ไม่นะ! ปิง หยาง จับหอกแน่น นางหวังว่านางจะเร็วกว่านี้ นางต้องการสละชีวิตเพื่อป้องกันการโจมตีนั้น
อย่างไรก็ตามนางยังไม่ได้แข็งแกร่งเท่าเซียนคนอื่นๆดังนั้นนางจึงเร็วได้เท่านี้
นางทั้งโกรธตัวเองและสิ้นหวัง
ตอนแรกนางคิดว่าสิ่งต่างๆกำลังจะดีขึ้นแต่ในพริบตามันกลับกลายเป็นการสิ้นหวัง
พวกนางประมาทเกินไป!
ทำไมเฉียนยี่ถึงมาเล่าเรื่องในอดีตให้นางฟัง?เพื่อถ่วงเวลา!
เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งปิง หยาง ไม่ได้ยินอะไรเลยนอกจากเสียงลมแลtเสียงไฟจากหอกฉีหลิน นางโทษตัวเองที่ไม่ได้สังเกตุเห็นการลอบโจมตีของเฉียนยี่เลย นางสนใจสิ่งที่เฉียนยี่พูดมากเกินไป
ปิงหยาง เต็มไปด้วยความเสียใจ ฟางเจิ้งจือ หลบแสงอาทิตย์ที่ตกลงมา
เขาเร็วพอๆกัน!
เขาถอยกลับมาอยู่ข้างปิง หยาง ภายในพริบตา
จากนั้นปิง หยาง ก็รู็สึกว่ามีแขนคู่หนึ่งโอบเอวและดึงนางกลับมา
เจ้ามันโง่ นางได้ยินเสียงข้างๆหู เสียงที่ทำให้นางรู้สึกสบายใจและปลอดภัย
เจ้าไร้ยางอาย…พยายามช่วยข้างั้นหรือ?! ปิง หยาง กำลังตกใจอย่างแท้จริง ในขณะที่นางกำลังพยายามช่วย ฟาง เจิ้งจือ เขาก็พยายามช่วย ปิง หยาง เช่นกัน
มันดูขัดแย้งแต่ก็ทำให้ปิง หยาง ประทับใจ
เฉียนยี่ไม่ได้ช้าลงเช่นกันนางกลับเร็วกว่าเดิมด้วยซ้ำ ดวงแสงสีทองในมือของนางสว่างขึ้นเรื่อยๆ
นางใกล้พวกเขามากแล้ว!
ท่านเคยคิดบ้างไหมว่าข้ารอการลอบโจมตีของท่านมานานแล้ว! ฟาง เจิ้งจือ หันไปหาเฉียนยี่แล้วยิ้มออกมา
หืม?! สีหน้าของเฉียนยี่แข็งค้างนางชะลอความเร็วลงเล็กน้อย แต่มันก็เพียงพอให้ ฟาง เจิ้งจือ หนีไปได้
อย่างที่ข้าคิดว่าคนเรามักจะหวาดระแวงเกินไป!ขอบคุณที่ไว้ชีวิตข้าท่านผู้คุม! ฟาง เจิ้งจือ กล่าวพร้อมกับหายไปทันที
ปิงหยาง ก็หายไปเช่นกัน
ปิงหยาง รู้สึกว่านางกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อราวกับย้ายที่อยู่ในพริบตา
มันเร็วมากจนนางไม่เห็นภาพรอบๆ
นางพบว่าตัวเองกลับมายืนอยู่หน้าหอคอยหลิงหยุนอีกครั้งและมีคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังของนาง
เป็นคังเยว่!
ทุกอย่างเกิดขึ้นในฉับพลัน
นี่เป็นความสามารถที่แท้จริงของเขางั้นหรือ? ในที่สุด ปิง หยาง ก็รู้ว่าช่องว่างความแตกต่างระหว่างนางและ ฟาง เจิ้งจือ มีมากแค่ไหน
…
ฟางเจิ้งจือ ไม่รู้ว่า ปิง หยาง กำลังคิดอะไร เขารู้ว่าเขารอมานานมากสำหรับการลอบโจมตีของเฉียนยี่ เขาต้องขอบคุณคังเยว่เพราะท่าทีอันสับสนของนางทำให้เขาพบความผิดปกติและพลังงานบางอย่างที่เพิ่มขึ้น
ลอบโจมตี?
มันเป็นความสามารถพิเศษของฟาง เจิ้งจือ?
ดังนั้นเขาจะไม่เพียงแค่หลบการโจมตีในเมื่อเฉียนยี่ชอบทำอะไรที่มันอลังการนัก เขาก็ไม่คิดจะขัดนาง
เดิมที่เขาตั้งใจจะกำจัดคังเยว่โดยใช้โอกาสนี้เพื่อแก้ไขปัญหาทุกอย่าง
อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดว่าปิง หยาง จะพุ่งเข้ามา เขาไม่มีทางเลือก
นอกจากช่วยนางก่อน
แน่นอนแม้ว่าเหตุการณ์จะเปลี่ยนไปจากที่เขาคาดการณ์เล็กน้อยแต่ผลลัพธ์ก็เป็นไปตามที่เขาคาดไว้
ดาบสีม่วงของเขาพุ่งไปหาคังเยว่ทันที
อย่างไรก็ตามนางเองก็ไม่ยอมง่ายๆแสงสีเงินปรากฎบนร่างของนางอีกครั้งเมื่อเห็น ฟาง เจิ้งจือ เข้ามาใกล้
ตายซะ! คังเยว่โจมตี ฟาง เจิ้งจือ ด้วยแสงดาวในทันที
ถ้าฟาง เจิ้งจือ มาคนเดียว นางคงเลือกที่จะหนีไปในทันที นางรู้ว่าถ้ามือของ ฟาง เจิ้งจือ เป็นอิสระเขาสามารถเอาชนะนางได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตามตอนนี้ฟาง เจิ้งจือ กำลังอุ้ม ปิงหยาง อยู่ คังเยว่ต้องการใช้โอกาสนี้ มันเป็นโอกาสที่หาได้ยากมาก
รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าฟาง เจิ้งจือทันทีเมื่อเห็นคังเยว่เข้ามาโจมตี
เขาไม่มั่นใจในว่าจะจับคังเยว่ได้ถ้านางหนีแต่การที่เขาอุ้ม ปิง หยาง อยู่ด้วยช่วยแก้ปัญหาได้ทุกอย่าง
คังเยว่…ไม่หนี!
เยี่ยม! ฟางเจิ้งจือ หายตัวไปอีกครั้ง และคังเยว่ถูกปิดล้อมด้วยเงาทั้งแปดในทันที
มังกรร่ายรำเหนือแปดดินแดน!
ฟางเจิ้งจือ จะไม่ฆ่าคังเยว่ เขาฟาดคังเยว่ด้วยดาบแทน
คังเยว่! พวกเขาได้ยินเสียงของเฉียนยี่ในตอนนั้นเองแสงสีทองได้โจมตีไปยังเงาตนหนึ่ง
อย่างไรก็ตามมันสายเกินไป
คังเยว่คุกเข่าลงก่อนที่ปิง หยาง และ ฟาง เจิ้งจือ ฟาดดาบไปที่คอของนาง
เฉียนยี่หยุดเคลื่อนไหวแสงสีทองเปล่งประกายบนมือทั้งสองข้าง แต่นางหยุดเคลื่อนไหวเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ผู้คุมหอคอยทำไมไม่บอกข้าว่ายู่เอ๋อร์ถูกขังอยู่ที่ไหน เพื่อแลกกับชีวิตของคังเยว่? ฟาง เจิ้งจือ พูด เขาสามารถบอกได้จากท่าทีของเฉียนยี่ที่กำลังโกรธจัด แต่เขาไม่สนใจ
ฝันไปเถอะ! เฉียนยี่ตอบอย่างเย็นชา
ไม่เป็นไรเนื่องจากท่านไม่ยอมบอกข้า ข้าจะถามคังเยว่แทน ฟาง เจิ้งจือ เห็นนางใกล้เข้ามา เขาไม่แปลกใจกับการตอบสนองของนางแม้แต่น้อย
ฮึมเจ้าคิดว่าข้าจะบอกที่อยู่ของนางงั้นหรือ? คังเยว่ จ้องมองเฉียนยี่ที่กำลังกำมือแน่น
นางพ่ายแพ้ให้กับฟาง เจิ้งจือ สองครั้งติดต่อกัน!
สิ่งที่เลวร้ายเกิดขึ้นในวันเดียวกันนางแพ้ให้กับ ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้ง แม้เขาจะอุ้ม ปิง หยาง ไว้ด้วยก็ตาม คังเยว่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นไม่พอใจ ทำไมกัน!
นางไม่สามารถเข้าใจได้ชายคนนี้กลายเป็นเซียนภายในเวลาสองสามเดือน ยิ่งไปกว่านั้น เขาแข็งแกร่งมาก
ฮ่าฮ่าฮ่าทำไมถึงไม่บอกที่อยู่ของยู่เอ๋อร์กับข้ากัน? ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะเบาๆราวกับไม่เห็นความโกรธของคังเยว่แม้แต่น้อย
ฮ่าฮ่า…ฟาง เจิ้งจือ เจ้าเสียสติไปแล้วเหรอ? ทำไมข้าต้องบอกที่อยู่ของนางด้วย? คังเยว่พูด
เพราะข้าสามารถช่วยนายหญิงของเจ้าได้หรือว่า …เจ้าไม่อยากช่วยนายของเจ้า? งั้นข้าก็พูดถูกเรื่องที่เจ้าทรยศนายตัวเองใช่ไหม?
ช่วยนายหญิงของข้า?ฮ่าฮ่าฮ่า…เจ้าจะไปช่วยนายหญิงของข้างั้นหรือ? ช่างน่าขัน! ฮ่าฮ่าฮ่า…ไร้สาระสิ้นดี! คังเยว่หัวเราะออกมา
ทำไมข้าจะทำไม่ได้กัน?
แน่นอนเจ้าทำได้ แต่เจ้าต้องฆ่า ปิงหยาง ถ้าเจ้าฆ่านาง ข้าจะบอกที่อยู่ให้เจ้าได้รู้!
เจ้าคิดว่าทำได้ไหม?
นั่นเป็นไปไม่ได้ถูกไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า …ถ้าข้าบอกว่านั่นเป็นวิธีเดียวที่จะช่วยนายของข้าได้ล่ะ? คังเยว่จ้องที่ ฟาง เจิ้งจือ เขม็ง
ฆ่าปิง หยาง เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยยู่เอ๋อร์? ฟาง เจิ้งจือ ขมวดคิ้ว
ใช่แล้วปิง หยาง คือผนึกที่คุมขังนายหญิงของข้าเอาไว้! เจ้าจะฆ่านางไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า …เจ้าไม่ได้พูดว่าจะช่วยนางงั้นหรือ? งั้นเจ้าก็ฆ่า ปิง หยาง ซะ! ถ้าเจ้าฆ่านาง นายหญิงของข้าจะถูกปลดปล่อยในทันที! คังเยว่พยักหน้าอย่างพร่ำเพ้อ ตอนนี้เข้าใจหรือยัง ว่าทำไมข้าถึงต้องการให้นางตายอย่างทรมาน?
ข้าคือผนึกที่ขังท่านแม่เอาไว้?!ข้า …ข้าคือคนที่ผนึกท่านแม่เอาไว้ … ปิง หยาง หน้าซีดขาวในทันที ร่างกายของนางเริ่มสั่นไหว นางไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ปิงหยาง นั่นคืออุบายของคังเยว่! ฟาง เจิ้งจือ ยังขมวดคิ้วแน่น เมื่อนางเห็นท่าทีของ ปิง หยาง
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดมากเกี่ยวกับคำพูดของคังเยว่อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองไปที่คังเยว่ เขารู้สึกเหมือนว่านางไม่ได้โกหก
แน่นอนว่าเขาจะไม่บอกเรื่องนี้กับปิง หยาง
แม้ว่าคังเยว่จะไม่ได้โกหกเขาก็ไม่สามารถฆ่า ปิง หยาง เพื่อช่วยยู่เอ๋อร์ได้ มันจะไม่เกิดขึ้น
อุบายของข้ารึ?ฮ่าฮ่า, ฟาง เจิ้งจือ เจ้าเป็นคนฉลาด เจ้าต้องบอกได้ว่าสิ่งที่ข้าพูดนั่นจริงหรือไม่ ข้าอยากจะฆ่านางตั้งแต่เกิด ข้าเกลียดนาง นางเป็นสิ่งที่ผนึกนายของข้าเอาไว้ ข้าใช้เวลาทุกนาทีคิดวิธีที่จะฆ่านางให้ได้ อย่างไรก็ตาม ข้าไม่สามารถทำได้ นางคือลูกของนายข้า ข้าไม่สามารถทำได้ไม่ว่าข้าจะต้องการมากแค่ไหนก็ตาม ข้ารู้ว่านายหญิงรัก ปิง หยาง มากแค่ไหน ถ้าข้าฆ่านาง นายหญิงจะไม่มีวันอภัยให้ข้าอย่างแน่นอน …
ในขณะที่คังเยว่พูดนางกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดเริ่มไหลออกมา
แต่เจ้าสามารถทำได้! คังเยว่หันไปหาฟาง เจิ้งจือ ก่อนจะมอง หลิน มู่ไป่ หลิน มู่ไป่ เจ้าเองก็สามารถทำได้เช่นกัน เจ้าพูดเองไม่ใช่หรือว่ารักนายหญิง? ถ้าเป็นแบบนั้น เจ้าต้องฆ่า ปิง หยาง ถ้าเจ้าฆ่านาง นายหญิงจะเป็นอิสระอีกครั้ง!
ไร้สาระ!ไม่มีทางที่ข้าจะเชื่อเจ้า! หลิน มู่ไป่ พูดด้วยเสียงเย็นชา เขากำมือแน่น
ฮ่าฮ่าหลิน มู่ไป่ เจ้าต้องรู้อย่างแน่นอนว่าสิ่งที่ข้าพูดนั้นไร้สาระหรือไม่ ตอนที่นางกลับมาพร้อมกับ ปิง หยาง เมื่อหลายสิบปีก่อน เฉิน เฟยฮัว ไม่ได้บอกอะไรกับท่านเลยหรือ?
หุบปาก! หลิน มู่ไป่ สั่นไหวกับคำพูดของนางอย่างเห็นได้ชัด
ฮ่าฮ่าฮ่าอย่างที่ข้าคิด เจ้าเองก็รู้ดี! เฉินเฟยฮัว ต้องบอกเจ้าแล้วว่าชีวิตของ ปิง หยาง นั้นเกี่ยวกับความปลอดภัยของโลก ถ้านางไม่บอกเจ้าเรื่องนี้ เจ้าก็คงไม่กักตัว ปิง หยาง เอาไว้แต่ในเมืองหลวงอย่างแน่นอน! คังเยว่ เริ่มหัวเราะออกมาอีกครั้ง
คังเยว่ข้าไม่มีทางเชื่อเจ้า! หลิน มู่ไป่ หันมอง ปิง หยาง และพูดอย่างจริงจัง ปิง หยาง แทนที่จะตามหาแม่ เรากลับอาณาจักรเซี่ยกันเถอะ ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าเหมือนเมื่อก่อนเอง ตกลงไหม?
ท่านพ่อสิ่งที่นางพูด เป็นความจริงใช่ไหม? ปิง หยาง มองไปที่ หลิน มู่ไป่ ด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่น
อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของนาง! หลินมู่ไป่ ตอกกลับด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
แต่…มันเป็นความจริงที่ท่านกักตัวข้าไว้ในเมืองหลวงนานหลายปี นอกจากนี้ ดูเหมือนทุกๆคนต่างกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับข้า และมีข่าวลือว่าโลกจะวุ่นวายหากข้าตายอยู่บ่อยครั้ง แม้แต่พวกปีศาจ …ใช่แล้ว ตอนที่ข้าอยู่ในดินแดนภูเขาทางใต้ แม้แต่ครึ่งเซียนอย่างคังหยาง ยังไม่กล้าฆ่าข้า!ข้าเป็นคนผนึกท่านแม่เอาไว้ …พวกเขาไม่ได้กลัวว่าข้าจะตาย พวกเขากลัวความโกรธและการแก้แค้นจากแม่ของข้า ใช่ไหม?
……………………………………..
