Gate of God – ตอนที่ 597 ลาสบอส

เขาค่อยๆเลื่อนสายตาจากเฉียน วู่ ไปที่ ฟาง เจิ้งจือ จากนั้นก็มองไปยัง ปิง หยาง ที่อยู่ในอ้อมกอดของ ฟาง เจิ้งจือ
สัตว์ร้ายที่อยู่ข้างๆเขาเคลื่อนไหวทันที
”โฮก!”
มันฟาดกรงเล็บลงไปกับพื้นก่อนที่จะอ้าปากและพุ่งเข้าไปหา ฟาง เจิ้งจือ
”ฝ่าบาทหนีไป!” ทันใดนั้นเองร่างหนึ่งถลามาข้างหน้าเพื่อปกป้อง ปิง หยาง เขาเป็นแม่ทัพคนหนึ่งของเหล่าองครักษ์หลวง
”ฉึก!”กรงเล็บของสัตว์ร้ายปะทะเข้ากับหน้าอกของแม่ทัพคนนั้นจากนั้นเขาก็กลิ้งไปบนพื้น
เขาถูกฆ่าตายจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว
แต่สัตว์ร้ายก็ไม่คิดจะหยุดแค่นั้นมันยังคุ่งเข้าไปหา ปิง หยาง และ ฟาง เจิ้งจือ
”นี่…”ปิง หยาง หยุดดิ้นรน นางมองไปที่ปากขนาดมหึมาของสัตว์ร้ายที่พุ่งเข้ามาหาด้วยความตื่นตะลึง
นางสามารถสัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันน่ากลัวของสัตว์ร้าย
ปิงหยาง เริ่มดิ้นรนอีกครั้งโดยสัญชาติญาน แต่นางก็พบว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดจะปล่อยนางไป
ฟางเจิ้งจือ ไม่คิดจะหลบการโจมตีของสัตว์ร้ายด้วย
”พวกเราจบสิ้นแล้วข้ากำลังถูกฆ่าเพราะเจ้าไร้ยางอาย!”ปิง หยาง รู้สึกสิ้นหวัง
แต่ทันใดนั้นนางก็สัมผัสถึงพลังอันชั่วร้ายเคลื่อนที่มาจากด้านหลังของนาง
จากนั้นแสงสีแดงก็พุ่งไปด้านหน้านางทันทีมันเป็นร่างของชายคนหนึ่งที่ตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยสีแดงราวกับเขามาจากขุมนรก
เขาถือมีดสั้นที่ดูบอบบางแต่อันตรายอยู่ในมือ
”ฉึก!”
แสงสีแดงพุ่งผ่านร่างของสัตว์ร้ายตัวนั้นดวงตาของมันยังคงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
จากนั้นเสียงกรีดร้องก็ดังก้องไปทั่วโถงบัลลังก์
”…”
ร่างของสัตว์ร้ายร่วงลงมากับพื้นขณะที่กรงเล็บทั้งสองข้างของมันยังคงลอยอยู่บนอากาศ เลือดจำนวนมากไหลทะลักออกมาจากแขนที่ถูกตัดของมัน มันเกิดขึ้นเร็วมาก
เพียงเสี้ยววินาทีเขาสามารถล้มสัตว์ตัวหนึ่งลงได้
เงียบ
ทุกคนต่างยืนเงียบ…Aileen-novel
ก่อนที่จะจ้องมองไปยังร่างที่ถูกแสงสีแดงปกคลุมอยู่
”นั่นเหยียน ซิว!”
”เขาจัดการมันได้จริงๆ…”
”เหยียนซิว สามารถไปถึงระดับจุติได้แล้วงั้นหรือ?”
ทุกคนเต็มไปด้วยความงุนงง
ตอนนี้เหยียน ซิว อยู่ในระดับไหนกันแน่? ทุกคนต่างสงสัย
”เต๋า…อาชูร่า?!”สายตาของ เฉียน วู่ มองไปยังร่างที่ยืนบัง ปิง หยาง และ ฟาง เจิ้งจือ อยู่” เจ้าคือ เหยียน ซิว จากดินแดนเหลียงตะวันตกงั้นหรือ?”
เหยียนซิว เมิน เฉียน วู่ เขาไม่แม้แต่จะเหลียวมอง เขาเพียงก้าวไปหยุดหน้าสัตว์ร้ายที่ร้องครวญครางอยู่
เขากำหมัดแน่นแสงสีแดงเลือดปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง
”ตูม!”
เขาต่อยไปที่หัวของสัตว์ร้ายตัวนั้นเศษฝุ่นบินว่อนไปทั่ว
เสียงครวญครางของสัตว์ร้ายหยุดลงเลือดสดๆของมันไหลย้อมไปทั่วพื้น
มันได้ตายไปแล้ว!
เฉียนวู่ กำหมัดแน่นเมื่อเห็น ในฐานะที่เขากุมความได้เปรียบของการต่อสู้ตลอดเวลา แต่เมื่อ เหยียน ซิว และ ฟาง เจิ้งจือ ปรากฎตัวมาทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป
ยิ่งไปกว่านั้นสัตว์ร้ายที่เขาหามาได้ตายไปแล้วสามตัวมันค่อนข้างเป็นเรื่องเจ็บปวด เพราะกว่าที่เขาจะหามาได้แต่ละตัวไม่ใช่เรื่องง่าย
เขาจะทนได้ยังไง?
ขณะที่เขากำลังจะพูดนั้นเองเขาก็ถูกขัดโดยเสียงอื่น
”พวกเจ้ายืนบื้ออยู่ทำไม?โถงบัลลังก์ถูกทำลายไปแล้ว แต่พวกเจ้ากลับยืนดูอยู่เฉยๆ? ไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้!”
”…”
เมื่อได้ยินเสียงเหล่านั้นทุกคนต่างงงงวยเพราะมันเป็นเสียงของ ฟาง เจิ้งจือ ที่ดูถูกพวกเขาอย่างชัดเจน
และที่สำคัญที่สุด…หลังจากเขาตะโกนเสร็จเขาก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิมโดยไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหนแม้แต่น้อยความไร้ยางอายเช่นนี้…
แต่ถึงกระนั้นใช่ว่าพวกเขาไม่อยากโจมตี
แต่ศัตรูตรงหน้าพวกเขาแข็งแกร่งเกินไป!
พวกเขาเผชิญหน้ากับผู้ที่อยู่ในระดับจุติกว่ายี่สิบคนราชาอสูรและสัตว์ร้ายอีกสองตัว แต่แล้วยังไง?
พวกเขาคือหน่วยเกราะมังกรและทหารองครักษ์ความกลัวไม่ใช่ตัวเลือกของพวกเขา
”ฆ่า!ฆ่าพวกมัน!”
เมื่อเสียงของฟาง เจิ้งจือ จางหายไป ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจเจตนาของ ฟาง เจิ้งจือ หน้าที่ของพวกเขาคือ….
ปกป้องจักรพรรดิ
พวกเขาสามารถเสียสละชีวิตเพื่อให้องค์จักรพรรดิหนีไปได้
”ขันทีเว่ยพาองค์จักรพรรดิและท่าน เฉิน เฟยฮัว หนีไป!” หน่วยเกราะมังกร หยาน ฉิง ตะโกนก่อนจะพุ่งเข้าไปราชาอสูรทันที
ข้างหลังเขามีเพียงทหารจากหน่วยเกราะมังกรร้อยกว่าคนตามไปเท่านั้นทหารองครักษ์ก็โจมตีเช่นกัน
เหล่าทหารป้องกันเมืองก็ถือหอกพุ่งเข้าไปหาเหล่าชายชุดดำ
”ฟุบ!””ฟุบ!” “ฟุบ!”
เสียงของลูกธนูก็ดังขึ้นเช่นกัน
มันเป็นความโกลาหล
ที่มาจากฟาง เจิ้งจือ
หลินเทียนหลง ที่ตอนนี้ริมฝีปากของเขายังคงเปื้อนไปด้วยเลือดมองทุกอย่างด้วยความเกลียดชัง เขาเกลียดที่ความจริงแม้เขาจะไม่เห็นด้วยกับ เฉียน วู่ แล้ว แต่ลูกธนูก็ยังพุ่งมาที่เขาอย่างชัดเจน
”ฝ่าบาทหลบไป!”
”ข้าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”หลิน เทียนหลง ไล่ร่างสีดำที่เข้ามาขวางเอาไว้ ก่อนจะมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ และกำหมัดแน่น แต่ตอนนี้เขาเกลียดคนหนึ่งมากกว่า คนที่ทำให้เขามาถึงจุดนี้ ” เฉียน วู่ ฆ่า เฉียน วู่ สิ!”
”รับทราบ!”เหล่าร่างสีดำพยักหน้าด้วยความเชื่อฟัง
ร่างในชุดดำทั้งหมดพุ่งเข้าไปหาเฉียน วู่ ทันที
”ฟางเจิ้งจือ!” เฉียน วู่ มองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ที่ยืนยิ้มอยู่ ก่อนจะมองไปยังร่างหลายร่างที่พุ่งมาหาเขาพร้อมห่าฝนลูกธนู ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
เจ้าสารเลวนี่ไร้ยางอายอย่างข่าวลือว่าไว้จริงๆ!
เขาไม่กลัว’แมลงเม่า’ ที่พุ่งเข้าหาเขา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาชอบที่จะมาเปลืองแรงกับพวกนี้
ประโยคเดียวที่ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมาทำให้สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไป
เฉียนวู่ จะไม่โกรธได้ยังไง?
”ราชาเซี่ยโหลว!”อักขระหกสีในมือของเขาเคลื่อนไหวทันทีพร้อมกับที่เขาตะโกนไปทางราชาอสูร
”อืม”เมื่อได้ยินเสียงของ เฉียน วู่ เขากระตุกยิ้ม ก่อนจะยกมือขึ้นช้าๆ
ราวกับโลกทั้งโลกจะถูกทำลาย
หลังจากนั้นแสงของแสงสีเขียวเข้มก็เปล่งประกายออกมาจากฝ่ามือของราชาอสูรและกระจายไปรอบๆทุกทิศทาง
”ฉับ!ฉับ!”
”…”
หน่วยเกราะมังกรและทหารองครักษ์กลายเป็นหินไปทันทีเมื่อสัมผัสกับแสงสีเขียวจากนั้นก็ถูกแสงสีเขียวผ่าออกเป็นสองซีกอีกครั้ง
”ตึ้ง!ตึง!”
”…”
ร่างของพวกเขาร่วงหล่นลงพื้นทันที
แต่แสงสีเขียวเข้มไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นมันยังขยายตัวออกไปเรื่อยๆ
”เชี่ยข้าเข้าใจผิด ชายคนนี้ต่างห่างคือลาสบอสที่แท้จริง!” รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของ ฟาง เจิ้งจือ แข็งค้างทันที