หุบปากท่านไม่มีสิทธิ์เรียกชื่อนายของข้า! คังเยว่มองไปที่ หลิน มู่ไป่ อย่างเย็นชาก่อนจะหันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้ง
ฟางเจิ้งจือ เจ้าเรียกข้าออกมานี่? ตอนนี้ข้าออกมาแล้ว เจ้าต้องการอะไร?
ฮ่าฮ่าลองเดาดูสิ! แสงสีม่วงจากดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ ค่อยๆไหลไปทั่วชุดเกราะ
เขาไม่คิดจะพูดอะไรอีก
ฟางเจิ้งจือ เคลื่อนไหว ลำแสงสีม่วงพุ่งไปหาคังเยว่
ท่านหญิงคังเยว่ระวัง! หยกเขียวและคนอื่นๆไม่คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะโจมตีด้วยความเด็ดขาดเช่นนี้
พวกนางรีบวิ่งไปหาคังเยว่ทันทีร่างกายของพวกนางกลายเป็นสีเงินและล้อมคังเยว่เอาไว้
คังเยว่ไม่ได้เคลื่อนไหวนางรวมแสงดาวไว้ที่ปลายนิ้วก่อนจะยิงมันไปยังดาบของ ฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังพุ่งเข้ามา
ฟู่ม!
แสงสีเงินจากศิษย์คนอื่นๆค่อยๆเสริมพลังให้กับแสงที่คังเยว่ยิงออกไป
ตูม! ดาบไร้ร่องรอยปะทะเข้ากับลำแสงนั้น มันราวกับปะทะเข้ากับพื้นโคลน
มันยากที่จะฟันต่อไปข้างหน้า
ฟางเจิ้งจือ หรี่ตา เขาไม่ยอมรับว่าพลังของเขาด้อยกว่าคังเยว่
ความจริงเขาเห็นว่าเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นในเขตแดนไผ่หยก
ยิ่งฟาง เจิ้งจือ เห็นแสงสีเงินที่ส่องออกมาจากตัวของหยกเขียว ยิ่งทำให้เขามั่นใจในคำตอบ
ไม่มีทางที่หอคอยหลิงหยุนจะรวบรวมคนที่มี่เต๋าแสงดาวจำนวนมากได้
ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ ค่ายกลไผ่หยก…
เหมือนกับตอนแรกที่ทุกคนใช้เต๋าเหมือนกันตอนนี้คังเย่กำลังบังคับให้เต๋าที่ออกมาเป็นรูปแบบเดียวและชนิดเดียวกัน
ถูกต้อง!
ค่ายกลไผ่หยกสามารถทำให้ทุกคนสามารถใช้เต๋าแบบเดียวกันได้
ตอนที่คังเยว่ปรากฎตัวร่างกายของทุกคนก็มีแสงสีเงินส่องออกมาเช่นกันก่อนที่ทุกคนจะหลุด
จากเต๋าสวรรค์
ฟางเจิ้งจือ ยังสงสัยว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง?
แต่เขายังคงผลักดาบในมือออกไปเรื่อยๆเขาแน่ใจว่าเขาจะทำได้สำเร็จ
ตราบเท่าที…
เขาแข็งแกร่งพอ!
ฟางเจิ้งจือ ตกอยู่ใต้ความกดดัน เขาไม่สามารถทำลายหอคอยหลิงหยุนได้ถ้าเขาไม่สามารถคังเยว่ได้ก่อน มันคงเป็นความอับอายของเขา
เขายังคิดไม่ออกว่าคังเยว่สามารถต่อต้านเขาได้ยังไง
แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สามารถเอาชนะคังเยว่ได้
ข้าจะทำลายเจ้า! ฟาง เจิ้งจือ ตะโกน เขาเปลี่ยนการถือดาบจากการฟันเป็นแทงแทน ปลายดาบชี้ไปที่หน้าของคังเยว่
ถอย! คังเยว่หน้าซีดความหวาดกลัวปรากฎขึ้นบนใบหน้าของนางชั่วครู่หนึ่ง
นางแทบจะไม่สามารถหลบการโจมตีจากฟาง เจิ้งจือ ได้ ถ้านางก้าวถอยหลัง
นางตะโกนสั่งคนอื่น
ทุกคนแยกย้ายออกไปด้วยความรีบเร่งพวกเขายังคงเคลื่อนไหวประสานกันได้เป็นอย่างดี
การรวมพลังของคังเยว่หยกเขียวและคนอื่นๆใกล้จะจบลงแล้ว?
ฟางเจิ้งจือ ดันดาบไร้ร่องรอยไปข้างหน้าเรื่อยๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะไล่ตามคังเยว่
เจาะ! ดาบทั้งเล่มทิ่มลงไปที่พื้นฟาง เจิ้งจือ เริ่มยิ้มออกมา
ฟางเจิ้งจือ มั่นใจ ดาบไร้ร่องรอยไม่เพียงแต่สามารถทำลายแสงดาวข้างหน้าได้เท่านั้น ไม่มีใครสามารถหลบพลังของเขาพ้น
นี่คือพลังที่แท้จริง
ตูม!
เมื่อดาบเจาะลงไปบนพื้นดินแสงสีม่วงคดเคี้ยวโผล่ขึ้นมาจากพื้นทันทีพวกมันมีจำนวนนับพันราวกับมังกรกำลังแหวกว่ายอยู่ในพื้นดิน
ร้อยดาบผ่ามังกร!
อ้าก! หญิงสาวในชุดสีเขียวล้มลงกับพื้นเลือดไหลออกมาจากแผลที่เอว หน้าอกและขาของนาง
กรี้ด…กรี้ด… เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับร่างที่ล้มลงบนพื้นเรื่อยๆ
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ปิง หยาง และ หลิน มู่ไป่ สับสน
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมากหลังจากการปรากฎตัวของคังเยว่ตอนนี้หญิงในชุดเขียวมากกว่าสิบคนล้มอยู่บนพื้น
เร็วเกินไป!
น่ากลัวเกินไป!
การโจมตีด้วยดาบเพียงครั้งเดียวสามารถล้มศิษย์หอคอยหลิงหยุนได้มากขนาดนี้
พวกเรามีความหวังแล้ว! หลิน มู่ไป่ เริ่มเห็นแสงแห่งความหวัง
เขาเองก็รอมานานแล้ว
ครั้งหนึ่งเขาเคยฝากความหวังไว้กับราชาหลี่ฉิน แต่เขาก็ไม่สามารถกลายเป็นเซียนได้แม้จะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตาม
ท้ายที่สุดเขาก็ตายภายใต้น้ำมือของราชาอสูร
ในครั้งนั้นหลิน มู่ไป่ ประสบความสูญเสียอย่างใหญ่หลวง
ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ยอมแพ้เขายังไม่เสียความหวังไปทั้งหมด
เหยียนเฉียนหลี่!
ผู้ปกครองแห่งดินแดนเหลียงตะวันตก
นอกจากนี้ยังมีอีกคนหนึ่งที่หลิน มู่ไป่ ยังไม่ไว้วางใจอย่างสมบูรณ์ เขาคือ ฟาง เจิ้งจือ
ใช่แล้วหลิน มู่ไป่ ฝากความหวังสุดท้ายไว้ที่ เหยียน เฉียนหลี่ และ ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เขาได้รับข่าวการเสียชีวิตของ ฟาง เจิ้งจือ
เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไป่
เขาไม่มีทางเลือกเขามาที่หอคอยหลิงหยุนเพื่อพา ปิง หยาง ออกไป!
ด้วยความหริบหรี่ของความหวัง…
7วัน! เขายืนรอหน้าหอคอยหลิงหยุนเป็นเวลาเจ็ดวัน
เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เจอหญิงสาวคนนั้นเป้าหมายเดียวของเขาคือพา ปิง หยาง กลับอาณาจักรเซี่ยอย่างปลอดภัย
อย่างไรก็ตามในเวลาเจ็ดวันเขาไม่ได้รับข่าวอะไรเลยทั้งหญิงสาวคนนั้นหรือคังเยว่
เขาทำได้เพียงรอแล้วรอเล่า…
ตอนนี้เขาไม่ต้องรออีกต่อไปคังเยว่ได้ปรากฎตัวขึ้น ขณะที่ศิษย์หอคอยหลิงหยุนอยู่ในภาวะวิกฤติ
เขาตั้งตารอให้ฟาง เจิ้งจือ จับคังเยว่
เขาเห็นว่าหลังจากแสงสีม่วงทำร้ายเหล่าหญิงสาวในชุดสีเขียวไปแล้วพวกมันก็กลับมารวมกันอีกครั้ง
ในพริบตามันก็มาร่วมกันอยู่ที่ดาบไร้ร่องรอย
ดาบไร้ร่องรอยขยายใหญ่กว่าเดิมเกือบสิบเท่า คิดจะหนีงั้นหรือ?อย่าหวัง! ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่า หลิน มู่ไป่ คิดอะไรอยู่ เขาแค่รู้ว่าเขายังใช่วิชาร้อยดาบผ่ามังกรไม่เสร็จ
พลังที่เขาปล่อยออกไปต้องดึงกลับมา
ดาบไร้ร่องรอยขนาดยักษ์ฟาดลงไปที่คังเยว่หยกเขียวและหญิงสาวในชุดสีขาวอีกสองคน
ตูม! หยกเขียวและผู้หญิงในชุดสีขาวกระเด็นออกไปพร้อมกระอักเลือดออกมาจากปาก
ไม่ใช่แค่พวกนางเท่านั้นที่บาดเจ็บ
ใบหน้าของคังเยว่ก็ขาวซีด
ตูม! รอยแตกขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นบนพื้น มันเกิดขึ้นเพราะแรงกระแทกขนาดใหญ่จากดาบไร้ร่องรอย ในเวลาเดียวกันคังเยว่เงยหน้าขึ้นมอง ฟาง เจิ้งจือ ที่ลอยอยู่บนฟ้าด้วยความไม่เชื่อ
ครึ่งปี!
เพียงครึ่งปี! เขาทำแบบนี้ได้ยังไง?เขาไม่เพียงแค่เข้าสู่ระดับเซียนเท่านั้น แต่เขากลับมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ มันเป็นไปได้ยังไง?!
คังเยว่ไม่เต็มใจยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นแม้นางจะคาดเดาไว้ว่าตัวเองอาจจะแพ้
แต่อย่างน้อยที่สุดนางก็น่าจะพอสูสีกับฟาง เจิ้งจือ และทำให้เขาบาดเจ็บได้บ้าง นางคิดว่าคงใช้เวลานานในการต่อสู้กับ ฟาง เจิ้งจือ
นางไม่คิดว่านางจะพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วเช่นนี้!
นางแพ้แล้วจริงๆงั้นหรือ?!
นางแพ้ให้กับฟาง เจิ้งจือ?
ในขณะที่คังเยว่ถามตัวเองอย่างไม่หยุดยั้งหลิน มู่ไป่ ก็ถามตัวเองด้วยคำถามเดียวกัน
ความพ่ายแพ้?
ฟางเจิ้งจือ ชนะคังยว่ได้จริงๆ!
หลินมู่ไป่ ตั้งตารอฉากนี้มานาน แต่อีกใจเขาก็เสียใจเช่นกัน น้ำตาของเขาค่อยๆไหลออกมา
สำหรับปิง หยาง นางมีความสุขมาก แก้มของนางกลายเป็นสีแดงด้วยความตื่นเต้น นางรู้สึกถึงอารมณ์ที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นในใจเมื่อมอง ฟาง เจิ้งจือ ค่อยๆเดินถือดาบไปหาคังเยว่
ปิงหยาง จ้องมองไปยังดาบไร้ร่องรอยสีม่วง ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ ตอนนี้ก็เป็นสีม่วงเช่นกัน
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้ เขารู้แค่อย่างเดียวว่าเขาต้องใช้ความได้เปรียบที่เขามีต่อหอคอยหลิงหยุนตอนนี้ สยบพวกนางให้แทบเท้า
เขาต้องทำให้สำเร็จ!
เขาไม่มีทางปล่อยให้พวกนางหนีไปไหน!
ฟุบ!แสงสีฟ้าปรากฎขึ้นเหนือหัวของ ฟาง เจิ้งจือ ก่อนที่ร่างของเขาจะไปปรากฎด้านหน้าของคังเยว่ในพริบตา ดาบไร้ร่องรอยชี้อยู่ที่ลำคอของนาง ว่ายังไงล่ะ? ฟาง เจิ้งจือ จับจ้องไปที่คังเยว่ เขาไม่ได้ยิ้ม
เหอะเหอะข้าไม่คิดมาก่อน…เจ้าทำได้จริงๆ! เจ้ากลายเป็นเซียนในเวลาไม่ถึงครึ่งปี! ข้าประเมิณเจ้าต่ำไปจริงๆ! คังเยว่พูดออกมาพร้อมๆกับที่แสงสีเงินไหลเวียนไปทั่วร่าง
ในที่สุดข้ารอสิ่งนี้มาตลอด!
เสียงของหลินมู่ไป่ ดังขึ้น เขาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจาขอบตาเบาๆ
คังเยว่เจ้าแพ้แล้ว เจ้าจำสิ่งที่เจ้าพูดตอนที่อยู่ที่อาณาจักรเซี่ยเมื่อครึ่งปีที่แล้วได้ไหม? บอกข้ามา ยู่เอ๋อร์อยู่ที่ไหน!
ข้าเคยบอกแล้วหลิน มู่ไป่ เจ้าไม่ควรกล่าวชื่อของนายข้าลอยๆ! ไม่ว่าข้าจะแพ้หรือชนะเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์! คังเยว่กัดริมฝีปาก แววตาของนางยังคงแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย ก่อนที่นางจะหันไปมอง ฟาง เจิ้งจือ
ข้าประเมิณเจ้าต่ำไปแต่เจ้าคิดว่าตัวเจ้าประเมิณหอคอยหลิงหยุนต่ำไปเหมือนกันไหม?
……………………………………..
