เช้าวันรุ่งขึ้น
ดวงอาทิตย์ส่องสว่างบนท้องฟ้า ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นสีทอง พร้อมกับที่ลมหนาวพัดผ่านมาในฤดูใบไม้ร่วง
ฟาง เจิ้งจือ วิ่งไปที่ห้อง เหยียน ซิว ทันทีที่เขาตื่น
เหยียน ซิว นั้นตื่นแล้ว แต่เขาดูไม่ดีเท่าไรนัก ไม่น่าจะเข้าร่วมการแข่งขันล่าสัตว์ได้
หลังจากกล่าวคำอำลา ฟาง เจิ้งจือ เดินลงไปที่ชั้นล่าง
ขณะที่กำลังเดินออกจากโรงเตี้ยม เขาเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ สวมชุดเกราะสีแดงเพลิง พร้อมกับมีหอกอยู่ในมือ
“ข้าได้ยินว่าเจ้าจะเข้าร่วมการแข่งขันล่าสัตว์?” ปิง หยาง ถามอย่างสุภาพ
“เจ้ามีปัญหาหรือไง?“ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
“เจ้าจะขี่ม้าหน้าตาน่ากลัวแบบนี้งั้นรึ?“ปิง หยาง ถามด้วยความดูถูก ขณะมองไปยังม้าที่ ฟาง เจิ้งจือ กำลังขี่
ฟาง เจิ้งจือ มองม้าของตัวเอง
ด้วยความสัตย์ ม้าของเขา…
ค่อนข้างแย่
เขาได้ทิ้งม้าป่ามังกรหิมะไว้ที่เมืองตงหลิน เขาจึงซื้อม้าตัวนี้มาแทนในราคาถูก
“ใช่” ฟาง เจิ้งจือ ยืนยัน
“ในฐานะ คนรับใช้ในบ้านของข้า ม้าของเจ้าเป็นการดูถูกชื่อเสียงของ ข้าถ้าเจ้าขอรอง ข้าจะให้ยืมม้าที่ดีเป็นอันดับสองของข้า” ปิง หยาง ชี้ไปที่ม้าที่ยืนอยู่ข้างๆม้าหยกหิมะของนาง
มันเป็นม้าศึกที่ใส่เกราะสีเขียว
ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้จักมัน อย่างไรก็ตาม ปิง หยาง บอกว่ามันเป็นม้าที่ดีที่สุดอันดับสอง มันน่าจะไม่แย่กว่าม้าหยกหิมะ และ ม้าอัศนีย์เพลิงไม่มากนัก
“ไม่เป็นไร” ฟาง เจิ้งจือ ปฏิเสธข้อเสนอทันที ถ้าเขายอมเอาม้าตัวนั้น เท่ากับเขายอมรับการเป็นคนใช้ของ ปิง หยาง
“เจ้าไม่ต้องการมันจริงๆ? ข้าได้ยินมาว่ารางวัลนั้นองค์จักรพรรดิกำหนดเองเลยนะ เจ้าไม่ต้องการมันงั้นหรอ ?“ปิง หยาง พยายามล่อลวง
“ดูแล้ว ต่อให้ข้ารับข้อเสนอ ม้าข้าก็แย่กว่าเจ้าอยู่ดี” ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
“แน่นอน … ไม่มีมาตัวไหนที่สามารถสู้กับม้าหยกหิมะได้!“
“แล้วม้าอัศนีย์ม่วงละ?“
“เทียบไม่ได้เลย! มันเป็นอันดับสาม!“ปิง หยาง ตอบ
“โอ้…? แล้วม้าตัวไหนเป็นอันดับสองละ?“
“อันดับที่สอง? ม้าของพี่เหยียนม้าเมฆเพลิงหิมะ “
“เชี่ย!” ฟาง เจิ้งจือ ไม่ชอบสบถเท่าไร อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึงม้าตั้วนั้น เขาก็หยุดตัวเองไม่ได้มันควรจะเป็นม้าของเขา…
…
เมื่อ ปิง หยาง และ ฟาง เจิ้งจือ ไปถึงที่แข่งขัน มันก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว
อย่างที่ ฟาง เจิ้งจือ คาดหวัง…
ทั่วบริเวณนี้คึกคักไปด้วยกิจกรรม
อัจฉริยะผู้สวมชุดเกราะหลายคนต่างเดินกันขวักไขว่ ส่วนมากมักยืนชมเชยม้าของผู้อื่น พวกเขายิ่งแปลกใจ เมื่อพวกเขารู้คุณภาพม้าบางตัว
นอกจากชื่นชมม้าแล้ว พวกเขายังชื่นชมชุดเกราะม้า อาวุธผู้ใช้
ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจเรื่องพวกนี้
เป็นเรื่องดีที่ไม่มีใครมาชมเขา เพราะม้าเขานั้นแย่จริงๆ เขาไม่ต้องการคำชมเชยใดๆทั้งสิ้น แม้แต่หูของม้าเขายังห้อยลงกับพื้นอย่างไร้พลัง
“โอ้…? เป็น ฟาง เจิ้งจือ?“
“ใครจะคิดว่าเขาเจะเข้าร่วมล่าสัตว์ และแข่งม้าด้วย?“
“ข้าได้ยินว่างานชุมนุมก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เข้าร่วม แล้วทำไมอยู่ๆถึงมาที่นี่ละ?“
“น่าจะเป็นเพราะรางวัลขององค์จักรพรรดิ”
เดี๋ยวนะ ม้าของเขาเรียกว่าอะไรนะ? ข้าจำชื่อพันธ์ุไม่ได้”
“ม้าริ้วโคลน! มันมี่ถิ่นกำเนิดแถวเมืองตงหลิน เป็นสัตว์กินพืช”
“กินพืช? เป็นสายพันธุ์เดียวกับวัว? ม้าตัวนี้ดีไหม? ทำไมเขาถึงเอามาแข่งขันละ?”
“ไม่เลย เจ้าสามารถหายซื้อมันได้ง่ายๆที่เมืองตงหลิน แค่ 20 เหรียญเงินเท่านั้น!“
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ …”
ทุกคนเริ่มหัวเราะ จากนั้นพวกเขาพบว่า ฟาง เจิ้งจือ เดินทางมากับ ปิง หยาง
ไม่นาน หลายคนก็เริ่มมายืนล้อมรอบ ฟาง เจิ้งจือ
นี่คืองานแข่งขันที่องค์จักรพรรดิจัดขึ้นเอง ทุกคนต่างนำม้าที่ดีที่สุดของตัวเองมาแข่งขัน
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจ ถ้าการแข่งขันนี้ขึ้นอยู่กับม้าเพียงอย่างเดียว จะมีมนุษย์ไปทำไมกัน?
ปิง หยาง เองก็ไม่คิดอะไร ใความเป็นจริงนางยิ้มอย่างมีความสุขมาก
ปิง หยาง นั้นสวมชุดเกราะและอาวุธที่ดีที่สุด
ดังนั้นการที่ ปิง หยาง ยืนอยู่ข้าง ฟาง เจิ้งจือ นางจึงส่องสวางราวกับดาวเมื่ออยู่ข้างๆเขา ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ นางติดกับเขาราวกับกาว ไม่ว่าเขาไปไหน นางก็ไปด้วย
ฟาง เจิ้งจือ รู้ว่า ปิง หยาง ใช้ตัวเขาเพื่อให้นางดูเปล่งประกาย
หลังจากที่ระฆังดังขึ้น องค์จักรพรรดิใกล้มาถึง มีองค์ชายและองค์หญิงจำนวนหนึ่งเดินนำหน้ามา
นี่เป็นการชุมนุมชั้นสูง ถือเป็นโอกาสให้องค์ชายและองค์หญิง ได้แสดงความสามารถ
ฟาง เจิ้งจือ จำองค์ชาย9 ได้อย่างรวดเร็วจากม้าที่เขาขี่ จาดนั้นเขาก็เห็นองค์รัชทายาทและราชาต้วนที่กำลังขี่ม้าศึก
นอกเหนือจากพวกเขา ก็มีเจ้าหน้าที่จำนวนมากตามมาด้านหลัง
พวกเขาแต่งชุดเกราะที่แตกต่างกัน อย่างน้อยก็ 50 คนที่มีอายุแตกต่างกัน
กลุ่มของพวกเขามีกว่า 100 คน พวกเขาเดินเข้ามาจนฝุ่นควันลอยขึ้นไปในอากาศ
ฟาง เจิ้งจือ ประมาณ…
มีบุคคลทางทหารกว่า 50 คน เจ้าหน้าที่ 7 คน และเหล่าผู้มีพรสวรรค์กว่า 300 คน เข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้
มันเป็นภาพที่ยิ่งใหญ่
ฟาง เจิ้งจือ รู้ว่ามีผู้เข้าสอบกว่า 200 คนที่เข้าร่วมการทดสอบระดับสภาในครั้งนี้ นอกจากนี้พวกเขาต้องผ่านระดับจักรพรรดิก่อน จึงสอบระดับสภาได้
จากที่ดูๆน่าจะมีกว่า 100 คนที่เข้าร่วมการทดสอบระดับสภามาเข้าร่วมการชุมนุม มันไม่ใช่เรื่องแปลก งานนี้เป็นโอกาสดีที่จะได้ใช้แสดงความสามารถ ต่อหน้าองค์จักรพรรดิ
…
องค์จักรพรรดิมาถึงไม่นานหลังจากนั้น เขาสวมชุดเกราะสีทอง คลุมด้วยผ้าคลุมมังกร เขาขี่ม้าศึกสีแดงสดใส
เมื่อเขาเห็น ฟาง เจิ้งจือ …
องค์จักรพรรดิถึงกับผงะไปเขามองไปยังม้าริ้วโคลนที่ ฟาง เจิ้งจือ ขี่อยู่ จากนั้นก็ส่ายหัวแล้วเดินจากไป
องค์ชายทุกคนก็เห็น ฟาง เจิ้งจือ
“นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ ? เขาเหมือนมาเป็นคนดูเฉยๆมากกว่า?“
“ข้าคิดว่าเขามาเลนตลก”
องค์ชายวัยเยาว์คนหนึ่งพึมพัมขึ้นมา จากนั้นเขาก็เดินตามหลังองค์จักรพรรดิไป
ราชาต้วนมองและเยาะเย้ย เมื่อเห็นม้าของ ฟาง เจิ้งจือ
องค์รัชทายาทนั้นไม่คิดจะหันมาเป็นครั้งที่สอง
องค์ชาย9 มองไปที่เจ้าชายองค์อื่นก่อนจะมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เป็นเชิงขอโทษ จากนั้นก็เดินเข้ามา
“เจ้าหน้าที่ฟาง ท่านอย่างได้ม้าตัวอื่นไหม? ข้ามีม้าดีๆอยู่จำนวนหนึ่งข้าสามารถพามันมาได้ทันการแข่งขัน”
“ขอบคุณฝ่าบาท ม้าของข้าอาจจะดูไม่ดีเท่าไรนัก แต่มันก็วิ่งค่อนข้างเร็ว ” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัว
“เข้าใจแล้ว” องค์ชาย9 ลังเล ก่อนจะเดินจากไป
เจ้าหน้าที่และองค์ชายคนอื่นๆสับสนเมื่อเห็นฉากที่เกิดขึ้น
“องค์ชาย9 รู้จัก ฟาง เจิ้งจือ ได้ยังไง?“
“ข้าเองก็ไม่รู้”
“ฉันได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าได้ยินว่า… “
“จากอะไรงั้นรึ?!เสียงอันหงุดหงิดดังขึ้นข้างๆ ฟาง เจิงจือ
เจ้าหน้าที่ต่างรู้สึกหนาวไปถึงกระดูกสันหลังของพวกเขา ราวกับมีหลมอันหนาวเหน็บพัดมาโดนพวกเขา จนขนหัวลุกฌชน
“ฮึ่ม!”” ปิง หยาง กัดฟัน ขณะหันไปมองเหล่าเจ้าหน้าที่
…
ประตูสู่ลานล่าสัตว์ถูกเปิดออก องค์จักรพรรดิและคนอื่นๆเดินเข้ามา
ถึงเวลาเปิดงานแล้ว
หญิงสาวที่แต่งเสื้อแขนยาวสวมกระโปรงเริ่มเต้น มีเหล่าคนรับใช้เดินไปรอบๆเพื่อเสนอเหล้า อาหาร ขนม แก่แขกในงาน
ฟาง เจิ้งจือ นั้นมีที่นั่งเป็นของตัวเองในฐานะเจ้าหน้าที่ระดับ4 เขาเริ่มกินอย่างไม่คิดอะไรทั้งนั้น
“กินเข้าไป กินเข้าไป ข้าอยากเห็นเจ้าแข่งม้าขณะที่ท้องแน่นเหลือเกิน!“
“เจ้าหน้าที่หลี่ ข้าคิดว่า เจ้าหน้าที่ฟางคงมาที่นี่เพื่อกิน?“
เจ้าหน้าที่ทั้งหลายหันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความรังเกียจ
ยู่ ยี่ปิง ไม่ได้พูดอะไร ขายกแก้วขึ้นจิบ
พวกเขาเองก็กินเช่นกัน แต่กินเพียงเล็กน้อย
หลังจากพิธีเปิดจบ…
ทั่วทั้งลานเงียบลง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินออกมา กระแอมลำคอ ก่อนจะประกาศกฎการแข่งขัน
หลังจากประกาศเสร็จ ก็เป็นเวลาสำหรับองค์จักรพรรดิที่จะกล่าวสุนทรพจน์
เมื่อเสร็จสิ้น การลงทะเบียนก็ได้เริ่มขึ้น
ฟาง เจิ้งจือ ตัดสินใจที่จะลงแข่ง ในเมื่อเขาก็มาแล้ว
เจ้าหน้าที่ที่พุ่งไปลงทะเบียต่างตกใจ
“ฟาง เจิ้งจือ ลงทะเบียนด้วย?“
“ข้าคิดว่าเขาจะมาเป็นเพื่อนใครสักคนอีก?“
“ข้าคิดว่าเขาคงทำอะไรไม่ได้มาก”
“แน่นอน! ถ้าเขาทำอันดับได้ดีด้วยม้าริ้วโคลนจริงละก็ ข้าจะยอมเขียนชื่อตัวเองไว้ที่หลังเลย!“
“ข้าด้วย? ข้าจะยอมวิ่งไปรอบๆที่นี่โดยไม่สวมกางเกงเลย เจ้ากล้าไหมละ?
