ฟาง เจิ้งจือ ได้ยินมันอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตามเขาดูไม่ได้ตกใจหรือผิดหวังแม้แต่น้อย
สิทธิ์ในการร่วมทดสอบนั้นสำคัญหรือไม่?
แน่นอนว่ามันสำคัญสำหรับหลายๆคน อย่างไรก็ตามสำหรับ ฟาง เจิ้งจือ มันไม่ได้จำเป็นมากนักจุดประสงค์ในการเข้ามายังดินแดนภูเขาทางใต้คือเพื่อมาพา เหยียน ซิว ออกไป
ตอนนี้ เหยียน ซิว ก็อยู่ข้างๆแล้ว ถ้าเขาถูกตัดสิทธิ์นั่นก็หมายความว่าเขาไม่สามารถใช้กองทัพเพื่อเอาชนะ หนานกง เฮา ได้
ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังรู้สึกได้รับผลกระทบจากการสูญเสียกองทัพอยู่ดี อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้เป็นความรู้สึกที่มากมายนัก คำถามในใจของเขาคือทำไมองค์รัชทายาทต้องทำอะไรที่เป็นการเสี่ยงมากเช่นนี้?
องค์รัชทายาทพยามยามยัดข้อกล่าวหาเขา
ฟาง เจิ้งจือ ดูถูกการกระทำครั้งนี้ขององค์รัชทายาทเป็นอย่างมาก การที่เขาไม่ไปฟังผลสอบอาจจะเป็นความผิด แต่มันก็ไม่มากพอจะตัดสิทธิ์เขาได้ ถ้าเขาถูกตัดสิทธิ์คงไม่มานั่งเสียเวลาเข้ายึดถิ่นฐานราชสีห์คำราม
สำหรับข้อหาอื่นๆนั้นดูไร้สาระและไม่มีอะไรสำคัญมากนัก
หรือพูดง่ายๆคือ
ตอนที่เขาเข้ามาในดินแดนภูเขาทางใต้ เขาไม่รู้แม้แต่ว่าองค์รัชทายาทไปมุดหัวอยู่ที่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นเขาถูกจับโดยองค์หญิง ฉาน ยู่ เขาจะรายงานองค์รัชทายาทได้ยังไง?
ตอนแรก ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าคำสั่งนี้เกิดขึ้นเพราะจะมีการประกาศสงครามกับดินแดนภูเขาทางใต้ เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นการตัดสิทธิ์เขา
โดยไม่ต้องคิดว่าองค์รัชทายาทมีสิทธิ์ทำแบบนี้หรือไม่…
ต่อให้เขามีสิทธิ์ ทำไมเขาต้องส่งผู้ส่งสารมาที่ถิ่นฐานวานรน้ำแข็งเป็นพิเศษ?
ทำไมองค์รัชาทายาทไม่ถ่ายทอดคำสั่งโดยตรงไปที่ถิ่นฐานราชสีห์คำราม
ฟาง เจิ้งจือ รู้มาตลอดว่าการทดสอบด้านการต่อสู้มีเบื้องหลังอยู่ ชัยชนะหรือพ่ายแพ้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ
อย่างน้อยที่สุดมันก็ไม่ได้มีผลกับแผนการที่แท้จริง
เช่นนั้น…
องค์รัชทายาทพยายามทำอะไร?
ฟาง เจิ้งจือ และองค์รัชทายาทไม่ได้พบกันบ่อยมากนัก ครั้งแรกที่เจอกันคือที่พักของ ปิง หยาง ครั้งที่สองคือที่โถงบัลลังก์ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รู้ความคิดขององค์รัชทายาทมากนัก
แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม องค์รัชทายาทได้ถ่าทอดคำสั่งมาแล้ว ดังนั้นทหารสี่หมื่นนายก็ไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่ง ฟาง เจิ้งจือ อีกต่อไป มันไร้ความหมายที่จะทักท้วงอะไร
ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ เหยียน ซิว
เหยียน ซิว เองก็มองมาที่ ฟาง เจิ้งจือ เช่นกัน ลึกเข้าไปในดวงตาของ เหยียน ซิว เต็มไปด้วยความโกรธ มันชัดเจนมาก
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ค่อยเห็น เหยียน ซิว เป็นเช่นนี้
ขณะเดียวกันกับที่เขาเตรียมจะพูดบางอย่าง
เหยียน ซิว ก็พูดออกมาก่อน
“องค์รัชทายาทไม่มีสิทธิ์ตัดหรือลงโทษผู้เข้าสอบ และเขาไม่มีทางสั่งคำสั่งแบบนี้ออกมา เจ้าเป็นใครกัน?” เสียงของ เหยียน ซิว เต็มไปดวยความเยือกเย็น ขณะพูดกับผู้ส่งสาร
แสงสีแดงส่องออกมาจากดวงตาของเขาจางๆ
เต๋าแห่งอาชูร่า
หนึ่งในหกเต๋าที่ยิ่งใหญ่ แม้มันยังห่างไกลกับความน่ากลัวของขุมนรก
แต่เมื่อผู้ส่งสารเห็นมันเขาก็ถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัวทันที เขารู้ว่า เหยียน ซิว แข็งแกร่งแค่ไหน
ในฐานะผู้ส่งสาร …
แน่นอนว่าเขาแข็งแกร่งกว่าทหารทั่วไป อย่างไรก็ตามไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถต่อกรกับ เหยียน ซิว ได้ เหยียน ซิว อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์และเข้าถึงเต๋าแห่งอาชูร่า
ผู้ส่งสารเหงื่อไหลออกมาเต็มหลัง ขณะที่หัวใจของเขาสั่นสะท้านด้วยความกลัว
การกระทำของ เหยียน ซิว ผู้เข้าสอบคนอื่นๆย่อมเห็นเช่นกัน
ทุกคนรู้ว่า เหยียน ซิว สนิทกับ ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตาม เหยียน ซิว จะขัดคำสั่งของ องค์รัชทายาทเพราะ ฟาง เจิ้งจือ?
อาจจะไม่…หรืออาจจะเป็น
เหยียน ซิว พยายามพิสูจน์ว่าผู้ส่งสารนั้นเป็นตัวปลอม
เหยียน ซิว ดูเหมือนไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่น้อย
“ข้า… ข้าเป็นผู้ส่งสารจากองค์รัชทายาทจริงๆ เหยียน ซิว คำสั่งนี้ถ่ายทอดมาจากองค์รัชทายาทจริงๆ เหรียญตรานี้สามารถพิสูจน์ได้ เจ้าจะต่อต้านองค์รัชทายาทจริงๆงั้นหรือ?” แม้ว่าผู้ส่งสารจะไม่ได้แข็งแกร่ง แต่เขาก็มีความภูมิใจ
เพราะการที่เขาถือเหรียญตราอยู่ในมือ นั่นหมายความว่าเขากำลังทำหน้าที่แทนองค์รัชทายาท เขาคาดการไว้ว่า ฟาง เจิ้งจือ อาจจะต่อต้าน อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คิดเลยว่า เหยียน ซิว จะต่อต้าน
เขาไม่คิดว่า เหยียน ซิว ไม่หาญกล้าพอที่จะทำเช่นนั้น
ต่อให้เสียงของผู้ส่งสารจะดังมากแค่ไหนแต่มันก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อ เหยียน ซิว ได้ยินที่เขาพูด ท่าทีของเขาเยือกเย็นขึ้นทันที ร่างกายของเขาเริ่มส่องแสงสีแดงออกมา
“เหยียน ซิว จะขัดคำสั่งขององค์รัชทายาทจริงๆ?“
“ไม่มีทาง เหยียน ซิว นั้นมีศักยภาพที่ยอดเยี่ยม มันไม่คุ้มที่จะทำลายอนาคตของตัวเองเพราะเรื่องนี้!“
“เหยียน ซิว อย่าทำแบบนั้น! องค์รัชทายาทเพียงตัดสิทธิ์ ฟาง เจิ้งจือ ชั่วคราวเท่านั้น ถ้าเขาไปหาองค์รัชทายาทและอธิบายทุกอย่างให้องค์รัชทายาทฟัง เขายังมีโอกาสอยู่!“
ผู้เข้าสอบทุกคนพยายามจะโน้มน้าว เหยียน ซิว
พวกเขาไม่สนใจว่า ฟาง เจิ้งจือ จะถูกตัดสิทธิ์หรือไม่ อย่างไรก็ตามถ้าพวกเขาทำให้ เหยียน ซิว ประทับใจได้ตอนนี้…
พวกเขาต้องได้อะไรตอบแทนบ้างแน่ในอนาคต
ฟาง เจิ้งจือ นั้นรู้ดีว่า เหยียน ซิว คิดอะไร อย่างไรก็ตาม เหยียน ซิว และ ฟาง เจิ้งจือ นั้นมีมุมมองที่ค่อนข้างแตกต่างกัน
แน่นอน…
ถ้าเป็น เหยียน ซิว ถูกตัสิทธิ์ชั่วคราว ฟาง เจิ้งจือ ก็จะทำแบบเดียวกัน
ขณะที่ เหยียน ซิว กำลังจะพูด มีร่างหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มทหาร เป็นทหารคนหนึ่งที่อยู่ในชุดเกราะธรรมดาๆ
ฟาง เจิ้งจือ สับสน
ผู้เข้าสอบคนอื่นๆก็สับสนเช่นกัน
มันแปลกที่ทหารธรรมดา ๆ จะเดินออกจากกลุ่ม นอกจากนี้เขาดันเลือกเดินออกมาในตอนนี้
และที่สำคัญ
เขาเดินไปทางผู้ส่งสาร
“หยุดอยู่ตรงนั้น!“ผู้ส่งสารเริ่มตื่นตระหนกเมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาลนลานมากขึ้นเรื่อยๆ
ทหารไม่หยุด เขายังคงเดินไปหาผู้ส่งสาร
เรื่องนี้ทำให้ผู้เข้าสอบและทหารคนอื่นๆงงงวยมากยิ่งขึ้น
พวกเขาทุกคนคิดถึงบางสิ่ง ผู้ส่งสารนั้นถือเหรียญตราอยู่ในมือ เกิดอะไรขึ้นถ้าทหารคนนี้…
“จับกุมตัวเขา!” ผู้ส่งสารโบกเหรีญตราในมือสั่งมหารพันนายที่ยืนอยู่ใกล้ๆ หนานกง เฮา
“รับทราบ!”” ทหารพันนายตอบอย่างพร้อมเพียงและเข้าไปล้อมทหารคนนั้นไว้
ทันใดนั้นทหารคนนั้นก็ถอดชุดเกราะออกรวมถึงหมวกที่ใส่อยู่บนหัว
ด้วยความรวดเร็ว ชุดสีดำก็ปรากฎให้เห็นอย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่ชุดธรรมดา มีเสาสีทองสลักอยู่บนหน้าอก มันมีเพียงความหมายเดียวเท่านั้น
“ความมั่นคง!“
…
“นี่เป็นกองตรวจการความมั่นคง!“
“ซิง ฉิงซุย?“
“เขามาทำอะไรที่นี่?!“
ผู้เข้าสอบทุกคนจำทหารคนนั้นได้ในทันที อย่างไรก็ตามมันทำให้พวกเขาสงสัยมากกว่าเดิม
ทำไม ซิง ฉิงซุย ถึงซ่อนตัวอยู่ในพวกเขากัน?
เกิดอะไรขึ้น?
ผู้เข้าสอบทุกคนหันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ
ฟาง เจิ้งจือ เองก็มองไปที่ ซิง ฉิงซุยด้วยความสับสน เขาดูเหมือนจะจำได้ว่า…
ซิง ฉิงซุย ไม่ได้เข้าร่วมการทดสอบด้านการต่อสู้?
แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ที่ดินแดนภูเขาทางใต้? ที่สำคัญทำไมเขาอยู่ในกองทัพของ ฟาง เจิ้งจือ?
ที่สำคัญที่สุดคือ…
ทำไมต้องปลอมตัว?
กองทัพหยุดลงทันทีที่เห็นว่าเป็น ซิง ฉิงซุย รวมถงสัญลักษณ์บนเสื้อของเขา
มันเป็นสัญลักษณ์เสาหลักของอาณาจักรเซี่ย!
เป็นสัญลักษณ์ของ กองตรวจการความมั่นคงซึ่งเป็นผู้นำของกองตรวจการทั้งสิบสามแห่ง
มันแสดงถึงความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรเซี่ย ที่สำคัญกว่าคือ ซิง ฉิงซุย มีเหรียญตราอยู่ในมือ
มันทำจากทองคำบริสุทธิ์ มีคำหนึ่งคำอยู่บนนั้น
“จักรพรรดิ!“
ฟาง เจิ้งจือ เคยเห็นเหรียญตรานี้มาก่อน เขามีเหรียญตราที่ดูคล้ายๆแบบนี้อยู่ ซึ่งเขาเองก็ได้รับมาจากองค์จักรพรรดิ
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ไม่เคยใช้มันเลย
ซิง ฉิงซุย ยกเหรียญตราขึ้นบนอากาศ ทันใดนั้นทหารที่เดินเข้ามาก็หยุดทันที
“เหรียญตราสามารถใช้แบบนี้ได้ด้วยหรือ?” ฟาง เจิ้งจือ ค่อนข้างประหลาดใจ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกไม่ได้นานมากนัก
ขอบคุณ ซิง ฉิงซุย ที่ทำให้เขารู้ว่าเหรียญตราใช้แบบนี้ก็ได้ด้วย
แต่…
แล้วยังไงล่ะ?
แสดงว่าองค์รัชทายาทขัดคำสั่งขององค์จักรพรรดิ?
ดูไม่ถูกต้องเท่าไรนัก
“ข้ามีเพียงคำถามเดียว ตอนที่องค์รัชทายาทสั่ง เขาได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรไหม?” ซิง ฉิงซุย นั้นหนักแน่นมาก เขาเดินไปหาผู้ส่งสาร ก่อนที่จะหยุดยืนห่างจากเขาประมาณสามก้าว
เมื่อผู้ส่งสารเห็นเหรียญตรารวมถึงสัญลักษณ์บนเสื้อเหงื่อบนหน้าผากของเขาก็ไหลออกมาทันที
เขาพึ่งสั่งให้ทหารจับ ซิง ฉิงซุย ไปไม่นานมานี้?
“นายน้อย… นายน้อยซิง องค์รัชทายาทเพียงสั่งทางวาจาเท่านั้น เขาไม่ได้เขียนมันลงกระดาษ!” เสียงของเขาสั่นสะท้าน
“ข้าเข้าใจแล้ว จับกุมเขาซะ ข้อหาปลอมแปลงคำสั่งจากองค์รัชทายาท!” ซิง ฉิงซุย หยักหน้า
“ปลอมคำสั่งจากองค์รัชทายาท?”
“เป็นไปได้ยังไง“
“ซิง ฉิงซุย เป็นบ้าไปแล้ว? เขากำลังพยายามทำอะไร?
Prev Next
