มีคำพูดที่่ว่า”แม้ข้างหน้าดูเหมือนจะเป็นทางตัน แต่ทุกอย่างมักจะมีทางออกเสมอ”
ฟางเจิ้งจือ กำลังทำตามคำพูดนั้นอยู่
นั่นเพราะเต๋าฮุนป้องกันหว่างขาของเขาไว้ได้ ฟาง เจิ้งจือ จึงไม่คิดจะเสียเวลากับส่วนนั้นอีกต่อไป
เขาโจมตีไปที่ร่างกายส่วนบนของเต๋าฮุนแทน
หลังจากฟาง เจิ้งจือ ทำให้เต๋าฮุนต้องป้องกันเป้าของตัวเอง เขาตัดสินใจใช้วิธีที่ไร้ยางอายยิ่งกว่า สาดผงมะนาวไปทีดวงตาของเต๋าฮุน
เต๋าฮุนใช้มือข้างหนึ่งกุมเป้าส่วนอีกข้างถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนนรก เขาไม่มีมือที่สามในการป้องกันแล้ว
”ไร้ยางอาย!”เต๋าฮุนพูดออกไปด้วยความโกรธแม้ดวงตาของเขาจะปิดลงโดยอันติโนมัต แต่ผงมะนาวบางส่วนก็ได้โดนดวงตาของเขาแล้ว
เต๋าฮุนไม่สามารถลืมตาได้
เขาไม่สามารถยกมือที่กุมเป้าขึ้นเพื่อปัดผงออกจากด้วยตาได้
อย่างไรก็ตามนี่เป็นโอกาสของ ฟาง เจิ้งจือ
เขารัดตัวเต๋าฮุนราวกับงูเหลือมและหยิบโซ่เงินออกมา
นี่เป็นโซ่แบบเดียวกับที่ใช้จับหญิงสาวก่อนหน้านี้แม้จะอยู่ในระดับเซียน ก็ไม่สามารถทำลายมันได้
”คลิ้งคลิ้ง … ” โซ่ล่ามขา หน้าท้องและมือที่กุ้มเป้าของเต๋าฮุนเอาไว้
ในขณะที่ฟาง เจิ้งจือ กำลังจะล่ามส่วนบน เต๋าฮุนก็ขัดขืน เขาปล่อยคลื่นพลังที่น่ากลัวออกมาทันที
อากาศในห้องร้อนราวกับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ ”ฟางเจิ้งจือ ข้าจะฆ๋าเจ้าซะ!!”เสียงของเต๋าฮุน ดังก้อง เสียงดังสนั่นไปทั่วศาลาหมื่นสมุนไพร กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวกำลังแผ่กระจายออกมา
คลื่นกระแทกส่งฟาง เจิ้งจือ กระเด็นออกไป เขาลอยไปชนเข้ากับเตาหลอมที่ล้มเหลว
”ตูม!”
เจ็บ!
มันร้อนมากเช่นกัน!
อย่างไรก็ตามฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจ สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือจับตัวเต๋าฮุน
ฟางเจิ้งจือ กัดฟันแน่นและพุ่งไปหาเต๋าฮุนอีกครั้ง อย่างไรก็ตามคลื่นกระแทกจากร่างของเต๋าฮุนรุนแรงเกินไป และคลื่นความร้อนที่ปล่อยออกมามันมากเกินกว่าที่เขาจะทนไหว
”ข้ายอมแพ้ไม่ได้!”
”แต่ข้าไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้ข้าควรจะทำยังไงดี?”
”อั้ก!”ในตอนนั้นเองโซ่ตรวนนรกที่เจาะทะลุแขนของเต๋าฮุนก็ถูกทำลายลง
ที่สำคัญกว่านั้นฟาง เจิ้งจือ ได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนมากที่กำลังใกล้เข้ามา
”อาจารย์เกิดอะไรขึ้น?”
”อาจารย์…”
”ข้าเปิดประตูไม่ได้!”
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคือผู้อาวุโสและเหล่าศิษย์พวกเขารีบเขามาทันทีที่ได้ยินเสียงของเต๋าฮุน
”ตาซ้ายของหัวสัตว์ทางขวา!”แทนที่จะรักษาความลับนี้เอาไว้เขากลับบอกวิธีการเปิดประตูหินโดยไม่ลังเล
สิ่งนี้ทำให้ฟาง เจิ้งจือ ประหลาดใจ
ตามปกติผู้นำศาลาไม่ควรจะแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเหล่าศิษย์?
แน่นอนว่ามันไม่สำคัญ
เขาไม่รู้ว่าเต๋าฮุนกำลังคิดอะไรอยู่แต่ความจริงที่ว่าเขาขอความช่วยเหลือนั้นทำให้ฟาง เจิ้งจือ หดหู่
ห้องนี้มีประตูเพียงบานเดียว
ถ้าเป็นแบบนี้…เขาจะหนีไปไหนได้?
”แอ๊ด!”จากนั้นประตูหินก็เปิดออกมันอาจเป็นเซียนกลุ่มใหญ่ที่มาช่วยเต๋าฮุน และจับกุม ฟาง เจิ้งจือ
”ข้าควรทำยังไงดี?ข้าควรทำยังไงดี?”
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกลนลาน เขาไม่สามารถเขาใกล้เต๋าฮุนหรือหลบหนีออกไปได้
”มันเป็นไปไม่ได้เลยงั้นหรือ?”
การลักพาตัวเต๋าฮุนต่อหน้าเหล่าศิษย์และผู้อาวุโสมันเป็นไปไม่ได้
ฟางเจิ้งจือ ไม่อยากจะยอมรับความพ่ายแพ้
”ใกล้แล้ว!”
”ข้ายอมแพ้ไม่ได้ข้าไม่เคยยอมแพ้!”
”ทางเดียวคือต้องฝ่าออกไป!”ฟางเจิ้งจือ รู้ดีว่าต้องใช้ทุกอย่างที่มีเพราะหันหลังกลับไม่ได้แล้ว
’เศษขยะ’มากมายปรากฎขึ้นในมือและขว้างใส่เต๋าฮุนอย่างไม่คิด
”ตูมตูมตูม… ” นั่นเป็นเสียงสิ่งของที่กระเด็นกลับมาเพราะคลื่นกระแทก
อย่างไรก็ตามกลับมีแสงสีขาวระเบิดจ้า
ระเบิดแสง!
ความสามารถของมันไม่ได้รับผลจากคลื่นกระแทกหลังจากนั้นทั่วทั้งห้องก็สว่างจ้าไปด้วยแสงสีขาว
”อ้ากตาของข้า!”ศิษย์คนหนึ่งส่งเสียงร้องด้วยความโกรธและหลับตาลง
และไม่ใช่แค่พวกเขาเหล่าผู้อาวุโสคนอื่นต่างก็ตาบอดไปชั่วขณะเช่นกัน
นั่นเพราะพวกเขาต่างเร่งรีบเข้ามาจนไม่ทันระวัง
”หนี!”นั่นเป็นความคิดแรกที่ผุดขึ้นในหัวของฟาง เจิ้งจือ เมื่อเห็นเหล่าศิษย์และผู้อาวุโสติดกับระเบิดแสง เขารีบวิ่งไปที่ประตูหินทันที
อย่างไรก็ตามระหว่างที่วิ่งไปครึ่งทาง เขาก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง
”ข้าหนีไม่ได้!”
ถ้าเขาหนีไปตอนนี้เขาจะเสียโอกาสที่ดีที่สุดในการลักพาตัวเต๋าฮุน เพราะเขาจะแอบเข้ามาไม่ได้อีกเป็นครั้งที่สอง
เขาต้องพาเต๋าฮุนออกไปด้วย
”แต่ข้าจะทำยังไงข้าเข้าใกล้เขาไม่ได้?”
”ใช่แล้ว!”
”ข้าเข้าใกล้เขาไม่ได้แต่ทำให้หมดสติลงได้!”
จู่ๆเขาก็นึกได้ว่ามีสมบัติที่ได้มาจากหอสมบัติสวรรค์ตอนไปร่วมงานที่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์
ชื่อของสมบัตินั้นคือ…ดวงตาสะกดจิต!
มันเป็นสมบัติทั่วไปที่ใครๆไม่ต้องการเพราะต้องให้ศัตรูจ้องมันเป็นเวลาสามวินาทีถึงจะได้ผล
อย่างไรก็ตามฟาง เจิ้งจือ เคยใช้สะกดผู้คนมากมายมาก่อน
หลังจากนั้นเขาก็แทบไม่ได้ใช้มันอีกเลยเขาไม่สามารถใช้ระเบิดแสงได้บ่อยนัก
เขาต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งและไม่ถูกลอบโจมตีง่ายๆ
อย่างไรก็ตามสถานการณ์ปัจจุบันนั้นแตกต่าง…
เต๋าฮุนกำลังตาบอดเพราะผงมะนาวดังนั้นมันจะมีช่วงเวลาที่การมองเห็นของเขาจะค่อยๆฟื้นกลับมา
ฟางเจิ้งจือ ต้องเสี่ยงดวง!
”เต๋าฮุนถ้าอยากฆ่าข้าก็จับข้าให้ได้ก่อนสิ!”ฟาง เจิ้งจือ พูดขึ้น
”เจ้าไร้ยางอายเจ้าไม่มีทางหนีไปได้!”แม้ดวงตาเขาจะยังบอดอยู่ แต่เขารู้ดีว่า ฟาง เจิ้งจือ พยายามจะหลบหนี
อย่างไรก็ตามเขาจะปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือหนีไปได้ยังไง?
เต๋าฮุนตัดสินใจลืมตาและมองหาจุดสีฟ้าที่พุ่งหาประตู
”เต๋าสวรรค์?”
”เขาจะใช้มันเพื่อหลบหนีไหม?”
เต๋าฮุนไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นได้แม้เขาจะยังมองไม่เห็นและขายังถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนนรก เขาก็ยังพยายามมองหาจุดสีฟ้า
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาใกล้พบมันก็รู้สึกว่าบางอย่างผิดปกติ จุดสีฟ้านั้นดูเหมือนอัญมณีมากกว่าเต๋าสวรรค์
มีวงแหวนรอบล้อมจุดสีน้ำเงินนั้น…
”นั่นอะไร?”เต๋าฮุนตอบสนองในทันทีนั่นคือสมบัติไร้ค่าที่หาได้ยากในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง
นั่นเพราะเขาเริ่มหัวหมุนกับการจ้องมองอัญมณีสีน้ำเงิน ”มี…บางอย่างไม่ถูกต้อง!”เต๋าฮุนต้องการหลับตาของเขา แต่มันก็สายเกินไป เขาทรุดลงไปทันที
เต๋าฮุนไม่ใช่แค่คนเดียวภายในห้องกำลังตกอยู่ในความวุ่นวาย
”พึบพึบ พึบ…” แต่ละคนต่างพากันทรุดตัวลงกับพื้น
”ได้ผล?!”ฟางเจิ้งจือ ไม่อยากจะเชื่อ แต่นั่นได้ผลจริงๆ เต๋าฮุนและคนอื่นๆพากันทรุดตัวลงกับพื้น
”ตรงนั้นคือทางออก!”
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกตื่นเต้น เขาไม่ลังเลและพุ่งไปที่ประตูโดยพาเต๋าฮุนไปด้วย
”เกิดอะไรขึ้น?!”
”เกิดอะไรขึ้นด้านในผู้อาวุโสเจ็ด…”
”นั่นใคร?ใครออกไป!”
ศิษย์และผู้อาวุโสที่ยังไม่ได้เข้าไปในห้องรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติหลังจากเห็นทุกคนล้มลงกับพื้น อย่างไรก็ตามนั่นไม่สำคัญอีกต่อไป
สิ่งเดียวที่สำคัญคือคนที่เดินผ่านประตูไป นอกจากนี้เขาแบกใครบางคนที่หมดสติออกไปด้วย
”อา…อาจารย์เหรอ?!”
”ผู้นำศาลา!”
”ฟางเจิ้งจือ! คนที่ออกไปคือ ฟาง เจิ้งจือ!”
”เป็นไปได้ยังไง?เขาทำให้อาจารย์หมดสติได้ยังไง?!”
ผู้อาวุโศและศิษย์ของศาลาหยินหยางรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าที่กลางหัว พวกเขาไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เห็นได้
อย่างไรก็ตามร่างฟาง เจิ้งจือ ที่ลุกโชนด้วยเพลิงสีดำพุ่งออกไป
”หลบไป!”ฟางเจิ้งจือ ตวัดดาบไร้ร่องรอยใส่คนที่ขวางทางอย่างไม่ปราณี
เขาบ้าคลั่งไปแล้วหรือ? เห็นได้ชัดว่าไม่เป็นความจริงอย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์เช่นนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาคิดสิ่งเดียวอยู่ในใจ
”ข้าจะฆ่าทุกคนที่ขวางทาง!”
แสงประกายสีแดงและสีม่วงกวัดแกว่งไปในอากาศฟาง เจิ้งจือ เพิ่มพลังให้กับดาบไร้ร่องรอยด้วยพลังของเต๋าแห่งอาชูร่า มันเป็นการโจมตีที่รุนแรงอย่างแน่นอน
”ตูม!”
ศาลาหมื่นสมุนไพรสั่นไหวแขนขานับไม่ถ้วนลอยขึ้นในอากาศ เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่ว ฟาง เจิ้งจือ ฆ่าไปสองคน และบาดเจ็บสาหัสอีกสิบคน
อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าขนลุก …คือการโจมตีของเขาไม่ได้ทำให้พื้นศาลาแยกออกจากกัน มันเพียงทิ้งรอยขาวๆไว้เท่านั้น
”อ้าก…”
”อ้าก…”
เสียงร้องที่หวาดกลัวของเหล่าสิษย์ดังขึ้นเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตามฟาง เจิ้งจือ รู้สึกโล่งใจ นั่นไม่ใช่เพราะเสียงร้องที่หวาดกลัว แต่เป็นเพราะความแข็งแกร่งของศาลาหมื่นสมุนไพร
ไม่แปลกใจเลยที่หญิงคนนั้นบอกให้เขามาที่นี่และยังบอกวิธีเปิดประตูเขาห้องหลอม
นางวางแผนที่จะขังเขาไว้ในศาลา!
ฟางเจิ้งจือ รู้แล้วว่าถ้าการลอบโจมตีของเขาไม่สำเร็จ เขาจะไม่สามารถออกไปจากศาลาหมื่นสมุนไพรได้!
นางช่างร้ายกาจนัก
น่าเสียดายที่นางคงคิดไม่ถึงว่าฟาง เจิ้งจือ จะพาเต๋าฮุนไปด้วยได้
แน่นอนว่าฟาง เจิ้งจือ ยังทำไม่สำเร็จ
เขาจะต้องหนีไปจากศาลาหยินหยางและพาเหยียน ซิว ออกจาศาลา
”ข้าจะฆ่าทุกคนที่มาขวางทางข้า!”กลิ่นอายแห่งการเข่นฆ่าพวยพุ่งออกจากร่างของฟาง เจิ้งจือ ร่างของเขาหุ้มด้วยเกราะสีดำเปลวเพลิงสีดำที่ลุกโชนราวกับเทพเจ้าแห่งความตาย
……………………………………..
ฟางเจิ้งจือ กำลังทำตามคำพูดนั้นอยู่
นั่นเพราะเต๋าฮุนป้องกันหว่างขาของเขาไว้ได้ ฟาง เจิ้งจือ จึงไม่คิดจะเสียเวลากับส่วนนั้นอีกต่อไป
เขาโจมตีไปที่ร่างกายส่วนบนของเต๋าฮุนแทน
หลังจากฟาง เจิ้งจือ ทำให้เต๋าฮุนต้องป้องกันเป้าของตัวเอง เขาตัดสินใจใช้วิธีที่ไร้ยางอายยิ่งกว่า สาดผงมะนาวไปทีดวงตาของเต๋าฮุน
เต๋าฮุนใช้มือข้างหนึ่งกุมเป้าส่วนอีกข้างถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนนรก เขาไม่มีมือที่สามในการป้องกันแล้ว
”ไร้ยางอาย!”เต๋าฮุนพูดออกไปด้วยความโกรธแม้ดวงตาของเขาจะปิดลงโดยอันติโนมัต แต่ผงมะนาวบางส่วนก็ได้โดนดวงตาของเขาแล้ว
เต๋าฮุนไม่สามารถลืมตาได้
เขาไม่สามารถยกมือที่กุมเป้าขึ้นเพื่อปัดผงออกจากด้วยตาได้
อย่างไรก็ตามนี่เป็นโอกาสของ ฟาง เจิ้งจือ
เขารัดตัวเต๋าฮุนราวกับงูเหลือมและหยิบโซ่เงินออกมา
นี่เป็นโซ่แบบเดียวกับที่ใช้จับหญิงสาวก่อนหน้านี้แม้จะอยู่ในระดับเซียน ก็ไม่สามารถทำลายมันได้
”คลิ้งคลิ้ง … ” โซ่ล่ามขา หน้าท้องและมือที่กุ้มเป้าของเต๋าฮุนเอาไว้
ในขณะที่ฟาง เจิ้งจือ กำลังจะล่ามส่วนบน เต๋าฮุนก็ขัดขืน เขาปล่อยคลื่นพลังที่น่ากลัวออกมาทันที
อากาศในห้องร้อนราวกับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ ”ฟางเจิ้งจือ ข้าจะฆ๋าเจ้าซะ!!”เสียงของเต๋าฮุน ดังก้อง เสียงดังสนั่นไปทั่วศาลาหมื่นสมุนไพร กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวกำลังแผ่กระจายออกมา
คลื่นกระแทกส่งฟาง เจิ้งจือ กระเด็นออกไป เขาลอยไปชนเข้ากับเตาหลอมที่ล้มเหลว
”ตูม!”
เจ็บ!
มันร้อนมากเช่นกัน!
อย่างไรก็ตามฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจ สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือจับตัวเต๋าฮุน
ฟางเจิ้งจือ กัดฟันแน่นและพุ่งไปหาเต๋าฮุนอีกครั้ง อย่างไรก็ตามคลื่นกระแทกจากร่างของเต๋าฮุนรุนแรงเกินไป และคลื่นความร้อนที่ปล่อยออกมามันมากเกินกว่าที่เขาจะทนไหว
”ข้ายอมแพ้ไม่ได้!”
”แต่ข้าไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้ข้าควรจะทำยังไงดี?”
”อั้ก!”ในตอนนั้นเองโซ่ตรวนนรกที่เจาะทะลุแขนของเต๋าฮุนก็ถูกทำลายลง
ที่สำคัญกว่านั้นฟาง เจิ้งจือ ได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนมากที่กำลังใกล้เข้ามา
”อาจารย์เกิดอะไรขึ้น?”
”อาจารย์…”
”ข้าเปิดประตูไม่ได้!”
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคือผู้อาวุโสและเหล่าศิษย์พวกเขารีบเขามาทันทีที่ได้ยินเสียงของเต๋าฮุน
”ตาซ้ายของหัวสัตว์ทางขวา!”แทนที่จะรักษาความลับนี้เอาไว้เขากลับบอกวิธีการเปิดประตูหินโดยไม่ลังเล
สิ่งนี้ทำให้ฟาง เจิ้งจือ ประหลาดใจ
ตามปกติผู้นำศาลาไม่ควรจะแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเหล่าศิษย์?
แน่นอนว่ามันไม่สำคัญ
เขาไม่รู้ว่าเต๋าฮุนกำลังคิดอะไรอยู่แต่ความจริงที่ว่าเขาขอความช่วยเหลือนั้นทำให้ฟาง เจิ้งจือ หดหู่
ห้องนี้มีประตูเพียงบานเดียว
ถ้าเป็นแบบนี้…เขาจะหนีไปไหนได้?
”แอ๊ด!”จากนั้นประตูหินก็เปิดออกมันอาจเป็นเซียนกลุ่มใหญ่ที่มาช่วยเต๋าฮุน และจับกุม ฟาง เจิ้งจือ
”ข้าควรทำยังไงดี?ข้าควรทำยังไงดี?”
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกลนลาน เขาไม่สามารถเขาใกล้เต๋าฮุนหรือหลบหนีออกไปได้
”มันเป็นไปไม่ได้เลยงั้นหรือ?”
การลักพาตัวเต๋าฮุนต่อหน้าเหล่าศิษย์และผู้อาวุโสมันเป็นไปไม่ได้
ฟางเจิ้งจือ ไม่อยากจะยอมรับความพ่ายแพ้
”ใกล้แล้ว!”
”ข้ายอมแพ้ไม่ได้ข้าไม่เคยยอมแพ้!”
”ทางเดียวคือต้องฝ่าออกไป!”ฟางเจิ้งจือ รู้ดีว่าต้องใช้ทุกอย่างที่มีเพราะหันหลังกลับไม่ได้แล้ว
’เศษขยะ’มากมายปรากฎขึ้นในมือและขว้างใส่เต๋าฮุนอย่างไม่คิด
”ตูมตูมตูม… ” นั่นเป็นเสียงสิ่งของที่กระเด็นกลับมาเพราะคลื่นกระแทก
อย่างไรก็ตามกลับมีแสงสีขาวระเบิดจ้า
ระเบิดแสง!
ความสามารถของมันไม่ได้รับผลจากคลื่นกระแทกหลังจากนั้นทั่วทั้งห้องก็สว่างจ้าไปด้วยแสงสีขาว
”อ้ากตาของข้า!”ศิษย์คนหนึ่งส่งเสียงร้องด้วยความโกรธและหลับตาลง
และไม่ใช่แค่พวกเขาเหล่าผู้อาวุโสคนอื่นต่างก็ตาบอดไปชั่วขณะเช่นกัน
นั่นเพราะพวกเขาต่างเร่งรีบเข้ามาจนไม่ทันระวัง
”หนี!”นั่นเป็นความคิดแรกที่ผุดขึ้นในหัวของฟาง เจิ้งจือ เมื่อเห็นเหล่าศิษย์และผู้อาวุโสติดกับระเบิดแสง เขารีบวิ่งไปที่ประตูหินทันที
อย่างไรก็ตามระหว่างที่วิ่งไปครึ่งทาง เขาก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง
”ข้าหนีไม่ได้!”
ถ้าเขาหนีไปตอนนี้เขาจะเสียโอกาสที่ดีที่สุดในการลักพาตัวเต๋าฮุน เพราะเขาจะแอบเข้ามาไม่ได้อีกเป็นครั้งที่สอง
เขาต้องพาเต๋าฮุนออกไปด้วย
”แต่ข้าจะทำยังไงข้าเข้าใกล้เขาไม่ได้?”
”ใช่แล้ว!”
”ข้าเข้าใกล้เขาไม่ได้แต่ทำให้หมดสติลงได้!”
จู่ๆเขาก็นึกได้ว่ามีสมบัติที่ได้มาจากหอสมบัติสวรรค์ตอนไปร่วมงานที่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์
ชื่อของสมบัตินั้นคือ…ดวงตาสะกดจิต!
มันเป็นสมบัติทั่วไปที่ใครๆไม่ต้องการเพราะต้องให้ศัตรูจ้องมันเป็นเวลาสามวินาทีถึงจะได้ผล
อย่างไรก็ตามฟาง เจิ้งจือ เคยใช้สะกดผู้คนมากมายมาก่อน
หลังจากนั้นเขาก็แทบไม่ได้ใช้มันอีกเลยเขาไม่สามารถใช้ระเบิดแสงได้บ่อยนัก
เขาต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งและไม่ถูกลอบโจมตีง่ายๆ
อย่างไรก็ตามสถานการณ์ปัจจุบันนั้นแตกต่าง…
เต๋าฮุนกำลังตาบอดเพราะผงมะนาวดังนั้นมันจะมีช่วงเวลาที่การมองเห็นของเขาจะค่อยๆฟื้นกลับมา
ฟางเจิ้งจือ ต้องเสี่ยงดวง!
”เต๋าฮุนถ้าอยากฆ่าข้าก็จับข้าให้ได้ก่อนสิ!”ฟาง เจิ้งจือ พูดขึ้น
”เจ้าไร้ยางอายเจ้าไม่มีทางหนีไปได้!”แม้ดวงตาเขาจะยังบอดอยู่ แต่เขารู้ดีว่า ฟาง เจิ้งจือ พยายามจะหลบหนี
อย่างไรก็ตามเขาจะปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือหนีไปได้ยังไง?
เต๋าฮุนตัดสินใจลืมตาและมองหาจุดสีฟ้าที่พุ่งหาประตู
”เต๋าสวรรค์?”
”เขาจะใช้มันเพื่อหลบหนีไหม?”
เต๋าฮุนไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นได้แม้เขาจะยังมองไม่เห็นและขายังถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนนรก เขาก็ยังพยายามมองหาจุดสีฟ้า
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาใกล้พบมันก็รู้สึกว่าบางอย่างผิดปกติ จุดสีฟ้านั้นดูเหมือนอัญมณีมากกว่าเต๋าสวรรค์
มีวงแหวนรอบล้อมจุดสีน้ำเงินนั้น…
”นั่นอะไร?”เต๋าฮุนตอบสนองในทันทีนั่นคือสมบัติไร้ค่าที่หาได้ยากในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง
นั่นเพราะเขาเริ่มหัวหมุนกับการจ้องมองอัญมณีสีน้ำเงิน ”มี…บางอย่างไม่ถูกต้อง!”เต๋าฮุนต้องการหลับตาของเขา แต่มันก็สายเกินไป เขาทรุดลงไปทันที
เต๋าฮุนไม่ใช่แค่คนเดียวภายในห้องกำลังตกอยู่ในความวุ่นวาย
”พึบพึบ พึบ…” แต่ละคนต่างพากันทรุดตัวลงกับพื้น
”ได้ผล?!”ฟางเจิ้งจือ ไม่อยากจะเชื่อ แต่นั่นได้ผลจริงๆ เต๋าฮุนและคนอื่นๆพากันทรุดตัวลงกับพื้น
”ตรงนั้นคือทางออก!”
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกตื่นเต้น เขาไม่ลังเลและพุ่งไปที่ประตูโดยพาเต๋าฮุนไปด้วย
”เกิดอะไรขึ้น?!”
”เกิดอะไรขึ้นด้านในผู้อาวุโสเจ็ด…”
”นั่นใคร?ใครออกไป!”
ศิษย์และผู้อาวุโสที่ยังไม่ได้เข้าไปในห้องรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติหลังจากเห็นทุกคนล้มลงกับพื้น อย่างไรก็ตามนั่นไม่สำคัญอีกต่อไป
สิ่งเดียวที่สำคัญคือคนที่เดินผ่านประตูไป นอกจากนี้เขาแบกใครบางคนที่หมดสติออกไปด้วย
”อา…อาจารย์เหรอ?!”
”ผู้นำศาลา!”
”ฟางเจิ้งจือ! คนที่ออกไปคือ ฟาง เจิ้งจือ!”
”เป็นไปได้ยังไง?เขาทำให้อาจารย์หมดสติได้ยังไง?!”
ผู้อาวุโศและศิษย์ของศาลาหยินหยางรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าที่กลางหัว พวกเขาไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เห็นได้
อย่างไรก็ตามร่างฟาง เจิ้งจือ ที่ลุกโชนด้วยเพลิงสีดำพุ่งออกไป
”หลบไป!”ฟางเจิ้งจือ ตวัดดาบไร้ร่องรอยใส่คนที่ขวางทางอย่างไม่ปราณี
เขาบ้าคลั่งไปแล้วหรือ? เห็นได้ชัดว่าไม่เป็นความจริงอย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์เช่นนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาคิดสิ่งเดียวอยู่ในใจ
”ข้าจะฆ่าทุกคนที่ขวางทาง!”
แสงประกายสีแดงและสีม่วงกวัดแกว่งไปในอากาศฟาง เจิ้งจือ เพิ่มพลังให้กับดาบไร้ร่องรอยด้วยพลังของเต๋าแห่งอาชูร่า มันเป็นการโจมตีที่รุนแรงอย่างแน่นอน
”ตูม!”
ศาลาหมื่นสมุนไพรสั่นไหวแขนขานับไม่ถ้วนลอยขึ้นในอากาศ เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่ว ฟาง เจิ้งจือ ฆ่าไปสองคน และบาดเจ็บสาหัสอีกสิบคน
อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าขนลุก …คือการโจมตีของเขาไม่ได้ทำให้พื้นศาลาแยกออกจากกัน มันเพียงทิ้งรอยขาวๆไว้เท่านั้น
”อ้าก…”
”อ้าก…”
เสียงร้องที่หวาดกลัวของเหล่าสิษย์ดังขึ้นเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตามฟาง เจิ้งจือ รู้สึกโล่งใจ นั่นไม่ใช่เพราะเสียงร้องที่หวาดกลัว แต่เป็นเพราะความแข็งแกร่งของศาลาหมื่นสมุนไพร
ไม่แปลกใจเลยที่หญิงคนนั้นบอกให้เขามาที่นี่และยังบอกวิธีเปิดประตูเขาห้องหลอม
นางวางแผนที่จะขังเขาไว้ในศาลา!
ฟางเจิ้งจือ รู้แล้วว่าถ้าการลอบโจมตีของเขาไม่สำเร็จ เขาจะไม่สามารถออกไปจากศาลาหมื่นสมุนไพรได้!
นางช่างร้ายกาจนัก
น่าเสียดายที่นางคงคิดไม่ถึงว่าฟาง เจิ้งจือ จะพาเต๋าฮุนไปด้วยได้
แน่นอนว่าฟาง เจิ้งจือ ยังทำไม่สำเร็จ
เขาจะต้องหนีไปจากศาลาหยินหยางและพาเหยียน ซิว ออกจาศาลา
”ข้าจะฆ่าทุกคนที่มาขวางทางข้า!”กลิ่นอายแห่งการเข่นฆ่าพวยพุ่งออกจากร่างของฟาง เจิ้งจือ ร่างของเขาหุ้มด้วยเกราะสีดำเปลวเพลิงสีดำที่ลุกโชนราวกับเทพเจ้าแห่งความตาย
……………………………………..
