Gate of God – ตอนที่ 395

มีอยู่สำนวนหนึ่งคือ อย่าแกว่งเท่าหาเสี้ยน

หนานกง เฮา นั้นทำตามคำพูดนี้อยู่  เขาดูเหมือนแค่ผู้ชมเหตุการณ์ ไม่คิดจะมีส่วนร่วมหรือพูดอะไรออกมา

ในความเป็นจริง ทุกคนรู้ว่า หนานกง เฮา นั้นต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นแน่นอน  อย่างไรก็ตามนอกจาก หนานกง เฮา แล้ว มีอีกคนที่ไม่พูดอะไรออกมา

นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ

ทำให้ผู้เข้าสอบทุกคนต่างสงสัย

ทำไมกัน?

ถ้า ฟาง เจิ้งจือ ถูกตัดสิทธิ์สอบ มันต้องเป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับเขามาก  แต่ถ้าเขาไม่ถูกตัด หนานกง เฮา จะเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ

ทำไมพวกเขาถึงทำราวกับตัวเองไม่ได้เกี่ยวข้อง?

“ทำไมพวกเขาถึงนิ่งเฉยได้ขนาดนี้?” ผู้เข้าสอบทุกคนไม่เข้าใจ

เหตุผลที่ ฟาง เจิ้งจือ ไม่พูดเพราะการเข้าร่วมการทดสอบนั้นไม่ได้สำคัญสำหรับเขา  แต่ผู้เข้าสอบคนอื่นๆไม่ได้รู้เรื่องนี้

สำหรับ หนานกง เฮา

เป็นเพราะเขาเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

เขารู้ว่ากุญแจสำคัญในแผนการของอาณาจักรเซี่ย นั้นอยู่ที่ถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง  นอกากนี้เขายังรู้ว่าองค์รัชทายาทไม่มีทางปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือ ยึดไป อย่างน้อยก็ต้องเป็นหลังจากที่เขาได้เริ่มแผนการไปแล้ว

ดังนั้น เขาต้องกังวลอะไรกัน?

องค์รัชทายาทสั่งคำสั่งผ่านทางวาจา  ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้  คงไม่มีผู้ส่งสารหาญกล้าปลอมแปลงสาร

อย่างไรก็ตาม ตามที่ ซิง ฉิงซุย ได้กล่าวว่าองค์รัชทายาทได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรหรือไม่?

ไม่!

นั่นคือปัญหาสำคัญ

องค์รัชทายาทนั้นเป็นผู้คุมสอบแทนองค์จักรพรรดิ  บทบาทของเขาคือเป็นผู้คอยตรวจสอบว่ามีผู้ใดทำผิดกฎหรือมีผู้เขาสอบได้รับอันตรายถึงชีวิตหรือไม่

เขามีสิทธิ์ที่จะตัดผู้เข้าสอบออกงั้นหรือ?

แน่นอนว่าไม่!  ผู้มีอำนาจเด็ดขาดจริงๆยังเป็นองค์จักรพรรดิ!

เขาต้องรายงานกับไปให้องค์จักรพรรดิรู้ก่อน  และสุดท้ายองค์จักรพรรดิจะเป็นผู้ตัดสินเอง

องค์รัชทายาท, ซิง ฉิงซุย, หนานกง เฮา และผู้เข้าสอบทุกคนรู้เรื่องนี้ได้  อย่างไรก็ตามผู้เข้าสอบอยากจะเห็น ฟาง เจิ้งจือ นั้นถูกตัดสิทธิ์สอบมากกว่า

แล้วทำไมพวกเขาต้องมาสงสัยผู้ส่งสารด้วย?

พวกเขาอยากจะทำให้มันเป็นความจริงด้วยซ้ำ

หนานกง เฮา รู้ดีว่าผู้เข้าสอบคนอื่นๆคิดยังไง  เขาคาดการณ์ได้ล่วงหน้าด้วยซ้ำว่าพวกเขาจะแสดงท่าทีออกมาเช่นไร  การเคลื่อนไหวครั้งนี้ขององค์รัชทายาทล้วนคาดการณ์มาเป็นอย่างดี

ฟาง เจิ้งจือ คิดจะสังเวยเบี้ยเพื่อราชา!

ฟาง เจิ้งจือ เป็นเหยื่อของการสังเวยครั้งนี้  อย่างไรก็ตามเขาหาทางหลีกหนีให้ตัวเองเสมอ

เขาสั่งเป็นวาจา  นั่นหมายความว่าเขาจะไม่รับว่าเขาเป็นคนสั่งก็ได้

ถ้าเขาปฏิเสธ  คนผิดก็จะกลายเป็นผู้ส่งสารแทน

การกระทำของ ซิง ฉิงซุย ก็จะเป็นการตอกย้ำความผิดของผู้ส่งสารมากกว่าเดิม

องค์รัชทายาทได้สนใจเรื่องนี้หรือไม่

ต่อให้สนใจ ซิง ฉิงซุย จะเอามาใส่ใจหรือไม่?  เขาเป็นทายาทของกองตรวจการความมั่นคง  องค์รัชทายาทจะกล้าคิดเป็นศัตรูกับสิบสามกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์เพียงเพราะเรื่องแค่นี้งั้นหรือ?
ถ้าเขาจะทำอย่างนั้น ก็เตรียมลบชื่อตัวเองออกไปได้เลย

หนานกง เฮา คาดเดาเรื่องพวกนี้ไว้ทั้งหมด  เขาสามารถเดาได้ด้วยซ้ำว่า ซิง ฉิงซุย จะทำอะไรหลังจากจับตัวผู้ส่งสารได้

…

ถ้าเป็น ซิง หยวนกัว มาปรากฎตัวที่นี่คงเป็นเรื่องปกติ แต่ ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดว่า ซิง ฉิงซุย จะมาปรากฎตัวที่นี่  แต่เขาก็เข้าใจเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังได้

ที่ทางเข้าของถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง

หลังจากที่ ซิง ฉิงซุย สั่งจับตัวผู้ส่งสาร เขาก็หันไปมอง หนานกง เฮา  จากนั้นก็เดินไปหา ฟาง เจิ้งจือ

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้พูดอะไรออกมาทันที

เขาไม่รู้รายละเอียดของแผนการที่อาณาจักรวางไว้  และแน่นอนว่าเขาไม่อยากจะรู้หรือมีส่วนร่วมแม้แต่น้อย

เป้าหมายของเขาคือหา เหยียน ซิว

เขาพยายามสร้างอำนาจทั้งจากการบุกยึดถิ่นฐานราชสีห์คำรามหรือจัดการ เฉิน เฟยยู่ และ วู่ เฟิง

เพราะเขารู้จัก เหยียน ซิว เป็นอย่างดี

ถ้าเขาเข้าร่วมการทดสอบแบบทั่วๆไป  เหยียน ซิว คงนับเขาเป็นศัตรูและไม่เข้าร่วมกับเขา

แต่ถ้าเขาจู่โจม หนานกง เฮา

เหยียน ซิว จะมาพบกับเขาอย่างแน่นอน

แผนของ ฟาง เจิ้งจือ ดำเนินมาด้วยดีจนถึงตอนนี้  สำหรับเรื่องการเอาชนะ หนานกง เฮา นั้น…

มันเป็นเรื่องที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เขาได้สัญญากับ หนานกง มู่ ไว้

กองทัพของเขาได้เดินทางมาถึงทางเข้า  เขาแสดงความต้องการในการโจมตีของเขาอย่างชัดเจน

ที่สำคัญถ้า ฟาง เจิ้งจือ ถอยหนีไปทันทีหลังจากเจอ เหยียน ซิว แล้ว เหยียน ซิว จะคิดยังไง

การต่อสู้กับ หนานกง เฮา เป็นสิ่งที่เขาต้องทำ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ แต่สุดท้ายก็เหมือนว่าเรื่องทุกอย่างวนกลับไปยังจุดเดิม 

แต่…

สิ่งที่เกิดขึ้นมันเพราะอะไรกันแน่?

ซิง ฉิงซุย ซ่อนตัวอยู่ในกองทัพเขามานานแล้ว  การที่เปิดเผยตัวเองตอนนี้คงไม่ใช่แค่เพื่อป้องกันคำสั่งปลอมจากผู้ส่งสารเท่านั้น

“ฟาง เจิ้งจือ ถ้าข้าขอให้เจ้าถอยกลับไป เจ้าจะเข้าใจไหม?” ซิง ฉิงซุย ยืนอยู่ห่างจาก ฟาง เจิ้งจือ ประมาณห้าก้าว

“ถอยทัพ?“

“ซิง ฉิงซุย ต้องการให้ ฟาง เจิ้งจือ ถอยทัพ?!“

“เกิดอะไรขึ้น?  กองตรวจการความมั่นคงมีความเกี่ยวของกับการทดสอบด้วยงั้นหรือ?“

ผู้เข้าสอบคนอื่นๆไม่เข้าใจว่าทำไม ซฺง ฉิงซุย ถึงถามเช่นนี้ออกมา  พวกเขาพอรู้ว่ากองตรวจการความมั่นคงน่าจะอยู่ที่ดินแดนภูเขาทางใต้ แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องขอให้ ฟาง เจิ้งจือ ถอยทัพ

“คงไม่ได้” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัวและตอบอย่างตรงไปตรงมา

เขารู้ว่า ซิง ฉิงซุย มีเหตุผล  แต่เขาเองไม่ต้องการจะถอยกลับ

“อืม … แล้วถ้าข้าสั่งเจ้าด้วยตราขององค์จักรพรรดิล่ะ? “ซิง ฉิงซุย ไม่แปลกใจกับคำตอบของ ฟาง เจิ้งจือ

“เหรียญขององค์จักรพรรดิ?“

“กองตรวจการความมั่นคงคิดจะแทรกแซงการทดสอบงั้นรึ?!“

“เกิดอะไรขึ้น?“

ทุกคนต่างตกตะลึง  การกระทำของ ซิง ฉิงซุย เป็นการแทรกแซงการทดสอบอย่างชัดเจน

เขาไม่กลัวว่าจักรพรรดิจะเอาผิดเขา?

หรือว่า…

มันเป็นความคิดขององค์จักรพรรดิ?

แต่ทำไมองค์จักรพรรดิถึงคิดเช่นนี้?

เมื่อ เหยียน ซิว ได้ยิน ดูเหมือนคิ้วของเขาจะขมวดแน่นขึ้น  เขาเหลือบมองเหรียญตราในมือ ซิง ฉิงซุย

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ตอบทันที  เขารู้ว่าการทดสอบนั้นเป็นแค่ข้ออ้างของอาณาจักรเซี่ยในการส่งกองทัพเข้ามา  อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าแผนนั้นคืออะไรอยู่ดี

แต่ทันทีที่ ซิง ฉิงซุย ขอให้เขาถอย เขาก็พอเข้าใจได้ทันที

อาณาจักรเซี่ยส่งทหารมาแสนนาย หกหมื่นอยู่ในมือของผู้เข้าสอบ อีกสี่หมื่นอยู่ภายใต้การควบคุมขององค์รัชทายาท

อย่างไรก็ตามจะมีการสั่งการทหารทั้งหมดจริงๆในุดที่ดีที่สุดเท่านั้น

แน่นอนว่าสถานที่ที่ดีที่สุดคือใจกลางของดินแดนภูเขาทางใต้

จุดที่เป็นหัวใจสำคัญของดินแดนภูเขาทางใต้คือที่ไหน?

เมืองภูเขาเซียน!

ถิ่นฐานวานรน้ำแข็งอยู่ใกล้เมืองภูเขาเซียนมากที่สุด  หนานกง เฮา ได้อยู่ที่นี่ตั้งแต่เริ่มการทดสอบ เขาอยู่ที่นี่เพื่อศึกษาภูมิประเทศและจุดยุทธศสตร์สำคัญ

มันหมายถึงสิ่งเดียว  ถิ่นฐานวานรน้ำแข็งนั้นเหมือนเป็นแนวหน้าในแผนของอาณาจักรเซี่ย

ถ้า ฟาง เจิ้งจือ เดาถูก พวกเขาอยากให้การทดสอบดำเนินไปอย่างปกติ  เมื่อเวลาเหมาะสมทั้ง เฉิน เฟยยู่ และ วู่ เฟิง จะพาทหารทั้งหกหมื่นนายมาที่ถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง

อืม…

พวกเขาจะส่งกองทัพมาให้ หนานกง เฮา

เมื่อถึงตอนนั้น หนานกง เฮา ก็ทำแค่เอาชนะ วู่ เฟิง และ เฉิน เฟยยู่ กองทัพก็จะกลายเป็นของเขา

อย่างไรก็ตามการปรากฎตัวของ ฟาง เจิ้งจือ ทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากซับซ้อน

เขาโผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ จากนั้นก็เอาชนะ เฉิน เฟยยู่ และ วู่ เฟิง  จากนั้นก็ตรงมาหา หนานกง เฮา

ทุกอย่างก็ยังเป็นไปตามแผน แต่ปัญหาคือตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ มีทหารเพียงสี่หมื่นนายเท่านั้น 

ยังมีผู้เข้าสอบคนอื่นๆเหลืออยู่

เวลาไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้

ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็เข้าใจว่าทำไมองค์รัชทายาทถึงตัดสิทธิ์เขาชั่วคราว และเข้าใจว่าทำไม ซิง ฉิงซุย ถึงหยุดเขา

“ข้าเข้าใจ” ฟาง เจิ้งจือ มองไปยังเหรียญตราในมือของ ซิง ฉิงซุย 

“เจ้าตกลงจะถอยกลับ?” ซิง ฉิง ซุย โล่งใจอย่างเห็นได้ชัด

“ข้าตกลงว่าจะถอยทัพกลับ แต่… ” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าและมองไปที่ หนานกง เฮา

“แต่อะไร?“

“กองทัพของข้าสามารถถอยกลับได้ แต่ข้าไม่สามารถ”

“เจ้าไม่สามารถ?  ฟาง เจิ้งจือ หรือว่าเจ้าจะ?“ท่าทีของ ซฺง ฉิงซุย เปลี่ยนไปทันที

เขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก

“ในเมื่อข้าอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมเราไม่มาสู้กันล่ะ?” ฟาง เจิ้งจือ ยิ้ม

ซิง ฉิงซุย ป้องกันเขาไม่ให้เข้าโจมตีถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง

อย่างไรก็ตามเป้าหมายที่แท้จริงของ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ใช่ถิ่นฐานวานรน้ำแข็งอยู่แล้ว   เป็น หนานกง เฮา ดังนั้นทำไมเขาจะไม่ท้าทาย หนานกง เฮา ตรงๆล่ะ?

ความคิดของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นค่อนข้างตรงๆ

อย่างไรก็ตาม ผู้เข้าสอบทุกคนล้วนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

เป็นเพราะว่า…

พวกเขาพึ่งได้เห็น หนานกง เฮา แสดงพลังออกมา ใบมีดอันโปร่งใสยังตราตรึงอยู่ในใจพวกเขา

เขาจัดการ เฉิน เฟยยู่ ได้ในกระบวนท่าเดียว

แล้วถ้าเป็น ฟาง เจิ้งจือ ล่ะ?

เขาจำได้ว่า เฉิน เฟยยู่ สามารถกันวิชาล้านคมดาบของ ฟาง เจิ้งจือ ได้  ซึ่งตอนนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็ดูเหมือนจะประหลาดใจ

ต่อให้พวกเขาจะรู้ว่าเป้าหมายของ ฟาง เจิ้งจือ จะเป็นปีศาจไม่ใช่ เฉิน เฟยยู่ ก็ตาม

พูดได้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีทางจัดการ เฉิน เฟยยู่ ได้ในกระบวนท่าเดียว 

อย่างไรก็ตาม หนานกง เฮา สามารถทำได้อย่างยุติธรรม

ความห่างชั้นของทั้งสองนั้นชัดเจน

ถ้า ฟาง เจิ้งจือ คิดจะจัดการ หนานกง เฮา ด้วยกองทัพของเขายังพอเป็นไปได้  แต่ ฟาง เจิ้งจือ เลือกที่จะท้าทาย หนานกง เฮา คนเดียว!

ทุกคนต่างมองไปด้วยความไม่เชื่อ รวมถึงความรู้สึกที่รวมไปด้วยความดูถูกและเยาะเย้ย