…
กระโจมขององค์หญิง ฉาน ยู่ นั้นห่างจากกระโจมแม่ทัพไม่ไกลนัก แต่ก็ถือว่าห่างไกลจากกระโจมอื่นๆพอสมควร
นี่เป็นเรื่อปกติของกองทัพทั้งหลาย
มันเป็นการรับรองความปลอดภัยของผู้ที่เป็นหัวหน้า
เมื่อองค์หญิง ฉาน ยู่ ได้รับคำสั่งจากเมืองภูเขาเซียน นางเองก็กังวลเล็กน้อย อย่างไรก็ตามนางเลิกคิดเรื่องนั้นไว้ก่อน
จากนั้นก็มองไปที่ไม้ยาวๆในมือของนาง
“ระดับอภินิหาร…สลบเพราะของแค่นี้?”องค์หญิง ฉาน ยู่ พึมพำกับตัวเองจากนั้นดวงตาของนางก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อเดินเข้าไปในกระโจม
ภายในกระโจม
ฟาง เจิ้งจือ หลับตาลงและนอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบสงบ ราวกับเขาเป็นลูกแกะที่กำลังรอหมาป่ามาคาบไปกิน
“ใครก็ได้เข้ามาที!“องค์หญิง ฉาน ยู่ ยิ้มเยาะ
“ขอรับฝ่าบาท มีอะไรให้ข้ารับใช้?“ทหารคนหนึ่งเข้ามา
“พาเจ้านี่ไปที่ประชุมด้วย”
“หา? ขอรับฝ่าบาท!“
…
ในกระโจมหลังหนึ่ง ทั้งสองฝั่งของโต๊ะนั้นเต็มไปด้วยเหล่าแม่ทัพ และมีทหารคุ้มกันอีก 2-3 ร้อยนายคอยคุ้มกันอยู่รอบกระโจม
คำสั่งจากเมืองภูเขาเซียน
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เปิดเผยรายละเอียด แต่พวกเขาก็รู้ดีว่ามีคำสั่งถึงพวกเขาแน่นอน
“ยินดีที่ได้พบฝ่าบาท!“
“ยินดีที่ได้พบฝ่าบาท!“
“…”
องค์หญิง ฉาน ยู่ เข้าไปในกระโจม
ด้านหลังขององค์หญิง ฉาน ยู่ มีทหารอยู่ 4 นาย ทหารทั้งสี่นั้นแบกร่างของ ฟาง เจิ้งจือ ที่นอนอยู่บนเปลไม้อย่างไม่ได้สติเข้ามา
“นั่นคงไม่ใช่ ฟาง เจิ้งจือ จากอาณาจักรเซี่ยหรอกใช่ไหม?“
“เขามาทำอะไรที่นี่?!“
ทหารทุกคนไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
จนกระทั่ง …
องค์หญิง ฉาน ยู่ เข้ามาในกระโจม
ทหารทั้งสี่แบก ฟาง เจิ้งจือ ตามหลังนางอย่างใกล้ชิด
นั่นทำให้เหล่าทหารต่างตกตะลึงพวกเขามองดูอย่างสับสน
ฟาง เจิ้งจือ เป็นที่รู้จักกันทั่วทั้งค่าย การต่อสู้ระหว่างแม่ทัพไถ่และ ฟาง เจิ้งจือ นั้นถือว่ารุนแรงมาก
ข่าวการต่อสู้แพร่กระจายออกไปและ ฟาง เจิ้งจือ ก็กลายเป็นคนที่มีชื่อเสียในค่ายทหารนี้ขึ้นมาทันที
มันเป็นหนึ่งในปัจจัยที่ทำให้พวกเขาสับสน
ฟาง เจิ้งจือ เป็นใครกัน?
เขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับ 4 ของอาณาจักรเซี่ย
แล้วตอนนี้ล่ะ พวกเขาอยู่ที่ไหนกัน? พวกเขาอยู่ในกระโจมบัญชาการขององค์หญิง ฉาน ยู่ ก่อนหน้านี้มันไม่ใช่เรื่องที่เป็นปัญหา …
แต่ตอนนี้ … พวกเขากำลังตกอยู่ในภาวะสงคราม
ที่สำคัญไปกว่านั้น การประชุมครั้งนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับคำสั่งจากเมืองภูเขาเซียน ทำไมคนนอกถึงต้องถูกพามาเข้าร่วมประชุมด้วย?
เมื่อแม่ทัพภายในกระโจมเห็น ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัดเจน
ทหารที่แบกเปลเองก็ดูน่าสงสัยในสายตาแม่ทัพเช่นกันอย่างไรก็ตามพวกเขาเพียงแต่ทำตามคำสั่งและวาง ฟาง เจิ้งจือ ลงบนพื้นก่อนจะเดินออกกระโจมไปโดยไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่น้อย
“องค์หญิง นี่ …นี่มันอะไรกัน?”แม่ทัพคนหนึ่งถามอย่างลังเล
“เขายังไม่ตื่นขึ้นมา” องค์หญิง ฉาน ยู่ โบกมือให้แม่ทัพก่อนจะนั่งลงที่หัวโต๊ะของที่ประชุม
แม่ทัพต่างมองหน้ากันและกันอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
พวกเขารู้ดีว่าองค์หญิงหมายถึงอะไร แต่พวกเขาก็ได้ถามถึงอาการของ ฟาง เจิ้งจือ ในตอนนี้คำถามของพวกเขายังไม่ได้รับคำตอบ
แต่…
มันช่วยลดความกังวลของพวกเขาได้
พวกเขาไม่ต้องการให้ ฟาง เจิ้งจือ รู้ถึงกลยุทธ์ที่พวกเขาใช้ ดังนั้นการที่เขายังไม่รู้สึกตัวนั่นหมายความว่าเขาจะไม่ได้ยินที่เหล่าแม่ทัพพูด
“พวกปีศาจมันกลับคำพูดที่ให้ไว้ และปิดล้อมเมืองด้วยทหารกว่า 50,000 นาย ทหารคุ้มกันทั้ง 20,000 ของพวกเราติดกับพวกมัน เรามีทหารชั้นยอด 80,000 นายอยู่ที่นี่ อย่างไรก็ตาม … มันยังคงเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก องค์หญิง พวกเราควรเรียกกำลังเสริมหรือไม่?“
แม่ทัพคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและรายงานสถาการณ์ปัจจุบัน พวกเขาไม่สามารถรอช้ามากไปกว่านี้แล้ว
“ทหารของเราต้องผ่านถิ่นฐานวานรน้ำแข็งเพื่อมาเป็นกำลังเสริมให้พวกเรา แต่ถิ่นฐานวานรน้ำแข็งถูกอาณาจักรเซี่ยเข้ายึดไว้แล้วพวกเขามาไม่ทันการแน่ ข้าคิดว่าพวกเราควรมุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงเพื่อลดแรงกดดันให้กับ ฉาน หลิง“
“ใช่แล้ว พวกเราถูกส่งมาที่นี่เพื่อป้องกันการโจมตีของอาณาจักรเซี่ยและเหล่าปีศาจ!“
“แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องที่ยากลำบาก แต่ถ้าเราสามารถเข้าไปในเมืองหลวงได้ พวกเราจะสามารถยื้อเวลาไว้ได้อย่างน้อยก็ครึ่งเดือน!“
“ใช่แล้ว เวลานั่นเพียงพอจะทำให้กองกำลังเสริมของพวกเราผ่านถิ่นฐานวานรน้ำแข็งมาได้!“
แม่ทัพทุกคนต่างเริ่มแสดงความคิดเห็นเวลาเป็นสิ่งสำคัญที่นี่ แต่พวกเขายังต้องรอคำสั่งขององค์หญิง ฉาน ยู่
องค์หญิง ฉาน ยู่ ยังคงนิ่งเงียบเมื่อนางฟังความคิดเห็นของเหล่าแม่ทัพ
“องค์หญิง ท่านจะลังเลไม่ได้! ทหารของเราทนได้ไม่นานนัก!ถ้าพวกเราไม่เป็นกำลังเสริมให้พวกเขาล่ะก็ ทั้งองค์รัชทายาท ฉาน หลิง และองค์ราชา จะต้องล้มตายและสุดท้ายพ่ายแพ้ต่อพวกปีศาจแน่นอน จากนั้น …”
“องค์หญิงโปรดออกคำสั่ง!“
“พวกเรายินดีจะสละชีวิตเพื่อปกป้องเมืองภูเขาเซียนเอาไว้!“
แม่ทัพทุกคนต่างเริ่มวิตกกังวลมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นองค์หญิงยังคงนิ่งเงียบ
“องค์หญิง!“
“องค์หญิง นี่เป็นเรื่องเร่งด่วน… “
“องค์หญิง!“
เสียงดังสะท้อนไปทั่วทั้งกระโจม
องค์หญิง ฉาน ยู่ ยังคงนิ่งเงียบ ดวงตาของนางเปล่งประกาย นางรู้ดีว่านี่เป็นเรื่องเร่งด่วน
แต่…
นั่นคือสาเหตุที่นางต้องนิ่งเงียบและใจเย็น
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ค่อนข้างน่าสงสัย
ปีศาจทั้ง 50,000 เดินทางทั้งตลอดทั้งคืนเพื่อบุกเมืองภูเขาเซียน นี้ก็เช้าแล้ว ผ่านมาแปดชั่วโมงตั้งแต่มีการบุกโจมตี
แปดชั่วโมง…
กองทัพ 20,000 นายสามารถปกป้องเมืองไว้ได้อย่างไร?
มีรายงานว่าพวกปีศาจยึดไปได้เพียงครึ่งเมืองเท่านั้น ส่วนอีกครึ่งเมืองยังอยู่ในการควบคุมขององค์รัชทายาท
เกิดอะไรขึ้น?
นี่คือหนึ่งในจุดที่น่าสงสัย
องค์หญิง ฉาน ยู่ ยังรู้สึกถึงเรื่องแปลกเรื่องอื่นอีกด้วย
ถ้าปีศาจทั้ง 50,000 ซ่อนตัวเข้ามาที่ดินแดนภูเขาเซียน…
เป้าหมายแรกของพวกเขาควรเป็นทหารชั้นยอดทั้ง 80,000 ของนาง
ไม่ใช่เมืองภูเขาเซียน!
เหตุผลคือนั้นง่ายๆ
ทหารชั้นยอดทั้ง 80,000 เพียงแค่ซ่อนตัวจากอาณาจักรเซี่ย มันง่ายมากที่เหล่าปีศาจจะรู้ตำแหน่งของพวกนาง
นอกจากนี้เมืองภูเขาเซียนยังอยู่บนยอดภูเขาและถูกปกป้องโดยปราการธรรมชาติ มันไม่ง่ายเลยที่จะถูกโจมตี
แต่นี่ยังไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุด
พวกเขาคิดจะทำให้เมืองภูเขาเซียนย่อยยับ…
บางอย่างไม่ถูกต้อง
ปีศาจจะไม่เปิดเผยแรงจูงใจก่อนสงครามจะสิ้นสุด …
องค์หญิง ฉาน ยู่ ขมวดคิ้วขณะที่นางกัดริมฝีปากนางรู้สึกว่าต้องมีอะไรมากกว่าที่ตาเห็น
แต่มันคืออะไร?
นางไม่สามารถบอกได้
แต่นางมั่นใจในสิ่งหนึ่ง
หยุน ชิงวู นั้นฉลาด นายน้อยขอเหล่าปีศาจไม่เคยทำพลาด
เกิดอะไรขึ้น?
“องค์หญิง ถ้าท่านไม่ออกคำสั่งเดี๋ยวนี้มันจะสายเกินไปนะขอรับ!“
“องค์หญิง! เราเสียเมืองไปแล้วครึ่งหนึ่งแล้ว! ถ้าองค์รัชทายาทและองค์ราชาถูกจับได้ล่ะก็ พวกเราคงแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม!“
แม่ทัพทุกคนไม่สามารถช่วยอะไรได้ ขณะที่พูดร้องขอองค์หญิงพวกเขาทั้งหมดโกรธและพร้อมที่จะต่อสู้
องค์หญิง ฉาน ยู่ ขมวดคิ้วขณะที่ออร่าสีแดงปรากฎรอบตัวนาง ลายเมฆเริ่มปรากฎขึ้นมาที่ตัวนางเช่นกัน
นั่นหมายความว่านางอารมณ์ไม่ดี
เมืองภูเขาเซียนถูกปิดล้อม
นางจะไม่กังวลได้อย่างไร?
ท่านพ่อที่นางรักอยู่ที่นั่นและพี่สาม ของนางเองก็เช่นกัน ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขาคือองค์ราชาและองค์ราชา
อย่างไรก็ตามนางไม่สามารถดำเนินการได้ก่อนที่นางจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
องค์รัชทายาทและองค์ราชาอยู่ในเมือง
แต่นางมีทหารชั้นยอดของดินแดนภูเขาทางใต้อยู่ 80,000 นาย เพียงคำสั่งเดียวจะส่งพวกเขาไปต่อสู้ แต่ถ้าพวกเขาล้มเหลว …
นางจะทำยังไงดี?
“เจ้ามีความเห็นอื่นนอกจากมุ่งตรงไปที่เมืองหรือไม่?”องค์หญิง ฉาน ยู่ พูดขึ้นมา
“องค์หญิงเมืองหลวงถูกปิดล้อมและพวกเรากำลังรอคำสั่งเพื่อเป็นกำลังเสริมให้แก่องค์รัชทายาท ท่านทรงลังเลสิ่งใด?“แม่ทัพคนหนึ่งสับสน
“ใช่แล้ว พวกเราจะลังเลอีกไม่ได้!“
“องค์หญิงโปรดออกคำสั่ง!“
แม่ทัพคนอื่นๆเริ่มพูดกระตุ้นให้องค์หญิง ฉาน ยู่ มุ่งหน้าไปหาปีศาจ
