Gate of God – ตอนที่ 637 เกาะจันทราสีดำ

ฉือกูเหยียน นิ่งเงียบไปสักครู่ก่อนจะพูดออกมา
”พูดต่อ”
”รับทราบ!”
”เฉียนวู่ ใช้ประตูชีวิตเพื่ออัญเชิญราชาอสูร ตอนนั้นเองที่เจ้าไร้ยางอาย เอ้ย…ข้าหมายถึงนายน้อยฟาง…”
”เจ้าบอกว่าปิง หยาง ถูกพาตัวไปโดยหอคอย หลิง หยุน?” ดวงตาของ ฉือ กูเหยียน เปล่งประกาย
”ใช่คนที่พานางไปคือคัง เยว่ จากหอคอย หลิง หยุน เรื่องนี้ได้รับการยืนยัน ข้าได้ข่าวนี้มาจากนายน้อยหนานกง เขาพึ่งบรรลุเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว หลังจากได้ยินข่าวนี้ ข้าก็ไปรวบรวมข้อมูลมาเพิ่ม” เด็กรับใช้พูด
”หนานกงเฮา บรรลุแล้วเช่นกัน?” ท่าทีของ ฉือ กูเหยียน เปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองอาณาจักรเซี่ยอีกครั้ง “แล้วสถานการณ์ในตอนนี้คืออะไร?”
”มันจบแล้วราชาเหยียนได้ทำลายเมืองหลวงของพวกคนเถื่อนไปแล้ว รวมถึงได้ตรึงทหารของพวกมันไว้ที่แดนเหนือกว่าหมื่นคน รอเวลาที่จะขาดน้ำและอาหารเท่านั้น ราชาของพวกคนเถื่อนไม่มีทางเลือกนอกจากสงบศึกกับอาณาจักรเซี่ย” เด็กรับใช้พูดจนจบ
”อืม”ฉือ กูเหยียน พยักหน้า ก่อนที่นางจะเงยหน้ามองท้องฟ้า “เจ้าสารเลวนั่นเหลือเวลาประมาณครึ่งปีงั้นรึ?”
”ใช่ข้าได้ยินว่านายน้อยฟาง บาดเจ็บจากการต่อสู้ที่แดนใต้ ถ้าเขาไม่สามารถเข้าสู่ระดับเซียนได้ภายในครึ่งปีเขาต้องตาย มันคงเป็นเรื่องยาก ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขายังอยู่แค่ระดับอภินิหารเท่านั้น…”
”เจ้าบอกว่าผู้นำศาลาเรียกหาข้าอยู่งั้นหรือ?”
”ใช่แล้วเขาเรียกให้ท่านไปหาที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ข้าได้ยินเรื่องเกี่ยวกับบ่อน้ำนี้มา หลังจากที่เขาเข้าไปที่นั่นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ตอนนี้เขาแข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสทั้งเจ็ดเสียอีก หนานกง เฮา ถึงกับเขียนจดหมายบรรยายสิ่งที่เขาได้สัมผัสมาจากที่นั่น โปรดยกโทษให้ข้าด้วยที่ข้าพูดเช่นนี้ ข้ารู้ว่า หนานกง เฮา เป็นศัต…นี่ ท่านจะไปไหนกัน? บ่อน้ำแห่งเซียนไปทางขวานะ!”
”ข้าจะออกไปข้างนอกสักพัก”ฉือ กูเหยียน ตอบกลับ
”ท่านจะขึ้นไปที่ยอดเขางั้นหรือ?”
”ไม่ข้าจะลงจากเขา”
”ลงจากเขา?นายท่าน ตอนนี้เหลือเวลาอีกประมาณเดือนครึ่งการคัดเลือกของศาลาเต๋าสวรรค์จะเริ่มต้นขึ้นแล้วนะ ท่านคิดจะไปเคารพศพท่านหลี่ฉินงั้นหรือ?”
”ท่านปู่!”ตัวของฉือ กูเหยียน สั่นไหวด้วยความลังเล ก่อนที่นางจะส่ายหัว “ไม่ ข้าจะเดินทางไปที่เกาะจันทราสีดำ”
”เกาะจันทราสีดำ?ทำไมถึงจะไปที่นั่นล่ะ? นั่นมันเป็นส่วนหนึ่งในเก้ายอดเขา ข้าได้ยินมาว่าที่นั่นมีการป้องกันแน่นหนามากเพราะมีสมุนไพรเพลิงพันปี ท่านจะไปเอาสมุนไพรนั้นงั้นหรือ?”
”ข้าจะกลับมาอีกเดือนครึ่ง”
”ท่านจะไปจริงๆงั้นหรือ?ผู้นำศาลากำลังรอท่านอยู่ที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์นะ ต่อให้ท่านจะไปเกาะจันทราสีดำที่หลังก็ไม่เป็นไรนี่?”
”เวลาใกล้จะหมดแล้ว!”
”เวลา?หืมปกติแล้วมันใช้เวลาสิบวันเมื่อเข้าไปในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ การเดินทางไปยังเกาะจันทราสีดำใช้เวลาอย่างมากสองเดือน ข้าคิดว่าเราไปที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ก่อนก็ยังทัน!”
”เขาจะมาที่นี่อีกเดือนครึ่ง!”
”เขางั้นหรือ?ใครกัน?”เด็กรับใช้จ้อง ฉือ กูเหยียน ด้วยความสับสน
ฉือกูเหยียน เงียบลงก่อนที่จะเดินไปด้านหน้า ไม่กี่วินาทีร่างของนางก็หายไปเหลือไว้แค่สายลมที่พัดผ่าน
เด็กรับใช้ยืนตะลึง
หมดเวลา?
เขาจะมาถึงที่นี่ในอีกเดือนครึ่ง?
ใครกัน?
เดี๋ยวก่อน!
หรือจะเป็นฟาง เจิ้งจือ?
ดวงตาของเด็กรับใช้เบิกตากว้างความคิดอันแสนอันตรายปรากฎขึ้นมาในหัวนางทันที
เกาะจันทราสีดำเดือนครึ่ง ฟาง เจิ้งจือ จะมาถึง!
สมุนไพรเพลิงพันปี!
เมื่อเชื่อโยงเรื่องราวเหล่านี้เขาด้วยกันร่างกายของนางเริ่มสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
ฉือกูเหยียน กำลังไปเอาสมุนไพรเพลิงพันปี!
”ท่านจะไปเอาสมุนไพรเพลิงพันปีเพื่อเจ้าสารเลวนั่นจริงๆงั้นหรือจะเป็นไปได้ยังไงกัน? นางเป็นความภูมิใจของสวรรค์นะ!” เหงื่อผุดขึ้นมาเต็มหน้าผากของเด็กรับใช้ ก่อนที่นางจะพึมพัม “ไม่ ข้าต้องแจ้งผู้นำศาลาทันที นายน้อยข้าไม่ได้คิดจะทรยศท่าน แต่ที่เกาะจันทราสีดำมีเซียนอยู่สามคน!”
ณอาณาจักรเซี่ย มณฑลฮวายอัน
ในหมู่บ้านเล็กๆใกล้กับภูเขาคังหลิง
”หมู่บ้านภูเขาทางเหนือช่างโชคดีจริงๆ!”
”ใช่ถนนจากเมืองฮวายอันมาที่นี่กว้างมากข้าได้ยินมาว่าพวกคนเถื่อนมาถึงประตูเมืองฮวายอันแล้วแต่พวกเขากลับถูกหยุดเอาไว้”
”หมายความว่ายังไง?กองทหารเมฆามาถึงทันเวลาใช่ไหม?”
ชาวนาสองคนกำลังคุยเกี่ยวกับเรื่องสงครามที่เกิดขึ้นราวกับเป็นเรื่องทั่วๆไป
”หุบปาก!”ทันใดนั้นมีร่างหนึ่งปรากฎขึ้นด้านหลังเขา
”ท่านหัวหน้า!”ชาวนาต่างแสดงความเคารพในทันที เพราะพวกเขาเป็นหัวหน้าหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ จาง หยางปิง
สิบปีที่แล้วเขาได้พาครอบครัวฟางเข้ามาที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือทำให้ในปัจจุบันหมู่บ้านนี้เจริญรุ่งเรืองมาก เหล่าชาวบ้านต่างรู้สึกตื้นตันใจ
”กองทหารเมฆา?ไม่มีเลย! กองทหารเมฆาไม่ได้มา เจ้าเข้าใจไหม!” จาง หยางปิง ตะโกนก่อนจะยืนเท้าเอว เขาโกรธอย่างชัดเจน
”นี่… “ชาวนาทั้งสองต่างมองหน้ากันด้วยความมึนงง “หัวหน้าทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ?”
”พวกเจ้าพยายามฆ่าฟาง เจิ้งจือ หรือไง?” จาง หยางปิง ตะโกน
”แน่นอนว่าไม่ใช…”
”งั้นหยุดถามได้แล้วเจ้าไม่รู้เรื่องทหารหรือไงกัน? ทำไมกองทหารเมฆาถึงไม่รีบไปที่เมืองเกล็ดทองทันทีและเลือกที่จะอ้อมหมู่บ้านภูเขาทางเหนือไป? พวกเรารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ต้องช่วยพวกเราแน่นอน แต่องค์จักรพรรดิรู้เรื่องนี้ไหม? การชะลอการเดินทัพมันเป็นความผิดที่รุนแรงมาก!” จาง หยางปิง พูดขึ้นด้วยความหวาดกลัว
”ท่านหัวหน้าพวกเราเข้าใจแล้ว โปรดใจเย็น!”
”ใช่ๆพวกเราเข้าใจแล้ว นี่มันแย่มาก องค์จักรพรรดิไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่นอน ”
”ข้าได้ยินว่าฟาง เจิ้งจือ เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสามแล้ว เป็นระดับที่สูงมาก องค์จักรพรรดิน่าจะมองถึงสิ่งที่เขาเคยทำมาและไม่ลงโทษเขาหนักมาก!”.ไอลีนโนเวล.
ชาวนาทั้งสองต่างเต็มไปด้วยความกังวลขณะมองไปที่จาง หยางปิง
ทันใดนั้นเสียงของกีบเท้ามาจำนวนมากกระทบกับพื้นก็ดังขึ้นทหารสองร้อยกว่าคนในชุดเกราะสีทองปรากฎตัวขึ้น
”ท่าไม่ดีแล้วพวกเขามาที่นี่แล้ว!”
”พวกเขาดูเหมือนจะเป็นทหารองครักษ์องค์จักรพรรดิต้องส่งพวกเขามาจับตัว ฟาง เจิ้งจือ ไปแน่นอน!”
”ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเราพวกเราจะให้องค์จักรพรรดิกล่าวโทษ ฟาง เจิ้งจือ เพราะเรื่องนี้ไม่ได้ เราต้องปกป้องเขาด้วยชีวิต!”
จางหยางปิง จ้องมองเหล่าทหารด้วยใบหน้าอันหวาดกลัว ถ้าเป็นทหารธรรมดาเขาคงไม่กังวล
อย่างไรก็ตาม…
ทหารที่ยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขามีเอกลักษณ์ที่ชัดเจนเกราะทองคำเป็นสัญลักษณ์ของทหารองครักษ์ประจำเมืองหลวง แรงจูงใจของพวกเขาเห็นอย่างชัดเจน
พวกเขาเดินมาถึงหน้าจาง หยางปิง อย่างชัดเจน จากนั้นพวกเขาก็หยุดและหันไปมองรอบๆอย่างรวดเร็ว
”ข้าขอถามเจ้าเป็นชาวหมู่บ้านทางเหนือใช่ไหม?” ทหารองครักษ์ถามออกมาทันที
”ใช่ข้าเป็นหัวหน้าหมู่บ้านภูเขาทางเหนือข้าไม่รู้ว่าพวกท่านจะผ่านมา เลยไม่ได้เตรียมการต้อนรับเอาไว้!” จาง หยางปิง อธิบายและคุกเข่าเพื่อเป็นการขอโทษทันที
”หัวหน้า?โอ้โปรดลุกขึ้นเถิด พวกเรามาเพียงพบท่านฟางเท่านั้น จะเป็นการรบกวนไหมถ้าให้ท่านพาพวกเราไปพบท่านฟางหน่อย?” แม่ทัพลงจากหลังม้าทันทีและพยุง จาง หยางปิง ขึ้น
”ท่านฟาง?”จาง หยางปิงมองไปรอบๆ ก่อนที่จะยิ้มและพูดออกมาทันที”ข้าคิดว่าพวกท่านคงเข้าใจผิด ไม่มีใครถูกเรียกว่าท่านฟางทีนี่”
”ท่านช่างเป็นคนตลกยิ่งนักพวกเรามาพบ ฟาง เจิ้งจือ!”
”โอ้เจิ้งจือ?เขา..ไม่อยู่!”
”ท่านอย่าล้อข้าเล่นอย่างนี้ข้ามาที่นี่เพราะคำสั่งขององค์จักรพรรดิ ข้าหวังว่าท่านจะพาข้าไปพบเขา”
”คำสั่งจากองค์จักรพรรดิ?แต่เขาไม่อยู่จริงๆ!” จาง หยางปิง ตอบทันที
”ไม่อยู่จริงๆ?”แม่ทัพขมวดคิ้ว “ในเมื่อท่านไม่ยอมพาไปพบ พวกเราคงต้องเข้าไปหาท่านฟางด้วยตัวเอง!”
เหล่าทหารต่างเดินผ่านจาง หยางปิง ไปทันที
จางหยางปิง ยืนนิ่งเงียบ เขาไม่คิดว่าเหล่าทหารจะเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อหา ฟาง เจิ้งจือ
เขาเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาเขาจะต่อกรกับทหารองครักษ์ได้อย่างไร?
”หัวหน้าพวกเราทำยังไงดี?”ชาวนาสองสามคนในหมู่บ้านภูเขาทางเหนือเต็มไปด้วยสีหน้าที่กังวล
”เดี๋ยวก่อนนะข้าคิดว่าเราขุดกับดักไว้ที่ทางเข้าหมู่บ้าน …” จาง หยางปิง พูดขึ้นหลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะนึกบางอย่างออก
”ใช่แล้วๆ!”ชาวนาพยักหน้าเห็นด้วย
ในตอนนั้นเองเสียงม้าวิ่งก็ดังขึ้นมาจากนั้นก็เสียงม้าตัวที่สอง …ตัวที่สาม …
จางหยางปิง รู้สึกหวาดกลัว
ชาวนาที่ยืนอยู่กับเขาต่างก็มีสีหน้าที่ซีดเซียวนั่นเพราะ ฟาง เจิ้งจือ คือผู้ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าหมู่บ้านและถือขนมปังเนื้อครึ่งชิ้นอยู่ในมือก่อนจะตกใจกับสิ่งที่เห็น