Gate of God – ตอนที่ 599 คนทรยศ

”ฮ่าฮ่าฮ่าตอนนี้ท่านจะรออะไรอีก?”หลังได้ยินราชาต้วนพูด รอยยิ้มที่ชั่วร้ายก็ปรากฎบนใบหน้าของ เฉียน วู่
เขารู้สึกสนุกอย่างมากแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยากเล่นกับเหยื่อนัก แต่การเห็นความขัดแย้งภายในราชวงศ์ของอาณาจักรเซี่ยเช่นนี้ จะไม่ให้เขามีความสุขได้อย่างไร?
”ข้าขอโทษท่านพ่อ!”ราชาต้วนยังคงกัดฟันแน่น แววตาของเขาเริ่มขุ้นมัวและเยือกเย็น “จงฟังเหล่าทหาร ใครก็ตามที่ฆ่า หลิน มู่ไป่ ได้สำเร็จจะได้รับรางวัลเป็นทรัพย์สินจำนวนมาก!”
”ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ด้วยคำสั่งของราชาต้วนเหล่าทหารป้องกันเมืองหลวงที่คุกเข่าอยู่ ต่างลุกขึ้นและดึงธนูของพวกเขาลูกธนูมากมายพุ่งตรงไปทาง หลิน มู่ไป่
”ดีดีมาก! ทรยศ! ข้าเคยเห็นมันเกิดขึ้นมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ข้าไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับลูกชายของข้าเอง!” หลิน มู่ไป่ มองไปยังเหล่าทหาร
องค์รัชทายาทคิดก่อกบฎ!
นี่เป็นสิ่งที่รู้มานานแล้วแต่การเป็นปฏิปักษ์ของราชาต้วนนั้นเป็นเรื่องที่เขาไม่เคยคาดคิด
ไม่มีความเจ็บปวดใดในชีวิตที่หนักหนาไปกว่าการทรยศของเหล่าลูกหลานแต่ หลิน มู่ไป่ ได้พบการกบฏของลูกชายถึงสองคนเขาจะสงบใจได้อย่างไร?
”ฮ่าฮ่าฮ่า…ข้าไม่คิดเลยว่าน้องหกจะเชื่อฟังคนเถื่อนด้วย ข้าประเมินเขาต่ำไปจริงๆ!”องค์รัชทายาท หลิน เทียนหลง พึมพำเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดนั้น
เขาอาจจะก่อกบฏแต่เขาจะไม่ยอมกลายเป็นหุ่นเชิดแน่นอน
แต่…ราชาต้วนเลือกที่จะยินยอมเขาจะไม่พอใจน้องชายของเขาได้ยังไง?
”ฝ่าบาทท่านต้องการฆ่าจักรพรรดิจริงๆหรือ?”ฑูตมังกร หยาน ฉิง ของหน่วยเกราะมังกรมองราชาต้วนที่อยู่ด้านหน้าทหารคุ้มกันหลวงด้วยความไม่เชื่อ
”ยิงได้!”ราชาต้วนไม่สนใจคำพูดของหลิน เทียนหลง หรือแม้แต่คำถามของ หยาน ฉิง เขายังคงออกคำสั่งต่อไป
”ฟุบ!”
”ฟุบ,ฟุบ, ฟุบ!”
”…”
ลูกธนูมากมายพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนที่จะพุ่งเข้าหาหลิน มู่ ไป่ และ เฉิน เฟยฮัว ราวกับห่าฝน
”ปกป้ององค์จักรพรรดิ!”
มีลำแสงถูกยิงออกมาจากหน่วยเกราะมังกรสร้างโล่พลังขนาดใหญ่ป้องกันฝนธนูที่พุ่งเข้ามา
”โฮก!”
”โฮก!”
เสียงคำรามของสัตว์ร้ายอีกสองตัวดังขึ้นร่างยักษ์ทั้งสองพุ่งเข้ามาหา หลิน มู่ไป่ และ เฉิน เฟยฮัว ท่ามกลางลูกธนูมากมาย
”หนีไปฝ่าบาท!”
หน่วยเกราะมังกรไม่ได้เคลื่อนไหวหลังจากที่ได้เห็นสัตว์ร้ายทั้งสองพุ่งเข้ามา พวกเขาไม่คิดจะหนีแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้ดีว่าทุกๆอย่างที่ทำอยู่ในตอนนี้เป็นเพียงการซื้อเวลาเท่านั้น
ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน…
แต่ตอนนี้…ความพยายามของพวกเขาอาจจะสิ้นสุดลงอย่างไร้ประโยชน์ เพราะว่าประตูทั้งสี่ทิศของพระราชวังได้รับการปกป้องโดยทหารป้องกันเมืองถ้าเป็นเช่นนั้นความพยายามของพวกเขาจะมีความหมายอะไร?
”โฮก!”
กรงเล็บอันแหลมคมของสัตว์ร้ายฟาดทหารหน่วยเกราะมังกรกระเด็นไปไกล
ในขณะเดียวกันแววตาของเฉียน วู่ ก็ค่อยๆหันไปทาง ฟาง เจิ้งจือ ปิง หยาง และ เหยียน ซิวรอยยิ้มที่น่ากลัวปรากฏบนใบหน้าของเขา
”ฆ่าฟาง เจิ้งจือ และจับพวกเขาทั้งสองมาแบบเป็นๆ!”
”รับทราบ!”ผู้ที่อยุ่ในระดับจุติสองสามคนรับคำสั่งเฉียน วู่ ในทันที พวกเขาวิ่งเข้าไปหา ฟาง เจิ้งจือ ทันที
”หา?จับทั้งคู่แบบยังมีชีวิต!”ฟาง เจิ้งจือ อุทานหลังจากได้ยินคำพูดของ เฉียน วู่
”นั่นก็ยังดีกว่าตาย!”ปิงหยาง พึมพำอย่างไม่พอใจ
”อืม”เหยียน ซิว พยักหน้าเบา ๆ ไม่มีใครคิดตอบคำถามของ ฟาง เจิ้งจือ
”ข้าขอตายอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าอยู่อย่างอับอาย ใส่มาให้เต็มที่ พวกเราจะทำประโยชน์เพื่ออาณาจักรเซี่ย!”ฟาง เจิ้งจือ ตะโกนออกมา ด้วยความกล้าหาญ
แน่นอนว่าคำพูดของเขาลอบเข้าหูของเหล่าทหารองครักษ์และหน่วยเกราะมังกร
ท่าทีของฟาง เจิ้งจือ เป็นเหมือนวีรบุรุษที่ตกอับ
”ข้าขอตายอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าอยู่อย่างอับอาย?!”
”เพื่ออาณาจักรเซี่ย!”
”พูดได้ดี!”
ทหารองครักษ์และหน่วยเกราะมังกรรู้ดีว่าฟาง เจิ้งจือ นั้นไร้ยางอาย แต่ตอนนี้กำลังใจของพวกเขากลับมาหลังจากได้ยินคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือ
สู้!พวกเขาจะทำอะไรได้อีกนอกจากการต่อสู้?
”ไปได้!ใช้พลังทั้งหมดที่มี!”
”ฝ่าบาทหนีไปขอรับ!”
ทหารหน่วยเกราะมังกรและทหารองครักษ์พุ่งเข้าหาสัตว์ร้ายสองตัวด้านหน้ากลุ่มเล็กๆอีกกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้าหาทหารป้องกันเมือง
การต่อสู้เริ่มวุ่นวายมากขึ้นกว่าเดิม
”รนหาที่ตาย!”ร่างสีดำมองไปที่ทหารองครักษ์และหน่วยเกราะมังกรที่ได้กำลังใจจากคำพูดของฟาง เจิ้งจือ แววตาของพวกเขาเปล่งประกายด้วยความเยือกเย็น พวกเขาพุ่งเข้าไปหา ฟาง เจิ้งจือ อย่างรวดเร็ว
”เชี่ยเร็วมาก ข้าไม่ชนะแน่ คงฆ่าได้แค่สองสามคนละมั้ง!”ฟาง เจิ้งจือ หันมองไปยังร่างสีดำที่กำลังพุ่งเข้ามา ทันใดนั้นเขาก็หยุดแล้วคว้า ปิง หยาง กับ เหยียน ซิว วิ่งไปหากองทัพคนเถื่อนด้านหลังพวกเขา
”หา?หยุดพวกเขา!” ร่างสีดำทั้งสองผงะไปทันที
ความภักดีของฟาง เจิ้งจือ ไม่อาคาดเดาได้ ในช่วงเวลาหนึ่งเขาปลุกใจผู้คนราวกับวีรบุรุษผู้ตกอับ เวลาผ่านไปไม่นานเขาก็หนีอย่างรวดเร็วเรื่องพวกนี้มีแต่ ฟาง เจิ้งจือ เท่านั้นที่ทำได้
อย่างไรก็ตามการวิ่งไปหากองทัพคนเถื่อนมันไม่เท่ากับเป็นการรนหาที่ตายงั้นหรือ?
มองไปทางฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังพา ปิง หยาง และ เหยียน ซิว ตรงไปทางกองทัพคนเถื่อนเหล่าร่างสีดำรู้สึกดีเป็นอย่างมากราวกับเป็นหมาป่าที่มองเห็นฝูงแกะ
”ถ่ายทอดคำสั่งนายน้อย!ฆ่า ฟาง เจิ้งจือ จับตัว ปิง หยาง และ เหยียน ซิว แบบมีชีวิต!”
”รับทราบ!”ทหารคนเถื่อนตอบรับก่อนจะยกหอกขึ้นและพุ่งเข้าไปหาฟาง เจิ้งจือ อีกที
ในที่สุดฟาง เจิ้งจือ จำต้องหยุดอีกครั้ง
ปิงหยาง ดึงอาวุธที่มีสีแดงส่องประกายออกมาเช่นกัน
หอกฉีหลินหนึ่งในสมบัติที่ทรงพลังที่สุดของอาณาจักรเซี่ย
เหยียนซิว เองก็หยุดเช่นกัน ร่างกายของเขาค่อยๆเปล่งแสงสีแดงเลือดออกมา
เหล่าร่างสีดำกลุ่มหนึ่งเห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะรีบพุ่งเข้าไปหา ฟาง เจิ้งจือ ทันที
”ตาย!”…Aileen-novel
ในฐานะที่อยู่ในระดับจุติพวกเขามีความมั่นใจมาก
แต่ทันใดนั้น…
ฟางเจิ้งจือ ได้หันกลับมา
พร้อมกับรอยยิ้มจางๆและใบหน้าอันเย้ยหยัน
”หา?เขายิ้ม?”
”ทำไมเขาถึงยิ้มล่ะ?”
”ท่าไม่มีดีแล้ว!”
ในช่วงเวลาแห่งความลังเลร่างสีดำบางร่างสัมผัสได้ถึงความอันตราย จากนั้นพวกเขาก็เห็นเปลวเพลงที่พุ่งลงมาจากสวรรค์สู่พื้นโลก
มันเป็นเปลวไฟที่เกิดจากหอกฉีหลิน
และภายในเปลวเพลิงเหล่านั้นเต็มไปด้วยลำแสงสีแดงที่พุ่งไปยังคอของพวกเขา
มันทำให้เหล่าร่างสีดำหวาดกลัวมากเพราะ เหยียน ซิว และ ปิง หยาง ร่วมกันโจมตีโดยไม่คิดจะป้องกันตัวเองแม้แต่น้อย
พวกเขามีทางเลือกไม่มากหนึ่งคือฆ่า ปิง หยาง ไม่ก็ เหยียน ซิว มันน่าจะเป็นวิธีที่เร็วที่สุด แต่ เฉียน วู่ สั่งให้จับ ปิง หยาง และ เหยียน ซิว แบบเป็นๆ
หลังจากที่พวกเขาหลบการโจมตีของปิง หยาง และ เหยียน ซิว พวกเขาก็รีบกระโจนกลับไปในกลุ่มร่างสีดำทันที
ก่อนที่ในช่วงเวลาเดียวกันร่างสีดำเหล่านั้นก็แทงออกเข้าไปหาฟาง เจิ้งจือ ด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้า
”เจ้าคิดว่าจะสามารถจัดการพวกข้าได้ง่ายๆงั้นหรือ?ช่างไร้เดียงสาจริงๆ!” ร่างสีดำยิ้มเยาะอีกครั้ง
”อย่างนั้นรึ?”ฟาง เจิ้งจือ หันมามองพวกเขาด้วยความดูถูก
ทันใดนั้นเองหอกที่พุ่งไปหาฟาง เจิ้งจือ ก็เลื่อนจากเป้าหมายไปด้านข้างราวกับพวกมันมีชีวิตเป็นของตัวเอง พวกมันหลบเลี่ยง ฟาง เจิ้งจือ
”อะไรกัน?!”ร่างสีดำต่างแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด
ทำไมกองทัพคนเถื่อนถึงเลี่ยงการโจมตีใส่ฟาง เจิ้งจือ?
เป็นไปได้ยังไงกัน?!
พวกเขาไม่ได้ยินคำสั่งของนายน้อยงั้นหรือ?เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?
ขณะที่พวกเขากำลังสงสัยอยู่นัั้นเองร่างกายของพวกเขาพลันสั่นสะท้าน พวกเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันเยือกเย็น
”ท่าไม่มีดีแล้ว!”
”พวกเราถูกหลอก!”
ในไม่ช้าพวกเขาก็รู้สึกตัวแต่…
มันก็สายเกินไปเสียแล้ว
แสงสีแดงเลือดได้ปรากฎขึ้นด้านหน้าพวกเขาแล้ว
มีดสั้นสองเล่มปาดของพวกเขาด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ
”อัก”
พวกเขารีบเอามือไปปิดแผลที่คอทันทีอยู่ในระดับจุติความสามารถในการรักษาตัวเองของพวกเขาสูงส่งอย่างไม่น่าเชื่อ
ยกเว้นแสงสีแดงแปลกๆจากดวงตามังกรมรกต ไม่มีสิ่งใดที่จะทำลายพวกเขาได้ในการโจมตีครั้งเดียว
พวกเขาห้ามเลือดที่คอทันทีแต่แผลนั้นกลับไม่รักษาตัวเอง
”มีดนั่นมีบางอย่างผิดปกติ!”
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของพวกเขาจากนั้นพลังอันรุนแรงก็เข้ามากระแทกร่างของพวกเขาจากด้านข้าง ราวกับร่างของพวกเขาปะทะเข้ากับภูเขา
หลังจากถูกซุ่มโจมตีลำคอของพวกเขาถูกปาด แน่นอนว่าร่างกายของพวกเขายังไม่ฟื้นฟูเต็มที่ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ถ้าอีกฝ่ายเป็นทหารธรรมดาคงไม่เป็นไร
แต่…ถ้าอีกฝ่ายอยู่ในระดับจุติ…มันจะแตกต่างออกไปสิ้นเชิง
”สวะ!”พวกเขายกมือขึ้นสร้างเกราะป้องกันรอบตัวขึ้นมาทันที
อย่างไรก็ตามมีคนกลุ่มหนึ่งวิ่งมาที่ด้านหน้าพวกเขาอย่างรวดเร็ว
”ตูม!”
”ตูม!”
”…”
ฝ่ามือของฝ่ายตรงข้ามปะทะกับม่านพลังของพวกเขา
จากนั้นก็เกิดการระเบิดอันรุนแรงขึ้น
”มีศัตรูมากกว่าหนึ่งคนอยู่ในระดับจุติ!”ร่างของพวกเขากระเด็นไปชนร่างสีดำอื่นๆ บาดแผลบนคอของพวกเขาก็ยังไม่สามารถฟื้นฟูได้เช่นกัน
”อั้ก!”
”เกิดอะไรขึ้น?”
”เจ้าเป็นใครกันแน่?!”
ร่างสีดำกดบาดแผลบนคอไว้อีกครั้งในใจของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยความสงสัย
พวกเขาโกรธแค้นแต่ฝ่ายตรงข้ามกลับไม่มีเจตนาจะตอบโต้พวกเขา
ทันใดนั้นจิตสังหารอันรุนแรงก็เกิดขึ้นรอบๆตัวพวกเขาพวกเขาก้าวถอยหลังด้วยความหวาดกลัวอย่างไม่รู้ตัว
”ฉึก!”
และหนึ่งในนั้นก็ล้มลงเพราะมีมีดสั้นเล่มหนึ่งปักอยู่ที่หัวใจของเขา
”ใคร…ใครกันแน่…เจ้าเป็น..!”เขายกหัวเพื่อพยายามมองฝ่ายตรงข้ามแต่ฝ่ายตรงข้ามเขาสวมผ้าคลุมสีดำอยู่
เขารู้สึกไม่พอใจมากแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ทั้งๆที่พวกเขากำลังได้เปรียบถ้าพวกเขากลับไปครั้งนี้พวกเขาต้องได้รับการเลื่อนขั้นอย่างสูง เป็นเหล่าทหารที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของจักรวรรดิคนเถื่อน
ตอนนี้เขากำลังจะตาย…
เขาจะยอมตายแบบนี้ได้ยังไงกัน?