Gate of God – ตอนที่ 627 หญิงสาวปริศนา

มันเป็นฉากที่น่าตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
ทุกคนต่างโล่งใจกับชัยชนะที่ได้
ฝนยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง
เหล่าสัตว์ร้ายที่กำลังพุ่งเข้าเมืองหลวงต่างหยุดในเส้นทางของตัวเองพวกมันจ้องมองไปยังร่างที่ยืนอยู่บนรอยแตกขนาดใหญ่
ราชาอสูรยืนนิ่งด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์แสงสีม่วงยังคงปกคลุมทั่วร่างกายของเขา
มันสว่างขึ้นเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไป
”เจ้า…แข็งแกร่งจริงๆ!”ราชาอสูรพึมพัมออกมา แม้น้ำเสียงของเขาจะดูไม่พอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ แต่เขาไม่มีความโกรธแค้นอีกต่อไป
”จริงๆเจ้าแข็งแกร่งกว่าข้า!”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”แต่เจ้าก็ชนะ”
”จริง”.ไอลีนโนเวล.
ไม่มีคำพูดอีกแล้วราชาอสูรเพียงเงยหน้าขึ้นมองหยาดฝนที่ตกลงมาช้าๆ แสงสีทองค่อยๆเปล่งออกมาจากร่างกายของเขา
ก่อนที่ร่างของเขาจะค่อยๆสลายหายไป
ในเวลาเดียวกันวัตถุทรงกลมก็ปรากฎออกมาจากปากของเขา
”ไข่มุกอสูร!”
”มันคือไข่มุกอสูรที่แท้จริง!”
”มันอยู่ที่ปากของเขาตลอดไม่ใช่ที่หัว!”
ทหารทุกคนต่างเต็มไปด้วยความตกใจเมื่อเห็นไข่มุกอสูร
ไข่มุกอสูรเป็นแหล่งพลังงานของราชาอสูรมันไม่แปลกที่เขาจะซ่อนมันไว้ในปาก
แต่สุดท้ายราชาอสูรก็แพ้อยู่ดี
ฝูงสัตว์ร้ายถอยกลับอย่างช้าๆไปยังที่ที่พวกมันจากมา
เราชนะ!
ในที่สุดเราก็ชนะ!
ในอดีตเทพเซียนสงครามเมิ่ง เทียน ได้ฆ่าราชาปีศาจ ซี่ คง ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่ครั้งนี้เป็น ฟาง เจิ้งจือ ที่ทำแบบนั้น
ด้วยดาบเล่มเดียวกันวิชาเดียวกัน
”เราชนะในที่สุดข้า…ก็เป็นประโยชน์กับ ฟาง เจิ้งจือ…” ปิง หยาง ยิ้มออกมา
ดวงตาอันว่างเปล่าของนางจ้องไปที่ฟาง เจิ้งจือ ก่อนที่เหลือตจะไหลทะลักออกมาจากปากของนาง
แสงรอบๆนางลดจำนวนลงเป็นอย่างมาก
ก่อนที่นางจะล้มลงกับพื้นโดยที่ไม่มีใครช่วยไว้ได้ทัน
อย่างไรก็ตามก่อนที่นางจะล้มลงไปกับพื้นมีแขนคู่หนึ่งที่ขวางเอาไว้ แขนคู่นั้นดึงนางเข้ามาในอ้อมกอด…
นางไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย
นางปล่อยให้ร่างกายถูกกอดด้วยความยินดี
”ปิงหยาง…” ฟาง เจิ้งจือ สวมกอดร่างที่อ่อนนุ่มของนาง เขารู้ว่าตอนนี้ ปิง หยาง รู้สึกเช่นไร เขาสามารถรับรู้ถึงอารมณ์ของนางจากการสัมผัสดวงแสงที่ลอยอยู่รอบๆได้
”เจ้าไรยางอาย..ข้า…แข็งแกร่งใช่ไหม?”ปิง หยาง จ้องมอง ฟาง เจิ้งจือ ริมฝีปากของนางยิ้มเยาะให้กับตัวเอง
”ใช่เจ้าแข็งแกร่ง!”
”ฮ่าฮ่าฮ่า…”ปิง หยาง หัวเราะก่อนที่จะกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง อย่างไรก็ตามใบหน้าของนางยังคงประดับด้วยรอยยิ้ม” ในที่สุดข้าก็ไม่ใช่คนที่พึ่งเจ้าเพียงคนเดียว ข้าเองก็ช่วยเจ้าได้บ้าง…”
”เจ้าช่วยข้าได้ดีเสมอมา!”
”ไม่ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย ตั้งแต่อดีตข้าเอาแต่หลบอยู่ข้างหลังเจ้า ไม่ก็พี่กูเหยียน ข้ามักจะพูดว่าข้าแข็งแกร่ง แต่…ความจริงแล้วข้ากลับทำอะไรไม่ได้เลย ข้าทำอะไรก็ไม่สำเร็จ…”
”ปิงหยาง!!”
”เจ้าไร้ยางอายข้าไม่เป็นไร ข้าได้เห็นท่านแม้แล้ว นางบอกว่านางจะมาหาข้า ข้าน่าจะได้พบท่านแม่เร็วๆนี้…” ปิง หยาง เหม่อมองท้องฟ้าขณะที่พูดออกมา
”ฝ่าบาท!”
”องค์หญิงปิง หยาง!”
”องค์หญิง!”
เมื่อเห็นฉากนี้กองทหารเมฆาและกองทัพทลายภูผาต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่พวกเขาทุกคนก็คุกเข่าลงเพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อ ปิง หยาง
พวกเขารู้ดียมฑูตสามารถเอาชีวิตของนางไปตอนไหนก็ได้
พวกเขาชนะราชาอสูรตายไปแล้ว
อย่างไรก็ตามไม่มีใครยินดีไม่มีใครเลี้ยงฉลอง เพราะราชาหลี่ฉินก็ตายเช่นกัน ตอนนี้แม้แต่ ปิง หยาง ที่ก่อนหน้านี้เปล่งประกายในการต่อสู้เป็นอย่างมากก็ใกล้จะจากพวกเขาไปแล้ว
ปิงหยาง!
นางอายุเพียงสิบหกปีเท่านั้น
…ในวังหลวง
การต่อสู้ที่ดุเดือดได้สิ้นสุดลงในที่สุดเนื่องจากความสนใจของทุกคนได้พุ่งไปที่แสงสีม่วงที่พุ่งลมาจากท้องฟ้า
”นายน้อยดูเหมือนการคงอยู่ของราชาอสูรจะหายไปแล้ว” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหูของ เฉียน วู่ มันเป็นเสียงของความตกใจและหวาดกลัว.ไอลีนโนเวล.
”ไม่นี่เป็นไปได้ยังไง!”เฉียน วู่ พูดขึ้นมาด้วยเสียงอันสั่นเทา เขาไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่ได้ฟังนั้นจะเป็นจริง ้
เขาสัมผัสถึงตัวตนของราชาอสูรไม่ได้แล้ว
”นายน้อยรีบถอยกันเถอะ!”
”ใช่แล้วนายน้อย ไม่อย่างนั้นมันจะสายเกินไป!”
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอกวัง
”ใครเป็นใครกัน!” เขาตะโกนออกมา ขณะที่ดวงตาจ้องเขม็งไปที่องค์จักรพรรดิ
ฝนยังคงตกหนัก
ที่ประตูเมืองซู ฉิง วิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ เขาไม่คิดจะอยู่ในเมืองหลวงอีกต่อไปสงครามครั้งนี้สิ้นสุดลงแล้ว
ฟางเจิ้งจือ ยังคงอุ้ม ปิง หยาง ไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่นหนา
ปิงหยาง ไม่ได้ขัดขืนอะไร นอกจากนี้นางยังกอด ฟาง เจิ้งจือ เอาไว้แน่น
ฝนทำให้ผมของนางเปียกโชกและชะล้างคราบเลือดไปจากใบหน้าของนางริมฝีปากของนางเป็นสีชมพูอันอบอุ่น
มันอาจจะเป็นความอบอุ่นสุดท้ายที่เหลืออยู่ในร่างกายของนาง
ทันใดนั้นแสงประกายบางอย่างปรากฎขึ้นที่ขอบฟ้า
มันสว่างไสวขึ้นเรื่อยๆท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิด
มันสว่างจ้าจนทำให้ท้องฟ้าราวกลับเป็นกลางวัน
ตูม!ลำแสงอันหนึ่งพุ่งลงมาจากท้องฟ้า
”มันคืออะไรกัน?”
”พลังมันแข็งแกร่งมาก!”
”มีราชาอสูรอยู่อีกงั้นหรือ?!”
ทุกคนต่างเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความหวาดกลัว มันพุ่งลงมาไม่ห่างจากจุดที่ ฟาง เจิ้งจือ และ ปิง หยาง อยู่เท่าใดนัก
”นี่..นี่มัน… ” ร่างของ เหยียน เฉียนหลี่ สั่นเทาเมื่อเห็นสิ่งตรงหน้า ในขณะที่เขากำลังจับจ้อง เขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
”ท่านปู่!”เหยียนซิว เคลื่อนไหวในขณะที่เขาพูด
”อย่าเข้าไป!”เหยียนเฉียนหลี่ รู้ดีว่า เหยียน ซิว คิดอะไรอยู่และพูดปรามเขาอย่างไม่ลังเล หลังจากนั้นก็พูดต่อ “วางใจเถอะ นั่นไม่ใช่ราชาอสูร!”
”รับทราบ”เหยียน ซิว หยุดความคิดของเขา และจ้องมองไปที่เสาแสงที่ส่องสว่าง
ฉานยู่ ก็เงียบลงเช่นกัน นางยังคงจ้องเข้าไปในเสาแสงที่ส่องสว่าง
ในตอนนั้นเองก็มีร่างๆหนึ่งปรากฎขึ้นในเสาแสงเป็นร่างกายของมนุษย์
ร่างนั้นค่อยๆเดินออกมา
นางสวมชุดกระโปรงยาวสีม่วงและมีผมสีดำยาวงดงามนางสวมปิ่นปักผมทองแดงไว้บนหัว แม้จะไม่หรูหรานัก แต่ก็สง่างาม
อายุของนางราวๆสามสิบขนคิ้วที่งดงามดูเหมาะสมกับดวงตาทั้งสองเป็นอย่างดี นางไม่ได้งดงามสะดุดตา แต่ก็มีความสง่างามในแบบของนาง
นางค่อยๆเดินออกมาจากเสาแสงมันทั้งน่าเกรงขามและสร้างความตื่นตาในเวลาเดียวกัน
เสาแสงยังคงส่องสว่างท่ามกลางสายฝน
อย่างไรก็ตามฝนที่โหมกระหน่าดูจะไม่มีผลกับเสื้อผ้าของหญิงสาวแม้แต่น้อยนางยืนอยู่เฉยๆราวกับเป็นภาพวาดที่งดงาม
นางมองไปรอบๆด้วยแววตาที่เย่อหยิ่งนางกวาดสายตาไปยังกองทัพทลายภูผาและกองทหารเมฆานางไม่สนใจทั้ง เหยียน ซิว และ ฉาน ยู่
นางทำราวกับตัวเองเป็นผู้มีอำนาจที่แท้จริง
สีหน้าของนางไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อยจนนางมองไปยังไข่มุกปีศาจที่ลอยอยู่ในอากาศ
”เขาตายแล้ว?”หญิงสาวพึมพำจากนั้นก็มองไปยัง เหยียน เฉียนหลี่ ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นว่า “เหยียน เฉียนหลี่, หลิน มู่ไป่ อยู่ที่ไหน? เขาตายหรือยัง?”
หลินมู่ไป่ ผู้ที่เป็นจักรพรรดิ และ เหยียน เฉียนหลี่ ผู้นำแห่งเหลียงตะวันตก
จะมีใครกล้าเรียกชื่อเต็มของพวกเขาบ้าง?
หญิงสาวนี้คนนี้กลับพูดห้วนๆอย่างโอหังแถมยังถามอีกว่า “ตายหรือยัง?”