Gate of God – ตอนที่ 849 รอไม่ได้

　　เฉียนยี่เริ่มโจมตีก่อนเปลวไฟสีทองร่วงลงมาพร้อมกับดอกบัวสีทองจำนวนมาก

　　ในมือของนางถือดาบที่ปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีทอง

　　ดาบเร็วมากจนทั้งโลกราวกับหยุดนิ่ง

　　นางราวกับเทพธิดาที่ลงมาจากสวรรค์ขัดแย้งกับอารมณ์อันดุร้ายของนางในตอนนี้

　　 ท่านเฉียนยี่! 

　　 ท่านผู้นำ! 

　　ศิษย์ครึ่งหนึ่งของหอคอยหลิงหยุนคุกเข่าลงราวกับพวกนางรู้ผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้ แต่พวกนางยังคงหวาดกลัวกับการโจมตีของเฉียนยี่

　　ดาบสีทองพุ่งลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกลับกลีบดอกบัวที่บินว่อนไปทั่ว

　　อีกด้านหนึ่งแสงสีเงินก็พุ่งขึ้นสูงเช่นกัน　　แสงสีเงินนั้นเงียบสงบและไม่หวั่นไหว

　　ตาของเฉียนยู่ราวกับหิมะ

　　น้ำค้างแข็งทำให้ผมของนางขาวเหมือนแสงจันทร์ที่บริสุทธิ์

　　นางชักดาบออกมาสองเล่ม

　　พวกมันมีสีขาวประกายเงินลักษณะคล้ายกันมาก

　　เฉียนยู่เคลื่อนไหวหลังจากแสงสีเงินสว่างขึ้นนางกวัดแกว่งดาบทั้งสองเพื่อต่อสู้กับแสงสีทองที่ร่วงหล่น ขณะที่ดวงจันทร์แปดดวงลอยอยู่บนท้องฟ้า

　　เกล็ดหิมะลอยอยู่ในอากาศและปกคลุมร่างของเฉียนยู่เอาไว้

　　 ท่านหญิงเฉียนยู่! 

　　 ท่านหญิงเฉียนยู่! 

　　ศิษย์หอคอยหลิงหยุนอีกครึ่งหนึ่งคุกเข่าลงด้วยความเคารพเช่นกัน

　　ในที่สุดกลีบดอกไม้สีทองก็ปะทะเข้ากับเกล็ดหิมะสีขาว

　　การปะทะกันของความร้อนและน้ำแข็งทำให้เกิดหมอกหนาขึ้น

　　ท่ามกลางเมฆมองมีประกายดาบที่กำลังปะทะกันอย่างดุเดือด

　　หมอกเริ่มหนาขึ้นเรื่อยๆ

　　ฟางเจิ้งจือจับมือปิงหยางโดยไมรู้ตัวเขาเริ่มกังวล

　　ตูม!

　　เสียงการต่อสู้ดังไปทั่วท้องฟ้า

　　แต่ทันใดนั้นเอง….

　　ตูม!

　　สายฟ้าสีม่วงผ่าลงมาฉีกหลุ่มหมอกออกเผยให้เห็นร่างสองร่างที่กำลังสู้กันอยู่

　　ก่อนที่หมอกจะค่อยๆจางหายไปในที่สุด

　　นั่นเป็นเพราะกลีบดอกบัวสีทองได้หายไปแล้วท้องฟ้าทั้งหมดเต็มไปด้วยเกล็ดหิมะสีขาว　　 ท่านผู้คุมหอคอย! 

　　ศิษย์ครึ่งหนึ่งก้มหน้าลงพวกนางไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอีกครั้ง

　　ศิษย์อีกครึ่งหนึ่งกำลังตื่นเต้นเพราะพวกนางรู้ว่าผลลัพธ์กำลังจะถูกตัดสินแล้ว

　　ร่างของเฉียนยี่ยังคงปกคลุมด้วยแสงสีทองแม้ว่าจะไม่มีกลีบดอกบัวอยู่รอบตัวนางอีกต่อไป นางยังลอยอยู่บนฟ้าพร้อมกับจับดาบแน่น เลือดไหลออกมาจากมุมปาก แต่สายตาของนางยังไม่ยอมแพ้

　　 เจ้าพัฒนาขึ้นมากจริงๆ! เฉียนยี่มองเกล็ดหิมะบนอากาศอย่างขมขื่น

　　 แค่ยอมแพ้พี่ใหญ่พวกเราไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้  เฉียนยู่ลอยอยู่บนอากาศเช่นกัน นางกำลังรอและกังวลในเวลาเดียวกัน

　　 ฮ่าฮ่า… ยอมแพ้เหรอ? เจ้าไม่เคยคิดจะแก่งแย่งชิงดีกับข้าเลยตั้งแต่เด็ก แล้วทำเจ้าต้องมาแย่งตำแหน่งผู้คุมหอคอยกับข้าด้วย?! 

　　 จริงๆแล้วข้าไม่ได้ต้องการจะแย่งชิงตำแหน่งนี้กับท่าน 

　　 เจ้าไม่ต้องการ?แต่เจ้าก็ยังทำอยู่ดีใช่ไหม? 

　　 ใช่แต่นั่นเพราะความประสงค์ของอาจารย์ตอนแรกนางตั้งใจจะให้ท่านเป็นผู้คุมหอคอยคนต่อไป แต่สิ่งที่ท่านทำ ทำให้นางผิดหวังมาก นางเลยตัดสินใจให้ข้า..  เฉียนยู่ดูเศร้าเล็กน้อยขณะพูด

　　 หุบปากข้าทำอะไรหา? 

　　 พี่ใหญ่ท่านคิดว่าอาจารย์ไม่รู้เรื่องที่ท่านปล่อยข่าวเกี่ยวกับศิลาเซียนงั้นหรือ? ความจริงข้าบอกนางทันทีที่ข้าเห็นศิลาเซียน อย่างไรก็ตามอาจารย์ไม่คิดจะแย่งชิงพวกมันมาโดยการข่มขู่ นางยังบอกให้ข้าเชิญท่านไปดูศิลาเซียนด้วยกัน 

　　 เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อเจ้างั้นรึ?เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้งั้นรึว่าทำไมเจ้าถึงพูดแบบนี้ เจ้าต้องการให้ข้ายอมแพ้เพราะเจ้ากังวลเกี่ยวกับแดนหลิงหยุนที่อยู่กับข้าใช่ไหมล่ะ? ฝั่นไปเถอะ!  ขณะที่นางพูด หอคอยหยกเก้าชั้นขนาดเล็กก็ปรากฎขึ้นในมือของนาง มันรูปร่างเหมือนกับหอคอยหลิงหยุนที่ตั้งตระหง่านอยู่มาก

　　 พี่ใหญ่ท่านต้องการทำแบบนี้จริงๆงั้นหรือ?  ในที่สุดท่าทีของเฉียนยู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของเฉียนยี่

　　ศิษย์ทุกคนตัวสั่นเมื่อเห็นหอคอยหยกเช่นกันเห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังหวาดกลัวมาก

　　สำหรับฟางเจิ้งจือ…เขาแปลกใจอย่างไม่ต้องสงสัยเมื่อเห็นมันเขาไม่เคยคิดว่าหอคอยหลิงหยุนจะเกี่ยวข้องกับแดนหลิงหยุน

　　อย่างไรก็ตามตอนนี้ที่เขาคิดแบบนั้นเพราะเขาคิดความจริงออกอย่างรวดเร็ว

　　เขาได้ทดสอบความแข็งแกร่งของหอคอยหลิงหยุนแล้วแม้แต่รอยขีดข่วนเขาก็ไม่สามารถทำให้เกิดได้

　　เขาเลยมั่นใจว่าหอคอยหลิงหยุนนั้นเป็นสมบัติบางอย่าง

　　และตอนนี้ดูเหมือนว่าความคิดของเขาจะได้รับการยืนยันแล้ว

　　 หอคอยหลิงหยุนคือดินแดนหลิงหยุน? ฟางเจิ้งจือไม่เคยคิดอย่างนั้นมาก่อน

　　อย่างไรก็ตามเขาไม่มีเวลาคิดเพราะสภาพแวดล้อมรอบๆดูเหมือนจะตอบสนองต่อหอคอยหยกที่เฉียนยี่เอาออกมา

　　ภูเขาร่อบๆเริ่มสั่นเทา

　　พื้นดินแตกละเอียดลมพัดเศษหินกระจายไปทั่ว ก่อนจะค่อยๆกลายเป็นพายุขนาดใหญ่

　　แม้ว่ามันจะดูไม่ทรงพลังมากแต่ฟางเจิ้งจือเชื่อว่ามันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น

　　 ่ท่านแม่! ปิงหยางตะโกนขึ้นด้วยความกังวล

　　ฟางเจิ้งจือมองไปยังร่างสีเงินบนท้องฟ้าตามเสียงตะโกนของปิงหยาง

　　อย่างไรก็ตามเฉียนยู่ไม่ได้ยืนนิ่งๆอีกต่อไปนางพุ่งไปหาเฉียนยี่พร้อมกับดวงจัทร์แปดดวงที่หมุนอยู่รอบๆตัวนาง　　ดาบในมือของนางสองเล่มส่องแสงสีขาวออกมา

　　นางเร็วมากและเกือบจะถึงตัวของเฉียนยี่ในทันที

　　อย่างไรก็ตามเฉียนยี่กลับยิ้มออกมามันเป็นรอยยิ้มที่เยือกเย็น แต่ก็แฝงเอาไว้ด้วยความโศกเศ้รา

　　เรื่องที่น่าเสียดายคือ…มีเพียงไม่กี่คนที่สังเกตเห็นสีหน้าของเฉียนยี่เพราะทุกคนกำลังให้ความสนใจสมบัติในมือของนาง

　　ดินแดนหลิงหยุนในมือของเฉียนยี่ยังไม่สมบูรณ์แต่มันก็เพียงพอที่จะควบคุมทุกคนที่อยู่ในพื้นที่นี้ได้

　　อย่างไรก็ตามครั้งนี้หอคอยหยกกลับไม่ส่องแสงหรือมีปฏิกริยาใดๆ เฉียนยี่ถือมันนิ่งๆ จนเฉียนยู่ปรากฎขึ้นตรงหน้านาง

　　ดาบสีเงินแทงเข้าไปที่หน้าอกของเฉียนยี่โดยแทบไม่มีการต่อต้านเลือดของนางไหลออกมา ก่อนจะแข็งตัวกลายเป็นเกล็ดหิมะสีแดง มันเป็นฉากที่หน้าเศร้าเหมือนอารมณ์ของนางในตอนนี้

　　การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป

　　ไม่มีใครคาดคิดว่าการต่อสู้จะจบลงแบบนี้

　　การต่อสู้ที่แท้จริงควรจะเกิดขึ้นเมื่อเฉียนยี่นำหอคอยหยกออกมาแต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับจบลงแล้ว?

　　ทุกคนล้วนตกอยู่ในความสับสน

　　 พี่ใหญ่ท่าน… เฉียนยู่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อขณะที่สายตาจ้องไปยังดาบในมือที่แทงทะลุหน้าอกเฉียนยี่

　　 เจ้าไม่แปลกใจหรือ?ฮ่าฮ่าฮ่า…แคกๆ….  หน้าของเฉียนยี่ซีดขาว แต่มันยังแฝงไว้ด้วยความบ้าคลั่ง  เฉียนยู่อย่าคิดว่าเจ้าจะเอาชนะข้าได้จริงๆ ข้าไม่เคยแพ้เจ้า เจ้าไม่มีทางเอาดินแดนหลิงหยุนไปจากข้าได้ ยกเว้นข้าจะมอบให้เจ้า!  　　 ท่านเฉียนยี่! 

　　 ไม่นะ! 

　　ศิษย์ครึ่งหนึ่งตอบสนองด้วยความตกใจ

　　เฉียนยู่กลับไม่ตอบอะไรนางค่อยๆก้าวไปหาเฉียนยี่และกอดนางเอาไว้

　　เลือดที่ไหลออกมาทำให้ชุดสีเงินของเฉียนยู่เปรอะเปรื้อนแต่นางไม่สนใจอะไร

　　เฉียนยี่ยกมือขึ้น

　　นางถือหอคอยหยกเล็กๆ ไว้ในมือข้างหนึ่งของนางอย่างแน่นหนา และในมืออีกข้างถือดาบเอาไว้อยู่

　　นางค่อยๆวางหอคอยหยกลงในมือของเฉียนยู่ช้าๆ

　　 ในที่สุดดินแดนหลิงหยุนก็สมบูรณ์….  เฉียนยี่กล่าวออกมาเบาๆ

　　 พี่ใหญ่! เฉียนยู่มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง

　　 ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้า…จะเป็นผู้นำคนใหม่ของหอคอยหลิงหยุน เจ้าแข็งแกร่งกว่าข้า…แต่เจ้ายังต้องแข็งแกร่งกว่านี้…ด้วยดินแดนหลิงหยุน…. เฉียนยี่กล่าว ก่อนที่นางจะค่อยๆหลับตาลง ราวกับนางได้ปลดปล่อยทุกสิ่ง

　　ไม่มีใครรู้ว่าเฉียนยี่คิดอะไรอยู่จึงทำเช่นนั้นนางแค่บอกว่า ‘ไม่เคยแพ้’?

　　ไม่มีใครเข้าใจคำพูดนี้

　　 ผู้นำ! 

　　 ท่านเฉียนยี่! 

　　 … 

　　ศิษย์ทุกคนต่างก้มหัวลงบนพื้นเมื่อได้ยินคำสั่งสุดท้ายของเฉียนยี่

　　เฉียนยู่ยืนนิ่งขณะที่ร่างของเฉียนยี่พิงร่างของนางอยู่ ชุดของนางกลายเป็นสีแดงจากเลือดที่ไหลริน

　　ผมของนางยังคงโบกกสะบัดไปตามสายลมราวกับความเศร้าได้หยั่งลึกลงไปในจิตใจของนาง　　เวลาผ่านไปช้าๆ

　　ในที่สุดเฉียนยู่ก็ขยับตัวนางอุ้มร่างเฉียนยี่แล้วค่อยๆร่อนลงมาจากท้องฟ้า ก่อนจะเดินไปหาปิงหยางและฟางเจิ้งจือ

　　 ฟางเจิ้งจือนี่ไม่ใช่เวลาที่จะตัดสินความผิดเจ้าที่บุกรุกหอคอยหลิงหยุน ขโมยดอกไม้ห้าสีและเตะข้างั้นรึ?  เฉียนยู่หยุดยืนห่างออกไปเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวขึ้นมา

　　……………………………………..