Gate of God – ตอนที่ 649 ดาวตก

”หืม”ชายชราคนกลางจ้องดาบในมือของ ฉือ กูเหยียน แล้วพยักหน้าเบาๆ
ทันใดนั้นดาบธรรมดาๆก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงอันเปล่งประกายราวกับมีดวงดาวหมุนวนอยู่รอบๆมัน
ดาบของฉือ กูเหยียน รวดเร็วมาก มันได้ปรากฎขึ้นที่ด้านหน้าของชายชราคนกลางแล้ว
มันเป็นการโจมตีธรรมดาเหมือนก่อนหน้านี้ที่นางโจมตีใส่อา ปู้
แต่มันกลับทำให้ท่าทีของเหล่าชายชราเปลี่ยนไปทันทีเขาเริ่มขยับไปด้านหลังทันทีที่ปลายดาบสัมผัสกับหน้าอกของเขา
เหงื่อของเขาไหลท่วมตัว
ราวกับเขาได้ผ่านการต่อสู้อันดุเดือดมา
”วูม!”เสียงดังสั่นสะเทือนแผ่นดิน
บางอย่างที่เป็นสีดำเข้มเริ่มไหลออกมาจากร่างของชายชราคนกลาง
มันราวกับหลุมดำที่จะดูดกลืนทุกสิ่ง
ฉือกูเหยียน หยุดดาบ
ใบดาบสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงแสงอันเปล่งประกายของตัวดาบค่อยๆถูกสารสีดำกลืนกิน
ทันใดนั้นชายชราที่อยู่อีกสองด้านรีบเคลื่อนไหวทันทีพวกเขาพุ่งใส่ ฉือ กูเหยียน จากทั้งสองด้านพร้อมๆกัน
”ฉือกูเหยียน เจ้าอาจจะแข็งแกร่ง แต่ความแข็งแกร่งของพวกเรา เจาไม่อาจจะข้ามไปได้!” ชายชราฝั่งขวาพูดขึ้นมาพร้อมกับปล่อยหมัดไปที่ไหล่ของ ฉือ กูเหยียน
มันไม่ได้เร็วมาก
แต่มันทั้งหนักแน่นและทรงพลังราวกับขุนเขา
เขารู้ว่าการโจมตีนี้ต้องทำให้ฉือ กูเหยียน พ่ายแพ้แน่นอน พวกเขาทั้งสามคนนั้นสู้ร่วมกันมานาน พวกเขาเคลื่อนไหวร่วมกันได้เป็นอย่างดี
ชายชราตรงกลางทำหน้าที่ป้องกันเมื่อฉือ กูเหยียน โจมตี ส่วนอีกสองคนทำหน้าที่โจมตีพร้อมกัน จากนั้นชายชราตรงกลางก็จะโจมตีอีกครั้ง
ฉือกูเหยียน จะถูกโจมตีจากทั้งสามคนพร้อมกัน
มันเป็นฉากที่เกิดขึ้นด้วยความรวดเร็วมาก
ฉือกูเหยียน ไม่คิดจะหลบหมัดนั้น ดังนั้นมันจึงเข้าเป้าที่ไหล่นางเต็มๆ
มันทำให้ชายชราด้านขวารู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก
”หรือพวกเราจะประเมิณนางสูงเกินไป?”ชายชราด้านซ้ายโจมตีเข้าไปเช่นกัน เขาไม่คิดจะลดพลังลงแม้แต่น้อย
ตามความคิดเขาแล้วแขนของนางไม่มีทางรับการโจมตีนี้ได้ เขาจึงเลือกที่จะบังคับให้นางทิ้งดาบ แต่ดาบในมือของ ฉือ กูเหยียน กลับไม่ขยับหรือหล่นลงมาที่พื้น
ในทางกลับกัน…
มันขยับไปข้างหน้าหนึ่งนิ้วใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
มันเข้าไปใกล้หน้าอกของชายชราตรงกลางมากขึ้นเรื่อนๆเกิดอะไรขึ้น?
”ตูม!”ปลายของดาบแทงเข้าไปที่หนาอกของชายชราคนกลาง
มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
เร็วเกินไป
มันเร็วเกินกว่าที่คนธรรมดาจะรับรู้ได้
ท่าทีของชายชราคนกลางแข็งค้างไปทันทีรวมถึงชายชราอีกสองคนเช่นกัน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
”เจ้า…” ชายชราด้านขวาเบิกตากว้างเมื่อเห็นดาบทิ่มเข้าไปในหน้าอกของชายชราตรงกลาง
เขาไม่คิดว่าฉือ กูเหยียน จะใช้พลังจากหมัดของพวกเขาเพื่อทำลายการป้องกันของเกราะแห่งความมืด
มันจะเป็นไปได้ยังไง?
หรือนางคาดเดาถึงการโจมตีที่ไหล่ได้อยู่แล้ว?
นางจึงไม่ได้หลบมัน
เป็นไปไม่ได้
ไม่มีทาง
ชายชราด้านขวาไม่เชื่อในเรื่องที่เกิดขึ้น
ชายชราด้านซ้ายที่กำลังเข้ามาใกล้เช่นกน
”น่าประทับใจมาก!”ชายชราด้านซ้ายตะโกนออกมา แต่ความเร็วของเขาไม่ลดลงแม้แตน้อย
การชกที่หนักแน่นเหมือนหมัดก่อน
ฉือกูเหยียน ครั้งนี้ก็ไม่คิดจะหลบเช่นกัน อย่างไรก็ตามครั้งนี้นางใช้แรงจากหมัดพุ่งตัวไปทางชายชราคนขวา
”วูบ!”
ทันใดนั้นแสงสว่างก็ปรากฎขึ้นรอบตัวฉือ กูเหยียน
ตัวของชายชราด้านขวาแข็งค้างทันทีที่เห็น
ทุกอย่างเกิดขึ้นกระทันหันมาก
แต่ใบดาบอยู่ที่หน้าอกของเขาแล้วมันทิ่มลงไป
เลือดที่กระเด็นออกมาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน
”ฉือกูเหยียน… ”
ประหลาดใจ
พวกเขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน
แน่นอนเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่สิ่งเหล่านั้นไม่สำคัญอีกต่อไปสิ่งสำคัญในตอนนี้คือแม้จะใช้พลังของพวกเขาทั้งสามคน แต่นางก็ยังทำให้พวกเขาบาดเจ็บได้ภายในพริบตา
พวกเขาได้รับบาดเจ็บจากผู้ที่มีสถานะต่ำกว่า
เหลือเชื่อ
แต่นั่นคือความจริง.ไอลีนโนเวล.
ตอนนี้เหมือนพวกเขาจะเข้าใจว่าทำไมฉือ กูเหยียน ถึงบอกให้พวกเขาโจมตีมาพร้อมกัน
นางพยายามที่จะใช้พลังของพวกเขาให้เป็นประโยชน์!
แต่ใครจะบ้าใช้วิธีแบบนี้ในการต่อสู้กัน?!ถ้าพลาดจะเป็นชีวิตของนางเองที่ต้องเสียไป
”ฉือกูเหยียน เจ้ากำลังรนหาที่ตายงั้นหรือ?” ชายชราด้านซ้ายถามขึ้น เขาไม่ได้บาดเจ็บจาก ฉือ กูเหยียน
เป้าหมายของพวกเขาเพียงเอาชนะฉือ กูเหยียน
และทำให้นางหนีไปพวกเขาไม่คิดจะฆ่า ฉือ กูเหยียน เพราะพวกเขารู้ว่า ฉือ กูเหยียน สำหคัญต่อศาลาเต๋าสวรรค์แค่ไหน
แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ฉือ กูเหยียน กำลังสู้แบบเอาชีวิตเข้าแลก
หากพวกเขาไม่กดพลังของพวกเขาเอาไว้ผลของการต่อสู้คงออกมานานแล้ว แต่ในเมื่ออีกฝ่ายกำลังสู้แบบเอาชีวิตเข้าแลก จะให้พวกเขาแสดงความเมตตา?
”อั้ก!”ฉือ กูเหยียน กระอักเลือดออกมา
ใบหน้าของนางซีดขาวจากการที่นางได้รับการโจมตีจากผู้ที่อยู่ในระดับเซียนถึงสองครั้ง
นางอาจจะทำให้อีกสองคนบาดเจ็บได้แต่อาการของนางก็ไม่ดีเช่นกัน
แต่ใบหน้าของนางยังคงนิ่งสงบที่มุมปากมีรอยเลือดอยู่ ดวงตาของนางยังคงเป็นประกาย่เช่นเคย
”ข้าขอร้องให้พวกท่านมอบสมุนไรเพลิงพันปีให้ข้าตามจำนวนที่ขอ!”ฉือ กูเหยียน ถอยหลังไปก่อนจะพูดออกมา
”หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว!เจ้าคิดว่าพวกเราจะทำอะไรเจ้าไม่ได้งั้นรึ?!”
”แม้ว่าเจ้าจะเป็นคนของศาลาเต๋าสวรรค์พวกเราก็มีสิทธิ์จะฆ่าเจ้าเพราะสิ่งที่เจ้าทำในวันนี้!”
”ฉือกูเหยียน ถ้าเจ้ากลับไปตอนนี้ พวกเราจะไม่ถือสาอะไร แต่ถ้าเจ้ายังคงดูถูกพวกเราต่อไป อย่าหาว่าข้าล่วงเกินศาลาเต๋าสวรรค์!”
พวกเขาทั้งสามจ้องไปที่ฉือ กูเหยียน ด้วยใบหน้าอันน่ากลัว ในฐานะที่เป็นผู้ที่แข็งแกร่งอันดับต้นในผู้ที่อยู่ระดับเซียน พวกเข้าไม่ควรโกรธผู้เยาว์เร็วขนาดนี้
แต่มันก็เป็นไปไม่ได้จริงๆที่จะมอบ
”ถ้าเป็นแบบนั้นก็อย่าตำหนิในสิ่งที่ข้าทำ!”ฉือ กูเหยียน ยกดาบด้วยท่าทีเช่นเคย
”ฉือกูเหยียน เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!” ชายชราทั้งสามคนมองหน้ากัน
”ตาย?”ฉือ กูเหยียน เงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
นางมักจะเป็นเด็กสาวที่ผู้คนล้วนปฏิบัติด้วยดีกับนางเสมอทุกคนล้วนให้ความเคารพกับนาง เพราะนางเป็นความภูมิใจอขงอาณาจักรเซี่ย
นางไม่เคยเจอความทุกข์ยากใดๆ
ชีวิตของนางราบรื่นและประสบความสำเร็จ
นางได้ทุกสิ่งตามที่ต้องการหากคิดจะทำสิ่งใดผู้คนจะเปิดทางให้นางเสมอ
ความจริงแล้วผู้คนมากมายต่างเข้าหานางเพื่อคอยชีนำเส้นทางต่างๆให้
จนกระทั่ง…
นางได้พบกับคนคนหนึ่งผู้ที่ไร้ยางอายและไม่กลัวความตาย
เขาทำสิ่งที่ไม่เคยทำสู้กับ คังหยาง ด้วยตัวคนเดียว
ขัดขวางการบุกโจมตีของเหล่าคนเถื่อน
”ถ้าเจ้าสามารถฆ่าราอสูรได้ข้าก็สามารถเอาสมุนไพรเพลิงพันไปได้เช่นกัน!” สายตาของ ฉือ กูเหยียน เต็มไปด้วยความโกรธ
ในเวลาเดียวกันดวงดาวก็เริ่มเปล่งประกายบนขอบฟ้า
ดาวดวงนี้สว่างมากขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ…
หรือพูดให้ถูกคือมันไม่ได้สว่างขึ้น แต่มันกำลังตกลงมาจากท้องฟ้า
ตกลงมาด้วยความรวดเร็วในตอนนั้นเอง ฉือ กูเหยียน เองก็กระโดดขึ้นไปเช่นกัน
”นั่นมัน?…พวกเจ้าระวังด้วย!”
”ครืน!”
เสียงดังก้องไปทั่วเกาะจันทราสีดำทั้งเกาะสั่นสะเทือน สายลมโหมกระหน่ำ
เป็นบรรยากาศที่น่ากลัว
ไม่มีใครเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดได้แต่จุดที่ชายสามคนยืนอยู่เมื่อครู่ก่อน กลับกลายเป็นพุยผง
หลุมดำขนาดใหญ่ปรากฎขึ้น
บ้านหินสีดำพังถล่มลงมา
ที่สำคัญกว่านั้นคือภูเขาไฟที่อยู่ด้านหลังเริ่มมีปฏิกิริยาแปลกๆ
”ฉือกูเหยียน!”เสียงตะโกนกู่ร้องดังก้อง
น้ำเสียงดูแตกต่างไปจากเมื่อครู่ก่อนมันเต็มไปด้วยความกระวนกระวายอันควบคุมไม่ได้
มีร่างๆหนึ่งปรากฎออกมาท่ามกลางฝุ่นควัน
เงาสีชมพูลางๆที่งดงามริมฝีปากยังคงมีรอยเลือดเล็กน้อย
”ฟุบ!”
ร่างนั้นเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง
นางพุ่งเข้าไปในภูเขาไฟทันที
”ฉือกูเหยียน เจ้าไม่มีวันได้มันไป!”
”เพลิงพันปีไม่ได้เป็นแค่สมบัติของเกาะเท่านั้น แต่ยังเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในห้าสิ่งล้ำค่าของหุบเขาทั้งเก้า หุบเขาทั้งเก้าจะกลายเป็นศัตรูกับเจ้า!”
”หยุดอยู่ตรงนั้น!”
เสียงดังก้องทั้งสามดังขึ้นด้านหลังในขณะที่พวกเขาก็พุ่งตามมาเกือบจะทันที
เพียงว่าเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้
ทั้งสามคนดูน่าสมเพชเล็กน้อย
ชุดคลุมสีดำที่แต่เดิมดูน่าเกรงขามและโอ่อ่าตอนนี้กลับขาดรุ่ยและเต็มไปด้วยบาดแผล
”ตูมตูม ตูม!”ภูเขาไฟเริ่มสั่นไหวรุนแรงขึ้น
แต่ฉือ กูเหยียน ไม่คิดจะหยุด นางจับดาบในมือแน่นและจ้องมองไปที่ภูเขาไฟ นางมองอย่างสงบและมุ่งมั่น
มันเข้ามาใกล
แววตาของฉือ กูเหยียน เปล่งประกายเมื่อมองไปข้างหน้า
ชายทั้งสามยังคงไล่ตามนางด้วยความตึงเครียดเพราะพวกเขารู้สถานที่เก็บเกี่ยวเพลิงพันปี
พวกเขารู้ดีว่าตั้งแต่ฉือ กูเหยียน มาที่นี่ พวกเขาก็ไม่สามารถปกป้องเพลิงพันปีเอาไว้ได้แล้ว
”ท่านพี่!”
”ช่วยข้าที!”
”รับทราบ!”
ชายทั้งสามสบตากันขณะที่คนตรงกลางกัดฟันแน่นและกระโดดไปข้างหน้า ความมืดปกคลุมทั่วฟ้า
เมื่อความมืดเริ่มปกคลุมทั่วท้องฟ้าชายอีกสองคนก็เคลื่อนที่เข้าไปหาชายที่กระโดดขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
”ตูม!”
ฝ่ามือทั้งข้างฟาดลงที่ขาของเขา
ชายชรากลายเป็นแสงสว่างพุ่งออกไปไม่มีเสียงหรือสัญญาณเตือนใดๆ มันราวกับว่าเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย
สัตว์ต่างๆสงเสียงร้องอย่างโหยหวนเมฆหมอกสีแดงเลือดปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า จากนั้นร่างสีชมพูก็ร่อนลงจากอากาศ
ร่างนั้นร่อนลงไปที่ปากปล่องภูเขาไฟ