��
เหล่าศิษย์ต่างตกใจกับสิ่งที่เห็น
จิตสังหารของฟาง เจิ้งจือ นั้นรุนแรงมากจนเกือบจะมองเห็นเป็นรูปร่างได้
นอกจากนั้นเขาฆ่าไปแล้วสองคนและบาดเจ็บอีกสิบคน ภายในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
กลิ่นของเลือดปะปนอยู่กับจิตสังหารของฟาง เจิ้งจือ ทำให้ศาลาหมื่นสมุนไพรเป็นเหมือนนรก
”เขา… แข็งแกร่งมาก! เขาอยู่ในระดับจุติจริงๆงั้นหรือ?”
”เขาทำให้อาจารย์หมดสติได้ยังไง?”
”หยุดเขา!เราปล่อยเขาออกไปไม่ได้!”
เหล่าศิษย์ศาลาหยินหยางถอยกลับโดยไม่รู้ตัว
แม้จิตสังหารของฟาง เจิ้งจือ จะรุนแรง แต่พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้เต๋าฮุนถูกพาตัวไปได้
ฟางเจิ้งจือ รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหนี
อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเลือก
ตอนนี้เขาได้ตัวเต๋าฮุนมาแล้วเขาจะยอมแพ้ได้ยังไง?ทางเลือกเดียวคือต่อสู้ฝ่าออกไป
”ฆ่าเขา!”
”ตายซะ!”
เมื่อฟาง เจิ้งจือ เคลื่อนไหว เหล่าศิษย์ก็พุ่งเข้ามาอย่างไม่ลังเล
ดาบนับไม่ถ้วนส่องสว่างท่ามกลางศาลาหมื่นสมุนไพร
”ข้าควรเผชิญหน้ากับพวกเขาตรงๆงั้นหรือ?”
นอกจากนี้เขาแบกเต๋าฮุนเอาไว้อยู่
ทันทีที่ดาบปรากฎตรงหน้าเขาแสงสีฟ้าก็ส่องสว่างขึ้นที่ ฟาง เจิ้งจือ มันคือเต๋าสวรรค์
”ตูม!”
”แคร้ง!” ”อ้าก… ”
ท่ามกลางความโกลาหลเสียงของดาบตกกระทบพื้น เสียงของกระดูกแตกหัก และเสียงร้องที่หวาดกลัว
ฟางเจิ้งจือ หลบและใช้เต๋าสวรรค์โต้กลับ มันทำให้เหล่าศิษย์โดยรอบเป็นเหมือนลูกแกะ
นี่เป็นการต่อสู้ที่วุ่นวาย…
อย่างไรก็ตามศูนย์กลางความวุ่นวายคือฟาง เจิ้งจือ
”ฟึบ!”ดาบสีม่วงประกายแดงปรากฏขึ้นต่อหน้าศิษย์นับไม่ถ้วนพวกเขาถูกโจมตีด้วยเปลวไฟสีดำพร้อมๆกัน
มันเป็นฉากที่น่ากลัว
เลือดพุ่งขึ้นไปในอากาศเหล่าศิษย์มากมายทรุดลงนอนกับพื้นและโอดร้องด้วยความเจ็บปวด ตาของพวกเขาเบิกกว้าง การโจมตีของ ฟาง เจิ้งจือ รวดเร็วเกินไปและไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย
ฟางเจิ้งจือ ยังคงหลบหลีกและตอบโต้เขาสร้างทะเลเลือดได้ในดาบเดียว
ศาลาหมื่นสมุนไพรนั้นแคบเกินไป
มันแคบจนทำให้เหล่าศิษย์ไม่สามารถหลบการโจมตีของฟาง เจิ้งจือ ได้ แม้จะเห็นการโจมตีแต่ไม่มีที่ไหนให้หลบได้เลย
เหล่าผู้อาวุโสจ้องมองที่ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความโกรธ แต่พวกเขาทำอะไรไม่ได้
นั่นเพราะพวกเขาไม่สามารถใช้พลังได้
มีคนมากเกินอยู่ในศาลาหมื่นสมุนไพร!
นอกจากฟาง เจิ้งจือ ที่เหลือคือศิษย์ของศาลาหยินหยางทั้งหมด
ยิ่งไปกว่านั้นฟาง เจิ้งจือ สามารถใช้เต๋าสวรรค์ได้ นั่นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะล้มเขาได้ในการโจมตีเดียว
”เขาตั้งใจให้เป็นแบบนี้!”
”ความไร้ยางอายของเขามันไร้ขอบเขต!”
”เขาใช้เราเป็นโล่ป้องกันได้ยังไง!” หลังจากฟาง เจิ้งจือ โจมตีออกมาเพียงสามครั้ง เหล่าศิษย์ก็ได้พบกับความสยดสยอง ร่างมากมายที่นอนนิ่งอยู่บนพื้น อย่างไรก็ตาม มีศิษย์มากมายอยู่ในศาลาหมื่นสมุนไพร
มันเป็นการต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรมเพราะพวกเขามีจำนวนมากกว่า ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตาม เมื่อมาอยู่ในศาลาหมื่นสมุนไพร ดูเหมือนว่าข้อได้เปรียบจะกลายเป็นข้อเสียเปรียบแทน
นั่นเพราะ…ฟาง เจิ้งจือ สามารถใช้เต๋าสวรรค์ได้!
”ทลายสวรรค์!”แสงสีฟ้าทั้งเก้าปรากฎขึ้นบนเพดาน
”ครืน!”
”ครืน!”
”…”
เสียงดังอย่างต่อเนื่อง
ทุกครั้งที่เสาแสงทั้งเก้าโจมตีลงมาเสียงร้องจะดังขึ้น พร้อมกับเลือดที่เอ่อนองขึ้นเรื่อยๆ
นี่คือการฆ่าล้างฝ่ายเดียวแม้ ฟาง เจิ้งจือ จะตัวคนเดียวก็ตาม
เหล่าศิษย์และผู้อาวุโสศาลาหยินหยางไม่สามารถเชื่อได้ว่ากำลังเกิดเรื่องอะไรขึ้นอยู่ พวกเขาไม่สามารถทำอะไร ฟาง เจิ้งจือ ได้แม้แต่ปลายนิ้ว แต่ ฟาง เจิ้งจือ กลับฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
ฟางเจิ้งจือ ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรก่อนตวัดดาบ เขาฆ่าเหล่าศิษย์กลุ่มหนึ่งอย่างไรความปราณี นั่นเพราะภายในศาลาไม่มีทีให้หลบหนี
”ออกไป!ออกจากศาลาหมื่นสมุนไพร!”ในที่สุดผู้อาวุโสก็พูดขึ้น มันเป็นการตัดสินใจที่ยากมาก เพราะนั่นหมายความว่า ฟาง เจิ้งจือ สามารถออกไปจากที่นี่ได้เช่นกัน
อย่างไรก็ตามเขาต้องสกัดเอาไว้ ”ถอยออกไปตรงทางเข้า!”ผู้อาวุโสอีกคนพูดขึ้นเขารู้ดีว่าไม่ควรสู้กันภายในศาลาแห่งนี้
”ถอยก่อน!”
”เร็วเข้า!”
”ห้ามเข้ามา!”
เหล่าศิษย์ตอบสนองต่อคำสั่งอย่างรวดเร็วพวกเขาเริ่มถอยกลับไปที่ทางเข้า
”ถอย?”ดาบไร้ร่องรอยสั่นเล็กน้อยเขาจะไม่ปล่อยให้ใครออกจากที่นี่ทั้งนั้น
เพราะเขาจะถูกขังอยู่ในศาลาแห่งนี้เหล่าศิษย์มากมายจะรอเขาอยู่ด้านนอก
ดังนั้นเขาต้องรีบออกจากศาลาก่อนพวกเขา
นั่น…เป็นโอกาสเดียวที่จะรอดไปได้
”โฮก!”มังกรสีม่วงผงาดกลายเป็นดาบที่หมุนวนในอากาศ
”รีบออกไป!”
”ไม่!” เหล่าศิษย์ตกใจกับดาบที่หมุนในอากาศเพราะพวกเขารู้ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน
”อย่าแม้แต่จะคิด!”
มีคนปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าแสงดาบ
เขาคือชายชราที่มีผมสีขาวทั้งยังสวมชุดสีขาวและดำ ดาบสีขาวและดำส่องแสงอยู่ในมือของเขา
ดาบแสงขาวดำชนเข้ากับดาบสีม่วงที่หมุนวนในอากาศ
”หมื่นปรากฎการณ์!”แสงหายจุดปรากฎขึ้นบนดาบสีดำและขาว แสงแผ่กระจายเป็นแบบแผย มันเป็นรูปของดอกไม้ ใบหญ้า น้ำตกและสัตว์ร้ายต่างๆ
”ตูม!”
แสงสีม่วงปะทะเข้ากับดวงแสงมากมายคลื่นกระแทกกระจายไปรอบๆ
”อ้าก!”
”อ้าก…” หลายคนส่งเสียงร้องออกมาอย่างหดหู่เพราะภายในคลื่นกระแทกเหล่านั้นมีแสงสีม่วงอันคมกริบซ่อนอยู่ มันเป็นวิชาล้านคมดาบจากกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์
”เต๋าจะเพิ่มขึ้นจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม และเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ”
ในช่วงสิบห้าวันขณะเดินทางมาที่ศาลาเต๋าสวรรค์เขาพยายามคิดถึงวิธีการต่อสู้ต่างๆมากมาย
ในเมื่อเต๋าสามารถนำมารวมกันได้ดังนั้นวิชาดาบก็ต้องสามารถนำมารวมกันได้เช่นกัน?
ฟางเจิ้งจือ ทำตามความคิดนี้
เขาจะทำทุกอย่างที่เขาอยากทำไม่มีอะไรหยุดเขาได้
แม้ว่ามันจะเป็นความคิดที่น่าขันแต่สภาพของวิชาดาบผ่ามังกรในปัจจุบันนั้นไม่เหมือนที่มันเคยเป็นมาก่อน
ดาบเล่มเดียวเปลี่ยนเป็น10,000 ดาบ! ”แคร้ง!”ดาบสีดำและสีขาวกระเด็นขึ้นไปในอากาศก่อนจะแตกออกทันที
ชายชราที่มาขวางก็ถูกส่งกระเด็นไปหาเหล่าศิษย์เช่นกันก่อนที่เขาจะกระอักเลือดออกมา
”อั้ก!”
เหล่าศิษย์ต่างตกตะลึงพวกเขามองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความหวาดกลัว ร่างทั้งร่างสั่นเทา
พวกเขารู้ว่าฟาง เจิ้งจือ เคยฆ่าเซียนไปถึงห้าคน และหนึ่งในนั้นเป็นถึงผู้อาวุโสเก้าของศาลาหยินหยาง
อย่างไรก็ตามการได้ยินมามันต่างกับการเห็นด้วยตาตัวเอง
”ผู้อาวุโสแปด…”
”เขาทำลายดาบของผู้อาวุโสแปดด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว?!”
”เป็นไปได้ยังไง?”
”เขาเป็นปีศาจหรือไงกัน?!” ศิษย์ศาลาหยินหยางไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรก็ตามความจริงมักจะโหดร้าย ความแข็งแกร่งของ ฟาง เจิ้งจือ เกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้
ขณะที่พวกเขากำลังตกตะลึงร่างหนึ่งก็พุ่งไปที่ทางเข้าศาลาหมื่นสมุนไพรด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้า
ไม่มีใครตอบสนองได้ทันเวลา
ตอนนี้พวกเขามั่นใจแล้วว่าทำไมอยู่ดีๆฟาง เจิ้งจือ ถึงมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วแดนศักดิ์สิทธิ์
ไร้ยางอาย?
นั่นเป็นเรื่องจริง
แต่พลังของเขาก็เป็นของจริงเช่นกัน
”ตามเขาไป!”
”อย่าปล่อยให้เขาหนีไป!”
”หยุดเขา!”
ผู้อาวุโสได้สติก่อนจะรีบออกคำสั่งและตามฟาง เจิ้งจือ ออกไปทันที
”ใครก็ตามที่มาขวางข้าต้องตาย!”ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนอะไรอีกต่อไป
ดาบของเขาฟาดฟันไปทั่ว
ศิษย์สองคนที่ยืนอยู่บริเวณทางเข้าก็ล้มลงอย่างไร้เสียง
จากนั้นฟาง เจิ้งจือ ก็เหยีบหัวศิษย์คนหนึ่งและพุ่งออกจากศาลาหมื่นสมุนไพรไปทันที
พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว
มันไม่ร้อนเกินไปแต่แสงแดดสาดส่องไปทั่ว
ด้านหน้าของเขาเต็มไปด้วยกลุ่มคนจำนวนมากศิษย์จำนวนมากกำลังยืนเบียดเสียดกันอยู่ข้างหน้า
ฟางเจิ้งจือ สั่นเทาเมื่อพบศิษย์จำนวนมากยืนขวางอยู่
”ทำไมถึงมีคนมากมายขนาดนี้?” ฟางเจิ้งจือ ไม่กลัว แต่เขาไม่รู้ว่าเขาจะสามารถรับมือกับคนของศาลาหยินหยางทั้งหมดได้ด้วยตัวคนเดียวหรือไม่
”เขาออกมาแล้ว?!”
”นั่นมัน…ผู้นำศาลา?!”
”เขาเอาชนะผู้นำศาลาได้?รวมทั้งสามารถหนีออกมาจากศาลาหมื่นสมุนไพรได้ด้วย!”
ด้านหลังของฟาง เจิ้งจือ ก็มีคนกรูออกมาจากศาลาหมื่นสมุนไพรเช่นกัน
”หลีกไป!”
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”
คนสองคนพุ่งออกมาจากศาลาและเข้าโจมตีฟาง เจิ้งจือ ทันที
”ตูม!”พื้นดินแตกออกทันที
อย่างไรก็ตามมีร่องรอยของแสงสีฟ้าอยู่บนพื้นดินครู่ต่อมาแสงสีฟ้าก็ปรากฎอีกครั้งท่ามกลางฝูงชน ”นั่นมันเต๋าสวรรค์!”
”เขาหลบเลี่ยงการโจมตีจากผู้อาวุโสหกและห้าได้ยังไง?”
”เขาอยู่ในระดับจุติเท่านั้น…ถ้าเขากลายเป็นเซียนจะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน?ใครจะเอาชนะเขาได้อีก!”
เหล่าศิษย์ต่างรู้สึกหวาดกลัว
ถ้าฟาง เจิ้งจือ สามารถรอดจากศาลาหยินหยางไปได้ครั้งนี้ ชื่อเสียงของเขาย่อมมากกว่าเดิมมาก แม้เขากำลังจะตายก็ไม่มีใครกล้าประมาทเขา
ต่อให้เขาตายสิ่งที่เขาได้ทำก็ไม่มีใครในแดนศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถเทียบได้
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าจะหนีไปไม่ได้ เจ้ายังอยู่ในศาลาหยินหยาง ดังนั้นแม้ว่าเจ้าจะออกมาจากศาลาหมื่นสมุนไพรได้ แต่เจ้าไม่มีทางหนีไปไหนได้อีก! ยอมแพ้ได้แล้ว!” ท่าทีของผู้อาวุโสห้าเต็มไปด้วยความซับซ้อน ทั้งเกลียด โกรธ แต่ลึกๆเขายังมีทั้งความหวาดกลัวที่ก้นเบื้องของจิตใจ….
……………………………………..
จิตสังหารของฟาง เจิ้งจือ นั้นรุนแรงมากจนเกือบจะมองเห็นเป็นรูปร่างได้
นอกจากนั้นเขาฆ่าไปแล้วสองคนและบาดเจ็บอีกสิบคน ภายในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
กลิ่นของเลือดปะปนอยู่กับจิตสังหารของฟาง เจิ้งจือ ทำให้ศาลาหมื่นสมุนไพรเป็นเหมือนนรก
”เขา… แข็งแกร่งมาก! เขาอยู่ในระดับจุติจริงๆงั้นหรือ?”
”เขาทำให้อาจารย์หมดสติได้ยังไง?”
”หยุดเขา!เราปล่อยเขาออกไปไม่ได้!”
เหล่าศิษย์ศาลาหยินหยางถอยกลับโดยไม่รู้ตัว
แม้จิตสังหารของฟาง เจิ้งจือ จะรุนแรง แต่พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้เต๋าฮุนถูกพาตัวไปได้
ฟางเจิ้งจือ รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหนี
อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเลือก
ตอนนี้เขาได้ตัวเต๋าฮุนมาแล้วเขาจะยอมแพ้ได้ยังไง?ทางเลือกเดียวคือต่อสู้ฝ่าออกไป
”ฆ่าเขา!”
”ตายซะ!”
เมื่อฟาง เจิ้งจือ เคลื่อนไหว เหล่าศิษย์ก็พุ่งเข้ามาอย่างไม่ลังเล
ดาบนับไม่ถ้วนส่องสว่างท่ามกลางศาลาหมื่นสมุนไพร
”ข้าควรเผชิญหน้ากับพวกเขาตรงๆงั้นหรือ?”
นอกจากนี้เขาแบกเต๋าฮุนเอาไว้อยู่
ทันทีที่ดาบปรากฎตรงหน้าเขาแสงสีฟ้าก็ส่องสว่างขึ้นที่ ฟาง เจิ้งจือ มันคือเต๋าสวรรค์
”ตูม!”
”แคร้ง!” ”อ้าก… ”
ท่ามกลางความโกลาหลเสียงของดาบตกกระทบพื้น เสียงของกระดูกแตกหัก และเสียงร้องที่หวาดกลัว
ฟางเจิ้งจือ หลบและใช้เต๋าสวรรค์โต้กลับ มันทำให้เหล่าศิษย์โดยรอบเป็นเหมือนลูกแกะ
นี่เป็นการต่อสู้ที่วุ่นวาย…
อย่างไรก็ตามศูนย์กลางความวุ่นวายคือฟาง เจิ้งจือ
”ฟึบ!”ดาบสีม่วงประกายแดงปรากฏขึ้นต่อหน้าศิษย์นับไม่ถ้วนพวกเขาถูกโจมตีด้วยเปลวไฟสีดำพร้อมๆกัน
มันเป็นฉากที่น่ากลัว
เลือดพุ่งขึ้นไปในอากาศเหล่าศิษย์มากมายทรุดลงนอนกับพื้นและโอดร้องด้วยความเจ็บปวด ตาของพวกเขาเบิกกว้าง การโจมตีของ ฟาง เจิ้งจือ รวดเร็วเกินไปและไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย
ฟางเจิ้งจือ ยังคงหลบหลีกและตอบโต้เขาสร้างทะเลเลือดได้ในดาบเดียว
ศาลาหมื่นสมุนไพรนั้นแคบเกินไป
มันแคบจนทำให้เหล่าศิษย์ไม่สามารถหลบการโจมตีของฟาง เจิ้งจือ ได้ แม้จะเห็นการโจมตีแต่ไม่มีที่ไหนให้หลบได้เลย
เหล่าผู้อาวุโสจ้องมองที่ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความโกรธ แต่พวกเขาทำอะไรไม่ได้
นั่นเพราะพวกเขาไม่สามารถใช้พลังได้
มีคนมากเกินอยู่ในศาลาหมื่นสมุนไพร!
นอกจากฟาง เจิ้งจือ ที่เหลือคือศิษย์ของศาลาหยินหยางทั้งหมด
ยิ่งไปกว่านั้นฟาง เจิ้งจือ สามารถใช้เต๋าสวรรค์ได้ นั่นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะล้มเขาได้ในการโจมตีเดียว
”เขาตั้งใจให้เป็นแบบนี้!”
”ความไร้ยางอายของเขามันไร้ขอบเขต!”
”เขาใช้เราเป็นโล่ป้องกันได้ยังไง!” หลังจากฟาง เจิ้งจือ โจมตีออกมาเพียงสามครั้ง เหล่าศิษย์ก็ได้พบกับความสยดสยอง ร่างมากมายที่นอนนิ่งอยู่บนพื้น อย่างไรก็ตาม มีศิษย์มากมายอยู่ในศาลาหมื่นสมุนไพร
มันเป็นการต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรมเพราะพวกเขามีจำนวนมากกว่า ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตาม เมื่อมาอยู่ในศาลาหมื่นสมุนไพร ดูเหมือนว่าข้อได้เปรียบจะกลายเป็นข้อเสียเปรียบแทน
นั่นเพราะ…ฟาง เจิ้งจือ สามารถใช้เต๋าสวรรค์ได้!
”ทลายสวรรค์!”แสงสีฟ้าทั้งเก้าปรากฎขึ้นบนเพดาน
”ครืน!”
”ครืน!”
”…”
เสียงดังอย่างต่อเนื่อง
ทุกครั้งที่เสาแสงทั้งเก้าโจมตีลงมาเสียงร้องจะดังขึ้น พร้อมกับเลือดที่เอ่อนองขึ้นเรื่อยๆ
นี่คือการฆ่าล้างฝ่ายเดียวแม้ ฟาง เจิ้งจือ จะตัวคนเดียวก็ตาม
เหล่าศิษย์และผู้อาวุโสศาลาหยินหยางไม่สามารถเชื่อได้ว่ากำลังเกิดเรื่องอะไรขึ้นอยู่ พวกเขาไม่สามารถทำอะไร ฟาง เจิ้งจือ ได้แม้แต่ปลายนิ้ว แต่ ฟาง เจิ้งจือ กลับฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
ฟางเจิ้งจือ ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรก่อนตวัดดาบ เขาฆ่าเหล่าศิษย์กลุ่มหนึ่งอย่างไรความปราณี นั่นเพราะภายในศาลาไม่มีทีให้หลบหนี
”ออกไป!ออกจากศาลาหมื่นสมุนไพร!”ในที่สุดผู้อาวุโสก็พูดขึ้น มันเป็นการตัดสินใจที่ยากมาก เพราะนั่นหมายความว่า ฟาง เจิ้งจือ สามารถออกไปจากที่นี่ได้เช่นกัน
อย่างไรก็ตามเขาต้องสกัดเอาไว้ ”ถอยออกไปตรงทางเข้า!”ผู้อาวุโสอีกคนพูดขึ้นเขารู้ดีว่าไม่ควรสู้กันภายในศาลาแห่งนี้
”ถอยก่อน!”
”เร็วเข้า!”
”ห้ามเข้ามา!”
เหล่าศิษย์ตอบสนองต่อคำสั่งอย่างรวดเร็วพวกเขาเริ่มถอยกลับไปที่ทางเข้า
”ถอย?”ดาบไร้ร่องรอยสั่นเล็กน้อยเขาจะไม่ปล่อยให้ใครออกจากที่นี่ทั้งนั้น
เพราะเขาจะถูกขังอยู่ในศาลาแห่งนี้เหล่าศิษย์มากมายจะรอเขาอยู่ด้านนอก
ดังนั้นเขาต้องรีบออกจากศาลาก่อนพวกเขา
นั่น…เป็นโอกาสเดียวที่จะรอดไปได้
”โฮก!”มังกรสีม่วงผงาดกลายเป็นดาบที่หมุนวนในอากาศ
”รีบออกไป!”
”ไม่!” เหล่าศิษย์ตกใจกับดาบที่หมุนในอากาศเพราะพวกเขารู้ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน
”อย่าแม้แต่จะคิด!”
มีคนปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าแสงดาบ
เขาคือชายชราที่มีผมสีขาวทั้งยังสวมชุดสีขาวและดำ ดาบสีขาวและดำส่องแสงอยู่ในมือของเขา
ดาบแสงขาวดำชนเข้ากับดาบสีม่วงที่หมุนวนในอากาศ
”หมื่นปรากฎการณ์!”แสงหายจุดปรากฎขึ้นบนดาบสีดำและขาว แสงแผ่กระจายเป็นแบบแผย มันเป็นรูปของดอกไม้ ใบหญ้า น้ำตกและสัตว์ร้ายต่างๆ
”ตูม!”
แสงสีม่วงปะทะเข้ากับดวงแสงมากมายคลื่นกระแทกกระจายไปรอบๆ
”อ้าก!”
”อ้าก…” หลายคนส่งเสียงร้องออกมาอย่างหดหู่เพราะภายในคลื่นกระแทกเหล่านั้นมีแสงสีม่วงอันคมกริบซ่อนอยู่ มันเป็นวิชาล้านคมดาบจากกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์
”เต๋าจะเพิ่มขึ้นจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม และเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ”
ในช่วงสิบห้าวันขณะเดินทางมาที่ศาลาเต๋าสวรรค์เขาพยายามคิดถึงวิธีการต่อสู้ต่างๆมากมาย
ในเมื่อเต๋าสามารถนำมารวมกันได้ดังนั้นวิชาดาบก็ต้องสามารถนำมารวมกันได้เช่นกัน?
ฟางเจิ้งจือ ทำตามความคิดนี้
เขาจะทำทุกอย่างที่เขาอยากทำไม่มีอะไรหยุดเขาได้
แม้ว่ามันจะเป็นความคิดที่น่าขันแต่สภาพของวิชาดาบผ่ามังกรในปัจจุบันนั้นไม่เหมือนที่มันเคยเป็นมาก่อน
ดาบเล่มเดียวเปลี่ยนเป็น10,000 ดาบ! ”แคร้ง!”ดาบสีดำและสีขาวกระเด็นขึ้นไปในอากาศก่อนจะแตกออกทันที
ชายชราที่มาขวางก็ถูกส่งกระเด็นไปหาเหล่าศิษย์เช่นกันก่อนที่เขาจะกระอักเลือดออกมา
”อั้ก!”
เหล่าศิษย์ต่างตกตะลึงพวกเขามองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความหวาดกลัว ร่างทั้งร่างสั่นเทา
พวกเขารู้ว่าฟาง เจิ้งจือ เคยฆ่าเซียนไปถึงห้าคน และหนึ่งในนั้นเป็นถึงผู้อาวุโสเก้าของศาลาหยินหยาง
อย่างไรก็ตามการได้ยินมามันต่างกับการเห็นด้วยตาตัวเอง
”ผู้อาวุโสแปด…”
”เขาทำลายดาบของผู้อาวุโสแปดด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว?!”
”เป็นไปได้ยังไง?”
”เขาเป็นปีศาจหรือไงกัน?!” ศิษย์ศาลาหยินหยางไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรก็ตามความจริงมักจะโหดร้าย ความแข็งแกร่งของ ฟาง เจิ้งจือ เกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้
ขณะที่พวกเขากำลังตกตะลึงร่างหนึ่งก็พุ่งไปที่ทางเข้าศาลาหมื่นสมุนไพรด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้า
ไม่มีใครตอบสนองได้ทันเวลา
ตอนนี้พวกเขามั่นใจแล้วว่าทำไมอยู่ดีๆฟาง เจิ้งจือ ถึงมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วแดนศักดิ์สิทธิ์
ไร้ยางอาย?
นั่นเป็นเรื่องจริง
แต่พลังของเขาก็เป็นของจริงเช่นกัน
”ตามเขาไป!”
”อย่าปล่อยให้เขาหนีไป!”
”หยุดเขา!”
ผู้อาวุโสได้สติก่อนจะรีบออกคำสั่งและตามฟาง เจิ้งจือ ออกไปทันที
”ใครก็ตามที่มาขวางข้าต้องตาย!”ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนอะไรอีกต่อไป
ดาบของเขาฟาดฟันไปทั่ว
ศิษย์สองคนที่ยืนอยู่บริเวณทางเข้าก็ล้มลงอย่างไร้เสียง
จากนั้นฟาง เจิ้งจือ ก็เหยีบหัวศิษย์คนหนึ่งและพุ่งออกจากศาลาหมื่นสมุนไพรไปทันที
พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว
มันไม่ร้อนเกินไปแต่แสงแดดสาดส่องไปทั่ว
ด้านหน้าของเขาเต็มไปด้วยกลุ่มคนจำนวนมากศิษย์จำนวนมากกำลังยืนเบียดเสียดกันอยู่ข้างหน้า
ฟางเจิ้งจือ สั่นเทาเมื่อพบศิษย์จำนวนมากยืนขวางอยู่
”ทำไมถึงมีคนมากมายขนาดนี้?” ฟางเจิ้งจือ ไม่กลัว แต่เขาไม่รู้ว่าเขาจะสามารถรับมือกับคนของศาลาหยินหยางทั้งหมดได้ด้วยตัวคนเดียวหรือไม่
”เขาออกมาแล้ว?!”
”นั่นมัน…ผู้นำศาลา?!”
”เขาเอาชนะผู้นำศาลาได้?รวมทั้งสามารถหนีออกมาจากศาลาหมื่นสมุนไพรได้ด้วย!”
ด้านหลังของฟาง เจิ้งจือ ก็มีคนกรูออกมาจากศาลาหมื่นสมุนไพรเช่นกัน
”หลีกไป!”
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”
คนสองคนพุ่งออกมาจากศาลาและเข้าโจมตีฟาง เจิ้งจือ ทันที
”ตูม!”พื้นดินแตกออกทันที
อย่างไรก็ตามมีร่องรอยของแสงสีฟ้าอยู่บนพื้นดินครู่ต่อมาแสงสีฟ้าก็ปรากฎอีกครั้งท่ามกลางฝูงชน ”นั่นมันเต๋าสวรรค์!”
”เขาหลบเลี่ยงการโจมตีจากผู้อาวุโสหกและห้าได้ยังไง?”
”เขาอยู่ในระดับจุติเท่านั้น…ถ้าเขากลายเป็นเซียนจะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน?ใครจะเอาชนะเขาได้อีก!”
เหล่าศิษย์ต่างรู้สึกหวาดกลัว
ถ้าฟาง เจิ้งจือ สามารถรอดจากศาลาหยินหยางไปได้ครั้งนี้ ชื่อเสียงของเขาย่อมมากกว่าเดิมมาก แม้เขากำลังจะตายก็ไม่มีใครกล้าประมาทเขา
ต่อให้เขาตายสิ่งที่เขาได้ทำก็ไม่มีใครในแดนศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถเทียบได้
”ฟางเจิ้งจือ เจ้าจะหนีไปไม่ได้ เจ้ายังอยู่ในศาลาหยินหยาง ดังนั้นแม้ว่าเจ้าจะออกมาจากศาลาหมื่นสมุนไพรได้ แต่เจ้าไม่มีทางหนีไปไหนได้อีก! ยอมแพ้ได้แล้ว!” ท่าทีของผู้อาวุโสห้าเต็มไปด้วยความซับซ้อน ทั้งเกลียด โกรธ แต่ลึกๆเขายังมีทั้งความหวาดกลัวที่ก้นเบื้องของจิตใจ….
……………………………………..
