โล่สีม่วงยังคงหมุนวนอยู่บนหัวของเขา
เส้นเสงสีเขียวที่ตกลงมาจากท้องฟ้าปะทะเข้ากับโล่ผลึกสีม่วง จากนั้นมันก็ระเบิด
“ตูม!“
แผ่นดินสั่นสะเทือน
ดาบแสงนับไม่ถ้วนปกคลุม เจียง เทียนหยิง ในทันที
ท่าทีของ เจียง เทียนหยิง เปลี่ยนไปทันที เขาจะไม่เข้าใจพลังนี้ ถ้าเขาไม่ได้เจอเข้ากับตัวเอง
เพียงอย่างเดียวที่เขารู้ตอนนี้คือทำไม ถัง จงหมิง ถึงถูกจัดการภายในการโจมตีครั้งเดียวเขาสัมผัสถึงความรู้สึกว่ามีบางอย่างแตกออก ต่อให้จะอยู่ภายใต้การป้องกันก็ตาม
เกราะสีม่วงของเขาเริ่มแตกร้าว ราวกับมันกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“โถ่เว้ย!” เจียง เทียนหยิง กัดปาก เลือดไหลออกมา ขณะที่แสงสีม่วงรอบๆตัวเขาเริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ โล่บนหัวเขาเริ่มหมุนเร็วขึ้น
“ตูม!“
ฝุ่นผงมากมายกระเด็นขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้น…เขาก็ล้มลงกับพื้น
…
ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆต่างตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น พวกเขารู้ว่าวิชาล้านคมดาบนั้นทรงพลัง แต่ก็ไม่คิดว่าจะทรงพลังขนาดนี้
ก่อนที่ล้านคมดาบนั้นจะปะทะกับพื้น
เมื่อมันโจมตีโดน ถัง จงหมิง ไม่มีใครเห็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น
อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาเห็นแล้วว่า วิชาล้านคมดาบนั้นจัดการ เจียง เทียนหยิง ลงได้ยังไง
“ตุ้บ!“ขาของ เจียง เทียนหยิง สั่นสะท้าน ก่อนที่เขาจะล้มลงกับพื้น เหงื่อของเขายังคงไหลออกมาไม่หยุด
แม้ว่าเขาจะป้องกันการโจมตีนี้ได้ แต่เขาก็บาดเจ็บหนัก
“มันเป็นธนูอาทิตย์แผงศร เขามีมันจริงๆ!” เจียง เทียนหยิง ยืนยัน ถ้าแค่วิชาล้านคมดาบอย่างเดียวคงไม่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้
ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ ฟาง เจิ้งจือ ใช้ธนูอาทิตย์แผงศร ซึ่งเป็น 1 ใน 10 สมบัติอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักร เป็นเพียงวิธีเดียวที่ทำให้วิชาล้านคมดาบถูกเพิ่มประสิทธิภาพเป็นอย่างมาก
สมบัติแต่ละชิ้นล้วนมีพลังอันมหาศาล
ปิง หยาง นั้นอยู่เพียงระดับผนวกดาราเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เมื่อนางมีหอกฉีหลิน นางสามารถต่อกรกับผู้ที่อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ได้ ทำนองเดียวกัน เหตุผลที่ธนูอาทิตย์แผงศรเป็น 1 ใน 10 สมบัติของอาณาจักร เพราะมันจะเพิ่มพลังให้กับลูกศรที่มันยิงไปอย่างมาก
“มันเป็นธนูอาทิตย์แผงศรจริงๆงั้นรึ?“
“ทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงมีมันได้ละ?“
“เป็นไปได้ยังไงกัน?“
พวกเขาทั้งหมดต่างไม่มีใครเชื่อพวกเขารู้ว่าธนูนี้เป็นของราชาต้วน
ทันใดนั้นเส้นแสงสีเขียวได้พุ่งขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง
มันบินไปหา เจียง เทียนหยิง
เจียง เทียนหยิง จ้องมันเขม็ง เขารู้สึกว่าตัวเองควรหลบ แต่เขาสามารถหลบไปได้ตลอดงั้นรึ?
“ตูม!“
เกราะสีม่วงของ เจียง เทียนหยิง แตกออกเป็นเสี่ยงๆ เศษละอองถูกพัดไปตามสายลม ในเวลาเดียวกัน เจียง เทียนหยิง ก็ได้กระอักเลือดออกมา บนตัวเขาเต็มไปด้วยบาดแผลพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมา
“ข้าไม่เชื่อ!” เจียง เทียนหยิง คุกเข่าอยู่ในหลุม ท่ามกลางฝุ่นควัน เขายังคงต่อยหินอย่างต่อเนื่อง ขณะที่กู่ร้องออกมา
ทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เจียง เทียนหยิง แพ้
เขาพบกับความสูญเสียอย่างไม่น่าเชื่อ
ต่อให้เขาจะเป็นอันดับที่ 8 ในทำเนียบมังกรดาวรุ่ง แต่วันนี้ ฟาง เจิ้งจือ ได้เอาตำแหน่งนั้นไปแล้ว
“ฟาง เจิ้งจือ จัดการ เจียง เทียนหยิง?!“
“เขาไม่เพียงแต่จัดการ ถัง จงหมิง แม้แต่ เจียง เทียนหยิง ก็ด้วย!“
“มันไม่น่ากลัวไปหน่อยหรอกรึ?“
ทุุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความไม่เชื่อ
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป
หลายคนยังคงไม่ได้สติอยู่
เป่ายิ้งฉุบ จากนั้นแสงสีขาว จากนั้น ถัง จงหมิง ก็ถูกจัดการ ตามมาด้วย เจียง เทียนหยิง…
มันดูเหมือนเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดผ่านไปโดยไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำ
ไม่มีใครเรียกสติจากความตกใจได้
เจียง เทียนหยิง และ ถัง จงหมิง นั้นได้เปรียบอย่างชัดเจนในการต่อสู้อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ กลับจัดการทั้งสองคนลงได้
ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งคู่ยังไม่สามารถเข้าใกล้ตัว ฟาง เจิ้งจือ ได้เลยด้วยซ้ำ
การข่มขู่นั้นยังจำเป็นอยู่อีกงั้นรึ?
“ตุ้บ!“
ขณะที่พวกเขากำลังถอนหายใจและส่ายหัวอยู่นั้น ร่างหนึ่งได้กระโดดลงมาจากต้นไม้มือของเขายังคงถือธนูอยู่
“พวกเจ้ายังไม่เชื่อใช่ไหม? เอาล่ะ ข้าจะให้โอกาส พวกเจ้าสามารถเข้ามาทีละคนได้!” ฟาง เจิ้งจือ ตะโกนขึ้นมา
“… ” ทุกคนรู้สึกเหมือนโลกหมุนติ้ว
จะมีใครเป็นคนไร้ยางอายได้ขนาดนี้อีกไหม?
ทั้งสองคนได้แพ้อย่างราบคาบไปแล้ว ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ยังต้องการให้พวกเขาไปสู้กับตัวเองอีกงั้นรึ?
“ฟาง เจิ้งจือ เจ้ามันรังแกคนอ่อนแอ!” เจียง เทียนหยิง ถ่มเลือดออกมา เขาเกือบจะสลบไปแล้ว
“ข้ารังแกเจ้า? พวกเจ้าเป็นอันดับที่ 7 และ 8 บนทำเนียบมังกรดาวรุ่งไม่ใช่รึ ข้าเป็นแค่อันดับ10 ยังไม่บ่นอะไรเลยข้าขอสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งด้วยซ้ำ เจ้าก็ปฏิเสธ ยังจะบอกว่าข้ารังแกคนอ่อนแออีกงั้นรึ อา ข้าไม่เข้าใจความคิดของเจ้าเลยแม้แต่น้อย… ” ฟาง เจิ้งจือ กล่าวด้วยความรังเกียจ
“เจ้า! ” เจียง เทียนหยิง ตะเบ็งเสียง
เขาอยากจะพูดบางอย่างแต่ก็ตัดสินใจกลืนคำพูดกลับไป ฟาง เจิ้งจือ นั้นถูกต้อง
ในฐานะที่เป็นอันดับ7และ8 มันค่อนข้างน่าอายกว่าอีกที่รวมพลังกันต่อสู้กับ ฟาง เจิ้งจือ
พวกเขาไม่สามารถโทษ ฟาง เจิ้งจือ ได้ที่ใช้ลูกเล่นเพื่อจัดการพวกเขา
มันเป็นสิ่งที่พวกเขาปฏเสธไม่ได้
นอกจากนี้ในสงคราม ทุกอย่างคือความยุติธรรม ไม่ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะทำยังไง ชนะก็คือชนะ
“เจ้ายังจะสู้ต่อไหม? ข้ากำลังรีบ ผู้ชนะต้องเป็นข้า !” ฟาง เจิ้งจือ โบกธนูอาทิตย์แผงศรในมือก่อนที่จะมองไปรอบๆ
ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆถอยไปเงียบๆ
เจียง เทียนหยิง กัดฟัน เขายืนขึ้นและมองไปบนฟ้า
เขามั่นใจมากก่อนเข้ามาในเมือง
เมื่อได้ยินเกี่ยวกับการแข่งขัน เขายิ่งมั่นใจขึ้นไปอีกว่าเขาจะเป็นผู้ชนะและนำเกียรติยศไปสู่ตระกูล
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขากำลังจะแพ้ ฟาง เจิ้งจือ รวมถึงม้าริ้วโคลน
ช่างน่าอดสู
ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะตะโกนขึ้นมาว่า ” ข้าจะเอาชนะเจ้าให้ได้ภายใน 2 ปี!“
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พูดออกไป ถ้า ฟาง เจิ้งจือ ชนะโดยใช้ม้าริ้วโคลน เขาจะทำอะไรได้อีก?
“ข้าเข้าใจแล้วว่าคุณภาพของม้านั้นไม่ใช่สิ่งสำคัญเสมอไปในการแข่งขัน!” เจียง เทียนหยิง พึมพัม ก่อนที่จะหมดสติไป
“ตึ้ง!“
เจียง เทียนหยิง ล้มลงหน้าปะทะกับพื้นดิน
…
ฟาง เจิ้งจือ ไม่เสียเวลาอีกต่อไปตอนแรกเขาคิดว่าจะลงชื่อบนแผ่นหิน ขณะที่ทุกคนยังตกตะลึง
อย่างไรก็ตามเขาปฏิเสธความคิดนี้ เพราะว่า
อย่างแรก เขาไม่มีเลือดของสัตว์ที่ต้องการ ดังนั้นเขาไม่สามารถลงชื่อได้
อย่างที่สองคือต่อให้เขาลงชื่อแล้ว ก็ใช่ว่า เจียง เทียนหยิง และ ถัง จงหมิง จะตามเขาไม่ทัน
เพราะทั้งคู่นั้นมีความสามารถพอที่จะขโมยม้าของคนอื่นได้
ถ้ามันเป็นแบบนั้น ฟาง เจิ้งจือ จะไม่สามารถทำอะไรได้อีก เขาอาจจะไม่สามารถแม้แต่เข้าถึงเส้นชัยได้ หรือต้องเสียเวลาไปอีกในการกำจัด ถัง จงหมิง และ เจียง เทียนหยิง อีกครั้ง
ก่อนอื่น ฟาง เจิ้งจือ ยิงธนู ฆ่าสัตว์ที่ต้องการ จากนั้นเขาก็รีบไปลงชื่อบนแผ่นหิน
ไม่มีใครหยุด ฟาง เจิ้งจือ
มันไม่สำคัญว่า ฟาง เจิ้งจือ นั้นจะมีชื่อบนแผ่นหินที่4 แล้วหรือไม่ พวกเขามาที่นี่เพื่อเฝ้าดู
พวกเขาวางแผนที่จะรับบทบาทนี้ไปจนจบ
“วิ่ง!” หนึ่งในผู้แข่งขันตะโกนและกระโดดขึ้นบนหลังม้า
“ข้าคิดว่าพวกเราตกลงกันแล้วว่าจะไปด้วยกัน…เจ้ากล้าทิ้งข้าไว้ได้ยังไง?” อีกคนหนึ่งตอบกลับด้วยความโมโห
“เจ้าพวกโกหก จะมีความซื่อสัตย์กันหน่อยไม่ได้รึไง? พวกเราตกลงกันไว้แล้วว่าจะยืนดูและขี่ม้าไปพร้อมกัน!“
ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆรีบกระโดดขึ้นบนหลังม้าและตามไป
ฟาง เจิ้งจือ ใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว
ยังไงก็ตาม …
ฟาง เจิ้งจือ ขี่ม้าริ้วโคลน ตราบที่พวกเขาหาแผ่นหินที่4 เจออย่างรวดเร็ว พวกเขาก็ยังมีโอกาส
…
ทุกคนรออย่างอดทนที่เส้นชัย เหวิน เต๋าเปา ยังคงภาวนาเพื่อให้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น
“เลิกอธิษฐานได้แล้ว ฟาง เจิ้งจือ จะไม่ชนะแน่นอน!“
“ทุกคนกำลังรอเขาอยู่ที่แผ่นหินที่1 เขาปรากฎตัวมาเมื่อไรก็ต้องถูกจับแน่นอน เขาไม่มีโอกาสทำอะไรทั้งนั้น?“
“ลืมมันไปเถอะ เตรียมเงินไว้ด้วยละ แต่ถ้าเจ้ายอมรับความพ่ายแพ้ตอนนี้ พวกเรารอเจ้าเอาเงินมาให้เดือนหน้าก็ได้นะ”
ทั้ง4คนต่างล้อเลียน เหวิน เต๋าเปา
“จริงงั้นรึ?”เหวิน เต๋าเปา หันไปมองพวกเขา
“พวกเราเคยผิดคำพูดที่ไหน?“
“งั้น.เพื่อนข้า” เหวิน เต๋าเปา ดวงตาเป็นประกาย
“เดี๋ยวก่อน เจ้ามั่นใจแล้วนะ เหวิน เต๋าเปา?“
“ทำไมละ? ข้าต้องการจะมั่นใจว่าข้าจะมีเงินใช้ไปอีก 1 เดือน
