Gate of God – ตอนที่ 598 สลับข้าง

มีคำพูดที่ว่าอย่าได้ตัดสินฝ่ายตรงข้ามพลาดไม่เช่นนั้นจะตกอยู่ในที่นั่งลำบาก!
เมื่อฟาง เจิ้งจือ มาถึงโถงบัลลังก์ก็เหลือแต่เศษซาก ดังนั้นเขายังไม่เห็นการโจมตีของราชาอสูร ฟาง เจิ้งจือ จึงคิดว่าการกำจัด เฉียน วู่ จะสามารถจบเรื่องทุกอย่างได้
แต่หลังจากที่ได้เห็นความแข็งแกร่งของราชาอสูรเขาก็พบว่าเขาคิดผิด!
ฟางเจิ้งจือ เลือกที่จะจับตัว ปิง หยาง ไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง และใช้มืออีกข้างจับ เหยียน ซิว เอาไว้ก่อนที่จะพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล
เหตุผลที่เลือกหลบหนีอย่างรวดเร็วนั่นก็เพราะเขาตัดสินความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ผิดไป
ด้วยพลังของหน่วยเกราะมังกรทหารองครักษ์ ทหารป้องกันเมือง รวมทั้ง หลิน มู่ไป่ และ เฉิน เฟนฮัว จะไปสามารถเอาชนะพลังของศัตรูได้ยังไงกัน?
ใครจะเชื่อสิ่งนี้ได้ลง?
ตอนแรกฟาง เจิ้งจือ ไม่เชื่อในเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า ทำไมหน่วยเกราะมังกรและทหารองครักษ์ถึงไม่เคลื่อนไหว นอกจากนี้เขายังเข้าใจว่าทำไมโถงบัลลังก์ถึงถล่มลงมาเช่นนี้
นั่นเพราะเฉียน วู่ มีอสูรร้ายที่ชื่อ ราชาเซี่ยโหลว อยู่ข้างกายนั่นเอง เขาแข็งแกร่งเกินไป!
ฟางเจิ้งจือ หนีไปอย่างไร้ร่องรอย
ทุกคนที่มีพลังต่ำกว่าระดับจุติจะถูกฆ่าทั้งหมด
”อ้าก!”
”อ้าก… ”
”…”
เสียงกรีดร้องที่น่าเวทนาดังกึกก้องไปทั่วพระราชวังในขณะที่เหล่าทหารจ้องมองแสงสีเขียวด้วยสีหน้าซีดขาว
พวกเขาอยากจะหนีแต่ในฐานะทหารพวกเขาทำไม่ได้
มีหนทางเดียวคือต้องตายอย่างภาคภูมิในสนามรบถ้าพวกเขาหนีจะถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏและไม่สามารถชดใช้ความผิดนั้นได้
แต่ในตอนนั้นเอง…พวกเขาเห็นคนๆหนึ่งกำลังลากคนอีกสองคนออกไป
”…”
เหล่าทหารเห็นอย่างชัดเจนว่านั่นคือฟาง เจิ้งจือ ปิง หยาง และ เหยียน ซิว
โดยปกติแล้วคงไม่มีใครคัดค้านที่ ปิง หยาง จะหนีไปแต่ …ฟาง เจิ้งจือ? กำลังหลบหนี?
พวกเขายังจำสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมาก่อนหน้านี้ได้ “พวกเจ้ายืนบื้ออยู่ทำไม? ฆ่าเขาซะ!”
”ฆ่าเขา!”
”ฆ่าเขา!”พวกเจ้ายืนบื้ออยู่ทำไม?”
แต่ตอนนี้…ฟาง เจิ้งจือ กำลังหลบหนีอย่างรวดเร็ว
”โจมตีต่อไปข้าจะปกป้องฝ่าบาทเอง!”เสียงดังออกมาจากทิศทางที่เขาวิ่งหนีไปและดังก้องไปทั่วพระราชวัง
”…” เหล่าทหารพูดไม่ออกอีกครั้ง
จะมีใครสามารถไร้ยางอายได้ขนาดนี้เลยหรือ?
หน่วยตรวจการหลวงและทหารองครักษ์ยังคงโกรธแค้นแต่ที่แย่ก็คือ หลิน มู่ไป่ และ เฉิน เฟยฮัว ไม่ได้แปลกใจกับคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือ
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าต้องปกป้อง ปิง หยาง ให้ได้!”เสียงของ เฉิน เฟยฮัว ดังก้องไปทั่วพระราชวัง และเป็นน้ำเสียงที่เต็มด้วยความรู้สึกขอบคุณ
”…”
หน่วยตรวจการหลวงและทหารองครักษ์เข้าใจในเรื่องนี้และทั้งหมดที่พวกเขาทำได้ก็คือปกป้องจักรพรรดิจนกว่าชีวิตจะหาไม่ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับแสงสีเขียวที่อยู่ตรงหน้านี้ได้
”หมอบลง!”
”หมอบลงเร็วเข้า!”
แม้จะไม่รู้ว่าเป็นเสียงเตือนของใครแต่เหล่าหน่วยตรวจการหลวงและทหารองครักษ์ต่างก็ตอบสนองเสียงนี้และหมอบลงอย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตามผู้ที่ไม่สามารถหลบได้ทันต่างก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างน่าหวาดกลัว
แข็งแกร่งเกินไป!
ภายในพริบตานักรบผู้แข็งแกร่งหลายคนที่มีพลังในระดับอภินิหารก็ถูกตัดหัวออกทันทีราชาอสูรเซี่ยโหลวไม่ใช่ผู้ที่ทหารเหล่านี้จะสามารถรับมือได้
ราชาต้วนเองก็กระโดดหมอบลงพื้นอย่างน่าเวทนาเขาอยากจะหนีออกไปเช่นกัน แต่เขาทำได้หรือไม่? แน่นอนว่าไม่
และที่สำคัญเขาไม่ยอมละทิ้งโอกาสนี้
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าคนน่ารังเกียจ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าก็ไม่ต้องอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้แล้ว”ราชาต้วนจ้องไปทีซากศพมากมายในวังจากนั้นเขาก็หันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ ที่หนีออกไปไกลเสียแล้วเขากำหมัดและกัดฟันแน่น
แต่ตอนนั้นเอง…
เขาก็ตะหนักว่าฟาง เจิ้งจือ หันกลับมา
หา?เขากลับมา!
เขากลับมาจริงๆ!
ในขณะที่เขามองอย่างสับสนราชาต้วนก็ตระหนักอีกว่า เหยียน ซิว และ ปิง หยาง เองก็กลับมาพร้อมกับ ฟาง เจิ้งจือ และด้านหลังของพวกเขาก็มีคนอีกเป็นพันๆคน
”เชี่ย!”ในฐานะองค์ชายที่เติบโตมาเขาไม่ค่อยแสดงความหยาบคายออกมานักแต่เขาก็ไม่สามารถอดกลั้นเอาไว้ได้
เห็นได้ชัดเลยว่าเขารู้ว่าคนพวกนั้นเป็นใคร
พวกเขาคือคนกลุ่มเดียวกันที่พบตรงทางเข้าพระราชวัง
เมื่อก่อนเขาฟังคำแนะนำของ ฟาง เจิ้งจือ และสั่งทหารองครักษ์แบ่งเป็นสองกลุ่ม
และตอนนี้…เหล่าร่างสีดำได้เอาชนะทหารอีกกลุ่มของเขาและเข้ามาในโถงนี้แล้ว
ในตอนแรกความได้เปรียบอย่างที่สุดของเขาคือจำนวนแต่ตอนนี้ทุกอย่างได้จบลงแ้วแต่นี้ก็ยังไม่เลวร้ายไปซะทีเดียว
ที่เลวร้ายที่สุดคือฟาง เจิ้งจือ รู้ถึงสถานกาณณ์ที่กำลังเจออยู่ แต่ก็ยังนำร่างสีดำเข้ามา?มันต่างอะไรกับการราดน้ำมันลงบนกองไฟที่กำลังลุกโชนตรงไหนกัน?
ความเกลียดชังครอบงำจิตใจของราชาต้วน
ในขณะที่เฝ้ามองคนเหล่านั้นวิ่งเข้าใกล้ในที่สุดก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา
”สลับข้าง!”
ราชาต้วนกำมือของเขาแน่นถ้าเขาไม่เห็นด้วยการเอาชนะหน่วยเกราะมังกรสองสามร้อยคนและทหารองครักษ์กว่าสองสามพันคนนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาต่อกำลังรบของทหารปองกันเมืองหลวงทั้งหมื่นคนของเขาและพวกร่างสีดำนับพันของจักรวรรดิคนเถื่อน
และที่สำคัญที่สุดทหารของเขายังเป็นคนควบคุมประตูทั้งสี่ฝั่งของพระราชวังภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เรื่องที่เขาทำภายนอกไม่มีทางรู้
ดวงตาของราชาต้วนส่องประกายการตัดสินใจครั้งนี้เป็นเรื่องที่ยากมาก แต่ถ้าเขาตัดสินใจสลับข้าง นั่นหมายความว่าเขาจะกลายเป็นหุ่นเชิดของคนเถื่อนแดนเหนือ ในการกำจัดอาณาจักรเซี่ยเพื่อขึ้นครองบัลลังก์
เขาควรจะสู้ต่อไปไหม?
ไม่เขาไม่สามารถสู้ต่อไปได้!…ไอลีนโนเวล
เขาจะสามารถเอาชนะคนเถื่อนทางเหนือนับพันคนภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ได้ยังไงพวกนั้นเป็นทหารชั้นยอด เขาไม่สามารถเอาชนะได้โดยทหารเพียงหมื่นคน ยิ่งรวมกับความแข็งแกร่งของ เฉียน วู่และราชาอสูรเซี่ยโหลว เขาจะเอาชนะได้ยังไงกัน?
เขาทำอะไรได้บ้าง?
เขาต้องเป็นหุ่นเชิดจริงๆงั้นหรือ?
ราชาต้วนไม่พอใจเขาอดทนมาอย่างยาวนาน ในที่สุดก็พบโอกาสนั้นแล้ว เพียงแต่เขาต้องกลายเป็นหุ่นเชิด เขาจะยินดีปรีดาได้อย่างไร?
”ไม่ต้องมีหนทางที่ข้าจะได้บัลลังก์มา!”ราชาต้วน กัดริมฝีปาก และภาพของจักรพรรดิในอดีตก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา
จะมีจักรพรรดิกี่คนที่ถูกผู้อื่นควบคุมตั้งแต่ขึ้นครองบัลลังก์ครั้งแรก?แต่จากนั้นจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ? พวกเขาต่างทรยศเจ้าหน้าที่เหล่านั้น และกลายเป็นจักรพรรดิที่แท้จริง
บัลลังก์ต้องมีหนทางที่จะได้ขึ้นครองบัลลังก์อย่างแน่นอน
ถ้าไม่มีบัลลังก์ทุกอย่างจะว่างเปล่า ถ้าหากปล่อยให้ เฉียน วู่ ควบคุมสถานการณ์และแต่งตั้งจักรพรรดิองค์ใหม่ ทุกอย่างจะสายเกินแก้
”ฮ่าฮ่าฮ่า…ฟาง เจิ้งจือ เจ้าคิดว่าจะหนีพ้นอย่างนั้นหรือ? ฆ่าพวกมัน! ่ฆ่าพวกมันทั้งหมด! หน่วยเกราะมังร ทหารองครักษ์ หน่วยตรวจการหลวง อย่าปล่อยให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว!”เสียงหัวเราะของ เฉียน วู่ ดังลั่นเมื่อหันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ ปิง หยางเชาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
”เดี๋ยวก่อน!เฉียน วู่ ข้อเสนอของเจ้ายังใช้ได้อยู่หรือไม่?” ราชาต้วนนึกขึ้นได้จึงถามออกไป
”โอ้?่ในที่สุด ฝ่าบาดก็คิดได้แล้วหรือ?”เฉียน วู่ ตะลึงเล็กน้อยหลังจากที่เห็นราชาต้วนยืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม
”ใช่!”ราชาต้วนกัดฟันของเขา
”ฝ่าบาท!”
”ไม่ได้นะฝ่าบาท!”
”พวกคนเถื่อนนั้นมีแต่ความโลภพวกเขาจะไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้!”
”โปรดพิจารณาอีกครั้ง!”
เหล่าทหารต่างพูดคัดค้านทีละคน…ไอรีนโนเวล
หน่วยเกราะมังกรและเหล่าทหารองครักษ์ต่างก็ประหลาดใจอย่างยิ่ง
ราชาต้วนอยากสลับข้าง?!
แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าราชาต้วนมาจากที่ไหนแต่คำพูดนั้นก็คือการกบฏอย่างเห็นได้ชัด
”ฝ่าบาทท่านแน่ใจหรือว่าต้องการเป็นส่วนของจักรวรรดิคนเถื่อน?”เฉียน วู่ ไม่สนใจต่อคำพูดและสายตาที่จับจ้องของเหล่าทหาร ใบหน้าของเขายังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
”ใช่ข้าตัดสินใจแล้ว!”ราชาต้วน กัดฟันของเขาแน่นอีกครั้งและตอบด้วยความมั่นใจ
”ไม่ได้ฝ่าบาท นั่นเป็นการทรยศนะขอรับ พวกเรา …”ผู้บัญชาการทหารป้องกันเมืองก้าวออกมา แต่เขายังไม่ทันพูดได้จบประโยค เพราะว่ามีดาบแทงที่ลำคอของเขาเสียก่อน
”โอโอ …”มือของเขาจับที่ชุดเกราะของราชาต้วนเอาไว้แน่นแววตาของเขาจับจ้องอย่างกล้าหาญ เขาอยากจะพูดบางอย่างแต่ไม่สามารถพูดได้
”นี่คือคำสั่งเหล่าทหารป้องกันเมือง ใครกล้าขัดคำสั่งของข้าจะต้องตาย!”ราชาต้วน ยกมือข้างหนึ่งขึ้นเพื่อออกคำสั่งขณะที่ดึงดาบออกจากคอผู้บัญชาการ
เลือดพุ่งกระเซ็นออกมาจากร่างของเขาอย่างน่าเวทนา
หลังจากที่ทหารนับหมื่นคนลังเลแต่พวกเขาก็พูดขึ้นมา
”ฝ่าบาทดูแลพวกเราอย่างดีตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเราจะติดตามท่าน!”
”ข้าด้วย!”
”ทำตามที่ราชาต้วนสั่ง!”
”ใครก็ตามที่ขัดคำสั่งต้องถูกประหาร!”
เสียงดังกึกก้องมาจากกองทัพหลังจากนั้นไม่นานผู้บัญชาการของทหารป้องกันเมืองสองสามคนก็คุกเข่าลงอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเช่นนั้นทหารกว่า 90% ก็คุกเข่าลงเช่นกัน
แต่มีบางคนที่ไม่ยอมเช่นกัน
”ข้าจะเชื่อฟังเพียงองค์จักรพรรดิเท่านั้น!”
”ปกป้องอาณาจักรเซี่ยจนกว่าชีวิตจะหาไม่!”
”ข้าจะไม่ทรยศอาณาจักร!”
เสียงของพวกเขาดังขึ้นเมื่อได้ยินคำปฏิญาณว่าจะภักดีต่ออาณาจักรแล้ว
หลังจากนั้นครู่หนึ่งทหารป้องกันเมืองก็ลุกขึ้นและตะโกนออกไป
”ฆ่าพวกมันให้หมด!”
”สังหารผู้ที่ทรยศอาณาจักร!”
”อา…”
”ฉึบ… ”
สนามรบต่างเต็มไปด้วยเสยงฟาดฟันหลิน มู่ไป่ สั่นเทาเมื่อเห็นภาพนี้
”คนทรยศคนทรยศ!”
”สงบใจก่อนฝ่าบาท ราชาต้วนอาจจะกำลังเข้าใจผิด …”เฉิน เฟยฮัว กระอักเลือดอีกครั้ง มือของนางจับร่างของ หลิน มู่ไป่ เอาไว้แน่น
เฉียนวู่ ที่กำลังจ้องมองไปทาง ฟาง เจิ้งจือ ในที่สุดก็หันไปทางราชาต้วนกับเหล่าทหารที่คุกเข่าอยู่
”มันไม่สายเกินไปหรือฝ่าบาท? กองทัพคนเถื่อนของข้าก็มาถึงที่นี่แล้ว ทหารของท่านทำอะไรได้บ้าง?”เฉียน วู่ ถาม
”ทหารกลุ่มเล็กๆของข้าคงไร้ประโยชน์แน่นอนแต่ประตูทั้งสี่ทิศของพระราชวังยังอยู่ในการควบคุมของข้า และอย่าได้ลืมไปว่าข้าไม่ได่เป็นเพียงผู้บัญชาการสูงสุดขององทัพทหารป้องกันเมือง แต่ยังเป็นหัวหน้ากองทัพของอาณาจักรเซี่ยอีกด้วย ถ้าเมืองหลวงถูกโจมตี กองกำลังฝ่ายตรงข้ามจะปิดล้อมเมื่องหลวงอย่างแน่นอน เจ้าจะรับมือการโจมตีนั่นอย่างไร ถ้าไม่มีข้า?”ราชาต้วนกัดฟันของเขาแน่นในขณะที่พูด
”นั่นก็ฟังดูดีไม่ใช่น้อย!”เฉียนวู่ พยักหน้าในขณะที่ยิ้มอย่างเป็นมิตร “ถ้าเช่นนั้น ฝ่าบาทจะฆ่าพ่อของท่านเพื่อข้าไหม?”
”แน่นอน!”ราชาต้วนกำหมัดของเขาแน่นเขารู้ถึงความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของ เฉียน วู่ แต่ในตอนนี้เขาไม่มีทางเลือก
ด้วยหลายๆสิ่งที่เกิดขึ้นถ้าเพื่อประคับประคองอาณาจักรเซี่ยไว้ได้อีกครั้ง เขาทนได้!
หลังจากที่เขาได้ขึ้นครองบัลลังก์จากนั้นก็ตัดการควบคุมจากพวกคนเถื่อน การเสียสละครั้งนี้จะคุ้มค่าแม้ว่ามันจะเป็นบาปที่ต้องฆ่าพ่อของตัวเองก็ตาม