมีตัวตนระดับเทพเจ้าคนอื่นได้รับตำแหน่งนั้นต่อไป

　　มันจะกลายเป็นวัฏจักรจะมีอีกกี่คนที่ฟางเจิ้งจือต้องฆ่า

　　ตราบที่ประตูเทพเจ้าของอสูรและปีศาจยังเปิดอยู่ก็จะมีตัวตนเทพเจ้าสืบทอดตำแหน่งต่อไป

　　ที่สำคัญที่สุดคือ…

　　หากไม่มีหยุนชิงวูตัวตนระดับเทพเจ้าจะกลายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถควบคุมได้

　　เหมือนกับฉินเซียน

　　ตัวตนระดับเทพเจ้ามากมายมีบุคคลิกแปลกๆคล้ายกับฉินเซียนอย่างเช่นโจวฉี เมื่อคนที่คอยคุมหายไป พวกเขาจะกลายเป็นเครื่องมือสังหารที่บ้าคลั่ง ไม่เพียงแค่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะตกอยู่ในอันตรายเท่านั้น แม้แต่อาณาจักรทั้งสี่ก็ต้องเผชิณหน้ากับการสังหารหมู่เช่นกัน

　　เมื่อถึงตอนนั้นโลกทั้งใบจะตกอยู่ในความโกลาหล

　　เขาควรทำยังไง?

　　ดขาควรทำยังไงดี?

　　ฟางเจิ้งจือรู้ว่าหยุนชิงวูกำลังเดิมพันว่าเขาไม่สามารถเห็นศิษย์ฝ่ายมนุษย์ล้มตายไปต่อหน้าต่อตาได้นางเดิมพันว่าฟางเจิ้งจือไม่สามารถทนดูโลกทั้งใบต้องกลายเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยการเข่นฆ่าได้

　　 เมิ่งเทียนปล่อยจักรพรรดินีน้อย ถ้าเจ้ากล้าฆ่านาง …ข้ามู่ซิงจะทำให้มนุษยชาติชดใช้เป็นพันเท่า! เสียงของมู่ซิงดังขึ้นอีกครั้ง

　　ในฐานะตัวตนระดับเทพเจ้าเขาไม่ได้ทำตามคำสั่งของฉินเซียน เขากำลังรอให้ฟางเจิ้งจือปล่อยหยุนชิงวู

　　 ปล่อยนายน้อย! 

　　 เมิ่งเทียนเจ้าตัวคนเดียวไม่มีทางเอาชนะได้! 

　　ตัวตนระดับเทพเจ้าอีกสองคนเริ่มพูดขณะที่พวกเขาเดินเข้าใกล้ฟางเจิ้งจือด้วยแววตาที่เย็นชา

　　สำหรับฉินเซียน…

　　เขายังคงเคลื่อนที่ไปมาและหยุดลงท่ามกลางกองกำลังอสูรและปีศาจเห็นได้ชัดว่าเขารู้ถึงพลังของฟางเจิ้งจือและตัดสินใจที่จะมีเหล่าทหารคอยคุ้มกันอยู่รอบตัวเขา

　　 ฮ่าฮ่าเมิ่งเทียนพวกมนุษย์ทุกคนไม่มีทางหนีไปได้! เสียงหัวเราะของฉินเซียนเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งในขณะที่ดอกไม้เริ่มเบ่งบานขึ้นบนพื้นอีกครั้ง

　　ดอกไม้มากมายโจมตีใส่เหล่าศิษย์ฝ่ายมนุษย์และกลืนกินพวกเขาเข้าไป

　　มันเป็นฉากที่โหดร้าย　　ฉากนี้ทำให้ฟางเจิ้งจือเดือดดาลเพราะความโกรธ

　　ตัวตนระดับเทพเจ้า…

　　แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้ตัวตนระดับเทพเจ้าได้ขึ้นเป็นผู้นำกองกำลังปีศาจและอสูรอย่างแน่นอน

　　อย่างไรก็ตามเพื่อควบคุมตัวตนระดับเทพเจ้าพวกนี้ไว้เขาต้องปล่อยตัวหยุนชิงวูเพราะมีแต่นางเท่านั้นที่สามารถหยุดการสังหารหมู่ของพวกเขาได้

　　อย่างไรก็ตามเมื่อเขาปล่อยหยุนชิงวูทุกอย่างจะกลับไปเริ่มใหม่อีกครั้ง

　　ฟางเจิ้งจือไม่สามารถทำเช่นนั้นได้

　　เป้าหมายของหยุนชิงวูคือยกระดับพลังอำนาจของเผ่าอสูรและปีศาจที่สำคัญหยุนชิงวูทำมันด้วยความยากลำบากเมื่อเปรียบเทียบกับตัวตนระดับเทพเจ้า

　　มันจะเป็นวงจรที่ไม่จบสิ้น

　　เขาไม่สามารถทั้งปล่อยนางหรือฆ่านางได้

　　นอกจากนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือบุคคลิกของฟางเจิ้งจือเขาเป็นคนที่จะไม่ปล่อยไก่ขนไฟที่เขาจับได้ไป ดังนั้นเขาจะปล่อยหยุนชิงวูไปได้ยังไง?

　　 มู่ซิงทำไมเจ้าถึงไม่โจมตีอีกคิดจะขัดคำสั่งงั้นหรือ?! ในขณะนั้นเองเสียงของฉินเซียนก็ดังขึ้นและเห็นได้ชัดว่ามันเป็นการเตือนครั้งสุดท้าย

　　 เมิ่งเทียน! 

　　 เจ้าบังคับให้พวกเราต้องลงมือ! 

　　 ตาย! 

　　มู่ซิงและตัวตนระดับเทพเจ้าอีกสองคนที่ล้อมรอบฟางเจิ้งจืออยู่ในที่สุดก็โจมตี ลำแสงที่แหลมคมก็พุ่งไปยังลำคอของฟางเจิ้งจือ

　　นอกจากนั้นยังมีคลื่นอากาศซ่อนอยู่ภายใต้ลำแสงที่พุ่งเข้ามา

　　การโจมตีสองครั้ง!

　　การโจมตีของตัวตนระดับเทพเจ้าสองคนในเวลาเดียวกัน

　　ฟางเจิ้งจือไม่จำเป็นต้องคาดเดาแต่เขารู้ดีว่าหลังจากการโจมตีสองครั้งก็จะมีการโจมตีครั้งที่สามจากตัวตนระดับเทพเจ้าอีกคน

　　เขาจะป้องกันการโจมตีของตัวตนระดับเทพเจ้าสามคนกับหยุนชิงวูด้วยมือข้างเดียวได้ยังไง?

　　หลบเขาทำได้แค่หลบ!

　　อย่างไรก็ตามสำหรับเขาแล้วมันเป็นเรื่องง่ายแค่ไหนที่จะหลบการโจมตีจากตัวตนระดับเทพเจ้าถึงสามคน?

　　บาดแผลที่ลึกปรากฎขึ้นที่แขนและต้นขาของฟางเจิ้งจือเลือดไหลออกมาราวกับหยดน้ำ

　　ฟางเจิ้งจือรู้ดีว่าเขาไม่สามารถถ่วงเวลาต่อไปได้อีก

　　เกือบครึ่งของกลุ่มพันธมิตรฝ่ายมนุษย์ล้มตายและปิงหยางถูกปิดล้อมโดยราชาอสูรสองตนสถานการณ์ค่อนข้างแย่　　เขาควรจะหนี?

　　ที่ไหน?

　　กองกำลังอสูรและปีศาจปิดล้อมพวกเขาและเหล่าศิษย์ยังคงอยู่ห่างจากปราสาทสีดำ

　　เดี๋ยวก่อน!

　　ปราสาทสีดำ!

　　ดวงตาของฟางเจิ้งจือเบิกกว้างอย่างกะทันหันเขาสร้างตำนานเกี่ยวกับ ‘แหล่งพลังเทพเจ้า’ ขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ และเนื่องจากเป็นเรื่องที่สร้างขึ้นมันจึงไม่ใช่เรื่องจริง

　　อย่างไรก็ตามแม้ว่าตำนานนั้นจะไม่ใช่ความจริงแต่แหล่งพลังเทพเจ้านั้นมีอยู่จริง

　　ความจริงนี้ไม่สามารถปฏิเสธได้ความจริงที่หยุนชิงวูนำกองกำลังปีศาจและอสูรมาเพียงเพื่อจะพิสูจน์เรื่องของแหล่งพลังเทพเจ้า

　　แหล่งพลังเทพเจ้า…

　　ใช่แล้วแหล่งพลังเทพเจ้า!

　　หยุนชิงวูไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนของแหล่งพลังเทพเจ้าแต่นางมีความเข้าใจมันมากที่สุดในโลก

　　และตอนนี้หยุนชิงวูอยู่ในมือของเขา

　　เขาสามารถใช้ประโยชน์จากหยุนชิงวูเพื่อตามหาแหล่งพลังเทพเจ้าจากนั้นกลุ่มพันมิตรฝ่ายมนุษย์จะมีพลังเพิ่มขึ้นมากกว่ากองกำลังอสูรและปีศาจ วัฎจักรแห่งความตายนี้จะถูกลบล้าง

　　จากนั้น…

　　หยุนชิงวูจะถูกฆ่าหากเขาต้องการ

　　ยิ่งกว่านั้นแม้ว่ากลุ่มพันมิตรฝ่ายมนุษย์จะไม่ได้มีพลังเพิ่มขึ้นจากแหล่งพลังเทพเจ้าตราบใดที่พวกเขายังคงยืนหยัดต่อสู้กับกองกำลังอสูรและปีศาจ สักวันปัญหาย่อมถูกแก้ไข

　　มันอาจฟังดูยาก

　　อย่างไรก็ตามตามตรรกะแล้วมันเป็นเรื่องง่ายมากมันคือ…

　　กฎแห่งความสมดุล　　เมื่อฝ่ายหนึ่งอ่อนแอมากกว่าอีกฝ่ายผลลัพธ์คือเขาจะถูกฆ่า อย่างไรก็ตามหากมีพลังเท่าเทียมกันต่างฝ่ายต่างก็ไม่อยากทำอันตรายต่อกัน

　　 ข้าเป็นอัจฉริยะจริงๆ! ฟางเจิ้งจือรู้สึกโล่งอกอย่างมากเมื่อเขาคิดเรื่องนี้ออกสิ่งเดียวที่เหลือคือการแก้ปัญหาตรงหน้า สายตาของเขาหันมองฉินเซียนที่กำลังโจมตีอย่างโหดเหี้ยมท่ามกลางกองกำลังอสูรและปีศาจ

　　เจ้าบ้านั่นอยู่ค่อนข้างไกลออกไป…

　　หากเขาไม่สามารถฆ่าฉินเซียนได้เขาจะหนีจากกำลังอสูรและปีศาจได้ยังไง?

　　……………………………………..