Gate of God – ตอนที่ 622 อาวุธลับจากเซียน

อสูร…
เขาเป็นอสูรร้ายอย่างแท้จริง!
”เอาล่ะข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสพลังที่แท้จริงของข้า!”ปากของราชาอสูรกระตุกเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหว
เขารีบพุ่งไปหาเหยียน เฉียนหลี่ อย่างรวดเร็ว
”ตูม!”ร่างของเขากลายเป็นลำแสงสีทองและปะทะเข้ากับร่างของเหยียน เฉียนหลี่
ส่งเหยียน เฉียนหลี่ กลับลงมาที่พื้นอย่างไม่ได้ทันตั้งตัว
เร็วเกินไป
มันเร็วเกินไปมากไม่มีใครสามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน
”เกิดอะไรขึ้น?”
”ราชาอสูรมีพลังแค่ไหนกัน?เหยียน เฉียนหลี่ เป็นเซียน แต่กลับไม่สามารถต่อสู้ได้?”
ไม่มีใครอยากเชื่อ
อย่างไรก็ตามนั่นเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้
ราชาอสูรรีบพุ่งเข้าไปหาฟาง เจิ้งจือ ต่ออย่างไม่ลังเล
”…” ฟาง เจิ้งจือ เงยหน้ามองราชาอสูรด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและตกใจ
ราชาอสูรจ้องกลับไปที่ฟาง เจิ้งจือ
ในตอนนั้นเองฟาง เจิ้งจือ ก็มองไปที่ดวงตาของเขา และสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความมั่นใจและความถือดีของราชาอสูร
”ตายซะ!”ราชาอสูรส่งเสียงออกมาอย่างโหดเหี้ยมกรงเล็บสีฟ้าฉีกกระชากเสื้อของ ฟาง เจิ้งจือ และปาดเข้าไปที่หน้าอกของเขา
เพียงแค่คิด…
กรงเล็บสีฟ้าก็สามารถเกือบเจาะทะลุหน้าอกของฟาง เจิ้งจือ ได้อย่างง่ายดาย
แต่ความจริงนั้นเป็นไปไม่ได้
เสียงที่แหลมเสียดหูดังปะทะกันอย่างต่อเนื่องกระจกป้องกันใจค่อยๆโผล่ออกมา และในกระจกก็สะท้อนให้เห็นถึงหินสีดำก้อนหนึ่ง
เหตุการณ์ที่ยากจะคาดเดานี้ทำให้ท่าทีของราชาอสูรเปลี่ยนไปเล็กน้อยสามารถเอาตัวรอดไปจากกรงเล็บของข้าได้?เพราะอะไรกัน?
สีหน้าของราชาอสูรเต็มไปด้วยข้อสงสัยแต่ ฟาง เจิ้งจือ ที่ไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้ก็ใช้โอกาสนี้เพื่อป้องกันการโจมตี ในขณะที่กรงเล็บพลาด ราชาอสูรก็ปล่อยแรงระเบิดออกไปจากมือแทน
”พรืด!”ความเจ็บปวดเสียดแทงทะลุผ่านหน้าอกของฟาง เจิ้งจือ จากนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็รู้สึกถึงพลังแปลกๆที่แทรกซึมลงไปในร่างกายของเขา
นั่นทำให้ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวช้าลงและไม่สามารถควบคุมความเร็วได้
อย่างไรก็ตามในตอนที่ร่างกายของเขาใกล้จะถึงพื้นดิน เขาก็ชะลอตัวเพื่อหยุดร่างเอาไว้กลางอากาศ
”ดูเหมือนว่าเจ้าจะใช้พลังไปมากนะ!”ฟางเจิ้งจือ พูดขึ้นในขณะที่เลือดไหลออกมามุมปาก แต่เขาพยายามจะฝืนยิ้มออกมาอยู่
”โอ้งั้นรึ?”จู่ๆร่างของราชาอสูรก็หายไปและปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของฟาง เจิ้งจือ อีกครั้งและฟาดกรงเล็บใส่เขา
”ตูม!”
ในคราวนี้เขากระแทกกับพื้นดินอย่างจังมันรุนแรงจนเกิดรอยแตกขึ้นรอบๆตัวเขา
มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป
ตั้งแต่ที่ราชาอสูรปรากฎตัวออกมาอีกครั้งเหยียน เฉียนหลี่ และ ฟาง เจิ้งจือ ก็ล้มลงไปที่พื้นในชั่วพริบตา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการระเบิดทั้งสองครั้งที่โจมตีใส่ฟาง เจิ้งจือ
”คราวนี้เป็นยังไงบ้าง?”ราชาอสูรเผยยิ้มและรอคำตอบของฟาง เจิ้งจือ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่มีประโยชน์
”เจ้าแกล้งตายอีกแล้วหรือ?”ราชาอสูรเคลื่อนไหวเขาฟาดกรงเล็บอีกครั้ง คราวนี้ฟาดลงพื้นดินสร้างแรงสะเทือนไปทางที่ ฟาง เจิ้งจือ ล้มอยู่
”ครืน!”เสียงสั่นสะเทือนไปในอากาศ
ต่อมาร่างของฟาง เจิ้งจือ ก็ถูกราชาอสูรพาตัวไป แต่แววตาของ ฟาง เจิ้งจือ ยังคงปิดอยู่
”ฟางเจิ้งจือ!”ในตอนนั้นเอง จู่ๆก็มีร่างหนึ่งปรากฎขึ้นต่อหน้าราชาอสูร
ความหนาวเหน็บเริ่มแผ่ซ่านไปทั่ว
”หืมมตาเฒ่าของเจ้าไม่สามารถสู้ข้าได้ แล้วเจ้าหนูอย่างเจ้าจะทำอะไรข้าได้?”ราชาอสูรมองไปที่ เหยียน ซิว ผู้ที่ปรากฎตัวตรงหน้า
”ตุบ!”ร่างของเหยียน ซิว ถูกเตะออกไป
ในตอนที่เขาถูกเตะออกไปร่างสีดำอีกร่างก็ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าราชาอสูร มีดสั้นสองเล่มจ่อที่ลำคอของราชาอสูร
”สวะ!”ราชาอสูรเปล่งเสียงพูดแล้วฟาดกรงเล็บไปที่ร่างนั้น
”องค์หญิงแดนใต้!”
”นายน้อยเหยียน ซิว!”
กองทัพทลายภูผาและกองทหารเมฆาต่างมองดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขากำลังมองดูหายนะ นี่มันยิ่งใหญ่เกินไป ถ้าพลังก่อนหน้านี้เปรียบดั่งภูเขา
งั้นพลังของราชาอสูรในตอนนี้ก็เป็นเหมือนกับมหาสมุทร
มนุษย์อาจขึ้นพิชิตภูเขาสูงได้แต่มิอาจดำดิ่งลงไปสู่ส่วนที่ลึกที่สุดของมหาสมุทรได้
”ฮ่าฮ่าฮ่า… ” ราชาอสูรหัวเราะออกมาอย่างหยิ่งผยอง “เข้ามาและยอมรับความตายของเจ้าซะ ฟาง เจิ้งจือ เอ๋ยข้าอยากจะรู้นักว่าจะมีสักกี่คนที่ยอมตายเพื่อเจ้า?”
”ข้าคนนึงล่ะ!”เหยียนเฉียนหลี่ ตอบกลับในทันที จากนั้นแสงสว่างก็ปะทุขึ้นด้านหน้าราชาอสูร
มีดสั้นสีแดงมากมายพุ่งไปที่หัวของราชาอสูร
แต่ว่า…
ราชาอสูรก็คาดการณ์ไว้แล้ว
”ฮ่าฮ่า!”เขากระโจนออกไปเมื่อ เหยียน เฉียนหลี่ มาถึง เขาก็แบก ฟาง เจิ้งจือ ขึ้นไปในอากาศ “ข้าไม่มีนิสัยหยิบฉวยของของคนอื่น แต่ข้าคงต้องทำลายมันทิ้งซะ!”
ไม่มีความลังเล
เขาฟาดกรงเล็บไปที่หน้าอกของฟาง เจิ้งจือ เสียงกระแทกบางอย่างดังขึ้นอีกครั้ง
”หา?มันยังไม่แตกอีกเหรอ?”ราชาอสูรตกตะลึงไปครู่หนึ่ง มันคือสมบัติงั้นหรือ?
เขาไม่คิดจะยืดชีวิตของฟาง เจิ้งจือ อีกต่อไปแล้ว
ถึงอย่างนั้นเขาก็จ้องมองไปที่กระจกป้องกันใจแล้วขมวดคิ้วให้กับก้อนหินสีดำข้างใน
มีวิธีอีกมากมายในการฆ่าฟาง เจิ้งจือ
เขาตระหนักได้ถึงเรื่องนี้และคิดจะใช้วิชาที่อันตรายที่สุดในการฆ่าเขา
ในขณะที่เขามองไปที่กระจกป้องกันใจเขาก็รู้สึกบางอย่างแปลกๆที่กำลังแล่นเข้ามาในหัวใจของเขา ราวกับเส้นบางๆมากมายเข้ามามัดร่างเขาเอาไว้ หรืออาจจะเป็น…
มันตรึงร่างของเขาเอาไว้ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลยแม้แต่น้อย
”หา?”ท่าทีของราชาอสูรเปลี่ยนเป็นไปทันทีเขาพยายามถอยกลับออกไปแต่ร่างกายไม่ยอมฟังคำสั่งเลยแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็สังเกตุเห็นดวงตาคู่หนึ่ง
ดวงตาที่สดใส
ดวงตาคู่นั้นค่อยๆเปิดออกมองอย่างเงียบเชียบ
จากนั้น…
แสงสีขาวก็สว่างวาบออกมาจากดวงตาของเขา
จากนั้นราชาอสูรก็รู้สึกถึงบางอย่างในแววตาของเขามันราวกับเป็นอนุภาคขนาดเล็ก แต่กลับทำให้เขาทรมานอย่างเจ็บปวด.ไอลีนโนเวล.
”อ้ากกก!”ราชาอสูรส่งเสียงร้องออกมาแสงสีทองพุ่งออกมาจากร่างกายของเขากระจัดกระจายทั่วทุกทิศทาง
…
นั่นคือสิ่งที่น่าตกตะลึงอย่างมาก
เหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด
ทุกคนจับจ้องไปที่ร่างของราชาอสูรดูเหมือนว่าเขาจะถูกโจมตี แต่เขาถูกโจมตีได้ยังไง และทรมารจากอะไรกัน…
ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
สิ่งที่มั่นใจได้คือราชาอสูรกำลังทรมารเป็นอย่างมาก
ฟางเจิ้งจือ หลุดจากมือของราชาอสูรและลอยออกไปราวกับใบไม้ที่พริ้วไหว
ในขณะที่เขาบินออกไปเขาชักดาบไร้ร่องรอยออกมาแล้วพุ่งไปที่หน้าผากของราชาอสูรด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
ก่อนที่เขาจะเข้าถึงไข่มุกอสูรดาบของเขาถูกหยุดเอาไว้ด้วยแสงสีทองบนท้องฟ้า
”ลอมโจมตี?!”
”เกิดอะไรขึ้นฟาง เจิ้งจือ ทำให้ราชาอสูรมองไม่เห็นไปชั่วขณะ?”
”ข้าเคยได้ยินเรื่องแสงสีขาวแต่แสงสีขาวที่ ฟาง เจิ้งจือ ใช้ส่องสว่างในดวงตา แม้แต่ราชาอสูรก็ไม่สามารถป้องกันมันได้?”
แม้เหล่าทหารเบื้องล่างจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่มีบางสิ่งที่พวกเขารู้
นั่นเป็นการโจมตีของฟาง เจิ้งจือ
…
ฟางเจิ้งจือ ตรึงราชาอสูรไว้บนอากาศ
มันเกือบจะสำเร็จ…
แต่ถูกแสงสีทองขวางเอาไว้?
เขาไม่ยอมอย่างแน่นอน!
อาวุธลับที่ฟาง เจิ้งจือ ใช้สามารถสังหารผู้คนจำนวนมากได้ในชั่วพริบตา
สิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ ใช้มันไม่ใช่แค่ผงฝุ่นธรรมดา มันคือสมบัติที่แท้จริง!
ฟางเจิ้งจือ ไม่รู้ชื่อของมัน แม้จะรู้ว่ามันดูเหมือนผงธรรมดาที่ไม่มีกลิ่น แม้แต่เซียนจะพยายามผสมมันเข้ากับน้ำชาแล้วก็ไม่เกิดอะไรขึ้น จนเขาพึ่งมาพบว่ามันทำอะไรได้ในสามสิบห้าปีให้หลัง
อืมม… ..
เห็นได้ชัดว่าเขาขโมยผงนั้นมา
มันมีมูลค่าเกือบเท่าทองคำแท่งนับพันมันเป็นอันตรายถึงชีวิต จึงเป็นสมบัติที่ล้ำค่ามาก
เขาไม่ได้อยากจะใช้มัน
แต่วันนี้เขาใช้มันทั้งหมด
หลังจากการโจมตีเขาไม่ได้พุ่งขึ้นไปบนฟ้า แต่ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย เขาพุ่งไปหาราชาอสูรอย่างรวดเร็ว ในมือจับดาบและเปล่งแสงแปลกๆเป็นทางยาว
”อยู่ตรงนั้น!”การโจมตีของฟาง เจิ้งจือ ค่อนข้างช้า แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้ช้า แต่มันเป็นการเคลื่อนที่ฉับพลัน
ใกล้มากยิ่งขึ้น!
ในขณะที่เข้าใกล้ราชาอสูรเขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกตื่นเต้นในใจ
เขาจับดาบไว้แน่นเพราะมั่นใจว่ามันจะเป็นโอกาสสุดท้ายอย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว
”ฉึบ!”เสียงกระทบดังก้องไปทั่วท้องฟ้า
ในตอนนั้นเองที่ผืนดินเงียบสงบมีเพียงฉากเดียวที่เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขา ฟาง เจิ้งจือ แทงดาบเข้าไปบนหน้าผากของราชาอสูร
เวลาดูเหมือนถูกหยุดลงพายุยังคงโหมกระหน่ำบนท้องฟ้า
”เขาแทงแล้ว?!”
”แทงแล้วจริงๆ?!”
เสียงนับไม่ถ้วนเกิดขึ้นในใจแต่ไม่มีใครพูด พวกเขาเพียงแค่จ้องมองเงียบๆ จ้องมองปลายดาบสีม่วงที่ส่องสว่างบนขอบฟ้า
”ตึง!”คลื่นกระแทกที่รุนแรงแผ่กระจายออกจากปลายดาบ
แสงสีทองพุ่งออกมาราวกับมันพยายามป้องกันตัวเองอย่างสุดกำลัง
”ฉับ!”
”ฉับ!”มันพุ่งเข้าใส่แขนและข้าของฟาง เจิ้งจือ จนเกิดเป็นแผลยาวพร้อมกับเลือดที่กระจายไปทั่ว
แต่ดูเหมือนมันจะไม่สำเร็จราชาอสูรค่อยๆเผยตัวขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับลืมตาขึ้น
ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น…
ดวงตาของเขา
มันเต็มไปด้วยเลือดเพราะอาวุธลับที่ฟาง เจิ้งจือ ใช้ก่อนหน้านี้
”อ้ากกกกกกก!!”เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น และเขาทั้งสองข้างที่พุ่งเข้าหาหัวใจและลำคอของ ฟาง เจิ้งจือ “ตาย …ตายซะ!”
”ข้าจะตายแล้วหรือ?”ดวงตาของฟาง เจิ้งจือ จ้องมองเขาทั้งสองข้างที่กำลังพุ่งเขามา เขารู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่ทรงพลังจากเขาทั้งสองข้าง “ดูเหมือนว่าข้าคงจะพลาดจริงๆ!”
เขาไม่ได้หลับตาลงเพราะก่อนที่เขาจะตาย เขาอยากจะจ้องมองหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ตะโกนชื่อแม่ของตัวเอง
”แม่…”
มันเป็นสิ่งที่จะอยู่ในใจของเขาเสมอไม่ว่าจะอยู่หรือตาย
”ปิงหยาง ข้าขอโทษ ข้าแก้แค้นให้เจ้าไม่ได้ … หา? นางอยู่ที่ไหน? มีคนแบกร่างของนางออกไปแล้วหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ มองลงไปด้วยความเศร้า แต่ก็ต้องพบกับความตกใจที่ร่างของ ปิง หยาง หายไปแล้ว
หายไปไหน?
ดวงตาของเขาเริ่มเบิกกว้างในขณะที่เขาคิดถึงเขาทั้งสองข้างที่กำลังพุ่งเข้ามา