Gate of God – ตอนที่ 762 ไร้ศีลธรรม

　　ดินแดนศักดิ์สิทธิ์มีทรัพยากรที่สมบูรณ์แต่การแข่งขันนั้นก็สูงมากเช่นกัน หลายครั้งที่ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวได้นำไปสู่ความตาย

　　พวกเขาต้องหาทางหยุดฟาง เจิ้งจือ รวมทั้งช่วย เหยียน ซิว…

　　พวกเขาไม่สามารถให้อภัยฟาง เจิ้งจือ ได้ง่ายๆ เขาจะตอบคำถามของเหล่าศิษย์ได้ยังไง? แล้วถ้าในอนาคตแข็งแกร่งกว่านี้ แล้วหันดาบเข้าใส่ศาลาเต๋าสวรรค์อีกล่ะ? ตอนนั้นพวกเขาจะดิ้นรนอะไรได้อีกไหม?

　　ไม่มีใครรู้

　　แต่ในความคิดของผู้อาวุโสสองต่อให้พวกเขาให้อภัยฟาง เจิ้งจือ ในครั้งนี้ ก็ใช่ว่า ฟาง เจิ้งจื จะไม่ทำผิดอีก

　　 ฉือฟ่านตาย!  ขณะที่ผู้อาวุโสสองกำลังคิด เสียงของ ฟาง เจิ้งจือ ดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นดาบไร้ร่องรอยในมือของเขาก็เคลื่อนไหว

　　ดาบแทงไปข้างหน้าราวกับมังกรที่พุ่งไปยังหัวใจของฉือฟ่าน

　　 กล้าดียังไง?! ในที่สุดฉือฟ่านก็ตอบสนอง เมื่อมองไปที่ผู้อาวุโสสามจาเกาะจันทราสีดำ ดวงตาของเขายิ่งเย็นชาพร้อมกับจิตสังหารที่มากขึ้นเรื่อยๆ

　　ในฐานะผู้อาวุโสของศาลาหยินหยางเขามีความสุขุมกว่าคนอื่นมาก อย่างไรก็ตามการที่ ฟาง เจิ้งจือ ใช้เต๋านรกออกมาอย่างง่ายดาย มันก็ทำให้เขาไขว้เขวไปชั่วเวลาหนึ่ง…

　　อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาสามารถกลับมาเยือกเย็นได้ดั่งเดิมร่างของเขาปกคลุมด้วยเปลวไฟสีดำ ในเวลาเดียวกันเขาก็ดึงศพของผู้อาวุโสสามจากเกาะจันทราสีดำมาบังดาบของ ฟาง เจิ้งจือ

　　 หยุด! เสียงของหยวนหรงดังขึ้น เขารู้สึกเจ็บปวดมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น　　แม้พวกเขาทั้งสามคนจะไม่ใช่พี่น้องที่แท้จริงแต่พวกเขาก็สนิทกันมากราวกับเป็นพี่น้องจริงๆ

　　อย่างไรก็ตามตอนนี้…

　　น้องสามของเขาได้ตายไปแล้วเขาตายเพราะพยายามปกป้องฉือฟ่าน แต่ตอนนี้ฉือฟ่านกลับเอาร่างน้องสามของเขามาเป็นเกราะป้องกัน เขาจะทนได้ยังไง?

　　ดาบของฟาง เจิ้งจือ หยุดลง

　　เพราะเขาเห็นว่าตอนนี้มือของหยวนหรงนั้นโอบอยู่ที่คอของเหยียน ซิว

　　 ไปลงนรกซะเจ้าเด็กเหลือขอ!  ฟาง เจิ้งจือ หยุด แต่ ฉือฟ่านไม่หยุด เมื่อเขาเห็นดาบ ฟาง เจิ้งจือ หยุดเขาเตะเท้าไปข้างหน้าทันที

　　 ตูม! ขาของเขาที่ปกคลุมไปด้วยไฟสีดำ ปะทะเข้ากับหน้าอกของ ฟาง เจิ้งจือ ทันที ก่อนที่ร่างของเขาจะกระเด็นออกไปกระแทกพื้น　　ผู้อาวุโสสองจากศาลาเต๋าสวรรค์ที่เตรียมจะโจมตียืนเงียบทันที เขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

　　 ฟางเจิ้งจือ เจ้าจะทนดู เหยียน ซิว ตายได้งั้นหรือ?  เสียงของหยวนหรงดังขึ้น ในเวลาเดียวกันเขาก็เอามืออีกข้างกดไปที่ไหล่ของ เหยียน ซิว

　　 แกรก! เสียงอะไรบางอย่างแตกดังขึ้น

　　เห็นได้ว่าสีหน้าของเหยียน ซิว เปลี่ยนไป เขาดูเจ็บปวดมาก อย่างไรก็ตามเขากัดฟันแน่นและไม่พูดอะไรออกมา 

　　นี่ทำให้ผู้อาวุโสคนสี่ส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจและพูดออกมา  เหยียน ซิว…เขาช่างเป็นคนที่มีความอดทนเหลือเกิน! 

　　 ถูกต้อง ผู้อาวุโสสองรู้สิ่งที่ผู้อาวุโสสี่คิด แต่สถานการณ์บังคับให้เขาเงียบ เขาไม่มีทางเลือก

　　ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์ต่างขมวดคิ้วแม้พวกเขาไม่ชอบ ฟาง เจิ้งจือ แต่พวกเขาไม่ต้องการณ์เห็นฉากแบบนี้

　　วิธีนี้ไร้ศีลธรรมเกินไป

　　 น่ารังเกียจ! 

　　 อัปยศ! 

　　 เขาเป็นเซียนแบบไหนกัน?น่ารังเกียจมาก! 

　　เหล่าศิษย์ต่างวิจารณ์สิ่งที่เกิดขึ้นแต่พวกเขาไม่กล้าเข้าไปแทรกแซงอะไร ท้ายที่สุดผู้อาวุโสสองและผู้อาวุโสสี่ยังคงนิ่งเงียบ

　　 หุบปาก!ฟาง เจิ้งจือ วันนี้ไม่เจ้าก็ เหยียน ซิว เท่านั้นที่จะมีชีวิตรอด เลือกซะ!  เสียงของหยวนหรงเต็มไปด้วยความเย็นชา เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าการกระทำของเขามันน่าเกลียดแค่ไหน?

　　อย่างไรก็ตามด้วยสถานการณ์นี้ที่เซียนฝั่งเขาตายไปสองคนเขาจะมีทางเลือกอะไรอีก?

　　ตอนนี้เขาไม่คิดจะสนใจเรื่องเกียรติยศอะไรอีกแล้ว! 　　เขาต้องการแก้แค้นให้น้องสาม

　　อย่างไรก็ตามฉือฟ่าน ไม่ใช่คนที่น่าเชื่อถือนัก ถ้าเขาปล่อยให้น้องสองกับฉือฟ่านสู้กับ ฟาง เจิ้งจือ ใครจะรู้ว่าถ้าเกิดอันตรายอะไรขึ้นมา ฉือฟ่านจะไม่ทำอะไรอีก?

　　อย่างไรก็ตามถ้าเขาร่วมด้วยพวกเขาก็จะเสียการควบคุมเหยียน ซิว

　　เขาไม่มีทางเลือก

　　 น้องสี่…เจ้าคิดว่าพวกเราควร…  ผู้อาวุโสสองกล่าวขึ้น เขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง

　　 พี่สองข้าเข้าใจ ถ้าพวกเราไม่กล้ำกลืนความอัปยศแล้วลงมือ มันอาจจะส่งผลเสียกับพวกเราในระยะยาวได้ ถ้าเราปล่อยให้หยวนหรง ฆ่า ฟาง เจิ้งจือ นั่นน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับพวกเรา  ผู้อาวุโสสี่พูดขึ้นมา เขารู้ว่าผู้อาวุโสสองต้องการจะพูดอะไร

　　 น้องหก? 

　　 อืม…ข้าเข้าใจอย่ากังวลไปเลยพี่สองข้ารู้ว่าต้องทำอะไร…  ผู้อาวุโสหกถอนหายใจ

　　 อืม ผู้อาวุโสสองพยักหน้า เขาไม่ได้พูดอะไรอีก

　　ขณทะที่พวกเขาคุยกันฉือฟ่านได้ลุกขึ้นอีกครั้ง เขาเดินไปหา ฟาง เจิ้งจือ ทีละก้าว

　　เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา

　　ก่อนที่จะเอาเท้าเตะส่งฟาง เจิ้งจือ กระเด็นออกไปอีกครั้ง

　　 ตูม! 

　　ร่างของฟาง เจิ้งจือ ปะทะเข้ากับต้นไม้อย่างรุนแรง

　　 แค่ก…แค่ก… ฟาง เจิ้งจือ ไอออกมาเป็นเลือด แต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา

　　 ข้าอยากจะเห็นว่าเจ้าจะทนรับความเจ็บปวดได้มากน้อยแค่ไหน ดวงตาของ ฉือฟ่าน เย็นชามากยิ่งขึ้น จิตใจของเขาปกคลุมไปด้วยความเกลีดชัง

　　เขาต้องการที่จะแก้แค้นความอัปยศที่เขาได้รับจากฟาง เจิ้งจือ　　 ฉือฟ่านรีบฆ่าเขา อย่าเล่นกับไฟ!  หยวนหรงมองไปที่ฉือฟ่าน ที่กำลังยกขาขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะรีบพูดเตือนออกมา

　　เขาเกลียดความเย่อหยิ่งของฉือฟ่าน

　　 เจ้าคิดว่าคนที่เป็นแค่ศิษย์ธรรมดาๆอย่างเจ้าควรจะเรียกข้าด้วยชื่อเปล่าๆงั้นรึ? ขาของฉือฟ่านหยุดลงกลางอากาศ เขามองไปที่หยวนหรงพร้อมกับจิตสังหารที่ปล่อยออกมา

　　 เจ้า… ท่าทีของหยวนหรงเปลี่ยนไปทันทีหน้าของเขากลายเป็นสีแดงก่ำ อย่างไรก็ตามเขาพยายามอดทนก่อนจะพูดออกมา  ข้อขอโทษข้าเร่งรีบไปหน่อย ผู้อาวุโสฉือ ที่ข้าต้องการจะบอก… 

　　 ไม่จำเป็นต้องพูดเจ้าสนใจเรื่องของตัวเองไปเถอะ!  ฉือฟ่าน โบกมือ จากนั้นเขาก็เตะ ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้ง

　　 อั้ก! 

　　ครั้งนี้ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้กระเด็นไปในอากาศ เขาขดตัวขึ้นและเกาะแขนของ ฉือฟ่าน เอาไว้

　　 หือ? ฉือฟ่าน ตกตะลึง เขาไม่คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะต่อต้าน

　　ฉือฟ่านไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

　　ในฐานะผู้อาวุโสของศาลาหยินหยางเขาไม่ได้ไร้เดียงสาอย่างที่หยวนหรงคิด เขาไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมาเห็นด้วยกับการกระทำของเขา

　　สิ่งที่เขาต้องทำคือเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างศาลาหยินหยางและเก้าขุนเขาให้มั่นคง

　　อย่างไรก็ตามครั้งนี้มันเป็นเพียงพันธมิตรปลอมๆเท่านั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ศาลาหยินหยางต้องการจริงๆ

　　ศาลาหยินหยางต้องการอำนาจเหนือเก้าขุนเขาอย่างไรก็ตามเก้าขุนเขาจะยอมง่ายๆได้ยังไง…

　　……………………………………..