เมื่อทุกคนเห็น ฟาง เจิ้งจือ หน้าทิ่มพื้น พวกเขาคิดได้อย่างเดียวเท่านั้น
“เขาเป็นลม?!“
“ฟาง เจิ้งจือ… เป็นลม?!“
พวกเขาทั้งหมดไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นได้
พวกเขาไมรู้ว่าจะอธิบายออกมายังไงดี
เขาไม่สามารถฆ่านายน้อยของเหล่าปีศาจได้? เขาไม่สามารถช่วยให้ผู้เข้าสอบรอดชีวิตไปได้ ที่สำคัญที่สุดเขาพึ่งเข้าสู่ระดับอภินิหาร!
ชื่อเสียงรอเขาอยู่ข้างหน้าแท้ๆ สิ่งที่เขาต้องทำแค่ยื่นมือออกไปหยิบเท่านั้น
ทุกอย่างจะได้รับการแก้ไข
แต่…
ฟาง เจิ้งจือ ดันเป็นลมไปก่อน
เขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่?
ตอนที่พวกเขาเห็นว่าบาดแผลของ ฟาง เจิ้งจือ สามารถรักษาตัวเองได้ พวกเขาคิดว่าตัวเองต้องรอดแน่นอน เพราะ ฟาง เจิ้งจือ สามารถต่อกรกับปีศาจระดับจุติได้ ทั้งๆที่อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์…
ถ้าเขาอยู่ในระดับอภินิหารแล้วล่ะก็…
มันไม่ต้องคิดอะไรมากมาย
ยังไงพวกเขาก็ต้องมีชีวิตรอดอยู่แล้ว!
ไม่น่าจะมีปัญหาใหญ่อะไร
แล้วตอนนี้…
ดวงตาของ ไป่ ซิง เป็นประกายทันที เขาระงับความโกรธและความกลัวในใจของตัวเองลง
แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับ ฟาง เจิ้งจือ เขาก็ปล่อยมันออกมาทั้งหมด
เขาไม่เคยเชื่อในโชค อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็น ฟาง เจิ้งจือ เป็นลม เขารู้สึกว่า…
บางที…
เขาอาจจะเป็นความโชคดีของปีศาจ
ไม่ใช่แค่ ไป่ ซิง แม้แต่ วู่ ยี่ และปีศาจตนอื่นๆก็คิดเช่นเดียวกัน พวกเขาเห็นประกายแห่งความหวัง
คนที่ทำให้นายน้อยของพวกเขาต้องอัปยศ เป็นลมไปแล้ว!
ที่สำคัญมนุษย์คนนั้นเป็นอัจฉริยะ
ผู้ที่เข้าถึงระดับอภินิหารได้ตั้งแต่อายุ 16 ปี
“ฆ่า!” ดวงตาของ ไป่ ซิง กลายเป็นสีแดงด้วยความตื่นเต้นและความโกรธ ถ้าไม่ใช่เขาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเขาคงตะโกนร้องออกมาด้วยความยินดีแล้ว
มันเยี่ยมมาก!
เจ้าเด็กสารเลวนั่นเป็นลมไปแล้ว!
ฆ่าเขาเร็วเข้า!
นี่คือสิ่งที่ ไป่ ซิง และปีศาจตนอื่นๆคิด พวกเขารีบดึงดาบออกและพุ่งไปที่หน้าผา
บนหน้าผา ฝนยังคงตกใส่ หยุน ชิงวู อย่างต่อเนื่อง
ห้นาอกและเอวของนางยังคงอุ่นอยู่จากการถูกสัมผัสโดย ฟาง เจิ้งจือ นางยังคงหน้าขึ้นสีจากความอัปยศที่ได้รับ
ไร้ยางอาย ไร้ยางอาย ไร้ยางอาย!
นางพูดคำเหล่านี้ซ้ำในใจ
แต่ตอนนี้นางไม่จำเป็นต้องคิดอีกต่อไป ฟาง เจิ้งจือ เป็นลมไปแล้ว ตอนนี้ชีวิตเขาก็ขึ้นอยู่ในความเมตตาของนางแล้ว
น่าขัน เขาพึ่งพยายามจับนางเป็นตัวประกันเมื่อไม่นานมานี้ นอกจากนี้ยังพยายามเสนอข้อตกลงและขอยาจากนาง
ตอนนี้ …
นางจะฆ่าเขายังไงดี?
หยุน ชิงวู มองไปที่มือของ ฟาง เจิ้งจือ ความคิดแรกของนางคือตัดนิ้วของเขาออกทีละนิ้ว
มือเหล่านี้ได้ถอดผ้าคลุมหน้านางออก นอกจากนี้เขายังทำต่อหน้าคนจำนวนมาก
จากนั้นนางก็จะควักตาเขาออกมา!
เขามองนางหลายครั้งหลายครา นางต้องการทำลายมันทิ้ง
สิ่งเหล่านี้เป็นความคิดแรกในใจของนาง อย่างไรก็ตามอีกความคิดเข้ามาในใจของนางอย่างรวดเร็ว
ไม่!
นางสัญญาว่าจะไม่ฆ่าเขาขณะที่เขาอยู่ในดินแดนภูเขาทางใต้แล้ว มันเป็นเกียรติของนาง
ที่สำคัญที่สุดคือ…
เขาไม่ได้ฆ่านาง!
หาได้ยากที่ หยุน ชิงวู ลังเลแต่คราวนี้นางกลับลังเลใจ ในมือข้างหนึ่ง นางรู้สึกว่านี้เป็นโอกาสที่จะฆ่า ฟาง เจิ้งจือ
อย่างไรก็ตาม นางเตือนตัวเองว่าชีวิตของนางครั้งหนึ่งก็เคยอยู่ในกำมือของ ฟาง เจิ้งจือ เช่นกัน ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ฆ่านาง ถ้านางใช้ความได้เปรียบของสถานการณ์ฆ่า ฟาง เจิ้งจือ ในตอนนี้ …
แต่…
นางจะต้องโทษตัวเองไปตลอดชีวิต
“ข้าสาบานไปแล้ว ข้าจะรักษาคำพูด!“
“แต่ข้าก็ไม่สามารถปล่อยเขาไปได้ … ถ้าข้าปล่อยเขาไปตอนนี้ข้าอาจจะไม่มีโอกาสที่ดีแบบนี้อีกแน่ เขาอันตรายเกินไป นอกจากนี้ เขาทำให้ข้าต้องอับอาย ข้าไม่สามารถไว้ชีวิตเขาได้!“
“ข้าควรทำยังไงดี?“
หยุน ชิงวู กำและคลายมือของนางไปมา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แววตาของนางส่องประกาย นางจ้องไปที่ ฟาง เจิ้งจือ และหายใจแรงขึ้น
“นายน้อย!”
“นายน้อยท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่?“
“นายน้อย ปล่อย ฟาง เจิ้งจือ ให้เป็นหน้าที่พวกเรา!“
ในขณะที่ หยุน ชิงวู เกิดความลังเล ร่างๆหนึ่งก็ปรากฎขึ้นใกล้ๆกับนาง ทั้ง ไป่ ซิง ,วู่ ยี่ และเหล่าปีศาจต่างหันไปหา หยุน ชิงวู
พวกเขาไม่วิตกกังวลหรือหวาดกลัวอีกต่อไป
ปีศาจทุกคนต่างตื่นเต้นและยินดีกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ฟาง เจิ้งจือ …เตรียมไปพบพระเจ้าได้เลย!“ไป่ ซิง ยกแขนของเขาขึ้น แสงสีเงินปรากฎขึ้นในฝ่ามือ
“เดี๋ยวก่อน!“เสียงของ หยุน ชิงวู ดังขึ้นในเวลาเดียวกัน
“นายน้อย!”มือของ ไป่ ซิง หยุดชะงักอยู่กลางอากาศ แสงสีเงินที่เตรียมจะยิงไปทาง ฟาง เจิ้งจือ ก็หยุดไปชั่วขณะ
“ปล่อยเขาไป” หยุน ชิงวู ออกคำสั่ง
“ทำไมกัน? นายน้อย!“ท่าทีของ ไป่ ซิง เต็มไปด้วยความสงสัย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตั้งคำถามกับคำสั่งของนาง
“ข้าบอกว่าปล่อยเขาไป!“น้ำเสียงของ หยุน ชิงวู เย็นยะเยือก
“นายน้อย ข้าไม่เคยคิดสงสัยในคำสั่งของท่าน แต่ตอนนี้… ท่านต้องบอกเหตุผลกับข้า!“ไป่ ซิง จ้องเขม็ง
“เจ้าคิดจะขัดคำสั่งของข้างั้นรึ?“
“ข้าไม่กล้า! ข้ารู้ถึงผลของการกระทำที่ดื้อรั้น อย่างไรก็ตามข้ายินดีจะสละชีวิตเพื่อเอาชีวิตเขา!“แววตาของ ไป่ ซิง เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
“นายน้อย ข้าเองก็เต็มใจจะทำเช่นเดียวกันนั้น!“
“ข้าด้วย!“
เหล่าปีศาจทั้งหมดต่างคุกเข่าลง ดวงตาปีศาจตาสีเขียวของพวกเขาต่างส่องแสงท่ามกลางฝนที่ตกลง
“กล้าดียังไง! ข้าได้ทำข้อตกลงกับเขาว่าจะไม่ตามล่าเขาในขณะที่เขายังอยู่ในดินแดนภูเขาทางใต้! เจ้าต้องการให้ข้าผิดคำพูดตัวเองงั้นรึ?”หยุน ชิงวู ตะโกนลั่น
“นายน้อย!”“
“นายน้อย โปรดคิดอีกครั้ง ไม่สามารถปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือ มีชวิตอยู่!“
“นายน้อย ได้โปรดสั่งให้ฆ่า ฟาง เจิ้งจือ!“
เหล่าปีศาจทั้งหมดต่างมองหน้ากันเมื่อได้ยินคำพูดของ หยุน ชิงวู จากนั้นพวกเขาก็ตอบกลับด้วยความพร้อมเพรียง
“นายน้อย ข้าจะรับผิดชอบกับความอัปยศเอง ข้าจะตัดสินใจด้วยตัวเองและไม่ฟังคำสั่งสั่งของท่าน อย่างไรก็ตาม ข้าหวังว่านายน้อยจะไว้ชีวิตครอบครัวของข้า!“แววตาของ ไป่ ซิง เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่เยือกเย็น และแสงสีเงินก็ส่องสว่างขึ้นในมือของเขา
ท่าทีของ หยุน ชิงวู เปลี่ยนไป
นางไม่คิดเลยว่า ไป่ ซิง จะมุ่งมั่นเช่นนี้ นางไม่คิดเลยว่าเขาพร้อมจะขัดคำสั่งของนาง
แสงสีเงินในฝ่ามือของ ไป่ ซิง ส่องสว่าง
หยุน ชิงวู รู้ดีว่า การโจมตีที่ทรงพลังเช่นนี้จะเป็นยังไง ถ้าโดนมันเข้าล่ะก็ แม้แต่ ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู่ในระดับอภินิหารอาจจะไม่รอด
“ไป่ ซิง เจ้ากล้างั้นรึ!”หยุน ชิงวู ก้าวไประหว่าง ไป่ ซิง และ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยท่าทางที่จริงจัง
“นายน้อย!”มือของ ไป่ ซิง หยุดอยู่กลางอากาศ ท่าทีของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและไม่เชื่อ
ฟาง เจิ้งจือ ไร้การป้องกัน
ถ้าเขาพลาดโอกาสนี้ไป เขาจะไม่ได้รับมันอีก นี่เป็นโอกาสที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เช่นนั้น…
เขาจะพลาดมันได้ยังไง?
เขาต้องฆ่า ฟาง เจิ้งจือ!
เขาต้องทำลายภัยที่อาจเข้ามาคุกคามเผ่าพันธ์ุปีศาจ นี่คือสิ่งที่เขาต้องทำ อย่างไรก็ตาม หยุน ชิงวู ขวางทางเขา! เขาจะโจมตีได้ยังไง
“จับตัว ไป่ ซิง!“เสียงของหยุน ชิงวู เย็นเป็นน้ำแข็ง
“นายน้อย ได้โปรดละเว้นหัวหน้าไป่!“
“นายน้อย โปรดไว้ชีวิตเขา!“
เหล่าปีศาจต่างมองไปที่ ไป่ ซิง สลับกับ หยุน ชิงวู
“ข้าควบคุมดินแดนดวงดาวมากว่า 10 ปี เนื่องจากข้าไม่ฟังคำสั่งของนายน้อย แน่นอนว่าความตายของข้าต้องมาเยือนในไม่ช้า อย่างไรก็ตามข้าต้องฆ่า ฟาง เจิ้งจือ มีใครอีกบ้างที่เต็มใจจะตายไปพร้อมกับข้า ช่วยข้าหยุดนายน้อยเอาไว้ขณะที่พวกเราจัดการ ฟาง เจิ้งจือ!” ไป่ ซิง กัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดออก
“ท่าน ไป่ ซิง ข้าพร้อมจะตายกับท่าน!“
“ข้าด้วย!“
มีปีศาจชั้นสูงสองตนก้าวออกมา
“พวกสวะ! พวกเจ้ากล้าขัดคำสั่งของนายน้อย พวกเจ้าคิดว่าความตายของพวกเจ้าจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้าง?” เสียงของ วู่ ยี่ ดังขึ้น ดาบของเขาชี้ไปที่ปีศาจทั้งสอง
ท่าทีของปีศาจทั้งสองเปลี่ยนไปทันที
พวกเขาภักดีต่อหยุน ชิงวู แต่เมื่อพวกเขาเห็น ฟาง เจิ้งจือ อารมณ์ของพวกเขาก็เปลี่ยนไป
พวกเขามีความคิดเช่นเดียวกับ ไป่ ซิง
ฟาง เจิ้งจือ ต้องตาย!
พวกเขารู้ว่าผลของการดื้อรั้น …
