น้ำทะเลสีน้ำเงินสาดกระเซ็นร่างของคนคนหนึ่งปรากฎขึ้นบนท้องฟ้า ชุดสีฟ้าของเขาโบกสะบัดไปตามสายลม
พร้อมกับร่างของงูยักษ์ที่ค่อยๆร่วงลงไป
ความเงียบปกคลุมไปทั่ว
ศิษย์ศาลาหยินหยางอ้าปาค้าง
เขา…เขาสามารถทำลายงูยักษ์ของผู้อาวุโสสูงสุดได้ภายในดาบเดียว!
น่ากลัวมาก!
แข็งแกร่งมาก!พวกเขาทั้งคู่มีพลังมากเหลือเกิน!
เหล่าศิษย์ต่างประทับใจในสิ่งที่เห็นมากมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้เห็นฉากต่อสู้อันรุนแรงแบบนี้
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถดูการต่อสู้ได้อีกต่อไปเพราะศิษย์นิกายเงากำลังล้อมพวกเขาเอาไว้อยู่ ตาย! ศิษย์ศาลาหยินหยางตะโกน
ฆ่าพวกมันให้หมด! ศิษย์นิกายเงาก็โห่ร้องเช่นกัน
เหยียนเฉียนหลี่ มองไปที่เซียนทั้งสามและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ข้า เหยียน เฉียนหลี่ ขอขอบคุณพวกท่านที่มาช่วยเหลืออย่างแท้จริง…
ไม่ต้องพูดเยอะหรอกท่านเหยียนในเมื่อพวกเรามาจากอาณาจักรเซี่ยเหมือนกันก็ถือว่ามีชะตาร่วมกัน พวกเราต้องฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน! เซียนวารีขัด เหยียน เฉียนหลี่ ในมือของนางถือจะเข้จีนอยู่ นางมองไปที่เซียนไป่หยาก่อนจะกล่าวออกมา พี่ไป่ เราไปร่วมสู้กันเถอะ!
อืม! ไป่หยา พยักหน้าความต้องการในการต่อสู้ของเขารุนแรงมาก เขาไม่เกรงกลัวเซียนของศาลาหยินหยางแม้แต่น้อย
ฮ่าฮ่าดูเหมือนศิษย์ของท่านจะก้าวหน้าเกินท่านไปไกลแล้วนะเซียนสวรรค์พักพิง ไม่ต้องห่วงวันนี้ข้าจะต่อสู้เคียงข้างท่านเอง! เซียนหยางคุนหัวเราะออกมาอย่างดัง
ข้าไม่ได้อ่อนแอสักหน่อย!ข้าแค่ปกปิดพลังที่แท้จริงเอาไว้! เซียนสวรรค์พักพิงมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ แม้เขาจะไม่ยอมรับแต่มันก็เป็นเรื่องจริง จากนั้นเขาก็หยิบเม็ดยาและกลืนลงไป
เหยียนเฉียนหลี่ เองก็พุ่งออกไปพร้อมกับไป่หยาเช่นกัน ราวกับพวกเขาทั้งคู่กำลังแข่งขันกันอยู่ว่าใครเร็วกว่า
ติ้ง… เสียงใสกังวานดังขึ้น มันฟังสงบขัดกับภาพสนามรบนองเลือดอย่างสิ้นเชิง
ถึงแม้ว่าเซียนวารีจะเป็นคนสุดท้ายที่เข้าร่วมการต่อสู้แต่นางเป็นผู้ที่เปลี่ยนกระแสสงครามอย่างแท้จริง เพราะเพียงการดีดจะเขครั้งเดียว นางสามารถฆ่าคนตรงหน้าได้หลายสิบคน
หลังกจากเหล่าเซียนได้เข้าร่วมการต่อสู้คนมากมายเริ่มล้มตาย ทั้งศิษย์นิกายเงา และศิษย์ศาลาหยินหยางต่างล้มอยู่เต็มพื้น กลิ่นคาวของเลือดลอยเต็มอากาศ
มันเป็นการสังหารหมู่ทั้งสองฝ่ายต่างต้องประสบการสูญเสียครั้งใหญ่
…
สีหน้าของโม่ยู่ไม่เคยแย่ขนาดนี้มาก่อนใบหน้าของเขาไม่สามารถหยุดสั่น รวมถึงมือของเขาที่กำแน่นเช่นกัน
ฟางเจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน ค่อยๆลงไปยืนบนพื้นผิวทะเล ท่าทีของพวกเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่
ฟางเจิ้งจือ เงียบเพราะเขาไม่รู้จะพูดอะไร ฉือ กูเหยียน เองก็เงียบเช่นกันเพราะนางรู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่เต็มใจจะพูด
ไม่นานนักฟาง เจิ้งจือ ก็เริ่มเคลื่อนไหว โดยมี ฉือ กูเหยียน ตามติดไป ดาบสองเล่มพุ่งไปที่โม่ยู่
สอง?แค่สองคน? โม่ยู่ ตะโกนด้วยความโกรธ และสร้างคลื่นขนาดใหญ่และซัดไปด้านหน้า ดาบของฟาง เจิ้งจือ ฟันไปที่คลื่นลูกนั้นทันที ดาบของ ฉือ กูเหยียน ก็เช่นกัน
แสงดาวนับหมื่นส่องประกายเงาด้านหลังของนางเคลื่อนที่เร็วยิ่งกว่า
ตรึง! ฉือ กูเหยียน ตะโกนเบาๆ
แม้แต่อากาศก็ราวกับถูกหยุดนิ่งหอกของโม่ยู่ไม่สามารถเคลื่อไหวได้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอีกครั้ง
นี่คือความสามารถจากสายเลือดของเจ้าแม่หนี่หว่า
มันเป็นการโจมตีที่มีผลต่อจิตวิญญานมันถึงกับสามารถหยุดเทียนซิงไม่ให้เคลื่อนไหวได้ไปชั่วขณะ
ด้วยเหตุนั้นโม่ยู่จึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ในทันที
ดาบของฟาง เจิ้งจือ ตอนนี้อยู่เหนือหัวของโม่ยู่แล้ว
ทำลายผนึก! โม่ยู่ตะโกนด้วยความโกรธและสร้างบาเรียน้ำทะเลป้องกันตัวเองขึ้นมาทันทีแม้เช่นนั้นดาบของ ฟาง เจิ้งจือ ก็ยังเข้าเป้าอยู่ดี
เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วอากาศ
ดาบไร้ร่องรอยสามารถสร้างรอยแผลเล็กน้อยบนหน้าอกของโม่ยู่แม้มันจะเล็กน้อยแต่มันก็เป็นครั้งแรกที่เขาสามารถทำให้โม่ยู่บาดเจ็บได้
ซ่า ดาบไร้ร่องรอยตวัดผ่าทะเลอีกครั้ง จากนั้นรังสีดาบก็พุ่งไปที่โม่ยู่อีกครั้ง
ร้อยดาบผ่ามังกร!
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้ถอยกลับ แต่เขาเลือกที่จะโจมตีต่อเนื่องทันที ไม่มีทางให้เขาถอยกลับ เขาต้องมุ่งไปข้างหน้าอย่างเดียวเท่านั้น
ครืน… แสงดาบสีม่วงพยายามทำลายคลื่นทะเลที่ปกป้องร่างของโม่ยู่อยู่
นี่เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด
แม้ว่าฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน จะร่วมมือกันโจมตี แต่มันก็ไม่สามารถทำให้โม่ยู่ละทิ้งการป้องกันหรือการโจมตีได้ โม่ยู่ พุ่งไปหา ฟาง เจิ้งจือ แทนที่จะหลบวิชาร้อยดาบมังกรของ ฟาง เจิ้งจือ
เขารัวแทงหอกสีนำเงินเข้มไปที่ลำคอของฟาง เจิ้งจือ
แกร้ง!
ฉือกูเหยียน ใช้ดาบของนางป้องกัน แต่เพราะแรงกระแทกทำให้นางต้องถอยหลังไปเล็กน้อย อย่างไรก็ตามดาบของ ฟาง เจิ้งจือ ได้แทงสวนออกไปวินาทีนั้นเช่นกัน
ทันใดนั้นดาบไร้ร่องรอยมีขนาดใหญ่ขึ้นเกือบสิบเท่า
มันผ่าทะเลไร้สิ้นสุดออกเป็นสองส่วนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
แม้ฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน ไม่ได้ร่วมต่อสู้ด้วยกันบ่อยนัก แต่การทำงานของพวกเขาเข้ากันได้เป็นอย่างดี
มันเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด
ในขณะที่ฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน กำลังรับมือกับโม่ยู่อยู่ ศิษย์ของศาลาหยินหยางกว่าร้อยคนได้ถูกฆ่าตายไปแล้ว ในทำนองเดียวกันศิษย์นิกายเงาก็ล้มตายไปกว่าสองร้อยคน
กลิ่นเลือดอัดแน่นในอากาศมากขึ้นเรื่อยๆจนแทบหายใจไม่ออก
ยิ่งเวลาผ่านไปสถานการณ์ยิ่งเลวร้ายมากยิ่งขึ้น
ร่างของเซียนหยางคุนอาบไปด้วยเลือดใบหน้าของเซียนวารีเต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย ดาบของเซียนไป่หยาก็เต็มไปด้วยคราบเลือด
เซียนสวรรค์พักพิงเองก็กลืนยาไปถึงสิบขวดแล้วเช่นกันดวงตาของ เหยียน เฉียนหลี่ เองก็กลายเป็นสีแดงเลือด
ข้างสนามรบผู้อาวุโสหกของศาลาหยินหยางเองก็เลือดท่วมตัวเช่นกัน แสงบนหน้าผากของผู้อาวุโสสามและสี่จากเก้าขุนเขาเองก็เปล่งแสงเจิดจ้าเช่นกัน พวกเขาถูกล้อมโดยศิษย์ที่อยู่ในระดับเซียน ถึงไม่มีใครจะถูกฆ่าตายแต่ทุกคนต่างได้รับบาดเจ็บเป็นอย่างมาก
ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้ว
แต่ในหุบเขาไม่ได้ร้อนเลยแม้แต่น้อย
ตอนนี้เองที่มีร่างหนึ่งเข้ามาในสนามรบอย่างเร่งรีบเป็นหญิงสาวนางหนึ่งที่สวมชุดสีเขียวประดับไปด้วยดอกไม้สีขาว
บนร่างของนางมีกลิ่นสมุนไพรออกมาจางๆทำให้นางนั้นราวกับเป็นวิญญานอันบริษุทธิ์ที่ไม่ได้มาจากโลกมนุษย์
เห็นได้ชัดว่านางกำลังรีบความกังวลของนางยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้านหน้าศาลาหมื่นสมุนไพร
หยุดก่อน! เสียงอันงดงามและชัดเจนของนางราวกับสายน้ำที่ไหลผ่านบ่อเลือด
ดาบของฟาง เจิ้งจือ หยุดลง
เป็นเพราะเขารู้จักนางนางใช้นามแฝงว่า ‘ซินมู่’ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้หยุดดาบเพราะรู้จักนาง แต่เพราะนางกำลังแบกร่างคนคนหนึ่งที่หมดสติอยู่บนไหล่
ฟางเจิ้งจือ กำมือแน่น เขาไม่รู้ว่าทำไมนางถึงมาอยู่ที่นี่ แต่การที่นางมาอยู่ที่นี่พร้อมกับร่าง เหยียน ซิว มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาอยากจะเห็น
ความเงียบก่อตัวขึ้น
เมื่อดาบของฟาง เจิ้งจือ หยุดลง อาวุธของ ฉือ กูเหยียน และผู้อาวุโสสูงสุดก็หยุดเคลื่อนไหวเช่นกัน
ศิษญ์ศาลาหยินหยางต่างยืนงงพวกเขาไม่รู้ว่านางจะปรากฎตัวขึ้นที่นี่
ส่วนศิษย์นิกายเงา…ไม่มีใครรู้จักนางแม้แต่น้อยแต่พวกเขาสามารถบอกได้ว่านางเป็นคนพิเศษสำหรับศาลาหยินหยางมาก
เพราะคนของศาลาหยินหยางทุกคนต่างหยุดนิ่งเมื่อเห็นนาง
ความเงียบไม่ได้อยู่นานเกินไป
ฟางเจิ้งจือ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะทำสำเร็จได้จริงๆ! หญิงสาวนางนั้นรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็น ฉือ กูเหยียน ก่อนที่นางจะเลื่อนสายตาไปหา เต๋าฮุน ที่ถูก ฟาง เจิ้งจือ แบกไว้อยู่
ข้าก็ไม่คาดคิดว่าเจ้าจะออกมาที่นี่ได้เช่นกัน ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้โกหก เพราะเขาจำได้ว่ามัดนางไว้อย่างแน่นหนา
บนสนทนาระหว่างพวกเขาทั้งสองดูไม่สมเหตุสมผลมากทำให้เหล่าศิษย์ศาลาหยินหยางสับสน แต่ก็ไม่มีใครขัดบทสนทนาระหว่างพวกเขาทั้งสอง
ดูเหมือนหญิงสาวไม่ได้คิดจะพูดอะไรอีกต่อไปนางมองไปรอบๆสนามรบราวกับกำลังสำรวจอะไรบางอย่างอยู่
ครู่ต่อมานางก็หันไปหาโม่ยู่และถามออกมา เจ้าเข้าไปในศาลาหมื่นสมุนไพรและออกมาได้อย่างปลอดภัยงั้นรึ?
ใช่! ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
แต่สุดท้ายดูเหมือนเจ้าก็ยังล้มเหลวในการหลบหนีนั่นหมายความว่าเจ้าคงถูกจับได้ขณะที่อยู่ในศาลาหมื่นสมุนไพร!
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้ตอบ เพราะนางพูดถูก
ถ้าเจ้าสามารถบังคับให้ผู้อาวุโสสูงสุดลงมือได้มันหมายความว่าเจ้าแข็งแกร่งจริงๆ นอกจากนี้เจ้ายังทำร้ายผู้อาวุโสสี่ ห้า และแปดด้วยใช่ไหม?
อืม ฟาง เจิ้งจือ ไม่ปฏิเสธ
ในเมื่อเจ้ามีผู้นำศาลาของข้าส่วนข้ามี เหยียน ซิว ทำไมเราไม่มาแลกเปลี่ยนกัน? เจ้าคิดยังไงบ้าง? นางพยุดพูดพร้อมวาง เหยียน ซิว ลงบนพื้นอย่างระมัดระวัง
ฟางเจิ้งจือ ไม่ตอบกลับทันที เขาขมวดคิ้วแน่น
เขาไม่รู้จะทำยังไงจริงๆมันเป็นข้อเสนอที่ดูเหมาะสมมาก
ตามสถานการณ์ปกติเขางตกลง
แต่เขาตอบไม่ได้ทันทีเพราะใครจะรักษา เหยียน ซิว ถ้าเขาแลกเปลี่ยนตัวประกัน?
เจ้าไม่ได้ต้องการจะช่วยเหยียน ซิว งั้นหรือ? ในที่สุดหลังจากผ่านไปสักพักนางก็ถามออกมา นางไม่แปลกใจว่าทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงไม่พูดอะไรออกมา
บอกชื่อของเจ้ามา! ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็ถามออกมา อย่างไรก็ตามเขากลับไม่ได้ตอบคำถามของหญิงสาวตรงหน้า นอกจากนี้ตอนที่เขาจับตัวนางก็ได้ถามชื่อนางไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้เขากลับเลือกที่จะถามเหมือนเดิมอีกครั้ง?
……………………………………..
