ฟาง เจิ้งจือ สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่แผ่ออกมาจาก ฉือ โข่ว เขารู้ว่าการโจมตีที่แลกด้วยชีวิตของ ฉือ โข่ว นั้นทรงพลังแค่ไหน
ถ้านี่เป็นความจริง เขาก็ไม่ลังเลที่จะวิ่งหนี
ใครที่มีสมองคงไม่คิดจะเผชิญหน้ากับการโจมตีนี้แน่นอน
แต่…
นี่เป็นความฝัน
ทำไมเขาต้องกลัวคนอื่นที่อยู่ในความฝันของตัวเองด้วย?
ฟาง เจิ้งจือ ดูถูกการโจมตีนี้ เขาไม่คิดจะวิ่งหนี แต่พุ่งเข้าหาการโจมตีนี้แทน จิตสังหารรวมตัวอยู่ที่ปลายดาบของเขา
“ตูม!“
ฝ่ามือและดาบปะทะกันกลางอากาศอีกครั้ง
ความเข้มของแสงที่ปะทะกันไม่ต่างจากก่อนหน้านี้แม้แต่น้อย อย่างไรก็ตามผลลัพธ์ที่ออกมานั้นต่างกันอย่างมาก
แสงสีม่วงของ ฉือ โข่ว ทำลายลางแสงสีม่วงของ ฟาง เจิ้งจือ ในทันที
“ฟาง เจิ้งจือ!“
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพลังของพวกเขาถึงต่างกันขนาดนี้?“
“ฟาง เจิ้งจือ ได้ใช้พลังทั้งหมดไปแล้วหรือ?“
หน่วยเกราะมังกรต่างมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังหนาซีด พวกเขาตัดสินใจที่จะปกป้อง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยชีวิต
แต่…
อย่างน้อย ฟาง เจิ้งจือ ต้องทนได้จนกว่าพวกเขาจะไปถึง
วู่ ยี่ ยังคงยืนอยู่ที่เดิม เพื่อที่จะปกป้อง ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาต้องผ่าน วู่ ยี่ ไปใหได้ก่อน
ฟาง เจิ้งจือ ดูเหนือกว่าในการปะทะกันก่อนหน้านี้กับ ฉือ โข่ว ตามปกติต่อให้ ฉือ โข่ว ใช้ทุกอย่างที่มี ฟาง เจิ้งจือ ก็ไม่มีทางล้มลงไปทันที
อย่างน้อยเขาก็ควรทนได้สักห้านาที?
มันเป็นสิ่งที่หน่วยเกราะมังกรคิด
อย่างไรก็ตามสิ่งที่พวกเขาเห็นทำให้ความคิดของพวกเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
ทั้งปีศาจ ทหารที่อยู่ในสนามรบ หรือไม่ว่าใครก็ตาม…
แม้แต่ตัว ฉือ โข่ว เองก็ตกตะลึง
ความแตกต่างระหว่างการโจมตีทั้งสองครั้งนั้นมากเกินไป
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเขาถึงอ่อนแอขนาดนี้?” ฉือ โข่ว ตกตะลึง ถ้านี่เป็นพลังที่แท้จริงของ ฟาง เจิ้งจือ
เขาจะสละชีวิตของตัวเองไปเพื่ออะไร?
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งมากขนาดนี้?” ฟาง เจิ้งจือ เองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาหน้าซีด เขาไม่คาดคิดว่าการโจมตีของ ฉือ โข่ว จะรุนแรงขนาดนี้
มันเป็นความฝันของข้า…
แต่ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งกว่าข้าขนาดนี้?!
ฟาง เจิ้งจือ ไม่เข้าใจ แต่เขาก็ต้องยอมรับความจริง ความจริงที่แสงสีม่วงกำลังพุ่งเข้ามาทางเขา
“เชี่ยเอ้ย!” ฟาง เจิ้งจือตะโกนออกมา ก่อนจะหมดสติไปอีกครั้ง
…
ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ ฉือ โข่ว แข็งแกร่งเกินไป หรือเขาอยากเห็น หยุน ชิงวู เปลื้องผ้ามากเกินไป
เขาเองก็ไม่รู้…
แต่โลกด้านหน้าของเขาเปลี่ยนไปอีกครังหนึ่ง
นี่เป็นโลกที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูดได้ อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ รู้ว่าเขาเคยมาที่นี่มาก่อน ที่นี่คือศิลาเซียน!
หญ้าสีเขียวชะอุ่ม ป่าหนาทึบ รวมถึงทะเลสาบขนาดใหญ่ น้ำใสสะอาดมาก แต่ไม่มีปลาสักตัวเดียว
เห็นได้ชัดเจน…
ว่านี่คือศิลาเซียน
ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่าตัวเองเข้าใจถูกไหม แต่ตอนที่เขาเข้ามาที่นี่ในครั้งแรก เขามีความรู้สึกแปลกๆ
คราวนี้ เมื่อเขาอยู่ในความฝัน เขาสัมผัสถึงความรู้สึกนี้ได้อีกครั้ง
“ศิลาเต๋าสวรรค์? ทำไมข้าถึงเข้ามาที่ศิลาเซียนอีก? เป็นไปไม่ได้! มันไม่ได้ถูกทำลายไปพร้อมกับกลืนกินโลกแล้วงั้นหรือ?” ฟาง เจิ้งจือ สับสน
ตั้งแต่แรก เขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
เช่นนั้น…
เขาตัดสินใจที่จะลองอีกครั้ง
ครั้งล่าสุด เขาได้อาบน้ำที่นี่และหนีออกมาจากศิลาเซียนได้ มันเป็นสิ่งที่เขาจำได้
เขาไม่มั่นใจ แต่เขาตัดสินใจที่จะลองอีกครั้งหนึ่ง
เขาถอดเสื้อผ้าออก เผยให้เห็นกระจกป้องกันใจสีเงิน ถ้า หนานกง เฮา เห็นสิ่งนี้เขาต้องยืนยันความคิดนี้ของเขาได้แน่นอน
กระจกป้องกันใจ!
หนึ่งในเจ็ดสมบัติของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์!
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาอาบน้ำที่ศิลาเซียนอีกครั้ง?” ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มออกมา
อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มของเขาแข็งค้างไปทันที
เป็นเพราะว่า…
เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง นางกำลังเต้นรำอยู่บนผิวน้ำ นางสวมชุดกระโปรงสีขาว รูปร่างของนางนั้นชวนคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
“เป็นนาง?!” ฟาง เจิ้งจือ ตกตะลึง
การเห็นศิลาเซียนในความฝันไม่ได้ทำให้เขาตกใจมากนัก แต่ทำไมในฝันของเขา ถึงมีผู้หญิงอยู่…
ทำไมนางถึงมาปรากฎตัวในความฝันของเขา?
นางเป็นผู้หญิงที่เขาเจอที่หอสมบัติสวรรค์ที่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ?
ฟาง เจิ้งจือ จำได้ว่าเคยเห็นหญิงสาวคนนี้ที่ทะเลสาบขนาดใหญ่ เขาไม่รู้ชื่อของนาง แต่รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดี
แต่นั่นเป็นทะเลสาบที่หอสมบัติสวรรค์
มันเกี่ยวของกับทะเลสาบในศิลาเซียนยังไง?
เขาไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด
ไข่มุก…
เขาเจอไข่มุกที่ด้านล่างของทะเลสาบ ซึ่งตอนนี้มันอยู่ในกระจกป้องกันของเขา มันทำอะไรได้งั้นหรือ?
ฟาง เจิ้งจือ เริ่มค้นหาภายในกระจกป้องกันใจโดยสัญชาตญาน
เขาเก็บของไว้มากมายในกระจกป้องกันใจ
อาวุธลับ เสื้อผ้า ของกิน อย่างไรก็ตามเขาหาไข่มุกไม่เจอ ราวกับมันได้หายไป
เดี๋ยวก่อน!
ดูเหมือนว่ามีอย่างอื่นหายไปเช่นกัน…
ความสนใจของ ฟาง เจิ้งจือ เปลี่ยนไปเพราะเขาได้พบว่ามีบางอย่างหายไปเช่นกัน มันเป็นหินสี่เหลี่ยมสีดำ
ตอนที่เขาเห็นมันครั้งแรก มันส่องแสงสดใส
“ไข่มุกและหินหายไปแล้ว? เกิดอะไรขึ้น?” ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
จากนั้น…
เมื่อเขามองไปที่หญิงสาวบนทะเลสาบอกอีกครั้ง
“นางดูคุ้นมาก?“ฟาง เจิ้งจือ พึมพัมและเลิกคิดที่จะลงไปอาบน้ำ เขาไม่สามารถเอาตัวเองไปอาบน้ำต่อหน้าหญิงสาวได้
…
ที่ทางเข้าของถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง
การต่อสู้ที่รุนแรงถูกหยุดไปชั่วคราว
ทุกคนกำลังมองร่างที่ถูกปกคลุมด้วยแสงสีม่วง
นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ
ในความเป็นจริง ตอนที่ ฉือ โข่ว ใช้พลังอันรุนแรงเพื่อโจมตี ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาคิดว่ามันเป็นจุดจบแล้ว
ความแตกต่างที่มากขนาดนี้ จะเกิดอะไรขึ้นได้อีก?
ไม่มีใครคิดว่าจะมีปาฏิหารย์เกิดขึ้นอีก
อย่างไรก็ตามเมื่อแสงสีม่วงกระทบเข้ากับร่างของ ฟาง เจิ้งจือ สิ่งอันแปลกประหลาดก็ได้เกิดขึ้น
ทุกคนคิดว่าแสงสีม่วงจะทำลายร่างของ ฟาง เจิ้งจือ จนย่อยยับ อย่างไรก็ตามเมื่อมันกระทบเข้ากับ ฟาง เจิ้งจือ..
ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นต่างที่พวกเขาคิดอย่างสิ้นเชิง
มันเป็นภาพที่แปลกมาก
ราวกับแสงสีม่วงได้เข้าไปในร่างกายของ ฟาง เจิ้งจือ พูดให้ชัดเจนยิ่งขึ้นคือร่างกายของ ฟาง เจิ้งจือ ดูดซับแสงสีม่วงเข้าไป
เป็นไปได้ยังไง?!
ไม่มีใครเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาพึ่งคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ ต้องตายแน่นอน แต่ ฟาง เจิ้งจือ กลับดูดซึมแสงสีม่วงเข้าไป?
มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?
อะไรกัน…
ไม่มีใครสามารถอธิบายสิ่งที่พวกเขาเห็นได้แม้แต่ หนานกง เฮา หรือ หยุน ชิงวู ก็ตาม
มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แสงสีม่วงแสดงให้เห็นถึงความเข้มข้นในการโจมตีของ ฉือ โข่ว ร่างกายของมนุษย์จะดูดซับพลังแบบนั้นไปได้ยังไง?
แต่มันก็เกิดขึ้นจริง
ไม่มีใครสามารถเถียงได้
ฟาง เจิ้งจือ ยืนอยู่กลางลำแสงสีม่วงขณะที่เขาค่อยๆดูดซับมันเข้าไปเรื่อยๆ
ไม่นาน แสงสีม่วงก็หายไป
ความเงียบเข้าปกคุลม
ไม่มีเสียงอื่นนอกจากฝนตกกระทบพื้น ดวงตานับไม่ถ้วนมองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ผู้ถือดาบสีม่วงอยู่ในมือ
ดาบไร้ร่องรอย!
ในความเป็นจริง…
ทั้งตัวเขากลายเป็นสีม่วงทั้งหมด!
“ทำไมเจ้าไม่โจมตีต่อล่ะ?!” เสียงของ วู่ ยี่ ดังขึ้นมาทำลายความเงียบ เขาไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ทำอะไรอยู่ แต่ถ้า ฉือ โข่ว ไม่โจมตีตอนนี้อาจจะสายเกินไป
“ฟาง เจิ้งจือ ตายซะ! เจ้าต้องตาย!” ดวงตาของ ฉือ โข่ว เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาไม่เชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ จะป้องกันการโจมตีนี้ได้
และเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น เพราะเวลาของเขาใกล้จะหมดลงแล้ว
“ตาย!”” ฉือ โข่ว ยกมือขึ้น ก่อนที่ร่างของเขาจะกลายเป็นแสงสีม่วง เขาพุ่งไปหา ฟาง เจิ้งจือ ถ้า ฟาง เจิ้งจือ สามารถใช้วิธีแปลกๆเพื่อป้องกันลำแสงสีม่วงของเขาได้
งั้น…
เขาก็เข้าไปโจมตีใกล้ๆเสียเอง!
พื้นที่รอบตัวของ ฉือ โข่ว เกิดรอยแตกสีดำขึ้น
“ปัง!” เสียงดังสนั่นไปทั่ว
ในชั่วพริบตาร่างทั้งสองเข้าปะทะกันทันที
ดวงตาของ วู่ ยี่ เต็มไปด้วยความกลัวและตกใจ การที่เขาอยู่ใกล้ๆทำให้เห็นว่า ฉือ โข่ว นั้นเป็นคนที่ถูกบังคับให้ถอยกลับมา
“เกิดอะไรขึ้น? เป็นไปได้ยังไงกัน? ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ สามารถเผชิญหน้ากับ ฉือ โข่ว ที่ดึงพลังจากดวงตาปีศาจมาใช้ได้? วู่ ยี่ ไม่อยากจะเชื่อในสายตาตัวเอง
ความจริงเขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาพึ่งพูดไปด้วยซ้ำ
“อ่อน ไร้ประโยน์!“เสียงที่หยาบกร้านและหยิ่งผยองดังขึ้น มันเป็นคำพูดที่เอาไว้ดูถูกผู้ที่อ่อนแอกว่า
