Gate of God – ตอนที่ 566 ไฟไหม้

ตอนที่ 566 ไฟไหม้
เหวินเต๋าเปา อยากจะหยุดพวกเขา แต่เขาทำไม่ได้ เนื่องจาก ปิง หยาง ได้ตัดสินใจไปแล้ว แม้แต่ ฟาง เจิ้งจือ หรือ เหยียน ซิว และ หนานกง มู่ ก็ไม่คัดค้าน
ดังนั้น…
เขาทำได้แค่ตามไปอย่างไม่เต็มในเท่านั้น
โชคดีที่นางไม่ได้เข้าไปในวังตะวันออกอย่างโจ้งแจ้งนางเปลี่ยนชุดเป็นสีดำ และสวมผ้าคลุมหน้าสีดำ
ฟางเจิ้งจือ, เหยียน ซิว และ หนานกง มู่ ก็เปลี่ยนเป็นชุดสีดำเช่นกัน
เหวินเต๋าเปา เป็นคนสุดท้ายที่เปลี่ยนชุด เขาเอาขี้เถ้าสีดำมาทาหน้าเพื่อปกปิดให้มิดชิดมากยิ่งขึ้น
ทั้งห้าคนเดินไปยังวังตะวันออกทันที
ที่นั่นอยู่ใกล้กับวังขององค์จักรพรรดิและแน่นอนว่ามันอยู่ใกล้กับบ้านของ ปิง หยาง เช่นกัน
ไม่นาน…
ปิงหยาง ก็นำพวกเขามาสู่เส้นทางลับเพื่อเข้าไปในวังตะวันออก
มีเพียงแสงจันทร์ส่องลงมาเท่านั้นพวกเขาพุ่งกระโจนไปตามกำแพง
ก่อนจะเข้าไปในวังตะวันออกอย่างง่ายดาย
”เป็นไงบ้างง่ายอย่างที่ข้าพูดใช่มั้ย?” ปิง หยาง กระพริบตาด้วยวความคาดหวัง
”ใช่การเข้ามาที่นี่ง่ายมาก” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
เหยียนซิว และ หนานกง มู่ ต่างมองหน้ากัน แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรออกมา
แต่ตอนนี้เหวิน เต๋าเปา กลับเหงื่อออกเต็มแผ่นหลัง แม้ใบหน้าของเขาจะถูกปกปิด แต่ตัวของเขากลับสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
“วังตะวันออก…ข้าเข้ามาแล้วจริงๆ…” เหวิน เต๋าเปา เบิกตาโพลงด้วยความหวาดกลัว ถ้าพ่อของเขารู้เรื่องนี้ เขาต้องตายแน่นอน
”เราจะเผาหลังไหนดี?”ปิง หยาง มองไปรอบๆ พวกเขาอยู่ในส่วนหนึ่งของวังตะวันออกที่ไม่ได้รับการป้องกันดีเท่าไรนัก
มีคนไม่มากผ่านมาทางนี้
ส่วนนี้เป็นเรือนรับรองแขกซึ่งไม่ค่อยมีคนเข้ามามากนัก
”ไม่มีใครอยู่ที่นี่เผาที่นี่แล้วกัน มันคงง่ายถ้าเราจะหนีไปจากตรงนี้” ฟาง เจิ้งจือ ชี้ไปทางบ้านที่ดูเก่าๆสองหลัง
”ได้เผาตรงนี้เลยละกัน!” เหวิน เต๋าเปา เห็นด้วย
”เผาที่นี่เหรอ?มันจะไม่ง่ายเกินไปหรือไง?” ปิง หยาง ไม่พอใจ “ข้าอุตส่าห์พยายามแอบเข้ามาที่นี่ แค่เผาแล้วหนีเลยเนี่ยนะ? ไม่สนุกเลย!”
”ฝ่าบาทจะเผาที่ไหนก็เหมือนกัน แต่ที่สำคัญกว่านั้นถ้าเราเผาที่นี่พวกเราสามารถหนีได้ทันก่อนที่จะถูกจับตัว มันเป็นที่ที่ดีที่สุดแล้ว!” เหวิน เต๋าเปา แนะนำ
”ข้าจะกลัวถูกจับไปทำไมกัน?”ปิง หยาง พูดอย่างหงุดหงิด
”ฝ่าบาทท่านไม่กลัวแต่…แต่…” เหวิน เต๋าเปา อยากจะพูดออกไปว่าเขากลัว แต่เมื่อเห็นสายตาอันเยือกเย็นของ ปิง หยาง เขาก็เลือกที่จะปิดปากเงียบ
”แล้วถ้าพวกเราเลือกเผาเรือนรับรองกลับบ้านหลังกลางนั่นล่ะเป็นไง?”หนานกง มู่ แนะนำ
”ได้เอาตามที่ หนานกง มู่ บอก พวกเราจะหาที่เผาเพิ่มหลังจากเผาเรือนรับรองเสร็จ!” ปิง หยาง ยังคงหงุดหงิด แต่นางก็เห็นด้วย
แต่…
ทันใดนั้น…
มีเสียงดังขึ้นมาจากหัวมุมที่ไกลออกไป
”พวกเจ้าเป็นใคร?กล้าดียังไง…”
เสียงไม่ได้ดังแต่มันรุนแรงมาก
เหวินเต๋าเปา ตัวกระตุกด้วยความตกใจ มีคนเห็นพวกเขาแล้ว
วังตะวันออก!
ช่างเป็นสถานที่ที่ได้รับคุ้มกันอย่างแน่นหนา!
แม้จะเป็นเพียงเรือนรับรองก็มีทหารยามแฝงตัวอยู่หลายคน
แต่เสียงนั้นพูดไม่ทันจบประโยค
หนานกงมู่ พุ่งตัวออกไปทันที
และเสียงก็หายไปทันที
หนานกงมู่ เดินกลับมาพร้อมกับมือที่ลากทหารยามมาด้วย
”ไม่เป็นไรแล้ว”หนานกง มู่ ชี้ไปยังทหารยามที่หมดสติด้วยสีหน้าอันเรียบเฉย
เหวินเต๋าเปา งงงวย
ไม่เป็นไร?!
พวกเขาพึ่งถูกเห็น
”ฝ่าบาทพวกเรา…” เหวิน เต๋าเปา เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
”ไปกันเถอะ”ปิง หยาง พูดราวกับไม่ไดยินที่ เหวิน เต๋าเปา พูด
”นายน้อยฟาง…”เหวิน เต๋าเปา หันไปหา ฟาง เจิ้งจือ แทน
”ใจเย็นข้าอยู่ที่นี่ด้วย” มันเป็นเรื่องยากที่จะเห็น ฟาง เจิ้งจือ ปลอบ เหวิน เต๋าเปา
แต่มันกลับทำให้เหวิน เต๋าเปา กลัวยิ่งขึ้น เขาอยากจะบอกว่า ฟาง เจิ้งจือ ควรต้องระวังมากกว่าเขาเสียอีก ฟาง เจิ้งจือ นั้นไร้พลัง เมื่อเกิดการต่อสู้ขึ้นเขาจะหนีไปไหนได้
โดยเฉพาะตอนที่ทุกคนข้ามกำแพงมาฟาง เจิ้งจือ นั้นปีนกำแพงตามมาอย่างช้าที่สุด
แต่เขาไม่กล้าพูด
เหวินเต๋าเปา รู้สึกสิ้นหวัง
…
วังตะวันออกที่พักขององค์รัชทายาท
มันใหญ่พอที่ทั้งห้าคนใช้เวลากว่าสิบห้านาที่กว่าจะเดินมาถึง
และระหว่างนั้นหนานกง มู่ และ เหยียน ซิว ก็ได้ฆ่าสองคนที่หลบซ่อนตัวอยู่
แต่ใบหน้าของเหวิน เต๋าเปา กลับซีดขาว เสื้อของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
ด้านหน้าของพวกเขามีทหารยามสวมชุดกราะสีทองเดินลาดตระเวนอยู่
”มันสนุกจริงๆเลย!”ปิง หยาง พูดขณะมองไปที่คนพวกนั้น ดวงตาของนางเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
”สนุก?โอ้ใช่มันสนุกจริง ๆ … ” เหวิน เต๋าเปา พูดด้วยความหดหู่
”เฮ้เจ้าไร้ยางอาย มาทำอะไรที่มันน่าตื่นเต้นกว่านี้กันเถอะ เจ้าพูดเสมอว่าข้าเอาชนะเจ้าไม่ได้ ครั้งนี้ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นพลังที่แท้จริง เจ้ากล้าแข่งกับข้าไหม?” ปิง หยาง ไม่สน เหวิน เต๋าเปา และหันไปท้าทาย ฟาง เจิ้งจือ
”ท่านยังจะเล่นอีกหรือ?!”เหวิน เต๋าเปา คร่ำครวญ
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้คัดค้านอะไร
”พวกเราจะแข่งอะไร?”
”มันง่ายมากมาดูกันว่าใครจะไปถึงที่นั่นก่อน!” ปิง หยาง ชี้ไปที่ศาลาที่ถูกความมืดปกปิดเอาไว้อยู่
เป็นบ้านที่ไม่มีแสงไฟแม้แต่น้อย
มันถูกล้อมรอบด้วยต้นไม้สูงมากมายดูลึกลับกว่าบ้านหลังอื่นๆ
มันไม่ใช่เรื่องยากที่เหยียน ซิว และ หนานกง มู่ จะเดาความต้องการของ ปิง หยาง นางอยากจะจุดไฟเผาศาลานั่น
ศาลาที่มืดสนิทเป็นเป้าหมายที่ดีที่สุดตามความเป็นจริงการเผาศาลาในวังตะวันออกไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับนาง
แต่นางไม่คิดจะฆ่าใคร
การเลือกหลังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
แต่เหวิน เต๋าเปา ไม่รู้สึกแบนั้น เพราะศาลานั้นอยู่ไกลเกินไป
”เอาล่ะข้าให้เจ้าไปก่อน” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”ฮ่าฮ่า… ถ้างั้นข้าไปก่อนนะ!” ปิง หยาง พุ่งตัวออกไปทันที ก่อนที่นางจะซ่อนตัวอยู่ในหญ้าข้างทางและเคลื่อนตัวไปด้านหน้าเรื่อยๆ
ฟางเจิ้งจือ ไม่คิดจะไล่ตาม ปิง หยาง ไป แต่เขากลับหันไปด้านหลัง
”ข้าคิดว่าทั้งเมืองต้องอยู่ในความตื่นตระหนกเมื่อวังตะวันออกถูกไฟไหมดังนั้นพวกเราต้องเตรียมคนไว้เพื่อหาทางออกจากที่นี่” ฟาง เจิ้งจือ ชี้ไปที่เรือนรับรอง
”้ใช่พวกเราต้องมีทางออก”เหวิน เต๋าเปา ตกลงทันที
เหยียนซิว และ หนานกง มู่ มองหน้ากัน พวกเขาต้องการตาม ฟาง เจิ้งจือ ไปทั้งคู่
”เหยียนซิว เต๋าอาชูร่าของเจ้า ดึงดูดความสนใจมากเกินไป มันจะดีกว่าถ้าข้าตาม ฟาง เจิ้งจือ ไป” หนานกง มู่ พูดขึ้นมา
”ได้”เหยียน ซิว พยักหน้า
”นี่คือแผนหนานกง มู่ เจ้าคอยปกป้อง ปิง หยาง” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”มั่นใจได้เลย”หนานกง มู่ ตกลง…….Aileen-novel
”หมายความว่ายังไง?ไม่ใช่ว่าตัวท่านเองที่ต้องได้รับการปกป้องมากที่สุดหรือ?” เหวิน เต๋าเปา ไม่เข้าใจ
และที่สำคัญกว่านั้นจากสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ พูด …
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ไปกับปิง หยาง!
เขาพยายามทำอะไร?
ทันใดนั้นฟาง เจิ้งจือ ก็เคลื่อนไหว แต่เขาไม่ได้ไปทางศาลา แต่เขากลับไปอีกทางแทน
”ฟาง…”
ก่อนที่เหวิน เต๋าเปาจะพูดอะไร เขาก็เห็นสายตาที่เย็นชาของ เหยียน ซิว
”เราจะอยู่ที่นี่”เหยียน ซิว กล่าวอย่างเฉยเมย
”ได้”เหวิน เต๋าเปาพยักหน้า เมื่อเขาหันไปดูอีกที ฟาง เจิ้งจือ ก็หายไปแล้ว
เขาหายตัวไปได้ยังไงอย่างรวดเร็ว?
เขาไปไหน?
เหวินเต๋าเปา งงงวย
ทันใดนั้นหนานกง มู่ ก็พุ่งตัวตาม ปิง หยาง ออกไปเช่นกัน
ทันใดนั้นเหวิน เต๋าเปา มีความคิดบางอย่าง
”พวกท่านจริงๆแล้ว … ”
”ฟาง เจิ้งจือ ไม่ทำอะไรโดยไม่มีเหตุผล โดยเฉพาะเรื่องที่อันตราย” เหยียน ซิว พูดออกมาก่อนที่ เหวิน เต๋าเปา จะพูดจบประโยค
เหวินเต๋าเปา ตกตะลึง
”งั้น… มันจะไม่เป็นไรงั้นหรือที่ให้นายน้อยฟางไปคนเดียว?” เหวิน เต๋าเปา ถามขึ้นมา
เหยียนซิว ไม่ตอบ เขาทอดสายตาไปยังวังตะวันออกที่มีทหารอยู่มากมาย
และทันใดนั้น…
แสงของเปลวเพลิงก็สว่างขึ้นมันแตกต่างจากคบเพลิงอื่นๆ ที่ถือโดยทหาร เพราะไฟนี้สว่างกว่านั้นมาก
เปลวไฟสีแดงพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
วังตะวันออกสว่างขึ้นเพราะเปลวไฟขนาดใหญ่ที่ลุกถ้วม
ทหารและเหล่าคนใช้นับไม่ถ้วนต่างยืนดูเปลวไฟด้วยความงงงวยก่อนที่พวกเขาจะได้สติ
พร้อมกับเสียงตะโกนด้วยความหวาดกลัวดังขึ้น
”ไฟไหม้!”
เพจหลัก: Gate of god TH