Gate of God – ตอนที่ 581 ในสี่ชั่วโมง

ฟางเจิ้งจือ ใช้เวลาไปกับการทานอาหาร หลังจากทานอาหารเสร็จเป็นเวลาสองชั่วโมง เขาได้สั่งผลไม้มาอีกจาน
ผู้คุมสอบเป็นกังวลอย่างมากเมื่อเดินออกมาจากร้านอาหารดวงอาทิตย์ก็ตกดินและท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว
”ท่านฟางพวกเราจะตรวจข้อสอบเลยไหม?”
”ไม่ต้องรีบพวกเราจะเริ่มตรวจข้อสอบในวันพรุ่งนี้!” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัว ท่าทีของเขารู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก
เมื่อเช้าเขาตื่นเช้ามาก
เขาไม่อยากทำอะไรอีกแล้วในวันนี้
”ท่านฟางโปรดเข้าใจพวกเราด้วย พวกเราเป็นแค่ผู้คุมสอบ ถ้าตรวจข้อสอบช้าพวกเราต้องถูกตัดหัวแน่นอน!”
”ใช่ท่านฟางพวกเราต้องตรวจข้อสอบเดี๋ยวนี้!”
”พวกเราต้องประกาศผลสอบอีกสองวันถ้าเริ่มตรวจพรุ่งนี้จะไม่ทันการ”
เหล่าผู้เข้าสอบแทบจะคุกเข่าให้ฟาง เจิ้งจือ
การทดสอบระดับจักรพรรดินั้นสำคัญเป็นอย่างมาก
หากพวกเขาใช้เวลามากเกินไปผลที่ตามมาคงไม่ดีเท่าไรนัก
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าจะตรวจข้อสอบเสร็จภายในหนึ่งวัน?”ิปิง หยาง มองไปยังสีหน้าอันเจ็บปวดของเหล่าผู้คุมสอบก่อนที่จะส่ายหัวและหันมาหา ฟาง เจิ้งจือ
”หนึ่งวัน?ก่อนที่ ฟาง เจิ้งจือ จะพูดต่อ”ข้าคิดว่าจะตรวจให้หมดภายในสี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ การต้องมานั่งตรวจทั้งวันมันน่าเบื่อหน่ายเกินไป!”
”สี่ชั่วโมง?”
”มันจะเป็นไปได้ยังไงกระดาษคำตอบมีเป็นร้อยแผ่น ตั้งแต่ขั้นตอนการตรวจที่หนึ่งไปถึงขั้นตอนที่สองอย่างน้อยก็ต้องผ่านผู้คุมสอบห้าคน นอกจากนั้น..”
”เป็นไปไม่ได้!”
ผู้คุมสอบต่างเบิกตากว้าง
ถ้ามีกระดาษคำตอบเพียงแผ่นเดียวมันคงง่ายที่จะใช้เวลาตรวจแค่หนึ่งวันการตรวจกระดาษคำตอบนั้นต้องใช้เวลาตีความเป็นอย่างมาก
ทั้งเหตุผลความเหมาะสม และตรรกะ
ผู้เข้าสอบสองถึงสามคนต้องคอยถกเถียงกันตลอดเวลาเพื่อให้คะแนนที่เหมาะสมกับผู้เข้าสอบ
เมื่อตรวจรอบแรกเสร็จแล้วก็ต้องมีการตรวจซ้ำรอบที่สอง
อย่าพูดถึงสี่ชั่วโมง…
แค่สองวันมันก็แทบจะไม่ทันแล้ว
”ท่านฟางนี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ขอให้ท่านกลับไปตรวจข้อสอบทันที พวกเรายอมที่จะไม่นอนเพื่อทำเรื่องนี้ให้เสร็จ!” เหล่าผู้คุมสอบต่างเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
”ได้โปรดสั่งให้พวกเราเริ่มตรวจข้อสอบด้วยเถิด!”
”พวกเจ้าไม่อยากพักงั้นรึ?”ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกช่วยไม่ได้
”พวกเราอยากเริ่มตรวจทันที!”ผู้คุมสอบพยักหน้า
”เอาล่ะๆงั้นมาเริ่มกันเลย!” ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ท้องฟ้า ก่อนที่จะยอมรับในที่สุด
”ขอบคุณพระเจ้า!”ผู้คุมสอบทั้งหมดต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอกพวกเขารีบกลับไปที่โรงเรียนหลวงทันที
ปิงหยาง เองก็ตามไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
สำหรับเหยียน ซิว ดูเขาไม่เป็นกังวลอะไรเลย
เหล่าผู้คุมสอบต่างจ้องมองไปยังกองกระดาษคำตอบที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความกังวล
”เริ่มตรวจกระดาษคำตอบ!”ฟางเจิ้งจือ ออกคำสั่ง
”รับทราบ!”
”เลือกกระดาษคำตอบที่มีรูปวงกลมอยู่ออกมาจากนั้นทิ้งพวกมันไปให้หมด” ฟาง เจิ้งจือ พูดขึ้นมา
”หา?”
ผู้คุมสอบต่างตกตะลึงกับคำพูดของฟาง เจิ้งจือ
ทุกคนที่วงกลมจะไม่ผ่านการทดสอบ?
เกิดอะไรขึ้น?
พวกเขาเคยได้ยินฟาง เจิ้งจือ พูดว่าใครวาดวงกลมจะมีโอกาสได้เป็นที่หนึ่ง? พวกเขาเตรียมจะให้ความสำคัญกับกระดาษคำตอบเหล่านั้นมากที่สุดด้วยซ้ำ
ทำไมอยู่ๆฟาง เจิ้งจือ ถึงเปลี่ยนใจ
”ท่านฟาง…มันจะดีอย่างนั้นหรือ?”
”มันจะยุติธรรมหรือถ้าเราทำแบบนั้น”
”แม้มันจะทำให้พวกเราใช้เวลาในการตรวจคำตอบลดลง…”
เหล่าผู้คุมสอบต่างเป็นกังวล
หรือว่าชายคนนี้จะโง่จริงๆ?
ทุกคนต่างคิดแบบนี้ในใจพวกเขามองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ และถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
”ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะไม่เชื่อข้างั้นก็ลองหยิบกระดาษคำตอบที่มีรูปวงกลมขึ้นมาอ่านสักฉบับสองฉบับ แล้วพวกเจ้าจะเชื่อข้าเอง” ฟาง เจิ้งจือ สามารถเดาความคิดของพวกเขาได้ อย่างไรก็ตามเขาไม่อยากอธิบาย เขาเพียงแค่ชี้ไปยังกองกระดาษที่อยู่ด้านหน้าเขา
แม้เหล่าผู้เข้าสอบจะมีความสงสัยในตัวฟาง เจิ้งจือ แต่พวกเขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว
เมื่อพวกเขาอ่าน…
พวกเขาก็เริ่มขมวดคิ้ว
กระดาษคำตอบนั้นถูกส่งไปยังผู้เข้าสอบคนอื่นๆ
”คนคนนี้เขียนอะไรลงมากัน?”
”เขากล้าที่จะส่งกระดาษคำตอบทั้งที่มีแต่ข้อความไร้สาระเนี่ยนะ?”
”นี่… พวกเขาทั้งหมด … “….ไอรีนโนเวล
หลังจากผู้คุมสอบอ่านกระดาษคำตอบเหล่านั้นพวกเขาต่างพูดไม่ออก
”ข้ายังต้องพูดอีกงั้นหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มและมองไปยังเหล่าผู้คุมสอบ
”ไม่แล้ว”
”ความคิดของท่านฟางนั้นหาใครเปรียบไม่ได้จริงๆ!”
”กระดาษคำตอบที่มีรูปวงกลมอยู่ไม่ควรนำมาพิจารณาจริงๆ!”
เหล่าผู้คุมสอบต่างมองหน้ากันและพยักหน้า
”งั้นเริ่มกันเถอะ”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”รับทราบ!”
หลังจากนั้นกระดาษทีมีรูปวงกลมก็ถูกแยกออกไปไว้ด้านข้างมีผู้คุมสอบบางคนหันไปมองกองกระดาษคำตอบเหล่านั้น
ก่อนที่จะส่ายหน้าด้วยความสงสาร
ตอนนี้มีเพียงกระดาษคำตอบหกสิบชุดที่เหลืออยู่
มันง่ายกว่ามากที่จะต้องตรวจกระดาษคำตอบเพียงหกสิบชุด
สี่ชั่วโมงต่อมา
รายชื่อผู้ที่ผ่านการทดสอบระดับจักรพรรดิก็ได้ข้อสรุป!
”เอาล่ะพวกเราเกือบเสร็จแล้ว พวกเจ้าก็สรุปและจัดอันดับให้เรียบร้อย จากนั้นก็ส่งผลลัพธ์ที่ได้ให้องค์จักรพรรดิ” ฟาง เจิ้งจือ จ้องมองรายชื่อผู้เข้าสอบ
วินาทีที่ปิง หยาง ได้ยินประโยคนั้นนางก็ลืมตาขึ้น เกือบสี่ชั่วโมงนับตั้งแต่การตรวจข้อสอบนางหมดความอดทนและหลับไปนานแล้ว หากไม่ใช่เพราะนางอยากรู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ใช้วิธีอะไรตรวจ นางคงกลับบ้านไปนานแล้ว
”พวกเราไปได้แล้วยัง?”
”ได้!”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”เสร็จแล้วงั้นหรือ?”ปิง หยาง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
”ใช่เสร็จแล้ว!”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าอีกครั้ง
”เป็นไปไม่ได้!เจ้าใช้เวลาไปยังไม่ถึงสี่ชั่วโมงเลยนะ ถ้าข่าวนี้ไปถึงหูท่านพ่อ คงมีแค่สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเขาจะมีปฏิกริยายังไง” ปิง หยาง แปลกใจเป็นอย่างมาก
”เจ้าจะรู้เมื่อเขาได้รับรายงาน”ฟาง เจิ้งจือ โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
”ใช่ ข้าจะรายงานท่านพ่อเป็นการส่วนตัว” ปิง หยาง พูดขึ้นมาราวกับว่านางเป็นคนทำเรื่องนี้สำเร็จเสียเอง
ทั้งสองคนพูดคุยกันเบาๆก่อนจะเดินจากไปโดยมีเหยียน ซิว ตามไปเงียบๆ
เมื่อทั้งสามออกจากห้อง…
ผู้คมสอบต่างมองหน้ากัน
”นี่สินะฟาง เจิ้งจือ?”
”หัวหน้าผู้คุมสอบที่มีอายุน้อยกว่าสิบแปดปี!”
”องค์จักรพรรดิช่างตาถึงเลือกคนได้ชาญฉลาดจริงๆ…มันไม่ใช่สื่งที่คนธรรมดาเช่นพวกเราจะสามารถทำได้”
”เขาตรวจข้อสอบเสร็จโดยใช้เวลาไม่ถึงสี่ชั่วโมงถ้าข้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ข้าจะไม่มีทางเชื่อเลย!”
ความไม่มั่นใจใตัวของหัวหน้าผู้คุมสอบฟาง เจิ้งจือ หายไปจากใจพวกเขาหมดแล้ว พวกเขาไม่มีข้อคัดค้านอะไรทั้งสิ้น
ภายในสี่ชั่วโมง…
ผลการทดสอบระดับจักรพรรดิก็ออกมาแล้ว!
มันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนตั้งแต่อาณาจักรเซี่ยก่อตั้งขึ้น
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าบอกข้าหน่อยได้ไหม เจ้ามั่นใจได้ยังไงว่ากระดาษคำตอบที่มีวงกลมอยู่จะไม่ผ่านทุกคน? อาจจะมีเพชรในโคลนตมซ่อนอยู่ก็ได้…” หลังเดินออกมาจากโรงเรียนหลวง ปิง หยาง ก็ถามขึ้นมา
”คนที่คิดจะโกงในการทดสอบระดับจักรพรรดิไม่มีทางที่จะเป็นนักปราชญ์ที่แท้จริงหรอกเจ้าคิดว่าควรจะเอาคนที่เชื่อคำพูดเหล่านั้นไปทำงานในวังงั้นรึ?” ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับ
”หืมม…เจ้าพูดได้สมเหตุสมผลแม้อาจจะมีคนที่มีความสามารถซ่อนอยู่ แต่จากนิสัยของพวกเขาแล้วพวกเขาก็ควรถูกกำจัดไป!” ปิง หยาง ตกตะลึงก่อนจะพูดออกมาอย่างเห็นด้วยกับ ฟาง เจิ้งจือ จากนั้น…”พวกเรากลับไปกินข้าวที่บ้านข้าไหม?”
”อืมใก้ลถึงเวลาแล้ว” ฟาง เจิ้งจือ ไม่ตอบ ปิง หยาง เขาเพียงมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดมิด
ดวงดาวสว่างอยู่บนท้องฟ้า
มันสว่างมาก
”เวลา?เจ้าหมายถึงเวลาอะไร? หรือเจ้าหมายถึง…?”ปิง หยาง มอง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความงุนงง จากนั้นดวงตาของนางก็ส่องสว่างขึ้นมาทันที