ผู้เข้าสอบทุกคนคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ กำลังหาที่ตาย
ซิง ฉิงซุย เองก็ยืนเงียบ
เขาเองก็คิดเช่นกันว่าระดับของ หนานกง เฮา และ ฟาง เจิ้งจือ ต่างกันเกินไป
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ตื่นตะลึงมากนัก
เพราะนี่เป็น ฟาง เจิ้งจือ ที่เขารู้จัก นอกจากนี้ในตระกูลซิง เองก็มีคำพูดสอนใจอยู่คำหนึ่ง การโจมตีนั้นเป็นการป้องกันที่สุด พวกเขาไม่มีทางถอยหนี
นอกจากนี้ ฟาง เจิ้งจือ ไดสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นหลายครั้ง
ในโลกแห่งเซียน ใครจะคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะสามารถชนะได้? เมื่อ หยิง ซาน เปิดเผยว่าตัวเองอยู่ในระดับอภินิหาร ใครจะรู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะเอาชนะเขาได้?
ซิง ฉิงซุย พยักหน้าหลังจากเงียบมาสักพัก
เขาไม่ได้หยุด ฟาง เจิ้งจือ เขาไม่สามารหยุดสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้
เหยียน ซิว มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
“ถ้าเจ้าต้องการจะสู้ ให้ข้าไปก่อน!” เหยียน ซิว กางพัดออกทันที
“ไม่ ครั้งนี้ข้าต้องไปก่อน” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัว
“ข้าเคยแพ้เจ้าในการทดสอบระดับจักรพรรดิ… ข้าคิดว่าข้าควรไปก่อน” เหยียน ซิว ส่ายหัว ดวงตาของเขาแสดงถึงการตัดสินใจที่แน่วแน่
“ถ้าเจ้าแพ้ล่ะ?” ฟาง เจิ้งจือ รู้ถึงสิ่งที่ เหยียน ซิว พยายามจะทำ ตั้งแต่ที่ เฉิน เฟยยู่ แพ้ หนานกง เฮา เขาก็ต้องการจะสู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
อย่างไรก็ตาม …
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ต้องการให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น
แพ้?
เหยียน ซิว ขมวดคิ้ว ถ้าคนอื่นพูดเขาคงคิดว่ามันเป็นการดูถูก อย่างไรก็ตาม เหยียน ซิว ไม่ได้โกรธที่ ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมา
ในความเป็นจริงในการต่อสู้ครั้งก่อนๆ เหยียน ซิว ไม่เคยคิดถึงความพ่ายแพ้แม้แต่น้อย
แต่ครั้งนี้เขาคิด
เพราะคู่ต่อสู้เป็น หนานกง เฮา อัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรเซี่ย
“ถ้าข้าแพ้… ขาก็ยังได้ที่สามจากผลการทดสอบด้านปัญญา!”เหยียน ซิว พูดออกมาหลังจากเงียบไปสักพัก
“แค่นั้นพอแล้วหรือ?“ฟาง เจิ้งจือ ถามอีกครั้ง
ดวงตาของ เหยียน ซิว สว่างวาบ เขาไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ หมายความว่าอะไร แต่เขาก็รู้ได้ในทันที
ที่สาม?
พอ?!
ก่อนที่ เหยียน ซิว จะมาที่เมืองหลวง ปู่ของเขาพูดไว้ว่า “เอาที่สามกลับมา!“
อันดับที่สาม…
มันไม่ใช่อันดับที่สูงที่สุด แต่มันก็มีเกียรติอย่างไม่น่าเชื่อ
เมื่อเขาได้ยินว่า หนานกง เฮา ได้เข้าร่วมการทดสอบ เมื่อเขาแพ้ ฟาง เจิ้งจือ เมื่อเขาเห็นว่า หนานกง เฮา เสมอกับ ฟาง เจิ้งจือ
ใครจะกล้าถามคำถามเช่นนี้กับ เหยียน ซิว?
เหยียน ซิว ไม่ใช่คนที่แสดงออกมากนัก อย่างไรก็ตามถ้ามีคนถามคำถามนี้ เขาก็จะตอบว่า …
ไม่!
“นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมข้าต้องเอาชนะ หนานกง เฮา ก่อน จากนั้นเราก็ค่อยมาสู้กัน จากนั้นไม่ว่าผลจะเป็นยังไง เจ้าก็จะมีอันดับเหนือ หนานกง เฮา!”ฟาง เจิ้งจือ ไม่รอให้ เหยียน ซิว ตอบ มันไม่จำเป็น
“อันดับสูงกว่า หนานกง เฮา?!“
ผู้เข้าสอบทุกคนมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว พวกเขาไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด
ฟาง เจิ้งจือ บ้าไปแล้ว!
หัวของเขาต้องไปชนขอบโต๊ะมาแน่นอน!
ถ้าเป็นไปตามที่ ฟาง เจิ้งจือ พูด ถ้าเขาสามารถตัด หนานกง เฮา ออกจากการทดสอบได้จริง เหยียน ซิว ก็จะมีอันดับสูงกว่า หนานกง เฮา ยกเว้นในการทดสอบด้านปัญญา
อย่างไรก็ตาม …
มันจะเป็นไปได้งั้นรึ?
ฟาง เจิ้งจือ สามารถเอาชนะ หนานกง เฮา ได้?!
ต่อให้ เหยียน ซิว กับ ฟาง เจิ้งจือ สู้ด้วยกัน โอกาสที่จะชนะก้แทบจะเป็นศูนย์อยู่ดี
เดี๋ยวก่อน!
ทำไม ฟาง เจิ้งจือ ไม่สู้ด้วยกันกับ เหยียน ซิว ล่ะ?
ผู้เข้าสอบทุกคนตกตะลึงทันที ถ้าเป็นผู้เข้าสอบคนอื่นๆคงไม่ใช้วิธีนี้แน่นอน
อย่างไรก็ตามนี่เป็น ฟาง เจิ้งจือ
ฟาง เจิ้งจือ ที่ขึ้นชื่อเรื่องความไร้ยางอาย
2v1?
ในรอบแรกของการทดสอบระดับจักรพรรดิ 4v1 เขาก็ทำมาแล้ว
ฟาง เจิ้งจือ เดาได้ว่าคนอื่นคิดเช่นไร
ปากของ เหยียน ซิว กระตุกเล็กน้อย
ช่วยกันเอาชนะ หนานกง เฮา?
เหยียน ซิว ไม่ชอบความคิดนี้เท่าไร แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกมากนัก
“ข้าอยากจะต่อสู้กับ หนานกง เฮา อย่างยุติธรรม!” ฟาง เจิ้งจือ เห็นท่าทีของ เหยียน ซิว และได้ขวางเขาเอาไว้ทันที
“สู้อย่างยุติธรรม?!“
ผู้เข้าสอบคนอื่นๆตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาได้ยิน มันจะไม่แปลกท่าคำนี้ไม่ได้มาจากปากของ ฟาง เจิ้งจือ…
พวกเขาไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่พวกเขาพึ่งได้ยินได้
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม เขาลงจากม้าและเดินเข้าไปหา หนานกง เฮา
หนานกง เฮา ไม่ได้ขี่ม้า ฟาง เจิ้งจือ จึงลงจากม้า
นี่คือความเป็นธรรม
เหตุผลนั้นง่ายๆ ฟาง เจิ้งจือ สัญญาเอาไว้กับ หนานกง มู่ ดังนั้นเขาต้องสู้อย่างยุติธรรม
หนานกง เฮา นั้นมีท่าทีเงียบสงบมาตลอด
ตั้งแต่ที่เขาออกมาจนถึงตอนที่ผู้ส่งสารถูกจับตัวไป
ท่าทีของเขาไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เขาได้แต่มองส่งที่เกิดขึ้นด้วยดวงตาอันลึกล้ำ อย่างไรก็ตาม เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ จะสู้อย่างยุติธรรม ท่าทีของขาเปลี่ยนไป
เขาตกใจและแสดงความดูถูกออกมาเล็กน้อย
ฉือ กูเหยียน และ หนานกง เฮา นั้นคล้ายกัน พวกเขาฉลาด แต่ก็ทำตัวเองเหมือนคนทั่วไปไม่แสดงความหยิ่งยโสออกมา
แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่มั่นใจ
ตรงกันข้ามพวกเขามั่นใจในตัวเองมาก พวกเขามีความมั่นใจมากกว่าคนทั่วไป
เช่นนั้น…
เมื่อมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ท่าทีของพวกเขาจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย
แน่นอนว่า การกระทำของ ฟาง เจิ้งจือ อยู่นอกเหนือการคาดการณ์ของ หนานกง เฮา
หนานกง เฮา คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะร่วมมือกับ เหยียน ซิว หรืออย่างน้อยเขาก็ให้ เหยียน ซิว ออกมาสู้ก่อน
“การต่อสู้ที่ยุติธรรม?” หนานกง เฮา พึมพัม พร้อมกับดวงาตาที่สว่างขึ้น ราวกับมีดวงอาทิตย์อยู่ในตาของเขา
ทันใดนั้น หนานกง เฮา ก้าวออกมาข้างหน้า
เดินตรงไปหา ฟาง เจิ้งจือ เขาไม่เร็วมากแต่เดินอย่างมั่นคง
ในทางตรงกันข้าม ฟาง เจิ้งจือ กลับเดินสบายๆพร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย
จากนั้นทั้งสองคนก็หยุดลง
ระยะห่างระหว่างพวกเขา …
สิบก้าว!
“ฟาง เจิ้งจือ ข้าเข้าร่วมการทดสอบเพื่อเอาชนะเจ้า แต่ข้าก้ไม่ได้เร่งรีบมากนัก แต่ตอนนี้ข้าเปลี่ยนใจแล้ว” หนานกง เฮา จับด้ามดาบเบาๆ ท่าทางของเขาต่างจากตอนที่สู้กับ เฉิน เฟยยู่ อย่างชัดเจน
“อืม ในเมื่อเจ้าเปลี่ยนความคิด? เจ้าต้องการจะอธิบายเหตุผลหรือไม่?” ปากของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุกด้วยความดูถูก
เขาไม่มีทางหลงกลถามว่าทำไมออกไปแน่นอน
“ข้าไม่ต้องการ” หนานกง เอา ดูไม่ได้โกรธกับคำตอบของ ฟาง เจิ้งจือ เขาพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
จากนั้นเขาก็ดึงดาบออกมา
เขาถือดาบด้วยมือขวา
“ในเมื่อเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรม ข้าขอแนะนำตัวเอง ข้าเป็นบุตรชายคนโตของตระกูล หนานกง ข้าเข้าถึงระดับอภินิหารในเดือนที่ผ่านมา ตอนนี้ข้าอาจจะอยู่ในระดับอภินิหารขั้นสูงสุด ดาบของข้าชื่อว่า ‘สรรพสิ่ง’ ข้าตั้งชื่อนี่เพราะว่ามันสามารถทำได้ทุกอย่าง ตัวข้าเข้าใจเต๋าแห่งธรรมชาติทุกอย่างสามารถเป็นได้ตามที่ใจข้าต้องการ ตัวข้าและหัวใจแห่งเต๋าจะไม่มีวันแตกดับอย่างแน่นอน!“
หนานกง เฮา โค้งคำนับ ฟาง เจิ้งจือ
หลังจากที่ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยินเขาก็ตัวแข็งค้างไปทันที เขารู้สึกว่าบางอย่างผิดพลาด
หยุดนิ่ง?
เพราะไม่มีอะไรที่มันทำไม่ได้?
ฟาง เจิ้งจือ รู้ว่ามันหมายความว่าอะไร
แน่นอนว่า หนานกง เฮา ไม่ได้เน้นที่ดาบของเขา เขาได้เน้นย้ำถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเขาได้เข้าสู่ระดับอภินิหารไปเมื่อเดือนที่แล้ว!
เดี๋ยวก่อน!
ระดับอภินิหาร?
และ…
ตอนนี้อยู่ในขั้นสูงสุด?!
อะไรกัน
เขาไม่ได้อยู่แค่ระดับสะท้อนสวรรค์ขั้นสูงสุดงั้นรึ? มันเป็นเรื่องโกหกหรือเปล่า? หรือคนอื่นๆหลอกเขา?
ฟาง เจิ้งจือ ตกตะลึงไปทันทีที่ได้ยิน
ผู้เข้าสอบคนอื่นๆก็ตกตะลึงเช่นกัน ในความเป็นจริง พวกเขาดูสับสนกว่า ฟาง เจิ้งจือ เสียอีก
“หนานกง เฮา เข้าสู่ระดับอภินิหารแล้ว!“
“เขาสามารถฝึกจนมาอยู่ระดับอภินิหารขั้นสูงสุดได้ภายในเดือนเดียว!“
“อะไรกัน? ทำไมไม่มีใครจากตระกูล หนานกง พูดถึงเรื่องนี้เลย? เขาทำยังไงถึงขึ้นมาอยู่ระดับนี้ได้ถายในเดือนเดียว?“
ผู้เข้าสอบทุกคนไม่อยากจะเชื่อ
มันน่ากลัวยิ่งกว่าการที่ หนานกง เฮา เอาชนะ เฉิน เฟยยู่ ได้ในหนึ่งกระบวนท่า
ดวงตาของ เฉิน เฟยยู่ เบิกกว้าง เขารู้ว่าเขาแพ้แล้ว แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงแพ้
เขาปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้
ทำไมเขาที่อยู่ในระดับอภินิหารถึงถูก หนานกง เฮา ที่อยู่ในระดับต่ำกว่าจัดการได้ในกระบวนท่าเดียว
แต่ตอนนี้…
ในที่สุดเขาก็เข้าใจ
ระดับอภินิหาร!
เฉิน เฟยยู่ อยู่เพียงขั้นแรก แต่เขาไปท้าทายคนที่อยู่ในระดับอภินิหารขั้นสูงสุด
ตอนนี้สิ่งที่เขาอยากจะทำที่สุดคือหาที่ซุกหน้าเพื่อหนีความอับอาย
ท่าทีของ วู่ เฟิง สงบกว่าเล็กน้อย เพราะเขารู้อยู่แล้วว่า หนานกง เฮา ไม่ใช่คนที่ควรเป็นศัตรูด้วย
แต่ตอนนี้มันยิ่งกว่านั้นแล้ว หนานกง เฮา ไม่ใช่คนที่เขาควรเอ่ยถึง
เขาเข้าสู่ระดับอภินิหารเมื่อเดือนที่แล้ว
ภายในหนึ่งเดือนมาอยู่ในขั้นสูงสุดได้
เขายังเป็นมนุษย์หรื
