Gate of God – ตอนที่ 582 จะทำยังไง?

”ใช่”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”แต่ไม่ใช่ว่าท่านพ่อ…” นางส่ายหัวอย่างไม่เชื่อ
”มันกำลังจะเกิดขึ้น”ฟาง เจิ้งจือ พูดอย่างใจเย็น
”ถ้าเรารู้อยู่แล้วทำไมไม่หยุดมันล่ะ?”ปิง หยาง จ้องไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยสีหน้างงงวย
”เจ้าจะหยุดสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นได้ยังไง?”
”แต่ในเรื่องนั้น… ”
”บางอย่างไม่สามารถป้องกันได้แม้จะรู้ล่วงหน้าก็ตาม มันเป็นเรื่องของเวลา” ฟาง เจิ้งจือ อธิบายเพิ่ม
เหยียนซิว พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดนั้น แต่เขาก็ยังคงนิ่งเงียบ
”แล้วเจ้าล่ะ?เจ้าคิดยังไง?”ปิง หยาง เหลือบไปมอง ฟาง เจิ้งจือ
”มันนานมากแล้ว…”
”แล้ว…ตอนนี้ล่ะ?”
”มีใครไม่ปราถนาที่จะครองบัลลังก์บ้าง?อย่างไรก็ตาม หลังจากลองคิดดูแล้ว ข้าคงไม่เหมาะกับที่นังนั้น”หาได้ยากที่ ฟาง เจิ้งจือ จะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
”ไม่เหมาะรึ?”
”ใช่ข้าจะต้องแหกตาตื่นก่อนรุ่งสางทุกวัน ข้าจะต้องนั่งอยู่ที่เดิมตลอดทั้งวัน ทั้งยังต้องป้องกันตัวเองจากผู้ที่คิดต่อต้าน มันเหนื่อยเกินไป!”
”เหนื่อยเกิน…เหตุผลแค่นั้น?”ปิง หยาง เต็มไปด้วยสีหน้าที่สับสน นางเติบโตขึ้นมาในพระราชวัง นางรู้ถึงความสำคัญในการครองบัลลังก๋
เลือดที่พี่ชายของนางต้องเสียไปเพื่อชิงบัลลังก์นี้มันมากมายแค่ไหนหลายคนล้มตาย หรือถูกเนรเทศด้วยการกระทำของพวกเขา อย่างไรก็ตาม …
แต่ตตอนนี้กลับมีคนบอกว่าการครองบัลลังก์เป็นเรื่องที่เหนื่อย
”ใช่แล้ว”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าด้วยความเชื่อมั่น
”เหยียนซิว นั่นเป็นเหตุผลด้วยหรือ?”ปิง หยาง เลิกถาม ฟาง เจิ้งจือ แล้วหันไปหา เหยียน ซิว
”ใช่”เหยียน ซิว พยักหน้าอย่างไม่ลังเล
”ทำไม?”ปิงหยาง ดูเหมือนจะไม่เข้าใจแม้แต่น้อย
”ก็คงเพราะข้าเองก็คิดว่ามันเหนื่อย” เหยียน ซิว ตอบอีกครั้ง
”เจ้าเองก็เหนื่อย?เจ้ากำลังจะบอกว่า …เจ้า …ไม่ นั่นไม่ถูกต้อง ถ้าเจ้าต้องการครองบัลลังก์ นั่นหมายความว่าราชาเหยียน …นั่นมันผิดปกติ!ราชาเหยียนจะคิดแบบนั้นได้ยังไงกัน…”
”ข้าก็พูดถึงบัลลังก์ของเหลียงตะวันตกนั่นแหละ!”เหยียนซิว จ้อง ปิง หยาง ที่กำลังสับสน
”บัลลังก์เหลียงตะวันตก?เหนื่อย? เจ้ามีกองทหารเมฆาที่ยอดเยี่ยมและได้ครอบครอบพื้นที่ทั้งหมดเดี๋ยวก่อนสิ เจ้ากำลังจะบอกข้าว่า เจ้าไม่ต้องการจะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลงั้นหรือ?”
”ใช่”เหยียน ซิว พยักหน้าอีกครั้ง
”ไม่มีทาง?เจ้าเป็นลูกชายของตระกูลเหยียน! นอกจากนี้ ราชาเหยียนไม่ยอมเจ้าแน่นอน!”
”ใช่เขาต้องไม่ยอม”
”ถ้าเป็นเช่นนั้นหมายความว่าเจ้าจะต่อต้านราชาเหยียนงั้นหรือ? ข้ามั่นใจว่าเจ้ายังเชื่อฟังปู่ของเจ้าอยู่!”ปิง หยาง สับสนยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเขา
”ข้าไม่รู้”เหยียนซิว พยักหน้าและส่ายหัว
”เอาล่ะข้าจะคิดเสียว่ามันเป็นเรื่องขำขันก็แล้วกัน โอ้ะ ฟาง เจิ้งจือ ที่ว่าเจ้าคาดเดาเอาไว้นั้น …บอกข้ามาว่าเจ้าจะทำยังไงต่อ?”ปิง หยาง จ้องไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
”ข้าไม่รู้”ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างเรียบง่าย
”เจ้าไม่รู้?”แววตาของปิง หยาง เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ
”แน่นอนข้ายังไม่รู้ ข้าจะรู้ได้ยังไง ว่าต้องทำอะไรต่อ?”ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างตรงไปตรงมา
”เจ้าไม่รู้ได้ยังไง?ถ้าเจ้าไม่รู้ เราก็หยุดสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ได้!”ปิง หยาง กังวลในทันทีและสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
”ข้าจะไม่พูดซ้ำสอง!”ฟางเจิ้งจือ จ้องไปที่ ปิง หยาง
”เจ้าไร้ยางอายอย่ามาพูดบ้าๆกับข้า!เอาล่ะ เจ้าต้องการเงินเท่าไหร่!”
”ข้าไม่มีแผนจริงๆ”ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับ
”จริงรึ?”….ไอลีนโนเวล
”ใช่ข้าพูดความจริง”
”แล้วเราจะทำยังไง?พวกเราจะแค่รออยู่เฉยๆงั้นหรือ?”
”นั่นคือสิ่งที่ข้าวางแผนไว้”
ปิงหยาง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ นางพยายามอ่านความคิด ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตามนางยอมแพ้ “ไม่มีทาง ข้าไม่สามารถนั่งอยู่เฉยๆโดยไม่ทำอะไรได้!”
”แล้วเจ้าจะทำอะไร?”ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ ปิง หยาง
”นี่… ” ปิง หยาง นิ่งไป ฟาง เจิ้งจือ พูดว่านางจะทำอะไรได้ถ้าไม่มีแผน?
อย่างไรก็ตาม…
นางไม่ต้องการจะยืนอยู่เฉยๆโดยไม่ทำอะไร!
”เจ้าต้องการทำมันอย่างแท้จริงใช่ไหม?”ฟาง เจิ้งจือ จ้องไปที่หน้า ปิง หยาง ก่อนจะถอนหายใจ
”แน่นอน!”ปิง หยาง กล่าวด้วยสีหน้าแปลกๆ
”งั้นลองคิดจากสมองอันชาญฉลาดของเจ้าสิ”
”คิด?คิดอะไร?”
”เจ้าจะทำยังไงถ้าเจ้าเป็นคนวางแผนนี้?”ฟาง เจิ้งจือ ถามขึ้นมา
”เรื่องนี้…”ปิง หยาง เริ่มเงียบ ก่อนจะส่ายหัว “มันยากเกินไปจนแทบเป็นไปไม่ได้ แต่พวกทหารองครักษ์ก็น่าจะเป็นปัญหาอยู่ดี”
”อืม… ” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”เจ้าหมายความว่าอะไร?คุณกำลัง องครักษ์หลวงอยู่ภายใต้การควบคุมของท่านป้าฮัวตลอดเวลามันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะทรยศท่านพ่อ…”ว่า…มันเป็นไปไม่ได้ ปิง หยาง ไม่เชื่อ
”ใช่ถ้าเขาไม่ทรยศองค์จักรพรรดิ แล้วพวกเราควรทำยังไงดี?”
”นี่…”ปิง หยาง เต็มไปด้วยคาวมสับสน ่
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ
ในตอนนั้นเอง…
แสงสว่างเจิดจ้าส่องสว่างจากภายในวังมันทำให้คนที่เห็นแทบมองไม่เห็นไปชั่วขณะ
”หืม?”คนกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินผ่านวังพวกเขาเต็มไปด้วยความสับสน
มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่ตกตะลึงเกิดอะไรขึ้นในวังกันแน่?!
ความจริงแล้วไม่ใช่แค่พวกเขาที่ตกใจแต่เป็นทั้งเมืองหลวง
”มีการต่อสู้เกิดขึ้นภายในวังงั้นหรือ?”….ไอลีนโนเวล
”หรือว่าจะ…มีนักฆ่า?!”
”เป็นไปไม่ได้!ที่นั่นมีทหารองครักษ์อยู่มากมาย!”
”แล้วแสงที่เกิดขึ้นมันมาจากไหนล่ะ?”
ทุกคนต่างจ้องมองด้วยความหวาดกลัวและสับสน
เหล่าเจ้าหน้าที่นั้นต่างออกไปเมื่อเห็นแสงพวกเขาขมวดคิ้ว พวกเขารู้ดีว่าแสงนั้นมาจากที่ไหน
ที่สำคัญที่สุดคือ…
พวกเขารู้ความหมายของแสงนี้ดี
”พระราชวัง!”
”ใครกัน?!”
…ที่ด้านนอกประตูเมืองทางตะวันออก
มีค่ายหลักของทหารป้องกันเมืองตั้งอยู่พวกเขาทั้งหมดต่างมองไปที่ทิศทางของแสงนั่น
พวกเขาล้วนตกใจเป็นอย่างมาก
พวกเขาเป็นผู้ปกป้องเมือง!
หน้าที่ของพวกเขาคือปกป้องเมืองหลวงอย่างไรก็ตามงานของพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับการปกป้องวัง เพราะที่นั่นมีทหารองครักษ์อยู่แล้ว
อย่างไรก็ตามไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรเลย
”ปิดประตู!”แม่ทัพสั่งทันที
สิ่งแรกที่ควรทำเมื่อเกิดความวุ่นวายขึ้นในวังคือปิดประตูเมืองป้องกันไม่ให้มือสังหารหลบหนีหรือเข้ามาในเมืองมากกว่าเดิม
…
ไม่มีใครยืนยันได้ว่าจะมีกำลังหนุนจากศัตรูนอกเมืองหลวงอีกหรือไม่
”พวกเจ้า!ทันใดนั้นเสียงของราชาต้วยก็ดังขึ้น เขาสวมชุดเกราะสีเงินตกแต่งเป็นลวดลายสวยงาม
”ราชาต้วน!”แม่ทัพคุกเข่าให้ราชาต้วนทันที
”ข้าได้ข่าวว่ามีใครบางคนจะลอบสังหารองค์จักรพรรดิในวันนี้พวกเจ้าต้องตื่นตัวอยู่เสมอ!” ราชาต้วนออกคำสั่ง ก่อนจะเดินไปยังใจกลางของกองทหาร
ทุกคนต่างเต็มไปด้วยความตกใจเมื่อได้ยินข่าวจากราชาต้วนมีคนจะลอบสังหารองค์จักรพรรดิ?!
มันเป็นไปได้ยังไง?
พวกเขาอยู่ในเมืองหลวงนะ!
มีผู้เก่งกาจนับไม่ถ้วนรวมทั้งทหารองครักษ์ทหารป้องกันเมือง พวกเขาจะทำสำเร็จได้ยังไง?
”ทหารทั้งหมดฟังคำสั่งของข้า!”ราชาต้วนรู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้ทหารพวกนี้ฟัง เขาหยิบเหรียญตราของทหารป้องกันเมืองออกมา
”รับทราบ!”ทหารทุกคนจ้องไปที่เหรียญตรานั้น
มันเป็นคำสั่งที่สำคัญยิ่ง
ผู้ที่ถือเหรียญตรานั้นหมายความว่าสามารถสั่งพวกเขายังไงก็ได้
พวกเขาพร้อมจะฟังคำสั่งของราชาต้วนโดยไม่ลังเล
”หน่วยแรกล้อมประตูตะวันออกเอาไว้ป้องกันพวกมือสังหารหนีออกจากเมือง!”
”รับทราบ!”
”หน่วยที่สองมุ่งหน้าไปยังประตูทิศใต้…”
”รับทราบ!”
”หน่วยที่สาม…”
”รับทราบ!”
”ที่เหลือตามข้าไปที่พระราชวังเพื่อช่วยเหลือองค์จักรพรรดิ!”ดวงตาของราชาต้วนเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
”รับทราบ!”
เมื่อทหารทุกคนได้ยินคำสั่งของราชาต้วนพวกเขาก็รีบเคลื่อนไหวไปประจำตำแหน่งทันที
ท้องฟ้ายังคงมืดมิด
ดวงจันทร์ค่อยๆลอยขึ้นอย่างช้าๆ
เผยให้เห็นร่างในชุดดำสิบร่างที่ยืนอยู่บนหลังคาไม่ไกลจากวังหลวงมากนัก
ข้างหลังของพวกเขาสะพายดาบไว้อยู่ดวงตาของเขาไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย
ซูฉิง!
ผู้ที่ถูกเลื่อนขั้นจากเจ้าหน้าที่ระดับสี่กลายเป็นหัวหน้ากองตรวจการทั้งห้าบนแดนเหนือเขาควรจะอยู่ในคุกแล้วแต่…
เขากลับมายืนอยู่บนหลังคาของอาคารหลังหนึ่ง
”ในที่สุดก็เริ่มแล้ว!”ซู ฉิง มองไปยังวัง เขาไม่เห็นว่าด้านในเกิดอะไรขึ้น นั่นเป็นเพราะมีข้อกำหนดว่าอาคารรอบๆวังห้ามสร้างสูงกว่ากำแพงปราสาท
อย่างไรก็ตามเขายืนอยู่บนหลังคาพร้อมกับมองไปยังกำแพงวังด้วยรอยยิ้มอันเยือกเย็น
”นายท่านราชาต้วนเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว!” ร่างในชุดดำคนหนึ่งรายงานขึ้นมา
”ข้าเข้าใจแล้ว”ซู ฉิง พยักหน้า
”อีกไม่นานผลลัพธ์ต้องปรากฎออกมาแน่นอน!”ซู ฉิง พึมพัมเบาๆ
จากนั้นไม่นานเขาก็เลื่อนสายตาไปยังทางเข้าของโรงเรียนหลวง
”หัวหน้าผู้คุมสอบระดับจักรพรรดิ?เจ้าหน้าที่ระดับสอง? พร้อมกับความสำเร็จมากมายก่อนอายุสิบแปดปี? ”
”เยี่ยมอย่างน้อยเจ้าก็คู่ควรที่จะเป็นศัตรูของข้า!”
”อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น แค่เจ้าหน้าที่จะทำอะไรได้งั้นรึ?”
”เจ้าคงหวังว่าจะชนะข้าได้?”
”ฟางเจิ้งจือ ต่อให้เจ้าจะหยิ่งผยองและฉลาดแค่ไหน แต่ถ้าเจ้าไม่สามารถควบคุมโลกได้ เจ้าจะเป็นศัตรูของข้าได้ยังไงกัน?”
”ครั้งนี้เจ้าไม่มีทางหยุดข้าได้!”
ซูฉิง เผยรอยยิ้มอันเยือกเย็นออกมา พร้อมกับดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร…