Gate of God – ตอนที่ 651 ไล่ตาม

มันเป็นฉากที่สวยงามแต่มันก็น่าตกใจในเวลาเดียวกัน
ควันดำพวยพุ่งขึ้นปกคลุมท้องฟ้า
ขณะเดียวกัน
แสงจากเปลวเพลิงและลาวาเริ่มปรากฎให้เห็นจากปล่องภูเขาไฟ
”ครืน…” กรวดจำนวนมากไหลกระเด็นออกมาจากปล่องภูเขาไฟ
”พี่ใหญ่!”ชายชราสองคนพุ่งออกมา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกังวล
…
ห้าวันต่อมาในตอนเช้า
แสงแดดอันอบอุ่นกระทบไปตามพื้นดินและต้นไม้ทุกอย่างดูสงบสุขเป็นอย่างมาก
แต่มีอีกโลกหนึ่งที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
เสียงของเครื่องดนตรีดังก้องอยู่ในอากาศมันเป็นเพลงที่นุ่มนวลเป็นอย่างมาก
นิ้วมือของผู้บรรเลงแตะลงบนสายของกู่เจิ้งสายลมพัดผมของนางพลิ้วไสว
ราวกับที่นี่เป็นแดนสวรรค์
อย่างไรก็ตามเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ๆราวกับไม่สามารถรับรู้ได้ถึงความงดงามของนางแม้แต่น้อย เพราะเขากำลังหลับตาอยู่
ดูเหมือนว่าเขากำลังจะนอนหลับอยู่
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้นอนลงแต่กำลังนั่งอยู่ ขาทั้งสองข้างขัดสมาธิ มือวางอยู่บนขา
ชาวพุธมักเรียกสิ่งนี้ว่าการทำสมาธิ
ฟางเจิ้งจือ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น เขารู้ว่าแค่เขาเหนื่อยมาก
เขาพยายามจะหนีหลายครั้ง
เขาไม่ได้จริงจังมากจนกระทั่งตอนนี้ที่ผ่านมาครึ่งเดือนเขาได้นอนเพียงวันละหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น เขาลืมตาขึ้นและสังเกตุไปรอบๆ
สังเกตทุกรายละเอียด
จากเม็ดทรายบนพื้นดินไปจนถึงพืชที่อยู่บนพื้นหญ้าและใบไม้บนต้นไม้รวมถึงภูเขา แม่น้ำ และท้องฟ้า..
เขาไม่พลาดแม้แต่จุดเดียว
เขาได้ทนมาเกือบครึ่งเดือน
จนกระทั่งห้าวันที่ผ่านมา…
เขาไม่สามารถทนกับสถานการณ์ในตอนนี้ได้เพราะเขามีเวลาไม่พอ
การคัดเลือกของศาลาเต๋าสวรรค์จะเริ่มขึ้นในอีกหนึ่งเดือน
ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามปกติเขาคงเริ่มเดินทางไปตั้งแต่ห้าวันก่อนแล้ว จากนั้นเขาก็จะไปพบกับ เหยียน ซิว ที่เมืองหลวงและเดินทางสู่ศาลาเต๋าสวรรค์
แต่สถานการณ์ตอนนี้ทั้งหมดอยู่ในความยุ่งเหยิง
เขายังไม่ได้ไปไหนแม้แต่น้อยเขาพยายามที่จะหยุด หยุน ชิงวู หลายๆวิธี
แต่นางกลับไม่ฟังเขาและไม่สนที่จะเจรจาใดๆ
ฟางเจิ้งจือ โกรธมาก
”ให้ข้าออกไปเดี๋ยวนี้เจ้ามันบ้าไปแล้ว แม้ว่าเจ้าจะต้องการศิลาเซียนจากข้า แต่เจ้าก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกักขังข้า! เจ้ามันไร้มนุษยธรรม!”
ฟางเจิ้งจือ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เขาเคยขู่นางว่าจะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ
มันดึงดูดความสนใจของหยุน ชิงวู
แต่คำตอบของนางคือ”ถ้าใครต้องการตายจริงๆ ก็ไม่มีใครช่วยอะไรได้”
จากนั้น..
ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้คิดจะตายจริงๆ เขาจึงยอมแพ้
หัวใจของเขาเต้นรัวราวกับจะระเบิดออกทุกเวลา
หลังจากที่ใช้เวลาเกือบครึ่งเดือนที่ติดอยู่ในนี้จากคนที่ร่าเริงและไม่คิดอะไรตอนนี้เขากลายเป็นคนที่วิตกกังวลเป็นอย่างมาก
การหายตัวไปอย่างกะทันหันของเขาทำให้คนรอบตัวรู้สึกเป็นกังวลแม้เขาจะไม่กังวลเกี่ยวกับ วู่ จวี้เอ๋อ มากนัก แต่พ่อกับแม่เขาล่ะ?
ยิ่งกว่านั้นสภาพร่างกายของฉิน ซูเหลียน ยังทรุดโทรมลงกว่าเดิม…
รวมถึงสัญญาที่เขาได้ให้ไว้กับฉือ กูเหยียน
เขาควรจะอยู่ที่ศาลาเต๋าสวรรค์เมื่อสองปีก่อนแต่มันก็ถูกเลื่อนมาเป็นตอนนี้ เขายังควรจะเลื่อนอีกงั้นหรือ?
เขาไม่คิดว่าเขาจะมีชีวิตอยู่รอดได้ถึงสองปี
แล้วก็มีปิง หยาง….ไอลีนโนเวล.
ปิงหยาง รอเขาอยู่ที่ หอคอย หลิง หยุน
ฟางเจิ้งจือ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำมากเกินไป เขาไม่ว่างพอที่จะมานั่งไขปริศนาศิลาเซียนอีก
ความวิตกกังวลเหล่านี้กดทับมาที่ฟาง เจิ้งจือ
ดังนั้นเขาจึงต้องระบายความโกรธและความหงุดหงิดของเขา
ซึ่งหยุน ชิงวู ไม่ได้เพิกเฉยเขา
ในทางกลับกัน…
นางเปิดโอกาสให้ฟาง เจิ้งจือ ระบายความโกรธของเขา
หลังจากปรุงอาหารอร่อยๆเสร็จนางก็เตรียมเหล้าไว้ให้เขา
ยิ่งไปกว่านั้นหยุน ชิงวู ยังดื่มกับเขาด้วย “เจ้ายังมีโอกาส ถ้าเจ้าทำให้ข้าเมา เจ้าก็สามารถล้างแค้นข้าได้ ?!”
หลังจากนั้นฟาง เจิ้งจือ ก็ดื่มเหล้าเข้าไป
เขารู้สึกว่าอาจจะมีบางอย่างซ่อนอยู่ในคำพูดของหยุน ชิงวู มันอาจจะเป็นกับดัก แต่เขาก็ดื่มเพราะเขาอยากดื่ม
พวกเขาดื่มกันเป็นเวลานานมาก
ฟางเจิ้งจือ ไม่รู้ว่าเขาดื่มไปมากเท่าไร แต่เขารู้ว่าจนถึงก่อนหน้านี้เขายังไม่ได้สติแม้แต่น้อย
มันไม่ใช่การทำสมาธิด้วยซ้ำ?
สำหรับเหตุผลว่าทำไมเขาต้องนั่งหลับแบบนี้คงมีแต่ หยุน ชิงวู ที่รู้
ฟางเจิ้งจือ มีหลายสิ่งหลายอย่างอยู่ในใจ เขาล่องลอยไปบนภูเขา แม่น้ำและท้องฟ้า
สำหรับเหตุผลคือเขากำลังไล่ตามหญิงสาวผู้หนึ่งอยู่
นางสวมชุดสีขาวยาว
เขาเคยพบกับนางแล้วหลายครั้ง
ครั้งแรกคือตอนที่เขาอยู่กับเหยียนซิว ที่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ เขาเห็นนางในมิติคู่ขนาน
นางปรากฎขึ้นบนทะเลสาบและเต้นรำอย่างงดงามแต่เขาไม่อาจเห็นหน้าตาของนางได้ชัดเจน
หรือตอนที่อยู่ในแดนใต้ตอนที่ในหัวของเขามีแต่สีม่วง
เขาเหมือนเห็นนางๆลางๆ
นางกำลังเต้นรำอยู่ข้างแม่น้ำ
ฟางเจิ้งจือ ได้พบกับเรื่องลึกลับมากมายตลอดสองปีที่ผ่านมา เช่นเดียวกันกับที่เขารู้ว่าก้อนหินสีดำที่เขาเก็บมาคือกลืนกินโลก
แล้วมีดินแดนที่เงียบสงบในกลืนกินโลกได้ยังไง?
จริงๆแล้วมันคือศิลาเซียน
แต่เขาไม่เคยมีโอกาสได้พบนางอีก
เขายังพยายามค้นหารอบๆกลืนกินโลก
ตอนแรกเขาคิดว่ามันอาจจะเกี่ยวข้องกับลูกปัดที่เขาเก็บมาจากหอสมบัติสวรรค์
แต่หลังจากนั้น…
ฟางเจิ้งจือ ก็ปฎิเสธมันไปทันทีเพราะมันไม่ได้เดี่ยวข้องกับกลืนกินโลก
หรือก็คือหลังจากที่ฟาง เจิ้งจือ สู้กับคังหยาง สิ่งของมากมายได้ถูกทำลายและทิ้งไป
แล้วทำไมเขาถึงเห็นนางทั้งๆที่ไม่มีลูกปัดนั้นอยู่ล่ะ?
เขาสามารถควบคุมกลืนกินโลกได้ไม่มีอะไรที่หลุดรอดสายตาเขาไปได้
”มันคืออะไรกัน?”ฟาง เจิ้งจือ ถามซ้ำๆ แต่เขาก็ไม่สามารถรู้ได้ ในเมื่อหญิงสาวคนนั้นไม่ได้ปรากฎตัวขึ้นมาอีก
แต่ตอนนี้…
ผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวอีกครั้ง
นางยืนอยู่ตรงหน้าเขาแต่เขาก็ไม่สามารถรับรู้ได้ถึงตัวตนหรือลักษณะที่แท้จริงของนางได้
นางไม่ได้มาเต้นรำต่อหน้าเขาอีกต่อไป
นางพาเขาไปรอบๆผ่านภูเขา แม่น้ำและทะเลสาบที่กว้างใหญ่
มันรู้สึกแปลกๆ เพราะผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนว่าเนางจะคอยชื่นชมทิวทัศน์ที่งดงามตลอดเวลา
ฟางเจิ้งจือ ก็เห็น แต่เขากำลังเดินตามหลังนาง เขาจึงรู้สึกเหมือนเดิมตามไกด์ท่องเที่ยวอยู่
เขาพยายามตามนางให้ทันและตะโกนใส่นางเสมอ
แต่นางไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยและระยะห่างระหว่างพวกเขาจะเป็นยี่สิบฟุตเสมอแม้ว่าเขาจะเร่งเท่าไร ระยะห่างก็ยังคงเป็นเท่าเดิมเสมอ
พวกเขาจึงเดินคู่กันไปเรื่อยๆเป็นเวลานานมาก
สุดท้ายนางก็หยุดยืนอยู่บนผืนดินที่แห้งแล้งผืนหนึ่งต้นไม้เหี่ยวเฉา รอยแตกเต็มไปทั่วพื้นดิน
แน่นอนว่ามันไม่ใช่ทะเลทรายแต่มันดูแห้งแล้งและว่างเปล่า ไอแห่งความตายลอยอยู่ทั่วอากาศ
แน่นอนว่า…
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกไม่สบายใจเมื่อนางพาเขาไปในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายกว่าเดิม
ที่นี่ไม่มีอะไรเทียบกับที่อื่นๆ ที่เขาเคยไป มัน ร้างและน่ากลัวขึ้น
แต่นางก็ไม่คิดจะก้าวไปข้างหน้าเช่นกัน
หลังจากผ่านไปนานฟาง เจิ้งจือ ไม่พยายามเข้าใกล้นางอีก ดังนั้นเขาจึงหยุดยืนและรอนางอย่างอดทน
การรอคอยนี้กลับกลายเป็นความยาวนานถึงหนึ่งชั่วโมง
แต่นางกลับยืนนิ่งราวกับเป็นรูปปั้นเช่นเคย
ฟางเจิ้งจือ ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปและก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
ฟางเจิ้งจือ คิดว่านางจะก้าวไปด้านหน้าเช่นกัน
แต่ครั้งนี้….
นางกลับยืนนิ่งไม่ขยับ
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกสับสนและตื่นเต้นเล็กน้อย เนื่องจากนางไม่ขยับ มันทำให้เขาสามารถก้าวไปข้างหน้าและเห็นหน้าตาของนางได้
ด้วยความหวังนี้ฟาง เจิ้งจือ เริ่มเดินไปอีกครั้ง
ทีละก้าว
หญิงสาวยังคงยืนอยู่ที่เดิมชุดและผมของนางยังคงพัดไปตามสายลมนางดูเหมือนจะไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ เข้ามาใกล้แล้ว
ใกล้ขึ้นใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ไม่นานฟาง เจิ้งจือ ก็มายืนอยู่ที่ด้านหลังของนาง