“ไม่? งั้นข้าไปละ ! ” ปิง หยาง ดูเหมือนจะคาดหวังคำตอบจากองค์ชาย9 นางทำทีเหมือนจะเดินออกไป
“รอก่อน!“องค์ชาย9 ขวาง ปิง หยาง เอาไว้ “น้องรักอย่างพึ่งไปเลย นั่งคุยกันอีกหน่อย!“
“ปึ้ง!“
ทันใดนั้นประตูห้องถูกเตะเข้ามา
องค์ชาย9 ไม่สามารถหลบได้ทำ เขารู้สึกได้ว่าประตูกระแทกใส่หัวเขา มันทำให้เขากระเด็นไปชนกำแพงอีกด้าน จากนั้นเขาก็ล้มคุกเข่าลง
“เซอร์ไพร์ส!“เสียงดังออกมาจากข้างนอกประตู จากนั้นร่างในขุดสีน้ำเงินก็เดินเข้ามา
…
ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าการเข้ามาแบบนี้ ต้องทำให้เจ้าของห้องตกใจมากแน่ๆ
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองจะตกใจเองเมื่อเห็นคนที่ล้มลงอยู่กับพื้น
และ…
โอ้?
ปิง หยาง ?!
ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา
คนรับใช้ไม่ได้เข้ามาในนี้? ทำไมถึงเป็น ปิง หยาง และเด็กหนุ่มคนหนึ่ง?
“ขอโทษที่มารบกวน! ฟาง เจิ้งจือ เตรียมจะเดินจากไป
“หยุดอยู่ตรงนั้น!” ปิง หยาง รู้สึกประหลาดใจ นางไม่เคยคิดว่าจะมีใครมารบกวนนางที่ร้านแห่งนี้ ยิ่งไปกว่านั้นคนคนนั้นดันเป็น ฟาง เจิ้งจือ
เจ้าไร้ยางอายนี้เข้ามาได้ยังไง?
“มีอะไรงั้นรึ?” ฟาง เจิ้งจือ หยุด
“เจ้าคิดจะจากไปทั้งๆที่เพิ่งทำร้ายคนเนี่ยนะ? ข้าคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากนี้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าได้ทำใครบาดเจ็บไป?” ปิง หยาง ยิ้ม ขณะมองไปยังองค์ชาย 9
“เขาเป็นใคร?” ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่หลังขององค์ชาย9 ดังนั้นเขาเลยจำองค์ชายไม่ได้
แม้ว่า ฟาง เจิ้งจือ เห็นหน้า ก็คงนึกไม่ออกอยู่ดี พวกเขาไม่เคยพบกันอย่างเป็นทางการมาก่อน
“องค์ชาย9 หลิน หยุน!” ปิง หยาง ประกาศออกมา นางต้องการเห็นความกลัวบนใบหน้า ฟาง เจิ้งจือ ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา
ยังไงก็ตาม …
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ
“เจ้าพูดอะไร? ข้าได้ยินไม่ชัด …เกิดอะไรขึ้นกับหูข้ากัน? แปลกมาก!“ฟาง เจิ้งจือ พึมพัม จากนั้นก่อนที่ ปิง หยาง จะได้พูดอะไร เขาก็ปิดประตูใส่ทันที
เขาทิ้ง ปิง หยาง และองค์ชาย9 ไว้ในห้อง ทั้งคู่ต่างมองหน้ากัน
…
ภายในห้องธรรมดาๆ ข้างร้านหอมหวล
ซู ฉิง มองไปที่ฝูงคน ตรงหน้าเขามีถ้วยชาตั้งอยู่
“นายท่าน ข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว!“คนใช้ที่พบกับ ฟาง เจิ้งจือ คุกเข่าให้ ซู ฉิง
“อืม” ซู ฉิง พยักหน้าและยกชาขึ้นมาจิบ
“นายท่านช่างฉลาดยิ่งนัก! ฟาง เจิ้งจือ ได้ตามข้าไปที่ร้านหอมหวล!”คนรับใช้พูดต่อ
“ขายธนูได้เงินเท่าไร?” ซู ฉิง ไม่สนคำชม เขายังคงดื่มชา
“เกี่ยวกับเรื่องนั้น … ” ท่าทีคนใช้เปลี่ยนไปทันที
“เกิดอะไรขึ้น?“
“ฟาง เจิ้งจือ นั้นไร้ยางอายเหลือเกิน ! เขาให้ข้าแค่ 5 เหรียญทองแดงเท่านั้น!“
” 5 เหรียญทองแดง?!” ซู ฉิง ตะลึง ถ้วยในมือเขาสั่นเล็กน้อย ชาไหลออกมาจากถ้วยเล็กน้อยจนเลอะมือเขา จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว
“นายท่านโปรดช่วยข้าด้วย ถ้าราชาต้วนรู้เรื่องนี้เขาต้องลงโทษข้าอย่างรุนแรงแน่นอน “
“ลืมไปเถอะ มันไม่ใช่ความผิดเจ้า ถ้า ฟาง เจื้งจือ จัดการได้ง่ายๆ เขาคงไม่มีชีวิตมาถึงวันนี้หรอก ข้าจะรับมือกับราชาต้วนเอง เจ้าไปได้แล้ว!“
“ขอบคุณมากนายท่าน! ข้าจะทดแทนความเมตตาของท่านด้วยชีวิต!“คนรับใช้กระโดดออกไปนอกหน้าต่างและหายตัวไปไกล
“ธนูอาทิตย์แผงศรแลกกับ 5 เหรียญทองแดง…จะมีใครไร้ยางอายมากกว่านี้ไหม? ต่อให้เจ้ารู้ว่ามันเป็นแผนการสมรู้ร่วมคิด อย่างน้อยเจ้าก็ช่วยให้สัก 500 ได้ไหม? คนที่เป็นฑูตแห่งดาบจะมีเงินแค่ 5 เหรียญทองแดง ได้ยังไงกัน ไม่แปลกใจเลยที่เขาเป็นแค่ชาวบ้านที่ต่ำต้อย!” ซู ฉิง พึมพำกับตัวเอง จากนั้นเขาก็มองไปในทิศทางของร้านอาหารหอมหวล “น่าเสียดายที่ธนูอาทิตย์แผงศรไม่ได้ครอบครองกันได้ง่ายๆ!“
…
ฟาง เจิ้งจือ ตัดสินใจที่จะวิ่งหนี ในตอนที่เขาสามารถ
อย่างไรก็ตามเขาลืมรายละเอียดบางอย่าง เขาอยู่ในร้านหอมวล และเหล่าพนักงานได้นำยามเข้ามา
ดังนั้น..
เขาจึงถูกหยุดอยู่ที่บันได
องค์ชาย9 เองก็สั่งให้ทหารขวาง ฟาง เจิ้งจือ ด้านหลังไว้ และบอกให้นำตัวเข้าไปในห้อง
ทุกคนมองหน้ากัน
“ข้าขอโทษที่รบกวนเวลาอาหารเช้า” หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบ ฟาง เจิ้งจือ ตัดสินใจที่จะทำลายมันทิ้ง จากนั้นเขาก็ยื่นมือไปหยิบของว่าง
ก่อนจะยัดมันลงไปในปาก
“นี่มันของข้า!” ปิง หยางโกรธและไม่พอใจ อย่างไรก็ตาม นางไม่ได้หยุด ฟาง เจิ้งจือ นางแค่มองราวกับคาดเดาได้อยู่แล้ว
“โอ้แบ่งให้ข้านิดหน่อยเอง! ขนมนี้ค่อนข้างเยี่ยมเลย!“ฟาง เจิ้งจือ พึมพัม ก่อนจะหยิบขนมเต็มมือเข้าปาก
“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เคยกินมาก่อน มันดีใช่ไหมละ? เจ้าจะเอาเพิ่มไหม?“ปิง หยาง พอใจที่เห็น ฟาง เจิ้งจือชอบขนม
“เจ้ามีอีก?ฟาง เจิ้งจือ ตาเป็นประกายทันที
“แน่นอน ใช่ไหมพี่9?” ปิง หยาง มองไปที่ หลิน หยุน
“ถ้าเจ้าหน้าที่ฟางชอบ ข้าจะบอกให้คนนำมาให้” หลิน หยุน มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
“ได้เลย เยี่ยมมาก!“ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า จากนั้นก็เทชาให้ตัวเอง เขาดื่มมันด้วยดวงตาที่เป็นประกาย “ชาดีๆ!“
…
“บอกมาว่าเจ้ามีอะไรให้ข้าช่วยเหลืองั้นรึ?” ปิง หยาง ทำเป็นมอง ฟาง เจิ้งจือ อย่างเคร่งขรึม
“เจ้าจะเชื่อไหม ถ้าข้าบอกเข้าห้องผิด?” ฟาง เจิ้งจือ เติมชา
“ห้องผิด? นี่เป็นเรื่องบังเอิญ?” ปิง หยาง ไม่เชื่อ
“มันค่อนข้างบังเอิญ ขนมหมดแล้ว ถ้าไม่มีอะไรงั้นข้าจะไปแล้ว ” ฟาง เจิ้งจือ มองไปยังจานที่ว่างเปล่าและเตรียมจะเดินออกไป
“เจ้าต้องการจะจากไปทั้งๆที่พึ่งทำร้ายคนจนบาดเจ็บ? เจ้าทำพี่ข้าบาดเจ็บ เจ้าคิดว่าจะได้ออกไปง่ายๆงั้นหรือ?” ปิง หยาง รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ คิดอะไรอยู่
นางไม่ปล่อย ฟาง เจิ้งจือ ไปง่ายๆ นางจะทำให้ ฟาง เจิ้งจือ ต้องร้องขอชีวิต
“ข้ามั่นใจว่าเจ้าหน้าที่ฟางคงไม่ได้ตั้งใจ เราสามารถ … ” องค์ชายที่9 ไม่ถือความ ถึงแม้เขายังเหมือนจะเป็นลมก็ตาม เหตุการณ์ครั้งนี้เขาเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด
นอกจากนี้เขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ และ ปิง หยาง นั้นมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา เขาจึงไม่ต้องการให้ ฟาง เจิ้งจือ ตกอยู่ในความลำบาก
“พี่9 ท่านต้องการยืมม้าใช่ไหม?” ปิง หยาง ขัดจังหวะ องค์ชาย9
“แน่นอน!”องค์ชาย9 ตื่นเต้นทันที
“เช่นนั้นท่านคิดว่าเราควรปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆงั้นรึ?” ปิง หยาง ยิ้มอย่างแจ่มใส
“แน่นอนว่า ไม่!” องค์ชาย9 เข้าใจทันที จากนั้นก็หันไปหา ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความรู้สึกผิด “เจ้าหน้าที่ฟาง จะเป็นยังไงถ้าท่านจ่ายข้ามาสัก 1000 เหรียญเงิน?“
“1000 เหรียญเงิน?!“
ฟาง เจิ้งจือ และ ปิง หยาง ตกใจทันที
“ท่านพยายามจะปล้นข้ารึ?!“
“ท่านจะปล่อยเขาออกไปง่ายๆ?“
คนแรกที่พูดคือ ฟาง เจิ้งจือ จากนั้นเป็น ปิง หยาง
จากนั้นพวกเขาก็มองตากันพร้อมประกายไฟที่ลุกโชน ฟาง เจิ้งจือ และ ปิง หยาง กำลังโกรธ
“ข้าไม่สน จนกว่าเขาจะจ่ายเงินมาอย่างน้อย 10000 เหรียญเงิน ท่านลืมเรื่องยืมม้าไปได้เลย นอกจากนี้เขาต้องมาเป็นคนรับใช้ที่บ้านของข้าเป็นเวลา 10 วัน เขาต้องรับใช้ข้าเพื่อไถ่โทษ!” ปิง หยาง สั่ง
“สมองของเจ้ามีปัญหางั้นหรือ? ข้าไม่ได้ทำเจ้าบาดเจ็บ ทำไมข้าต้องเป็นคนใช้เจ้า?” ฟาง เจิ้งจือ หงุดหงิดมาก
นี่เป็นการกลั่นแกล้งกันชัดๆ
ในฐานคนที่มีสติปัญญาและความกล้าหาญ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ยอมรับเด็ดขาด
“ข้าแค่ต้องการให้เจ้ามาเป็นคนใช้ข้า!” ปิง หยาง ยืนยัน
องค์ชายเก้าเริ่มเหงื่อตก ความสัมพันธ์ของพวกเขามีความซับซ้อนจริงๆ ดูเหมือน ฟาง เจิ้งจือ พึ่งดูถูก ปิง หยาง ไป?
ที่สำคัญที่สุดคือ…
ปิง หยาง ไม่โกรธ?
เกิดอะไรขึ้นกัน?
ปิง หยาง เปลี่ยนไป? องค์ชาย9 ไม่คิดว่า ปิง หยาง จะเป็นคนดีขึ้น
มีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น
คนที่ดูถูกนางเป็น ฟาง เจิ้งจือ
