Gate of God – ตอนที่ 616 ภาพลวงตา

　　ดวงตาของราชาอสูรจ้องเขม็งไปที่เหยียน เฉียนหลี่ เขาพยายามอย่างมากที่จะสลัดตัวให้หลุดจากเสาแสงทั้งเจ็ด
พื้นดินสั่นสะเทือน
แต่ไม่นานเหยียน เฉียนหลี่ ก็มาถึง ในมือของเขายังคงถือหอกสีแดงเลือด
”ฉึก!”หอกสีแดงเลือดแทงไปที่ช่องท้องของราชาอสูรโดยไม่มีการต่อต้านใดๆแม้แต่น้อย ก่อนที่มันจะทะลุมาอีกด้านหนึ่ง
มันยังไม่จบเขายังแทงลงไปอย่างต่อเนื่อง เป้าหมายของเขาคือหัวใจของราชาอสูร
”ฉึก!”หอกแทงลงไปในร่างกายของราชาอสูรอีกครั้ง
”อุ้ก!”ราชาอสูรส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บปวดดวงตาของเขาโปนขึ้นด้วยความเจ็บปวด
”ครืนครืน…”
ความรุนแรงของการสั่นสะเทือนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนเริ่มเกิดรอยแตกบนเสาแสงทั้งเจ็ด
ทุกคนต่างจ้องมองไปยังราชาอสูรที่พยายามดิ้นรนอยู่
เหยียนเฉียนหลี่ สร้างหอกขึ้นมาอีกเล่มหนึ่งก่อนจะปักค้างไว้ที่หัวใจของราชาอสูร ส่วนด้ามแรกนั้นปักอยู่ที่ท้อง สีแดงเลือดค่อยๆแพร่กระจายออกมาจากตัวหอก
มันค่อยๆแผ่กระจายไปทั่วร่างของราชาอสูร
กองทัพทลายภูผาและเหยียน เฉียนหลี่ มองไปยังร่างของราชาอสูรที่ค่อยๆถูกกลืนกินโดยแสงสีแดง
ถ้าราชาอสูรตายพวกเขาจะชนะในการต่อสู้ครั้งนี้
ขณะที่พวกเขากำลังคิดนั้นเองเสาแสงทั้งเจ็ดต้นก็แตกกระจายก่อนที่พวกมันจะค่อยๆหายไป
ตอนนี้ร่างของราชาอสูรมีเลือดไหลอกมาจำนวนมากดูเหมือนเขาจะมีชีวิตได้อีกไม่นานแล้ว
”เขากำลังจะตายแล้วงั้นหรือ?”
”เขาโดยแทงที่ท้องและหัวใจไม่มีทางที่เขาจะรอดชีวิต!”
”ถูกแล้วเขาต้องตาย!”กองทัพทลายภูผาและกองทหารเมฆาสันนิษฐาน
”เฒ่าหลินเจ้าไม่เป็นไรนะ?’เหยียน เฉียนหลี่ หันไปสนใจราชาฉี่หลินที่ยืนห่างออกไปไม่ไกล ดูเหมือนว่าเขากังวลอย่างมาก
”ข้า…ยังไม่ตาย…”ราชาฉี่หลินหายใจอย่างติดขัด ร่างของเขานอนนิ่งอยู่บนพื้น บนหน้าของเขาดูเหมือนจะมีริ้วรอยมากกว่าเก่า
”ดูเหมือนเจ้าคงยังไม่ตายสินะ?”เหยียน เฉียนหลี่ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เขายังสร้างแสงสีแดงเลือดปกคลุมร่างกายไว้อยู่
เพราะราชาอสูรยังอยู่ตรงหน้าพวกเขา
แม้ดูเหมือนมันจะตายไปแล้วก็ตามแต่ประสบการณ์สอนให้เขาไม่ประมาท
”อย่าลืมสิ่งที่สัญญาไว้กับข้า”ราชาหลี่ฉิน ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ร่างกายของเขาอ่อนแอมากไม่มีพลังหลงเหลืออยู่แม้แต่น้อย แสงสีรุ้งบนร่างเขาก็หายไปเช่นกัน
”สัญญาอะไร”เหยียน เฉียนหลี่ งงงวย
”แค่กแค่ก…ท่านคิดจะลืมหนี้ที่ติดข้าไว้งั้นหรือ?”
”ข้าไปติดหนี้อะไรเจ้า?”
”…”
”ระวัง!”ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยูนั้นเอง เสียงจากทางกำแพงเมืองก็ดังขึ้นมา
”อะไรนะ?!”เหยียน เฉียนหลี่ หันไปมองอย่างรวดเร็ว มันเป็นเสียงของ ฟาง เจิ้งจือ
ฟางเจิ้งจือ…
ระวัง?เจ้าเด็กนั่น…
มันไม่ถูกต้อง!
ทันใดนั้นเหยียน เฉียนหลี่ รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง เขาเตรียมจะหันหลังกลับไป แต่เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากด้านหลังของเขา
”เฒ่าหลิน!”ร่างของ เหยียน เฉียนหลี่ กระตุก เขาได้ยินเสียงเตือนของ ฟาง เจิ้งจือ ต่อให้เขาหลบการโจมตีไม่ได้ เขาก็ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต
แต่ราชาหลี่ฉิน…
มันจบแล้วเขาต้องการหยุดการโจมตี แต่มันก็สายเกินไป พลังอันยิ่งใหญ่ปะทะเข้ากับหลังของเขา
ราชาหลี่ฉินเอามือโจมตีใส่เขาอย่างรุนแรง
เหยียนเฉียนหลี่ ตอบสนองอย่างรวดเร็ว แต่มันก็สายเกินไป
พลังอันยิ่งใหญ่ส่งเขาและราชาหลี่ฉินกระเด็นไปทางกำแพงเมือง
”ตูม!”ร่างของทั้งคู่ปะทะเข้ากับกำแพงเมืองอย่างรุนแรงจนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่
”ท่านตา!”เสียงของ ปิง หยาง กรีดร้อง แน่นอนว่านางเห็นทุกอย่างชัดเจน
ราชาอสูรที่เหมือนตายไปแล้วเคลื่อนไหวอีกครั้ง
แต่คราวนี้เขาใช้หางฟาด
มันพุ่งไปทางเหยียน เฉียนหลี่ ด้วยความรวดเร็ว
เมื่ออยู่บนกำแพงเมืองนางเห็นทุกอย่างเห็นตอนที่ราชาหลี่ฉินรับการโจมตีแทน เหยียน เฉียนหลี่ รวมถึงหลังจากนั้นที่เลือดจำนวนมากไหลออกมาจากร่างกายของราชาหลี่ฉิน
โดยไม่คิดอะไรปิง หยาง รีบพุ่งออกไปหาราชาอสูรทันที นางกวัดแกว่งหอกฉีหลินในมือ แสงสีทองส่องประกายออกมาจากปลายหอก
”ปิงหยาง อย่าไป!” เหยียน ซิว ต้องการหยุด ปิง หยาง แต่มันสายเกินไปแล้ว เขาทำได้แค่ตะโกนเรียกนางเท่านั้น
”ฝ่าบาท!”ฉาน ยู่ ต้องการจะห้ามเช่นกัน แต่นางไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดเลย ในหัวของนางมีเพียงเป้าหมายเดียวคือฆ่าราชาอสูรเพื่อล้างแค้น.ไอรีนโนเวล.
เปลวไฟสีแดงลุกโชนรอบตัวนาง
”ตูมตูม!”
พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงดวงตาของราชาอสูรเบิกกว้างอีกครั้ง แต่ตอนนี้ดวงตาสีเขียวของเขากลายเป็นสีทองอย่างสมบูรณ์
เกล็ดสีดำของเขาร่วงหล่นลงมาหลังจากที่ถูกแสงสีแดงเลือดกลืนกิน
ฟางเจิ้งจือ กำหมัดแน่น
เขาเคยคิดว่าการต่อสู้กับราชาอสูรไม่เกี่ยวของกับเขาและเขาเองก็ไม่ได้อยากเข้ามายุ่งเกี่ยว แต่ตอนนี้เขากลับอยู่ตรงกลางของการต่อสู้
เขารู้สึกว่าเขาทำทุกอย่างที่ทำได้ไปแล้วอย่างแรกคือนำกองทัพแดนใต้เข้ามาในวัง ขโมยประตูชีวิต จากนั้นก็ทำลายสี่ค่ายกลโบราณ
มันยังไม่พออีกงั้นหรือ?
สำหรับคนที่อยู่ในระดับอภินิหารแบบเขามันยังไม่พอจริงๆงั้นหรือ?
ราชาอสูร!
ฟางเจิ้งจือ จะสามารถทำอะไรเขาได้
นอกจากนี้ยังมีเหยียน เฉียนหลี่ และราชาหลี่ฉินที่แข็งแกร่งกว่าเขาอยู่ ทำไมเขาถึงต้องต่อสู้?
ฟางเจิ้งจือ ไม่เชื่อว่ามันจะเป็นโชคชะตา เขาต้องการหลีกเลี่ยงอันตรายและความตายในทุกกรณี แต่ตอนที่สู้กับคังหยาง เขาก็เกือบตาย
แม้ตอนนี้…อันตรายก็ยังเข้ามาหาเขา
ช่วยหรือไม่ช่วย?
มันเป็นการตัดสินใจที่ง่ายดายจนกระทั่งปิง หยาง พุ่งออกไป สายตาของเขาเห็นหางของราชาอสูรกำลังพุ่งไปทางนาง ทำให้เขาจำต้องทิ้งสิ่งที่ตัดสินใจเอาไว้
”เชี่ยเอ้ยปล่อยนางไป!” ฟาง เจิ้งจือ รีบพุ่งออกมา ขณะที่หางของราชาอสูรค่อยๆพันไปรอบตัวของ ปิง หยาง
แน่นอนว่าเขาสู้ราชาอสูรไม่ได้แต่มันก็ดีกว่าการที่ดู ปิง หยาง ตายอยู่ข้างสนามรบ
”หืม?”ราชาอสูรหันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา “สายไปแล้ว ตอนแรกข้าจะฆ่าเจ้าคนเดียว แต่ตอนนี้้ข้าจะฆ่าทุกคนทิ้งซะ!”
”อะไรนะ?!”
”เร็วเข้าช่วยองค์หญิง!”
”กล้าดียังไงราชาอสูร?!”
กองทัพทลายภูผาและกองทหารเมฆาต่างโกรธเกรี้ยวเมื่อได้ยินสิ่งที่ราชาอสูรพูด
”ไม่!”ฟาง เจิ้งจือ ตกใจมาก แต่ตอนนี้ ปิง หยาง อยู่หน้าราชาอสูรแล้ว
เขาเห็นความมุ่งมั่นในสายตานางรวมถึงการตัดสินใจที่โง่เขลา นางเองก็เป็นเหมือนกับเขา พุ่งออกมาทั้งๆที่รู้ว่าสู้ไม่ได้
แต่ความโง่เขลาเช่นนี้… มาพร้อมกับราคาที่มหาศาล
”ตูม!”
หางของราชาอสูรรัดรอบร่างกายของปิง หยาง แน่นขึ้นเรื่อยๆ เกราะของนางพังทลาย เลือดไหลออกมาจากปากนาง
หลังจากนั้น…ร่างของปิง หยาง ก็ทรุดลงบนพื้นอย่างฉับพลัน
เห็นได้ชัดว่าราชาอสูรไม่คิดที่จะปล่อยปิง หยาง เขาปล่อย ปิง หยาง ทิ้งไว้ที่เท้าเขาเพื่อล่อ ฟาง เจิ้งจือ เข้ามา
”อั้ก!”
ร่างของปิง หยาง ล้มกระแทกพื้นด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของนางซีดขาว
อย่างไรก็ตามดวงตาของนางยังคงเปิดอยู่
นางจับหอกในมือแน่นหัวใจของนางไม่ยอมแพ้
เห็นได้ชัดว่าราชาอสูรไม่คิดจะฆ่าปิง หยาง ในทันที เขาต้องการใช้ ปิง หยาง ในการต่อรอง ในสถานการณเช่นนี้ ปิง หยาง ควรหลับตาลงเพราะความเจ็บปวด
หรือทำอะไรก็ได้ที่ไม่เป็นการดึงความสนใจจากราชาอสูร
แต่นางไม่ทำเช่นนั้นไม่เพียงแต่นางยังคงลืมตา นางพยายามลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ขาของนางสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด
”ปิงหยาง วิ่ง!”ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่าทำไม ปิง หยาง ถึงยืนขึ้น เขาเดาว่านางคงฉลาดขึ้นบ้าง
หรือนางไม่รู้วิธีแกล้งตาย?
ช่างมันเถอะ!
แต่อย่างน้อยนางก็น่าจะรู้วิธีการวิ่งหนีใช่ไหม?
ฟางเจิ้งจือ หยุดคิดเกี่ยวกับเหตุผลที่นางยืนขึ้น เขารู้สึกว่าต้องเข้าไปถ่วงเวลาเพื่อให้ ปิง หยาง หลบหนี
”แค่กแค่ก …” ปิง หยาง หายใจติดขัดเล็กน้อย แต่สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความจริงจัง “ไม่ ข้าจะไม่หนี ข้าแข็งแกร่ง!”
ฟางเจิ้งจือ ตกตะลึง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยินนางพูดเช่นนี้ แต่มันจะมีประโยชน์อะไรสำหรับคนที่ยังไม่เข้าถึงพลังสะท้อนสวรรค์ด้วยซ้ำ?
แข็งแกร่ง….กับผีนะสิ!
”หนีเร็ว!”ฟางเจิ้งจือ ไม่มีเวลามามัวเถียงกับนางเพราะว่าเขามาถึงตรงหน้าราชาอสูรแล้ว และหางของราชาอสูรก็กำลังอยู่เหนือหัวเขา
”ตาย!”ราชาอสูรมั่นใจในการโจมตีครั้งนี้มาก
ระยะใกล้มากๆ!
เมื่อหางของราชาอสูรอยู่ห่างจากหัวของฟาง เจิ้งจือ ไม่กี่นิ้ว รอยยิ้มก็ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของราชาอสูร ในที่สุดเขาก็จะสามารถฆ่าไอเด็กนี่ได้แล้ว?
ตาย!
แม้ว่ามันจะไม่อาจฆ่าเซียนได้ก็ตามแต่มันก็มีพลังมากพอจะฆ่ามนุษย์ที่อยู่ในระดับอภินิหาร
ราชาอสูรเฝ้ามองให้กระโหลกของฟาง เจิ้งจือ แตกออกเป็นเสียงๆ แต่เขาก็รู้สึกแปลกๆ หางของเขาฟาดใส่ ฟาง เจิ้งจือ ไปเรียบร้อยแล้ว
หา?
มันไม่ถูกต้อง!มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!
”ภาพลวงตา!”ดวงตาของราชาอสูรเบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อเขาสามารถสร้างภาพลวงตาได้ง่ายๆ แต่เขาไม่คิดเลยว่า ฟาง เจิ้งจือ เองก็สามารถทำได้เช่นกัน นอกจากนี้ ไม่ใช่แค่สามารถสร้างภาพลวงตาขึ้นมาหลอกตาเขาได้อย่างรวดเร็วเท่านั้น แต่ยังสามารถหลบหนีการโจมตีออกไปได้ทันอีก
เด็กนั่นอยู่ในระดับอภินิหารแน่หรือ?
มีคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวของราชาอสูรแต่เขาก็เลิกคิดทันที เขารู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของ ฟาง เจิ้งจือ
ในฐานะที่เป็นราชาอสูรเขาไม่ได้พึ่งแต่วิสัยทัศน์ตรงหน้าเท่านั้น การสัมผัสถึงกลิ่นอายโดยรอบเองก็เป็นวิธีการต่อสู้ของเขาเช่นกัน แม้ ฟาง เจิ้งจือ จะหลบการโจมตีของเขาไปได้ แต่เขาก็สามารถหาตัว ฟาง เจิ้งจือ ได้อย่างรวดเร็ว
”ด้านบน!”ราชาอสูรเงยหน้ามองและฟาดหางไปในทิศทางนั้นอีกครั้ง
แต่ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นไปนั้นดวงาของเขากลับต้องเบิกกว้าง
ที่ด้านบนมีอักขระที่มีสีต่างกันปรากฎให้เห็นถึงหกรูปแบบ พวกมันต่างส่องสว่างออกมาเส้นแสงเชื่อมผ่านอักขระทั้งหกเข้าหากันจนเกิดเป็นรูปร่างที่คล้ายคลึงกับกลุ่มดาวหกแฉก