Gate of God – ตอนที่ 736 มังกรที่แหวกว่าย

แน่นอนว่าเขาทำได้แค่ยอมรับความจริงเขายังมีโอกาสอยู่ถ้าเขาสามารถไปยังสวรรค์ชั้นเก้าได้ก่อนนาง
แต่มันจะเป็นไปได้งั้นหรือ?
ฟางเจิ้งจือ จำได้ ฉือ กูเหยียน เคยบอกไว้ว่ามีคนเดียวเท่านั้นที่เคยไปถึงสวรรค์ชั้นเก้า
เขาจะสามารถเป็นคนที่สองได้หรือไม่?
แม้มันจะเป็นไปได้ยากแต่หนทางของเขาก็มีเพียงเส้นทางเดียวเท่านั้น
เขาจะไม่ยอมทนเป็นทาสรับใช้ที่ต่ำต้อยของฉือ กูเหยียน แน่นอน!
เขาไม่ได้คิดนานมากนัก
มีเพียงความสงบเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้
ฟางเจิ้งจือ พยายามที่จะใจเย็นลง ก่อนที่เขาจะเงยหน้าไปมองรูปอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถรักษาความสงบได้นาน　　เพราะเขาไม่สามารถทำให้ตัวเองสงบลงได้
”ความหมายของมันคืออะไรกัน?”ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ภาพด้วยความงุนงง
มังกร?
มังกรตัวหนึ่งที่กำลังเลื้อยไปบนท้องฟ้า
เกล็ดของมันเป็นสีทองมีกรงเล็บและเขี้ยวที่แหลมคม ทั้งภาพนั้นเหมือนสามารถเคลื่อนไหวได้
มันเป็นภาพที่งดงาม
อยางไรก็ตามเขาไม่เข้าใจว่าทำไมภาพในชั้นเจ็ดถึงเป็นภาพมังกร
มันหมายถึงอะไร?
มันควรจะเป็นปลาหรือเปล่า?
ฟางเจิ้งจือ อยากจะถามออกมาดังๆ ไหนกันภาพแห่งการสรรค์สร้าง? ไหนเต๋าประเภทต่างๆ?
ในที่สุดดูเหมือนเขาจะสามารถเข้าใจวลีที่ว่า”ความจริงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนั้นเรียบง่ายที่สุด”
สิ่งที่เรียบง่ายบางที่นั้นก็ยากที่จะทำความเข้าใจในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไม ฉือ กูเหยียน ถึงใช้เวลาในชั้นนี้นานนัก
เพราะรูปมังกรนั้นเป็นภาพที่ธรรมดาเกินไปทุกคนสามารถเห็นมันได้บนผนังของพระราชวังต่างๆ
…
ในขณะที่ฟาง เจิ้งจือ กำลังพิจรณามังกรบนภาพอยู่นั้น ข้างนอกบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง
”สวรรค์ชั้นที่แปด?!”
”ศิษย์พี่ฉือ กูเหยียน ไปถึงสวรรค์ชั้นที่แปดแล้ว!”
”นางนำหน้าฟาง เจิ้งจือ ไปก้าวหนึ่งแล้ว ในที่สุดนางก็ชนะ!”
เหล่าศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์ต่างดีใจในหัวใจของพวกเขาการเข้าถึงสวรรค์ชั้นแปดนั้นก็เท่ากับชนะการแข่งขันแล้ว
สำหรับสวรรค์ชั้นที่เก้า…..
มันเป็นได้แค่ความคิดเท่านั้น
ในประวัติศาสตร์มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไปยังสวรรค์ชั้นเก้าได้จะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกได้ยังไง?
แม้ว่าจะเป็นฉือ กูเหยียน ก็ตาม การที่จะเข้าสู่สวรรค์ชั้นที่เก้าได้นั่นก็เป็นไปได้ยากมาก
ดังนั้นตอนนี้ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
ตราบใดที่ฉือ กูเหยียน และ ฟาง เจิ้งจือ ยังติดอยู่ที่ชั้นแปด ชัยชนะย่อมเป็นของ ฉือ กูเหยียน อย่างแน่นอน
เสียงหัวเราะแห่งความยินดีดังไปทั่วด้านนอกบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์
ผู้อาวุโสก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกันความตกใจและความกังวลบนใบหน้าของเขาค่อยๆหายไป　　”ไม่ง่ายเลยเกือบไปแล้ว!” ผู้อาวุโสหกมองท้องฟ้าด้วยความรู้สึกอันอึดอัดเล็กน้อย
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าวันนี้ตัวเองค่อนข้างโชคดี
หากเขาไม่ได้ทำการปรับแต่งบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์…..
ผลลัพธ์ที่ออกมาอาจจะแตกต่างกัน
ผู้อาวุโสหกเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก”เจ้าเด็ก ฟาง เจิ้งจือ นั้นอันตรายจริงๆ น่าเสียดายที่เขามีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ไม่อย่างนั้นเขาต้องน่ากลัวขึ้นมากแน่ๆในอนาคต..”
…
ณป่าที่ตีนเขาของศาลาเต๋าสวรรค์
เหยียนซิว นั่งอยู่ริมแม่น้ำพร้อมกลับพลิกหนังสือเล่มเก่าๆไปเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าเขาจะมีสมาธิมาก สายลมเล็กๆพัดผ่านร่างของเขาไปช้าๆ
ทันใดนั้นเองมีบางอย่างบินผ่านไปในอากาศมันไม่ได้ใหญ่มากและมีรูปร่างธรรมดาๆ
ไม่นานมันก็บินหายไป ไอรีนโนเวล
ก่อนที่มันก็ปรากฎขึ้นบนกิ่งไม้และหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่บนกิ่งไม้กระบอกไม้ไผ่เล็กๆถูกทิ้งไว้
เมื่อเปิดมันออกกระดาษแผ่นสีเหลืองก็กางออกมา
บนนั้นมีตัวอักษรที่เขียนด้วยน้ำหมึกสีดำอยู่’ฉือ กูเหยียน ได้เข้าสู่สวรรค์ชั้นที่แปดแล้ว การแข่งขันใกล้จะจบแล้ว โปรดเตรียมตัวให้พร้อม’
เมื่อเขาอ่านจบกระดาษสีเหลืองก็ค่อยๆสลายกลายเป็นเศษฝุ่นกระจายไปทั่วอากาศ
เหยียนซิว ยังคงนั่งอยู่ในตำแหน่งเดิมของเขา…
…
ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่กว้างใหญ่ไร้สิ้นสุดมีสถานที่ที่เป็นดั่งดินแดนในฝัน ที่นั่นเป็นฤดูใบไม้ผลิตลอดทั้งปี และดอกไม้เบ่งบานอยู่เสมอ
แม่น้ำไหลลงจากยอดเขาสูง
ด้านล่างนั้นทะะลสาบขนาดใหญ่
ริมทะเลสาบมีหญิงสาวนับสิบพวกนางสวมชุดกระโปรงยาวหลากสีสัน
พวกนางเหมือนกับเหล่านางฟ้าที่ลงมาจากสวรรค์
และในกลุ่มของหญิงสาวมีหญิงนางหนึ่งที่สวมชุดสีแดงสะดุดตา ชายกระโปรงของนางลอยอยู่บนผืนน้ำ
จะเห็นได้ว่าน้ำในทะเลสาบมีความผิดปกติ
อย่างไรก็ตามหญิงสาวยกเท้าขึ้นในขณะที่ยืนอยู่ในน้ำ และท่าทีของนางไม่ได้ดูแย่นัก นางไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา
นางแหงนหน้ามองก้อนเมฆบนท้องฟ้าดวงตาของนางเปล่งประกายราวกับผลึกแก้ว และเป็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวัง
”ปิงหยาง ทำหน้าที่ของเจ้าเสร็จสิ้นแล้วหรือ?”หญิงสาวคนหนึ่งถามขึ้นจากด้านหลังของนาง
นั่นทำให้สีหน้าของนางซีดขาวและตัวสั่นเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามนางไม่ได้ตอบกลับเพียงแค่สายหัวเบาๆ
”ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เจ้าควรจะเรียนรู้ถึงความยากลำบาก อย่ามาพูดว่าข้าไม่เคยบอก เจ้าควรจะรู้ว่าที่นี่คือสถานที่แบบไหน ถ้าให้ข้าพูด ข้า…”ในขณะที่นางพูด นางก็เริ่มขมวดคิ้วราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นไม่นานนางก็เริ่มพูดต่อ “เจ้ามีความสามารถงั้นหรือ? ถ้าเจ้าไม่ทำหน้าที่ให้เสร็จ อยาหวังว่าเย็นนี้จะได้กินข้าว!”
”ข้ากำลังทำอยู่!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ปิง หยาง ก็ลุกขึ้นและกระโดดลงไปในทะเลสาบลึกโดยไม่รอให้นางพูดอไรต่ออีก
สายน้ำสาดกระเซ็น
ทำร่างหญิงสาวเปียกปอนที่ยืนอยู่ข้างๆเปียกปอนนางส่งเสียงกรี้ดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ
”กรี้ดนี่เจ้า…!”นางตะโกนออกมาในขณะที่พยายามหลบ และก็จ้องไปยังระลอกคลื่นที่เกิดขึ้น “ฮึ่ม ไม่แม้แต่จะกล่าวลา เจ้าคิดว่าพวกเราทุกคนจะเป็นเหมือนเจ้างั้นหรือ? เจ้าทำได้แค่ เจ้ารู้แค่วิธีเก็บผลึกน้ำแข็งจากทะเลสาบ คนที่ไม่รู้จักเจ้า คงจะไม่มีใครคิดว่าเจ้าเป็นองค์หญิงอีกแล้ว!”
หลังจากที่พูดพร่ำจนจบหญิงสาวก็นั่งลงข้างๆและเริ่มแยกผลไม้ในตระกร้า
หลังจากผ่านไปสักพักร่างๆหนึ่งก็ปรากฎขึ้นบนผิวน้ำ
ทั่วทั้งร่างถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งก่อนที่จะกระโดดออกมาด้วยสีหน้าที่ขาวซีดเล็กน้อย
”มาแล้วรึ?ทำไมเจ้าถึงเก็บมาก้อนเดียว? วันนี้เจ้าต้องเก็บให้ได้ห้าก้อน!””เมื่อหญิงสาวเห็น ปิง หยาง ถือผลึกน้ำแข็งเพียงก้อนเดียวนางก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย　　”อืม…ข้ารู้แล้ว” ริมฝฝีปากของ ปิง หยาง สั่นเล็กน้อยในขณะที่มันเริ่มเปลี่ยนจากสีชมพูเป็นสีม่วง นางพยายามพูดไม่ให้เสียงสั่น
”ดีที่เจ้ารู้เจ้าต้องเก็บให้ได้ห้าก้อนก่อนตะวันตกดิน นี่เป็นคำสั่งของ คัง เยว่ ใครก็ขัดคำสั่งนางไม่ได้!”
”ถ้าข้าเก็บได้ห้าก้อนแล้วข้าขอไปปส่งที่หอคอยหลิงหยุนเองได้หรือไม่?”
”ไม่ใครก็สามารถไปส่งได้ ยกเว้นเจ้า มีแค่เจ้าเท่านั้นที่ไม่ไดรับอนุญาติให้เขาหอคอยหลิงหยุน นี่ก็เป็นคำสั่งของ คัง เยว่ เช่นกัน!”
”แต่…..”
”ไม่มีแต่นี่คือคำสั่ง! ตั้งแต่ที่เจ้ามาอยู่ที่นี่ ก็ไม่ต้องคิดถึงเรื่องอื่น เจ้าควรจะรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน? หลังจากทำผิดพลาด เจ้าควรจะยอมรับโทษ!”
”ข้าจะไม่ไปจากที่นี่อย่างน้อยก็ในตอนนี้ ข้าจะอยู่ที่นี่อีกสามเดือน หลังจากสามเดือน… .. เขาจะมาหาข้าอย่างแน่นอน !” ปิงหยาง ส่ายหัว ในขณะที่นางมองไปที่ขอบฟ้าอีกครั้ง
ชุดที่เปียกโชกแนบไปกับร่างของนางเผยให้เห็นสัดส่วนที่ชัดเจนหยดน้ำที่ชายกระโปรงของนางตกกระทบผิวน้ำอย่างแผ่วเบา มันเป็นภาพที่งดงามเป็นอย่างมาก…