คนใช้?
ฟาง เจิ้งจือ มอง ปิง หยาง ด้วยสายตาหยาบคาย เขาจะไม่เป็นคนใช้ในบ้านนางเด็ดขาด
“เอาล่ะ ข้ายอมที่จะเป็นคนรับใช้เจ้า!” ฟาง เจิ้งจือ ยินยอมในคำเรียกร้องของ ปิง หยาง
“อะไรนะ?!“
ปิง หยาง และองค์ชาย9 ได้แต่ตกตะลึง
แม้แต่ ปิง หยาง ก็ไม่อาจเชื่อในสิ่งที่นางได้ยิน คนไร้ยางอายแบบนั้นจะยอมเป็นคนใช้?
“เจ้าตกลง?” ปิง หยาง ถามอย่างสงสัย
“ใช่ ข้าตกลง!“ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
“ฮ่าฮ่าฮ่า … ฟาง เจิ้งจือ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ …. ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” ปิง หยาง เกือบตกหลุมรักเมื่อได้ยิน
“ฮ่า ๆ แน่นอน ข้าก็ไม่คิดเหมือนกัน ” ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะ
องค์ชาย9 มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ และหันกลับไปมอง ปิง หยาง เขารู้สึกบางอย่างมันแปลกๆ ทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงยอมเป็นคนใช้?
หลังจาก ปิง หยาง หัวเราะไปสักพักก็ตระหนักว่า ฟาง เจิ้งจือ เองก็กำลังหัวเราะ มันทำให้นางรู้สึกกังวล
“เจ้าหัวเราะอะไร? เจ้ามีความสุขงั้นหรือที่ได้เป็นคนใช้?” แววตาของ ปิง หยาง เปลี่ยนไป นางเต็มไปด้วยความสงสัย
“แน่นอน… ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้เป็นคนรับใช้ในบ้านพัก ปิง หยาง ” ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างจริงใจ
“เจ้าคิดอย่างนั้นจริงๆหรือ?” ปิง หยาง ไม่เชื่อเขา
“ใช่” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า …ก็ดี เจ้าตามข้ากลับไปที่บ้านพักได้แล้ว”” ปิง หยาง หัวเราะเบาๆ
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้เคลื่อนไหวออกจากที่นั่ง
เขายังคงดื่มชา
“เกิดอะไรขึ้น? เจ้ากำลังจะกลับคำพูดรึ?
“
“คนที่น่าเชื่อถืออย่างข้า จะกลับคำพูดตัวเองงั้นรึ?” ฟาง เจิ้งจือ ตอบด้วยความรังเกียจ
“แล้วทำไมเจ้าถึงไม่ตามข้ามา?” ปิง หยาง ถาม
“ไม่ว่ายังไงข้าก็ยังเป็นฑูตแห่งดาบ ถ้าข้าไปและกลายเป็นคนใช้เจ้าในตอนนี้ ประชาชนจะคิดยังไง?” ฟาง เจิ้งจือ ถาม
“ข้าจะตัดลิ้นของทุกคน ที่กล้าจะพูดอะไรโง่ๆ!” ปิง หยาง ตอบอย่างเย่อหยิ่ง
“น้องรัก ข้าว่าเจ้าหน้าที่ฟางพูดถูก ในฐานะเจ้าหน้าที่ระดับ 4 มันไม่เหมาะที่จะเป็นคนรับใช้ในสถานที่ของเจ้า ” แม้ว่าองค์ชาย9 จะไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ กำลังเล่นอะไรอยู่ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี
“ถ้างั้นเจ้าต้องการอะไร?” ปิง หยาง โกรธและมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
“เจ้าต้องลงนามในข้อความ ที่ว่าข้าบริการเจ้าด้วยความสมัครใจ ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครกล้าว่าอะไร”
“ข้อความ?” ปิง หยาง คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ ฉวยโอกาสนี้เพื่อผลประโยชน์นางไม่คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะขุดหลุมฝังตัวเอง “นี่เป็นความคิดที่ดี“
“เจ้าหน้าที่ฟาง เจ้าต้องการจะลงนามในข้อความจริงรึ?” องค์ชาย9 ไม่อยากเชื่อ
เขาคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ เพียงต้องการม้าป่าอัศนีย์ม่วงเท่านั้น จากนั้นเขาก็จะเดินออกไปง่ายๆ แต่ทว่า ฟาง เจิ้งจือ ขอเอกสารอย่างเป็นทางการ
ไม่ใช่การขุดหลุมฝังศพของตัวเองหรือ?
“แน่นอน… คำพูดก็แค่คำพูด! เราต้องการหลักฐาน!” ฟาง เจิ้งจือ กล่าวตอบ
“ฮ่า ๆ ๆ … ดี! ขอเอาด้วย!” ปิง หยาง รีบวิ่งออกไป
ภายในไม่กี่วินาทีคนรับใช้รีบวิ่งเข้ามาในห้องด้วยอุปกรณ์เครื่องเขียน จากนั้นก็โค้งคำนับให้ทั้งสามคนที่อยูในห้อง
ฟาง เจิ้งจือ หยิบปากกาขึ้นมาทันที แต่หลังจากควงมันไว้ เขาไม่ได้เขียนอะไร
“แล้วยังไงละ?“ปิง หยาง ถามอย่างสงสัย
“ข้าสามารถเป็นคนใช้เจ้าได้ แต่ข้าต้องการให้เจ้ายอมรับเงื่อนไขบางประการ” ฟาง เจิ้งจือ วางปากกาลงและจิบชา
“บอกมาเลย!“
“ก่อนอื่นข้าต้องมีห้องส่วนตัว! ข้าไม่สามารถอยู่กับคนอื่นได้ ต้องเป็นห้องกว้าง สะอาด สวยงาม … “
“พอแล้ว ข้าจะให้สนามหญ้าหน้าบ้านส่วนตัวกับเจ้าด้วยเลย!” ปิง หยาง ขัดจังหวะ
“ได้ๆ!“ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าด้วยความพอใจจากนั้นเขาก็พูดต่อ “ข้าต้องการค่าจ้างไม่มากแค่พันเหรียญเงิน รวมหมื่นเหรียญเงิน “
“ไม่มีปัญหา! ข้าจะทำตามที่เจ้าบอก!” ปิง หยาง เห็นด้วย
องค์ชาย9 กำลังเหงื่อตก ฟาง เจิ้งจือ จะไปเป็นคนรับใช้จริงๆ? คนรับใช้อะไรได้เงินวันละพัน มีสวนหน้าบ้านเป็นของตัวเอง?
อย่างไรก็ตามเห็นว่า ปิง หยาง ไม่มีการคัดค้านใด ๆ เขาก็ไม่ได้พูดอะไร
นอกจากนี้ …
ที่สำคัญกว่านั้น ฟาง เจิ้งจือ ทำเพื่อผลประโยชน์ของเขา เขาจะไม่ทำลายแผนของ ฟาง เจิ้งจือ
สำหรับ ปิง หยาง นางกังวลเรื่องเงินหรือไม่?
แน่นอนว่าไม่ นางคงกำลังคิดวิธีทรมาน ฟาง เจิ้งจือ อยู่ ให้เขาล้างหองน้ำ? ให้ขัดขาให้?
ถ้าเขากล้าที่จะไม่เชื่อฟัง …
นางจะฟาดเขาด้วยแส้!
“ต่อไปข้าต้องมีเวลาส่วนตัว การทดสอบระดับสภาจะเริ่มขึ้นเร็วๆนี้แล้ว ข้าต้องฝึกซ้อม”
“เอาล่ะ ข้าสัญญา ข้าจะให้เวลาเจ้า 4 ชั่วโมง”
“ข้อที่สี่… “
“ได้ๆ ข้าจะให้มันกับเจ้า!“
“ต่อไป…”
“ข้าเห็นด้วย กับเงื่อนไขทั้งหมดของเจ้า!ข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ เจ้ามีปัญหาอื่นๆไหม?” ปิง หยาง โบกมือด้วยความขุ่นเคือง
“ไม่มีปัญหา แต่ข้าต้องเขียนทั้งหมดลงกระดาษ เกิดเจ้าไม่จ่ายเงินขึ้นมาจะทำยังไง?” ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
“เขียนมันลงไปเร็วๆ!“ปิง หยาง พยักหน้า นางคิดกับตัวเองว่า “ต่อให้เขียนอะไรไป ทันทีที่เจ้าเข้ามาในที่พักข้า เจ้าก็ไม่มีทางได้ทำอะไรสักอย่าง!“
“เอาล่ะตอนนี้ก็ขาดพยาน” ฟาง เจิ้งจือ หันไปมององค์ชาย9
องค์ชาย9พยักหน้า “ข้าจะเป็นพยาน”
ปิง หยาง ไม่คัดค้าน
ฟาง เจิ้งจือ เริ่มเขียน หลังจากผ่านไปนาน เขาเขียนเสร็จ 1 แผ่น 2 และ 3 … เขาเขียนนานจน ปิง หยาง หลับไป
“เอาล่ะเสร็จแล้ว เจ้าจะดูสักหน่อยไหม“ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นเขาวางกองไว้ข้างหน้า ปิง หยาง
“ไม่จำเป็น ข้าแค่ลงชื่อก็พอ!” ปิง หยาง ลงชื่อ โดยไม่ลังเลใจ
จากนั้นองค์ชาย9 ก็ลงชื่อไว้ข้างคำว่าพยาน ‘พยาน’
จากนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็รับกระดาษ ปิง หยาง มองอย่างคาดหวัง เมื่อลงชื่อแล้วเอกสารก็จะเป็นผล
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไม่รีบร้อน
“เจ้าแน่ใจว่าจะไม่กลับคำ?” ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ ปิง หยาง อย่างลังเล
“ทำไมข้าต้องทำอย่างนั้น? ข้าเป็นคนแบบนั้นหรือไง?” ปิง หยาง สงสัย
“แล้วทำไม เจ้าไม่เอาม้ามาให้องค์ชาย9ละ?“ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่องค์ชาย9 อย่างกังวล
“เรื่องนั้นง่ายมาก พี่9 ท่านแค่เอาเหรียญนี้ไปแลกม้าจากบ้านข้า!“ปิง หยาง หยิบเหรียญทองและส่งให้องค์ชาย9
องค์ชาย9 เดินไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้น
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้อะไรกลับมา
“เดี๋ยวก่อน ข้าเกือบหลงกลแล้ว!“ปิง หยาง เก็บเหรียญและชี้ไปที่เอกสาร” เจ้าต้องลงชื่อก่อน!“
“ได้!” ฟาง เจิ้งจือ ลงนามโดยไม่ลังเล
ปิง หยาง หยิบเอกสารขึ้นมาและตรวจสอบให้แน่ใจว่า ฟาง เจิ้งจือ ได้ลงชื่อเรียบร้อย
“ฮ่าฮ่าฮ่า … ฟาง เจิ้งจือ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!“ปิง หยาง ยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่ส่งเหรียญตราไปให้องค์ชาย9
องค์ชาย9 มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เป็นเชิงขอโทษ
“เจ้าหน้าที่ฟาง ข้าขอโทษนะ “
“ไม่ต้องเสียใจไป ไปเอาม้าของท่านมาเถอะ ” ฟาง เจิ้งจือ โบกมือให้เขา
องค์ชาย9 เดินตัวลอยออกจากห้องโดยไม่พูดอะไรอีก
เขากลัวว่า ปิง หยาง จะกลับคำพูด
…
ภายในห้อง
ปิง หยางกำลังยิ้มแย้มแจ่มใส
ฟาง เจิ้งจือ นั่งเงียบๆ ดื่มชาของเขา จากนั้นเขาเรียกหาพนักงานและสั่งอาหารว่างมากยิ่งขึ้น Prev Next
