Gate of God – ตอนที่ 633 ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย?!

หลินมู่ไป่ ไม่ได้พูดอะไรออกมา ริมฝีปากของเขาสั่นสะท้าน นอกจากนี้เขาไม่มีความคิดที่จะหยุด คัง เยว่
ในทางตรงข้ามฟาง เจิ้งจือ กลับขมวดคิ้ว
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างแม่ของปิง หยาง และ หลิน มู่ไป่ อย่างไรก็ตาม เขาได้รับข้อมูลที่สำคัญอย่างหนึ่งแล้ว แม่ของ ปิง หยาง เป็นนายและอาจารย์ของ คัง เยว่
นอกจากนี้นางยังมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อปิง หยาง อย่างชัดเจน
ทำไมนางถึงมีความคิดที่จะฆ่าลูกของอาจารย์ตัวเองกัน?
หรือเพราะการเกิดของปิง หยาง มาจากความผิดพลาด? หรือนางเป็นลูกที่เกิดจากความไม่ตั้งใจ? มันดูสมเหตุสมผลทั้งคู่
ที่สำคัญที่สุดคือคัง เยว่ มาพา ปิง หยาง กลับไปยังสถานที่ที่เรียกว่า หลิง หยุน ตามคำสั่งจากแม่ของ ปิง หยาง
มีจุดน่าสงสัยมากมายในเรื่องตอนนี้
คังเยว่ มาที่นี่เพื่อรับ ปิง หยาง แม่ของ ปิง หยาง ต้องรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน ถ้าเป็นเช่นนั้นต่อให้นางจะเกลียด ปิง หยาง มากแค่ไหน นางก็ไม่ควรแสดงมันออกมาอย่างชัดเจน
มันไม่สมเหตุสมผล
คังเยว่ ดูไม่สะทกสะท้านอะไรแม้แต่น้อย นางยอมรับว่าอยากให้ ปิง หยาง ตายด้วยซ้ำ
แต่สุดท้ายนางกลับบอกว่านางเป็นผู้ส่งสารเพื่อมาพาปิง หยาง กลับไปที่ หลิง หยุน?
มันไม่เชื่อโยงกันเลยแม้แต่น้อย
หรือนางจะฆ่าปิง หยาง ระหว่างทาง
ไม่น่าจะเป็นไปได้
ก่อนหน้านี้ที่ปิง หยาง กระโดดออกมาขวาง ฟาง เจิ้งจือ เอาไว้ นั่นเป็นโอกาสที่ดีกว่าด้วยซ้ำ แถมนางยังมีข้ออ้างว่าเป็นอุบัติเหตุได้อีกต่างหาก
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ดูเหมือนปิง หยาง เองก็คิดแบบเดียวกับ ฟาง เจิ้งจือ
”ต่อให้ข้าไม่มีความหมายอะไรแต่ก็ข้าก็มีสิทธิ์ที่จะไม่ไปกับท่าน!” ปิง หยาง ตะโกนด้วยความแน่วแน่
”เจ้าจะปฏิเสธก็ได้แต่ข้าก็สามารถลากเจ้าไปด้วยได้อยู่ดี” คัง เยว่ ยิ้มเยาะ
มันเป็นเรื่องจริงที่น่าตกใจ
ทุกคนล้วนตกใจกับคำพูดของนาง
เพราะนางได้เปิดเผยตัวเองแล้ว
นางไม่เป็นศิษย์ก็เป็นคนรับใช้ของแม่ปิง หยาง นั่นหมายความว่า ปิง หยาง ก็เป็นเจ้านายนางด้วย แต่ คัง เยว่ กับปฏิบัติตัวเช่นนี้
วู่จวี้เอ๋อ ก็สับสนเช่นกัน นางขมวดคิ้วจ้อง คัง เยว่
การที่คนรับใช้ดูถูกเจ้านายอาจจะเป็นเรื่องปกติถ้าเจ้านายไม่ได้มีสถานะสูงส่งหรือคนรับใช้ทำงานให้กับคนเบื้องสูงอีกที
แต่สำหรับ คัง เยว่ นางเป็นตัวแทนของ หลิง หยุน
คนอื่นอาจจะไม่รู้เรื่องนี้แต่ วู่ จวี้เอ๋อ ศึกษาเรื่องนี้มาเป็นอย่างดี นางรู้ว่า หลิง หยุน นั้นมีแนวทางที่ต่างออกไปจากครอบครัวปกติ ดังนั้นไม่มีทางที่ คัง เยว่ จะรับใช้คนอื่นได้
คนรับใช้ในหลิง หยุน นั้นต่างจากในวัง การที่นางเคารพแม่ของ ปิง หยาง นั่นหมายความว่านางเป็นศิษย์หรือสาวกของแม่ ปิง หยาง
มีเพียงศิษย์หรือสาวกที่ผ่านพิธีกรรมทางโลหิตเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เรียกผู้ที่พวกเขานับถือเป็นอาจารย์และรับใช้เคียงข้างพวกเขา
มันสำเร็จได้ด้วยความยินยอมของทั้งศิษย์และอาจารย์ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่นางจะทรยศ
การที่คัง เยว่ ขู่ฆ่า ปิง หยาง จึงเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก
ฟางเจิ้งจือ กำหมัดแน่น คัง เยว่ แข็งแกร่งมากกว่าที่เขาจินตนาการไว้ นางแข็งแกร่งกว่าราชาอสูร เขาไม่สามารถต่อกรกับนางได้
แต่เขาจะปล่อยให้ปิง หยาง ได้รับความอัปยศแบบนั้นได้ยังไงกัน?
”ดูเหมือนว่าเจ้าอยากจะสู้กับข้าอีกรอบ?”ราวกับนางสามารถเดาอารมณ์ของ ฟาง เจิ้งจือ ได้ก่อนที่จะพูดต่อ “ถ้าเจ้าอยากตายจริงๆ ข้าก็ไม่เกรงใจที่จะช่วยสงเคราะห์ให้ ต่อให้ หลิน มู่ไป่ ยกพลมาทั้งอาณาจักรข้าก็ไม่กลัว!”
”สิ่งที่ข้าทำนั้นไม่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรเซี่ย!”ฟาง เจิ้งจือ ตะโกนพร้อมกับจ้องที่ คัง เยว่ อย่างเย็นชา ดาบไร้ร่องรอยปรากฎขึ้นมาในมือเขาอีกครั้ง
”ฟางเจิ้งจือ อย่า!” เสียงของ หลิน มู่ไป่ ดังขึ้นอีกครั้ง “คัง เยว่ แม้เจ้าจะไม่สนข้า แต่ ปิง หยาง เองก็ถือว่าเป็นนายน้อยของ…”
”หุบปาก!”คัง เยว่ ขัดจังหวะ ก่อนที่จะพูดออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว” นายน้อยไหน? ข้าไม่เคยเชื่อว่าข้ามีนายน้อยด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะความกระหายในอำนาจและความรุ่งเรืองอันไม่รู้จักพอของเจ้า ทุกอย่างคงไม่เกิดขึ้น?”
”ข้า…”หลิน มู่ไป่ หน้าซีดขณะที่เขานึกถึงเรื่องในอดีต หน้าอกของเขาสั่นไหว ก่อนที่จะกระอักเลือดออกมา
”ฝ่าบาท!”เฉิน เฟยฮัว เข้าไปช่วย หลิน มู่ไป่ ด้วยความกังวล หลังจากนั้นก็จ้องมองไปที่ คัง เยว่ เงียบๆ
”ฮ่าฮ่าฮ่า… หลิน มู่ไป่ เจ้าต้องตาย เจ้าต้องชดใช้ความผิดด้วยชีวิตของเจ้า เฉิน เฟยฮัว ทำไมเจ้าไม่พูดถึงเรื่องที่เจ้าพา ปิง หยาง ออกมาจากหอคอยหลิงหยุนหน่อยล่ะ? สนมเอกของอาณาจักรเซี่ยรึ …ช่างน่าขัน!”คัง เยว่ จ้องไปยังเลือดที่ไหลนองบนพื้น นางดูมีความสุข
”มันเป็นความผิดของข้าจริงๆ… ”
”เฟยฮัวเจ้าไม่จำเป็นต้องอธิบาย ข้าเข้าใจว่าข้ามันเห็นแก่ตัว ถ้าไม่ใช่เพราะข้าที่ทอดทิ้งอาณาจักร และพาทุกอย่างไปสู่ความพินาศ เจ้าคงไม่ต้องไปที่หอคอยหลิงหยุน!”หลิน มู่ไป่ ขัดจังหวะ เฉิน เฟยฮัว ในทันที
”ใช่แล้วเจ้ามันเห็นแก่ตัว เจ้าคิดจริงๆหรือว่าแค่ เฉิน เฟยฮัว จะสามารถพา ปิง หยาง ออกมาจากหอคอยหลิงหยุนได้? นายท่านคิดผิดที่เชื่อในความเห็นแก่ตัวของเจ้า เจ้าได้ทรยศต่อความไว้ใจของพวกเรา! ถ้าไม่ใช่เพราะนายท่าน อาณาจักรจะรุ่งโรจน์ได้ถึงขนาดนี้หรือไม่? ถ้าไม่ใช่เพราะนายท่าน อาณาจักรเซี่ยคงจบสิ้นไปนานแล้ว มองดูตัวเจ้าในตอนนี้สิ หลิน มู่ไป่ ทุกสิ่งที่เจ้ามีทุกวันนี้เป็นเพราะนายท่าน! แต่เจ้าตอบแทนนางอย่างไรกัน?”
เสียงของคัง เยว่ ไม่ได้มากนัก แต่มันสะท้อนไปทั่วทั้งเมืองหลวง
คำพูดแต่ละคำที่นางพูดออกมาราวกับดาบที่แทงเข้าไปถึงหัวใจของ หลิน มู่ไป่
อย่างไรก็ตามไม่มีใครทำอะไรแม้แต่น้อยแม้แต่ ซิง หยวนกัว ยังคงนิ่ง
ไม่ใช่เพราะคัง เยว่ มาจากหอคอยหลิงหยุนแต่เพราะมันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้
”ยู่เอ๋อร์ข้ามันเห็นแก่ตัว! ข้าทำให้เจ้าผิดหวัง!”หลิน มู่ไป่ คุกเข่าลงกับพื้นในขณะที่เงยหน้ามองไปยังสุดขอบฟ้าจนสุดท้ายน้ำตาก็ไหลรินออกมา ต่อหน้าเหล่าทหารทั้งกองทัพ.ไอลีนโนเวล.
”ฝ่าบาท!”
กองทัพทลายภูผาตะโกนขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นการกระทำของ หลิน มู่ไป่สีหน้าพวกเขาแต่ละคนเต็มไปด้วยความกังวล
”โอ้?่เจ้าจะขอโทษงั้นหรือ? เจ้าคิดว่ามันจะเพียงพองั้นหรือ? ข้าไม่ได้มาที่นี่เพราะเรื่องนั้น เจ้าไม่ต้องกล่าวโทษตัวเอง จงทำหน้าที่ของจักรพรรดิและดูแลอาณาจักรของเจ้าให้ดี!” คัง เยว่ จ้องไปที่ หลิน มู่ไป่ ที่กำลังคุกเข่า
”คังเยว่ ตอนนี้ …เยว่ เอ๋อ อยู่ที่ไหน ”
”มันไม่เกี่ยวกับเจ้า!”คังเยว่ พูดแทรกขึ้นมาในทันที นางหันไปหา ปิง หยาง แล้วพูดขึ้น “เจ้าจะเลือกมากับข้าหรือจะกลายเป็นศพไปที่หอคอยหลิงหยุน!”!
”ข้าไม่ยอมให้เจ้าพาปิง หยาง ไปหรอก!” ฟาง เจิ้งจือ พูดขึ้นมาในทันที
”แค่เจ้าคนเดียวรึ?”คังเยว่ ยิ้มเยาะ
”ข้าก็ไม่ยอม!”มีร่างๆหนึ่งเดินออกมายืนข้างๆฟาง เจิ้งจือ
”เจ้า?”คังเยว่ จ้องไปที่ร่างๆนั้น “องค์หญิงแดนใต้? แค่นี้ก็ยังไม่พอ!”
”ข้าด้วย!”ร่างอีกร่างหนึ่งก้าวออกมาชุดของเขาพริ้วไหวไปตามสายลมสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา
เขาคือเหยียน ซิว
”ข้าไม่ยอมให้เจ้าพาปิง หยาง ไปไหนทั้งนั้น!”เหยียน เฉียนหลี่ ที่ปกคลุมด้วยออร่าสีแดงเลือดก็ก้าวออกมา
”ฮืมชักเริ่มน่าสนใจขึ้นมาหน่อยแล้ว เหยียน เฉียนหลี่ ถ้าข้าเดาไม่ผิด เจ้าพึ่งได้รับพลังเซียนแต่ยังไม่มีสถานะ เจ้าแน่ใจหรือว่าจะเป็นศัตรูกับหอคอยหลิงหยุน?”คัง เยว่ จ้องกลับไปที่ เหยียน เฉียนหลี่ และ เหยียน ซิว ในทันที
”ข้าไม่มีสถานะอย่างไรก็ตาม เจ้าเองก็ไม่สามารถตัดสินใจแทนหอคอยหลิงหยุนได้เช่นกัน!” เหยียน เฉียนหลี่ กำมือของเขาแน่นและแสดงท่าทีเคร่งขรึมออกมา
สถานะ
นั่นเป็นสิ่งที่คัง เยว่ และ เหยียน เฉียนหลี่ พูด
หมายความว่ายังไงเหยียน เฉียนหลี่ ไม่มีสถานะ?
อย่างไรก็ตามเหยียน เฉียนหลี่ เองก็ยอมรับเรื่องนั้นเช่นกัน มันทำให้ทุกคนประหลาดใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยถามอะไร
”ช่างน่าสนใจจริงๆยังไงก็ตาม เจ้าคิดหรือว่าข้าจะกลับไปง่ายๆเพียงเพราะผู้นำแดนใต้กับราชาเหลียงตะวันตก? กำลังล้อข้าเล่นอยู่งั้นหรือ?”คัง เยว่ พูดออกมา ดูเหมือนว่านางจะไม่ได้มองพวกเขาเป็นคู่ต่อสู้เลยแม้แต่น้อย
”แล้วถ้ารวมข้าด้วยล่ะ?”ในตอนนั้นเองวู่ จวี้เอ๋อ ก็ก้าวออกมา
”เจ้า?”คังเยว่ ขมวดคิ้วในขณะที่จ้องมอง วู่ จวี้เอ๋อ ไม่นานนางก็เอ่ยถาม “เจ้าเป็นใคร?”
วู่จวี้เอ่อ ไม่คิดจะตอบ คัง เยว่ กลับกันนางเอามือออกจากเอว และปลดเข็มขัดที่ทำจากผ้าไหมออก
เข็มขัดนางไม่ได้โดดเด่นหรือแปลกใหม่อะไรแต่ด้านหลังเข็มขับมีลายเย็บปักถักร้อย มันเป็นภาพของถนนที่พลุกพล่าน แสดงให้เห็นถึงส่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์กำลังใช้ชีวิตอย่างคึกคักพวกเขาทั้งหมดถือเงินอยู่ในมือ บางคนถือเหรียญทองแดงหรือเหรียญเงิน ขณะที่อีกคนถือทองคำแท่ง
อย่างไรก็ตามสกุลเงินทั้งหมดเหล่านี้มีสีดำแต่กลับกลมกลืนไปกับภาพราวกับพวกมันซ่อนตัวอยู่ในเงามืด
ฟางเจิ้งจือ รู้ว่าเข็มขัดนี้คืออะไร มันเป็นสิ่งที่ วู่ จวี้เอ๋อ พกติดตัวตลอดเวลา เขาเคยเห็นมันมาก่อน
เขาสับสนว่าทำไมนางถึงถอดเข็มขัดออกมาอย่างไม่มีเหตุผล
หรือนางคิดจะโจมตีด้วยเข็มขัดนี้?
นั่นเป็นสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ คิดหลังจากเห็นสิ่งที่ วู่ จวี้เอ๋อ ทำ อย่างไรก็ตามเขารีบหยุดความคิดของเขาอย่างรวดเร็ว เพราะฉากที่เกิดขึ้นตรงน่ามันน่าแปลกใจเป็นอย่างมาก
สีหน้าของคัง เยว่ เปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นเข็มขัดของ วู่ จวี้เอ๋อ นางจ้องมองมันด้วยใบหน้าอันจริงจัง ขณะที่ดวงตาของนางเผยความตกใจออกมา
”นามสกุลของเจ้าคือวู่?” คัง เยว่ ถามขึ้นมาหลังจากหยุดคิดสักพัก
”ถูกต้องแล้ว”วู่ จี้เอ๋อ พยักหน้า
”ภายใต้สถานการณ์ปกติข้าควรจะจากไปตอนนี้เลยอย่างไรก็ตามครั้งนี้ข้าไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ภายใต้คำสั่งจากนายข้า นางสั่งให้นำตัว ปิง หยาง กลับมาไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ตาม!” คัง เยว่ พูดขึ้นมา
”ไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ตาม?”มันเป็นไปได้ยังไง? ยู่เอ๋อร์ ทำไม…ทำไมเจ้าถึง…” หลิน มู่ไป่ พึมพัมขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่จะมองไปยัง คัง เยว่ ด้วยความไม่เชื่อ