Gate of God ตอนที่ 477 ผู้ที่เดินออกมา
”มัน… อร่อย?!”
ทุกคนต่างตัวแข็งค้างเมื่อได้ยินเสียงของฟาง เจิ้งจือ
มันกินได้จริงๆงั้นรึ?!
”พี่เหยียนเขาเสียสติไปแล้วหรอ?ผลไม้แห่งเต๋า มันกินได้จริงๆหรอ?”ปิง หยาง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความตกใจ
ฉือกูเหยียน ไม่พูดอะไร
นางมองไปยังร่างในชุดสีน้ำเงินแม้แต่นางก็ไม่เคยทำอะไรที่บ้าบอแบบนี้มาก่อน
หยุนชิงวู ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน แต่นางสูญเสียความเยือกเย็น การแสดงออกของนางขัดแย้ง
แม้แต่ปีศาจที่อยู่ข้างหลังนางก็ไม่สามารถทำความเข้าใจในสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ ทำอยู่ได้
แต่คำถามหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของพวกเขา
”มัน…อร่อยจริงๆงั้นรึ?”
หน่วยเกราะมังกรและกองทัพทลายภูผาต่างพูดไม่ออก
”เขาแค่พูดปลอบตัวเองงั้นหรือ?่
นั่นคือสิ่งที่พวกเขาคิด…
แม้พวกเขาจะไม่รู้ว่าผลไม้แห่งเต๋ามีรสชาติยังไงแต่พวกเขารู้ว่าถ้ามันถูกทำลายหรือกิน…
มันจะหายไป!
ทุกอย่างที่พยายามมาจะหายไป!
เขาจะต้องบ้าไปแล้ว!
ทุกคนคิดว่าฟาง เจิ้งจือ คงพยายามปลอบใจตัวเองเท่านั้น พวกเขาสามารถจินตนาการได้ถึงความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียผลไม้แห่งเต๋าไป
อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่สามารถยอมรับได้จริงๆ
กินมัน…
ก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไร
ถ้าแค่กินแล้วจะแก้ปัญหาได้ละก็โลกนี้คง…
เดี๋ยวก่อน!
ฟางเจิ้งจือ ยังไม่หยุด
ตอนที่พวกเขากำลังจะแนะนำฟาง เจิ้งจือ นั้นเอง ฟาง เจิ้งจือ ก็ได้เอาผลไม้อีกลูกใส่ปากแล้ว
”ตูม!”
ราวกับสายฟ้าผ่าใส่หัวพวกเขา
ยังพอเข้าใจได้ที่ฟาง เจิ้งจือ จะกินสักลูกหนึ่ง
แต่สอง?
อืมงั้น..
เขาอาจจะคงไม่อยากจะเสียของทั้งๆที่เด็ดมันออกมาแล้ว…
พวกเขาพยายามพาเหตุผลให้สิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาไม่สามารถคิดเหตุผลที่ดีกว่านี้ออกมาได้
สองก็ควรจะพอแล้วใช่ไหม?
ขณะที่พวกเขากำลังคิดลำแสงมากมายก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่ผลไม้แห่งเต๋าจำนวนหนึ่งจะค่อยๆร่วงลงบนมือของ ฟาง เจิ้งจือ
”อร่อย!”ฟาง เจิ้งจือ ยัดผลไม้เข้าไปในปากของเขา
จากนั้นก่อนที่ทุกคนจะได้สติ ลูกที่สี่ ห้า หก ก็ตามมา…
ไม่นานผลไม้ในมือของเขาก็หมดไปยิ่งไปกว่านั้นยิงมีผลไม้ลอยเข้ามาเพิ่มในมือของเขา
มันชัดเจน…
ฟางเจิ้งจือ ไม่คิดจะหยุด
ทั้งโลกอยู่ภายใต้ความเงียบทุกคนมอง ฟาง เจิ้งจือ กินผลไม้เข้าไปเรื่อยๆ
พวกเขาไม่เข้าใจว่าฟาง เจิ้งจือ กำลังทำอะไร
ทรมานตัวเอง?
หรือ…
ยอมแพ้?!
”บ้าไปแล้วเขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!
ไม่มีใครรู้ว่าฟาง เจิ้งจือ ทำอะไรอยู่ แม้แต่คังหยาง ก็หยุดสิ่งที่ทำ และมอง ฟาง เจิ้งจือ พร้อมอ้าปากค้าง
ทำลายผลไม้แห่งเต๋าของฟาง เจิ้งจือ …
มันเป็นสิ่งที่คังหยางตัดสินใจจะทำเขาไม่เพียงแต่ต้องการทำลายกลืนกินโลก แต่เขาต้องการกำจัด ฟาง เจิ้งจือ
แต่ตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังราบลื่นน้่นเอง…
เขากลับต้องพบกับสิ่งที่น่าตกตะลึง
ความสงสัย?
คังหยางไม่ได้ไร้เดียงสา สิ่งที่เขาต้องการคือดูว่า ฟาง เจิ้งจือ จะกินได้มากแค่ไหน
นั่นเป็นความคิดเดียวของเขา
ไม่ใช่แค่คังหยาง
หยุนชิงวู รวมถึงปีศาจตนอื่นๆก็เช่นกัน พวกเขาอยากรู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะทนกินผลไม้ไปได้นานแค่ไหน
ทั่วทั้งสนามรบต่างตกอยู่ในความเงียบ
มันเป็นภาพที่แปลกมาก
ทุกคนจดจ่ออยู่ที่ปากของฟาง เจิ้งจือ
”ตอนนี้เขาต้องกินผลไม้50 ลูกแล้ว!”
”ดูสิตอนนี้เป็น51แล้ว!”
”เขากินเร็วมาก!่
พวกเขาเริ่มพึมพัมกับตัวเองราวกับว่าจะไปกวน ฟาง เจิ้งจือเข้า
ในท้องฟ้า…
ฟางเจิ้งจือ ยังคงกัดผลไม้อย่างต่อเนื่อง
เขาเพิกเฉิยต่อสายตาข้างล่าง
เขาสนใจแค่การกินผลไม้เท่านั้น
ผลไม้แห่งเต๋าลอยเข้ามาสู่ในมือเขาเรื่อยๆ
ต้นไม้สั่นคลอนอย่างต่อเนื่อง…
ผลไม้ตกลงมาจากต้นและบินเข้าไปในมือของฟาง เจิ้งจือ ครั้งแล้วครั้งเล่า ฟาง เจิ้งจือไม่มีท่าทีว่าจะหยุดแม้แต่น้อย
ประมาณการคร่าวๆ…
เขากินผลไม้เกือบ100 ลูกแล้ว
ตอนนั้นเองที่ฟาง เจิ้งจือ หยุด เขารอบางอย่างราวกับเขาอิ่มแล้ว
”เขาพอแล้ว?”
”มีใครนับไหม?”
”ข้าเอง108!”
”108… โอ้พระเจ้า… เขาเป็น ยังไงบ้าง?”
ทุกคนระเบิดเสียงพูดคุยกัน
”เจ้าอิ่มแล้วรึ?”เสียงของคังหยางขัดขึ้นมา เขามองไปที่ ฟาง เจิ้งจื้อ ด้วยดวงตาอันว่างเปล่าของเขา
”อีกนานนี่พึ่งครึ่งหนึ่งเอง” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัวและตบท้อง
”ครึ่งหนึ่ง?ถ้างั้น …เจ้าจะยังกินต่อ?” ท่าทีของ คัง หยาง แข็งค้างไปทันที เขาไม่รู้ว่าควรจะหยุด ฟาง เจิ้งจือ ไหม
สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจที่จะรอ
”ยังข้าคงขยับไปมาสักพัก มันช่วยย่อยอาหารได้ดี” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัว
”ช่วยย่อยอาหาร?”คังหยาง ยิ้มเยาะ มันดูแปลกมาก แต่เขาไม่ได้ถามคำถามอื่น เขาพยักหน้า “เข้ามาสิ!”
”ย่อมได้!”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
ทันทีที่เขาพยักหน้าเขาก็พุ่งออกไปด้วยความเร็ว เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
ในชั่วพริบตาเดียว…
เขาปรากฎตัวหน้าคังหยาง
เขาต่อยออกไป!
มันเป็นหมัดที่ธรรมดามากแต่ก็เร็วมากเช่นกัน เร็วเหมือนตอนที่คังหยางพุ่งไปที่ด้านหน้าเนินเขาเหล็ก
ท่าทีของคังหยางเปลี่ยนไป
เขาตกใจมาก
นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่ได้คาดคิด
รอยยิ้มของเขาแข็งค้างไปก่อนจะถอยหลังออกไปในทันที ก่อนจะยกแขนขึ้นมากัน
”ตูม!”เสียงระเบิดดังก้องกังวานไปทั่ว
มันเป็นการโจมตีที่ทรงพลังราวกับมีภูเขาสองลูกพุ่งชนกันพื้นดินทั้งหมดสั่นสะเทือน
”เกิดอะไรขึ้น?”
”ทำไมเขาถึงเร็วขนาดนี้?”
”เป็นไปไม่ได้!”
ทุกคนด้านล่างตกตะลึงพวกเขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ได้รวมตัวเองเข้ากับกลืนกินโลก แต่ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในระดับอภินิหารขั้นต้นเท่านั้น
แม้ว่าพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นโดยการเชื่อมเข้ากับกลืนกินโลก…
เขาก็ไม่น่าจะเร็วขนาดนี้!
เขากำลังเผชิญหน้ากับเซียน!
เขาสามารถทำให้เซียนถอยได้!มันไม่น่าเชื่อแม้แต่น้อย!
ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น…
ตอนนี้ท้องฟ้าเป็นสีทองอย่างสมบูรณ์แสงสีทองปิดกั้นดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ …
ราวกับด้านบนนั้นเป็นทะเลสีทอง…
”เขาตายไปแล้วเหรอ?”
”หรือที่เขาโจมตีโดนเพราะโชคดีเท่านั้น?”
พวกปิศาจทุกคนดีใจเมื่อเห็นทะเลทองคำพวกเขารู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะคังหยาง นั่นหมายความว่า…
ฟางเจิ้งจือ อาจจะตายไปแล้ว!
ฝ่ายมนุษย์ทุกคนต่างสิ้นหวัง
พวกเขารู้ว่าฟาง เจิ้งจือ เทียบกับ คังหยางไม่ได้
อย่างไรก็ตาม…
ตอนที่พวกเขาเห็นฟาง เจิ้งจือ รวดเร็วพอๆกับเซียน พวกเขาก็เกิดประกายแห่งความหวังขึ้นมา
แม้ว่าเขาจะไม่ชนะ…
เขาก็น่าจะถ่วงเวลาไว้ได้บ้าง!แม้แค่15 นาทีก็ยังดี!
แต่ความหวังของพวกเขาเกิดขึ้นได้ไม่นาน
”พี่เหยียนเขา…?” ปิง หยาง มองไปด้านบนด้วยความอึดอัด
”กลืนกินโลกยังอยู่!”ฉือ กูเหยียน ส่ายหัว นางไม่ได้ตอบคำถามของ ปิง หยาง แต่พูดข้อสรุปของตัวเองออกมา
”เขาไม่ตาย”หยุน ชิงวู พึมพัม นางไม่แม้แต่จะมอง ฉือ กูเหยียน
”ยังไม่ตายหรอ?!”
”ฟางเจิ้งจือ ยังไม่ตาย?!”
”เรื่องนี้…”
เมื่อปีศาจที่อยู่ด้านหลังหยุน ชิงวู ได้ยิน พวกเขาต้องการปฏิเสธความจริง
แต่เพราะหยุน ชิงวู เป็นคนพูด พวกเขาก็ไม่มีทางเลือก
ดังนั้น…
มันจะต้องเป็นจริง…
”ยังไม่ตาย?”
หน่วยเกราะมังกรและกองทัพทลายภูผาก็ไม่เชื่อเช่นกัน
อย่างไรก็ตามฉือ กูเหยียน พูดถูก
กลืนกินโลกยังไม่ถูกทำลาย!
นั่นหมายความว่าฟาง เจิ้งจือ ยังมีชิวิตอยู่
แต่ถ้าเขาไม่ตายเขาไปอยู่ที่ไหนกัน?ท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงสีทอง! ไม่น่ามีที่ให้ ฟาง เจิ้งจือ ซ่อนตัวได้
เว้นแต่…
ทุกคนหันไปมองต้นไม้โบราณที่ตั้งอยู่กลางสนามรบนั่นเป็นความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่ …
ในขณะนั้นต้นไม้ก็เริ่มเคลื่อนไหว…
เถาวัลย์หลายร้อยเริ่มพึ่างขึ้นไปยังแสงแห่งเซียนใบไม้เองก็มีปฏิกริยาเช่นกัน
มันบินไปยังแสงสว่างราวกับแมงเม่าบินเข้ากองไฟ
”ตูม!”
”ตูม!”
”ตูมตูม ตูม!”
เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกครั้งที่ใบไม้ปะทะเข้ากับแสงพวกมันไม่สามารถผ่านไปได้
อย่างไรก็ตามด้วยการกระแทกแต่ละครั้งแสงสีทองแห่งเซียนก็สั่นสะเทือนราวกับว่ามันถูกทำให้สั่นไหวเมื่อถูกโจมตี
หรือทำให้แสงแห่งเซียนไม่เสถียร?
มันคือสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจมาก
ที่สำคัญกว่านั้นมีร่างที่เคลื่อนไหวไปมาอยู่บริเวณแสงแห่งเซียน
ไม่ใช่คังหยางอย่างแน่นอน
เขาค่อนข้างผอมแต่ที่สำคัญกว่านั้นดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย
”นั่น…นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ !”
”เขาไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้เขาอยู่ในแสงแห่งเซีย!่
”ทำไม … เขาไม่ตาย?”
ดวงตานับไม่ถ้วนจ้องร่างนั้นด้วยความกลัวนี่คือสิ่งที่ไม่มีใครคิดว่าเป็นไปได้
แต่…
มันเห็นได้ชัดเจน
”ตูม!”เสียงระเบิดราวกับแก้วได้แตกออก พร้อมกับรอยดำที่เกิดขึ้นบนแสงแห่งเซียน
มันไม่ใช่ช่องขนาดใหญ่มากนัก
แต่มันมีขนาดใหญ่พอสำหรับใครบางคนที่จะเดินผ่าน
ใครบางคนเดินออกมาจากในนั้นเป้นคนที่ถูกปกคลุมด้วยเลือดตั้งแต่หัวจรดเท้า
เลือด…
ปกคลุมไปทั่วจนมองสีของชุดที่เขาใส่ไม่ออก
เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดเช่นกัน
สิ่งที่เห็นได้ชัดบนร่างคือเนื้อและเลือดสดๆ
ทุกคนมองไปที่ร่างนั้น
พวกเขาไม่ได้มองไปที่ร่างกาย
พวกเขา…
มองไปที่ดวงตา
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยพลังชีวิตและความมุ่งมั่นอย่างจริงจังมันเป็นสายตาที่แสดงให้เห็นถึงความ ตั้งใจ ของเขาที่ จะมีชีวิตและต่อสู้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด
ที่สำคัญที่สุดดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยสีสันมากมาย
แดงเขียว ม่วง เหลือง ส้ม น้ำเงิน …
สีทั้งหมดเหล่านี้หมุนวนไปมาในดวงตาของเขามันเป็นภาพที่แปลกมาก และทำให้หวาดกลัวไปในเวลาเดียวกัน
![ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/10/ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ神尊归来当奶爸-212x300.jpeg "ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]")
