Gate of God – ตอนที่ 741 ลองอีกครั้ง

”มันตลกมากงั้นรึ?”ฟาง เจิ้งจือ หันไปมอง ฉือ กูเหยียน
”ไม่สนุกงั้นหรือ?”ฉือ กูเหยียน ถามกลับ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความสุข เสียงหัวเราะของนางนั้นดังมาจากหัวใจ
”อย่างน้อยก็มีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง”ฟาง เจิงจือ พูด
”ตามที่เจ้าพูด…มันอาจจะเป็นหนึ่งในวิธีก็ได้!”ฉือ กูเหยียน หยุดหัวเราะ ใบหน้าของนางกลับมาจริงจังอีกครั้ง
ฟางเจิ้งจือ เม้มริมฝีปากก่อนจะพึมพัม “วิธีหนึ่ง? งั้นทำไมเจ้าไม่ลองทำมันมั่งล่ะ?”
ฉือกูเหยียน เดินไปยืนข้างๆ ฟาง เจิ้งจือ ก่อนจะเงยหน้ามองกระดาษสีขาวที่ว่างเปล่า
”บางที…ปัญหาอาจจะอยู่ที่รูปวาดของเจ้า” ฉือ กูเหยียน ไม่ได้มอง ฟาง เจิ้งจือ ขณะพูด ราวกับนางกำลังคุยกับตัวเองอยู่　　”มีปัญหาอะไร?”ฟาง เจิ้งจือ ฉุนเล็กน้อยกับการที่โดน ฉือ กูเหยียน ว่า
”นึกถึงสิ่งที่ได้พบในสวรรค์ชั้นหนึ่งถึงชั้นเจ็ดดีๆมันจะไม่กลายเป็นสิ่งที่ซับซ้อนงั้นหรือเมื่อเอาพวกมันมารวมไว้ด้วยกัน?” ฉือ กูเหยียน ตอบกลับ
”หืม?”ฟาง เจิ้งจือ ดูเหมือนจะสับสนเล็กน้อย เพราะเขาจำภาพในชั้นที่หนึ่งถึงเจ็ดได้ดี
จริงๆแล้วสิ่งที่ฉือ กูเหยียน พูดนั้นถูกต้อง
จากสวรรค์ชั้นแรกถึงชั้นสามมีเพียงภาพที่ไม่ละเอียดและซับซ้อนมากนัก
จากสวรรค์ชั้นที่สี่เป็นต้นไปมีความผันผวนมากขึ้นและมีการเปลี่ยนแปลงของภาพมากมาย
และที่สวรรค์ชั้นเจ็ด…
ทุกอย่างได้หลอมรวมเป็นหนึ่ง
แน่นอนว่า”หนึ่ง” นี้ไม่ได้เป็นตัวเลข แต่”หนึ่ง” นี้หมายถึงการวิวัฒนาการที่เกิดจากรวมทุกอย่างในหนึ่งร่าง　　ดวงตาของฟาง เจิ้งจือ สว่างขึ้นทันทีหลังจากเข้าใจเรื่องพวกนี้ ทุกสิ่งเกิดมาจากความว่างเปล่า ก่อนจะหายไปกลายเป็นความว่างเปล่าอีกครั้ง
”ข้าคิดว่าพวกเราควรลองอีกครั้ง!”ฉือ กูเหยียน พูดขึ้นมาอีกครั้ง เสียงของนางเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
”เจ้าจะลองยังไง?”ฟางเจิ้งจือ เอ่ยถาม
”ขาได้สังเกตุอย่างถี่ถ้วนแล้วหลังจากที่เจ้าลากเส้นหนึ่งบนกระดาษแล้วนั้น ไม่ได้เกิดปฏิกริยาโต้ตอบในทันที แต่หลังจากนั้นสักพักก็เกิดฟ้าผ่าลงมา” ฉือ กูเหยียน วิเคราะห์
”เจ้าหมายความว่ายังไง?”
”บางที…มันกำลังรอให้เจ้าวาดต่อ!”
”วาดต่อ?เป็นไปไม่ได้ถ้าข้าลากอีกเส้น มันจะไม่ได้หมายความว่าข้าจะโดนฟ้าผ่าถึงสองครั้งงั้นหรือ?” ฟาง เจิ้งจือ ถามกลับ
”อาจจะเป็นแบบนั้น”ฉือ กูเหยียน พยักหน้า　　”…..” ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่าฉากแบบนั้นต้องเกิดขึ้นอีกครั้งแน่ ร่างกายของเขาถูกฟ้าผ่าใส่มาครั้งหนึ่งแล้ว “ทำไมเจ้าไม่ลองบ้างล่ะ?”
”ได้!”ฉือ กูเหยียน พยักหน้าโดยไม่ลังเ
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกตกใจเล็กน้อย
จริงๆรึ?
ฉือกูเหยียน เชื่อว่าเขาลากเพียงเส้นเดียวมันไม่พอ ต้องลากเพิ่มอีกเส้น จริงๆงั้นรึ?เรื่องโง่ๆแบบนี้ดูไม่สอดคล้องกับความฉลาดที่ ฉือ กูเหยียน มีแม้แต่น้อย
เขาควรจะใจกว้างและอนุญาติให้ฉือ กูเหยียน ลองดูไหม?
ไม่!
จะเกิดอะไรขึ้นถ้านางบินขึ้นไปบนสวรรค์ชั้นเก้าหลังจากนางวาดภาพเสร็จ?แม้ว่าเขาจะตามนางไปติดๆมันก็ไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว
ตราบใดที่ฉือ กูเหยียน ไปถึงสวรรค์ชั้นเก้าก่อนเขา นั่นหมายความว่าการแข่งขันระหว่างพวกเขานั้นสิ้นสุดลงแล้ว
เขาจะต้องไม่ปล่อยให้นางได้ลอง!
ฟางเจิ้งจือ ต้องการจะหยุดนาง แต่เขาหยุดไปครู่หนึ่งเพราะเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปติ ฉือ กูเหยียน หลอกล่อให้เขาคิดว่าเขาจะต้องแพ้ จากนั้นเขาก็จะต้องขอเป็นคนวาดภาพต่อแน่นอน
แล้วนางก็จะคอยยืนอยู่ด้านหลังแล้วหัวเราะเยาะเขา
ความเป็นไปได้นั้นสูงมากเพราะ ฉือ กูเหยียน ไม่มีทางโง่และไร้เดียงสาแบบนี้
แล้วยังไงต่อ?
เขาควรปล่อยให้นางลองหรือไม่?
ฟางเจิ้งจือ ไม่สามารถตัดสินใจได้ ถ้าเขาปล่อยให้นางลองเขาอาจจะแพ้ แต่ถ้าเขาลองเอง เขาอาจจะต้องทนทรมารกับฟ้าผ่าอีกครั้ง…
”ข้าจะวาดแล้วนะ”ขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ กำลังสับสน ฉือ กูเหยียน ก็หยิบพู่กันและจุ่มลงไปในถาดหมึก
”เดี๋ยวก่อน!”เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ เห็น ฉือ กูเหยียน กระโดด เขาไม่คิดอะไรอีกต่อไป เขารีบหยุดนางในทันที “ข้าเป็นผู้ชาย ข้าควรทำด้วยตัวเอง!”
”เจ้าแน่ใจแล้วงั้นหรือ?”ฉือ กูเหยียน มอง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยสายตาแปลกๆ
”แน่นอนข้ามั่นใจ!” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
แน่นอนว่าเขาเดาว่าสิ่งที่ฉือ กูเหยียน พูดนั้นเป็นกลอุบาย แต่เขาจะทำยังไงได้? เขาจะยอมยืนอยู่เฉยๆให้ ฉือ กูเหยียน ขึ้นไปวาดภาพงั้นหรือ?
เขาต้องเลือกวิธีที่ปลอดภัยกว่าเท่านั้น!
การเป็นคนใช้ที่ต่ำต้อยถึงหนึ่งเดือนกับการยอมโดนฟ้าผ่าใส่สองครั้งเขายอมโดนอันหลังดีกว่า…
ทำไมลูกผู้ชายที่แท้จริงอย่างเขาต้องกลัวแค่โดนฟ้าฝ่าสองครั้งด้วย?
เขาต้องทำได้　　ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้รอคำตอบของ ฉือ กูเหยียน เขากระโจนขึ้นไปหาแผ่นกระดาษอันว่างเปล่าอีกครั้ง
ฉือกูเหยียน มองฉากที่เกิดขึ้นแล้วยิ้มออกมา ดวงตาของนางเป็นประกาย
ณจุดนี้ ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถย้อนเวลาได้ เขาได้ตัดสินใจไปแล้ว
เขาจ้องมองไปยังกระดาษที่ว่างเปล่าก่อนที่เขาจะสะบัดพู่กันในมือ ก่อนที่เส้นสองเส้นจะปรากฎขึ้นบนกระดาษเปล่าอีกครั้ง
มันเป็นภาพเครื่องหมายบางอย่างที่ดูทรงพลัง
ฟางเจิ้งจือ ใช้ความพยายามเป็นอย่างมากให้เส้นที่เขาเขียนขึ้นมาสองเส้นนั้นสื่อไปถึงวิชาดาบผ่ามังกรที่เขาเคยใช้
”ข้าไม่เชื่อว่าครั้งนี้มันจะไม่สำเร็จ!”ฟาง เจิ้งจือ ร่อนลงบนพื้นช้าๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวัง
ทันใดนั้นเส้นสองเส้นบนภาพหายไปอีกครั้งเหมือนกับก่อนหน้านี้
จากนั้น…
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง
เขาเงยหน้าขึ้นและต้องเบิกตาด้วยความไม่เชื่อเพราะสายฟ้าสองสายกำลังพุ่งลงมาจากท้องฟ้า
”…..” ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีทางเลือก เขาทำได้แค่หลบไปด้านข้างเพื่อหลบสายฟ้าอย่างไม่ลังเล
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาก้าวเท้าหลบสายฟ้าพวกมันราวกับมีชีวิตตามเขาไปยังตำแหน่งด้วยเช่นกัน
”ตูม!”เสียงอันดังก้องปะทุขึ้น
ขนแขนทุกเส้นบนร่างของฟาง เจิ้งจือ ลุกชัน เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป “เชี่ย ข้าโดนอีกแล้วงั้นรึ!!!”
การถูกฟ้าผ่าไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่ถึงสองครั้ง มันทำให้สภาพของ ฟาง เจิ้งจือ ดูน่าสมเพชมากยิ่งขึ้น
ชุดสีน้ำเงินของเขาบางส่วนกลายเป็นสีดำเกรียมผมตั้งชัน ราวกับเขาพึ่งเห็นผีมา
”ฮ่าฮ่าฮ่า…”ฉือ กูเหยียน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ร่างของนางสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้
”มีความสุข?”ฟาง เจิ้งจือ ดูเหมือนไม่ค่อยจะพอใจเท่าไรนัก
”ข้าคิดว่าสองเส้นยังคงไม่พออาจจะต้องสามเส้น!” ดวงตาของ ฉือ กูเหยียน เป็นประกาย ท่าทีของนางตอนนี้ราวกับอาจารย์คนหนึ่งที่คอยสั่งสอนลูกศิษย์
ฟางเจิ้งจือ มอง ฉือ กูเหยียนด้วยความรังเกียจ สามเส้น? คิดว่าข้าโง่หรือไงกัน? ใครจะโง่พอที่จำทำพลาดซ้ำกันถึงสามครั้งกัน?
สามเส้น! ไอลีนโนเวล
นั่นหมายถึงสายฟ้าสามสายด้วย!
แม้แต่คนโง่ก็ยังพอเดาได้ยิ่งไปกว่านั้น ฟาง เจิ้งจือ เชื่อมั่นในความฉลาดของตัวเองเสมอมา เขาจะเชื่อ ฉือ กูเหยียน ได้ยังไงกัน?
”สามเส้น?งั้นเชิญเจ้าเลย!” ฟาง เจิ้งจือ ตอบโดยไม่ลังเล
”อืมแล้วเจ้าจะไม่เสียใจงั้นหรือ ถ้าข้าสามารถไขปริศนาแล้วเข้าไปสู่สวรรค์ชั้นเก้าได้ เจ้าจะไม่เหลือโอกาสอีกแล้วนะ” ฉือ กูเหยียน พยักหน้าและพูดออกมาด้วยท่าทีปกติ
”เดี๋ยว!”ฟาง เจิ้งจือ หยุด ฉือ กูเหยียน อีกครั้ง
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขารู้สึกว่า ฉือ กูเหยียน นั้นแปลกมาก แม้นางดูเหมือนกำลังพยายามหลอกใช้เขาอยู่ก็ตาม
แต่มันต้องมีอะไรมากกว่าที่ตาเขาเห็นแน่นอน
เพื่อดูเขาทรมารจากการถูกสายฟ้าฟาดใส่?มีความเป็นไปได้เล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สูงมากนัก
เพราะด้วยนิสัยของฉือ กูเหยียน นางไม่คิดจะทำอะไรเพื่อความพอใจของตัวเองนอกจากนี้ตอนนี้พวกเขาอยู่ในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ โดยมีเป้าหมายเดียวกันคือการเข้าสู่สวรรค์ชั้นเก้า
อะไรคือเหตุผล?
ฟางเจิ้งจือ มองไปที่ ฉือ กูเหยียน ด้วยความสงสัย
ดูเหมือนฉือ กูเหยียน เองก็สังเกตุเห็นสายตาของ ฟาง เจิ้งจือ เช่นกัน “หรือเจ้าอยากจะลองเอง?”
”แน่นอนข้าเป็นลูกผู้ชายจะยอมให้ผู้หญิงมาเดินนำหน้าได้ยังไง?” ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับทันที
”เอาล่ะงั้นเจ้าก็ลองอีกครั้งได้!” ฉือ กูเหยียน พยักหน้าด้วยท่าทีที่ไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ยิน
มีบางอย่างผิดปกติ!
ผิดปกติมาก! 　　ทำไมนางถึงให้โอกาสเขาอีก?
หรือว่า….ฉือกูเหยียน จะมีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้ว?
นางรู้ว่าความพยายามของเขานั้นเปล่าประโยชน์…
ฟางเจิ้งจือ นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ท่าทีของ ฉือ กูเหยียน ทำให้เขามั่นใจมากกว่าเดิม
ตอนแรกนางเสแสร้งทำเป็นใจดีแนะนำเขาและแนะนำให้เขาเขียนเส้นที่สอง
และแม้กระทั่งแกล้งทำเป็นกระตือรือร้นอากลอง
และตอนนี้นางบอกว่าสองเส้นไม่เพียงพออาจจะต้องสามเส้น…
เห็นได้ชัดว่านางพยายามทำให้เขาคิดผิด
ที่สำคัญตั้งแต่ต้นฉือ กูเหยียน ไม่ได้แสดงให้เห็นความกระตือรือร้นในการเข้าสู่สวรรค์ชั้นเก้าเลย นางเหมือนพยายามถ่วงเวลา
ด้วยนิสัยของฉือ กูเหยียน นางไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆแน่นอน
ถ้าทั้งเขาและนางติดอยู่ที่ชั้นแปดนั่นหมายความว่า ฉือ กูเหยียน จะชนะ
แต่นางไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน
ด้วยความภูมิใจและหยิ่งยโสในตัวเองฉือ กูเหยียน ต้องการเข้าสู่สวรรค์ชั้นเก้าเช่นกัน
แต่ฉือ กูเหยียน เลือกที่จะระงับความปรารถนานี้เอาไว้และไม่แสดงมันออกมา…
……………………………………..