Gate of God – ตอนที่ 862 ข้ายังไม่พร้อม

　　 อีกรอบ?ท่านเฉียน ท่านไม่เป็นไรจริงๆเหรอกับการที่ลูกสาวจะถูกทำร้าย?  โม่ฉานฉือหรี่ตาลง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา เขาต้องการสร้างพันธมิตรกับหอคอยหลิงหยุน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมแพ้ในการแข่งขัน

　　นอกจากนี้เฉียนยู่ปฏิบัติกับเขาราวกับเป็นคนโง่ เขาจะทนได้อย่างไร

　　 ไม่สำคัญข้าเชื่อว่าผู้นำโม่คงรู้ถึงขีดจำกัดของตัวเองดี  เฉียนยู่ส่ายหัวพร้อมกับหลับตาลง นางจะไม่พูดอะไรอีก

　　 ขีดจำกัด? โม่ฉานฉือกำมือแน่น เขาไม่รู้ว่าเรื่องที่นางพูดหมายความว่ายังไง แต่เขารู้ว่าถ้ายังปล่อยไว้แบบนี้ หุบเขาฟู่ซี่จะต้องถูกตัดออกจากการแข่งขันรอบแรกเป็นแน่

　　โม่ฉานฉือเงียบไปชั่วขณะดวงตาของเขาเบิกกว้างเป็นประกาย ก่อนจะเปิดปากพูด  ฉิงเฟิง จำไว้ว่าห้ามฆ่านาง!  　　 รับทราบอาจารย์  หลังจากโม่ฉานฉือออกคำสั่ง เขาตอบรับในทันที

　　ชายหนุ่มที่มีรอยแผลบนหน้าผากทั้งยังมีร่างกายที่กำยำ

　　 ฉิงเฟิง?เป็นชื่อที่คุ้นหูนัก …หรือว่า ฉิงเฟิงแห่งอาณาจักรนักรบสูงสุด? 

　　 ข้าคิดว่าต้องใช่เขาแน่ข้าได้ยินว่าฉิงเฟิงได้รับการยกย่องเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของอาณาจักรนักรบสูงสุด อย่างไรก็ตามไม่มีใครได้ยินชื่อเขาอีกเลยหลังจากไปเข้าร่วมกับหุบเขาฟู่ซี่เมื่อสี่ปีก่อน 

　　 บางทีพวกเขาอาจต้องการจบเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด! เหล่าศิษย์เริ่มกังวลเกี่ยวกับปิงหยาง เมื่อเห็นฉิงเฟิงถูกส่องออกมา

　　ผู้คนมักเห็นใจผู้เสียเปรียบอยู่เสมอและในสถานการณ์เช่นนี้ ปิงหยางย่อมเป็นฝ่ายแพ้

　　 ข้าฉิงเฟิงแห่งหุบเขาฟู่ซี่อายุ 26 ปี อยู่ในระดับจุติขั้นสูงสุด เมื่อปีก่อน ข้าได้พบกับกังซินที่อยู่ในระดับเซียน พวกเราไม่สามารถตัดสินแพ้ชนะได้หลังจากแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากันถึง 300 กระบวนท่า  ฉิงเฟิงก้าวไปข้างหน้าและประกาศชื่อตนอย่างเยือกเย็น

　　 พวกเขา…ส่งคนที่มีความสามารถเทียบเท่าเซียนออกมา! 

　　 นั่นมันเกินไปแล้ว! 

　　 หุบเขาฟู่ซี่ไร้ยางอายเกินไปแล้ว เหล่าศิษย์เห็นใจปิงหยาง

　　หลังจากได้ยินการประกาศตนของฉิงเฟิงพวกเขาต่างก็ส่งเสียงไม่พอใจออกมา

　　 เทียบเท่าเหล่าเซียน…แข็งแกร่ง เจ้าต่อให้ข้าก่อนสักสิบกระบวนท่าได้ไหม? ปิงหยางดูหวาดกลัว

　　 นี่เกี่ยวกับศักดิ์ศรีของหุบเขาฟู่ซี่ข้าจะทำแบบนั้นได้อย่างไร?  ฉิงเฟิงเหมือนจะเดาออกว่าปิงหยางอยากจะพูดอะไร เขาตอบนางเพียงประโยคสั้นๆ

　　 ถ้างั้น…ให้ข้าเริ่มก่อนได้ไหม?  ปิงหยางยังคงพยายามต่อไป　　 เจ้าจะทำได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้า! 

　　 เจ้าจะเอาชนะข้าได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียวไหม? 

　　 นั่นก็อาจเป็นไปได้ถ้าเจ้ากลัวก็แค่ยอมแพ้ไป ข้าไม่อยากทำเรื่องให้มันยุ่งยากกับตัวเจ้าและหอคอยหลิงหยุนเองก็สามารถส่งคนที่แข็งแกร่งกว่าเจ้ามาแทนได้ 

　　 แต่ข้ายังอยากเล่นต่อ! 

　　 งั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นก็อย่ามาโทษข้า!  ฉิงเฟิงพยักหน้าและหันมองผู้ประกาศ  พวกเราพร้อมแล้ว! 

　　 อืม ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์พยักน้าและมองปิงหยาง

　　 น้องหญิงปิงหยางการแข่งกำลังจะเริ่มขึ้น เจ้าพร้อมหรือยัง? 

　　 ไม่ ปิงหยางส่ายหัวในทันที

　　 … 

　　 … 　　ผู้ประกาศฉิงเฟิงรวมไปถึงคนอื่นๆต่างพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำตอบของปิงหยาง ไม่พร้อม?

　　นางต่อสู้ไปแล้วรอบหนึ่งแต่ตอนนี้กลับตอบว่าไม่พร้อม?

　　 ต้องการเวลามากแค่ไหนน้องหญิงปิงหยาง  ผู้ประกาศกระแอ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามนาง

　　 ข้าจะพร้อมเมื่อเขายอมให้ข้าเริ่มก่อนสัก8-10 กระบวนท่า ปิงหยางตอบก่อนจะเผยรอยยิ้มที่สดใสออกมา

　　 ข้าไม่สามารถ… ผู้ประกาศเริ่มสับสน

　　 ท่านเรียกข้าว่าน้องหญิงแล้วจะไม่ช่วยข้างั้นเหรอ?  ปิงหยางมองเขาด้วยสายตาที่ออดอ้อน

　　 ข้าเรียกน้องหญิงเพราะข้ารู้จักเจ้าและเป็นคนใกล้ชิดกับศิษย์พี่ฉือกูเหยียนไม่ได้มีความหมายอื่นแต่อย่างใด 

　　 งั้นก็ควรจะช่วยข้ามากกว่านี้ 　　 แต่ข้าไม่สามารถ…ข้าจะบังคับให้เขายินยอมได้อย่างไร? 

　　 ทำไมท่านบังคับไม่ได้? 

　　 … 

　　ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์หมดคำพูดเขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับปิงหยางยังไงดี เขาควรทำยังไง?

　　ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์มองหามู่ฉิเฟิงอย่างช่วยไม่ได้

　　 เริ่มแข่งได้ มู่ฉิงเฟิงก็นิ่งงันเช่นกัน แต่เขาจะไม่ให้ปิงหยางทำตามใจ

　　 เอาล่ะการแข่งในรอบที่สอง ระหว่างฉิงเฟิงแห่งหุบเขาฟู่ซี่และปิงหยางจากหอคอยหลิงหยุน เริ่มแข่งได้! 

　　ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อมู่ฉิงเฟิงทำให้การแข่งดำเนินต่อได้

　　 อา…ข้ายังไม่พร้อม เจ้าทำได้ยังไง… 

　　 ความผิดข้าเององค์หญิง! ปิงหยางพูดได้ครึ่งประโยค ฉิงเฟิงก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงและชี้ดาบมาที่ปิงหยาง

　　แสงสีม่วงหมุนวนส่องสว่างเมื่อแสงสีม่วงปรากฎขึ้น บรรยากาศรอบๆกลายเป็นหนาวเย็นทันที

　　ทุกคนต่างจดจ้องกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

　　 แสงสีม่วงส่องสว่างทางทิศตะวันออกราวกับแสงอาทิตย์ มู่ฉิงเฟิงประทับใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างมาก

　　ในตอนนั้นเองแสงสีทองก็ส่องสว่างท่ามกลางแสงสีม่วง มันไม่ได้สวยงามเหมือนกับแสงสีม่วง แต่มีความน่าเกรงขามเปล่งออกมาอย่างชัดเจน

　　หอกฉีหลิน!

　　 หืม?ปิงหยางไม่หลบการโจมตี 

　　 ไม่นะองค์หญิง หลบเร็ว! 

　　 นั่นคือพลังของฉิงเฟิง! 

　　เหล่าศิษย์ต่างส่งเสียงตะโกนเมื่อเห็นการโจมตีของเขา　　ฉิงเฟิงเองก็ตกตะลึงเช่นกันอย่างไรก็ตามเขากลับสู่ความจริงอย่างรวดเร็ว

　　หอกฉีหลินหอกเพลิงที่ทรงพลังที่สุดในบรรดาสมบัติศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 10 ของอาณาจักรเซี่ย รวมเข้ากับพลังของปิงหยางในระดับเซียน การโจมตีของหอกส่งร่างของฉิงเฟิงลอยขึ้นไปในอากาศ เขาไม่มีเวลาตอบสนองแม้แต่น้อย มันเป็นพลังอันน่าสะพรึงกลัว

　　 อั่ก ฉิงเฟิงกระอักเลือดออกมาคำใหญ่ พลังของหอกไหลเข้ามาในร่างของเขา ราวกับว่ามันแผดเผาอวัยวะทุกส่วนในร่างกาย

　　 ข้าบอกแล้วว่ายังไม่พร้อมแต่ยังเริ่มแข่งโดยไม่สนคำขอใดๆ นี่มันแกล้งกันชัดๆ  เสียงดังออกมาชัดเจน

　　รางสีแดงพุ่งทยานขึ้นไปบนท้องฟ้าชุดเกราะเพลิงส่องสว่างท่ามกลางแสงอาทิตย์ ราวกับนางฟ้าในกองเพลิง

　　 ตูม! แสงส่องสว่างออกจากร่างของปิงหยาง อักขระปรากฎขึ้นที่หน้าผากของนาง สัญลักษณ์แห่งเซียน　　 อะไร?!เจ้า…  ฉิงเฟิงร่วงลงกลางอากาศ ในขณะที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเปล่งเสียงออกมา ก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้พูด แสงสีแดงบนท้องฟ้าก็พุ่งเข้าหาตัวเขาแล้ว

　　 ผัวะ 

　　แผลขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นบนแขนของฉิงเฟิงดาบเงินร่วงลงสู่พื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลอาบแขน ในเวลาเดียวกัน เท้าข้างหนึ่งก็พุ่งตรงมาที่หน้าของเขา

　　 ตูม! แรงเตะทำให้ร่างของเขาร่วงกระแทกพื้น สีหน้ากลายเป็นแดงก่ำ

　　ฉิงเฟิงพยายามจะลุกขึ้นแต่เขาเห็นแสงสีทองจ่ออยู่ที่ลำคอ

　　 ไหนว่าเจ้าแลกเปลี่ยน300 กระบวนท่ากับอาจารย์ของเหล่าเซียนเมื่อปีก่อนโดยไม่แพ้ ไม่ใช่หรือ?  ปิงหยางจ้องที่ฉิงเฟิง

　　 … 

　　ริมฝีปากของฉิงเฟิงสั่นราวกับอยากพูดบางอย่างแต่เขาไม่สามารถทำได้　　 ฮ่าฮ่าฮ่าไม่จำเป็นต้องพูดว่าแพ้แล้วหรอก อย่ากดดันตัวเองไปเลย 

　　ไม่มีใครคิดอะไรออกพวกเขาคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ปิงหยางจะเอาชนะฉิงเฟิง ทั้งที่ฉิงเฟิงควรจะได้เปรียบไม่ใช่หรือ?

　　ยกเว้นว่า…มีความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นในใจของทุกคน

　　สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันกับความจริงในใจ

　　 ระดับเซียน! 

　　 ปิงหยางอยู่ในระดับเซียนแล้ว! 

　　 อาย16 ปีเนี่ยนะ? เป็นไปได้ยังไง?! 

　　ไม่มีใครเชื่อแต่มันเป็นวิธีเดียวที่ปิงหยางจะสามารถเอาชนะฉิงเฟิงได้อย่างง่ายดาย

　　ความเงียบปกคลุมไปทั่วลานประลองแสงอาทิตย์ตกกระทบชุดเกราะสีแดงของปิงหยาง ผมสีดำของนางพริ้วไหวไปตามสายาลม สัญลักษณ์สีแดงบนหน้าผากของปิงหยางส่องประกายเจิดจ้า　　 ระดับเซียนระดับเซียนจริงๆ! 

　　 ปิงหยางอยู่ในระดับเซียน! 

　　ก่อนหน้านี้ทุกคนมองปิงหยางเป็นเพียงเด็กน้อยที่น่ารักเท่านั้นแต่ตอนนี้ทุกคนแทบจะล้มไปกองกับพื้น มันยิ่งกว่า เหยียนซิวที่อายุแค่ 18 ปีเสียอีก!

　　 ท่านพ่อปิงหยาง… 

　　ราชาเซี่ยนไม่สามารถเชื่อสายตาตัวเอง เขาจึงหันไปหาหลินมู่ไป่ด้วยความสงสัย

　　 อืมปิงหยางอยู่ในระดับเซียน! หลินมู่ไป่พยักหน้า

　　 ยินดีด้วยฝ่าบาท! 

　　 ยินดีด้วยฝ่าบาท! 

　　เสียงสรรเสริญจากแม่ทัพและเหล่าทหารของอาณาจักรเซี่ยดังขึ้นในทันทีที่ได้รู้ความจริง

　　 ฮ่าฮ่าพวกเจ้าลุกขึ้นได้ ตอนนี้ข้าอยู่ในระดับเซียนแล้ว พวกเจ้าแปลกใจมากล่ะสิ? น่าตื่นเต้นไหม? ฮ่าฮ่า… 　　ปิงหยางพูดออกมาโดยไม่มีความถ่อมตัวแม้แต่น้อย

　　 … 

　　 … 

　　 แกรก! 

　　ช่าทุกคนจะอารมณ์ดีแก้วชาในมือของโม่ฉานฉือละเอียดเป็นผุยผง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไป

　　 การแสดงที่ยอดเยี่ยมจริงๆท่านผู้นำหอคอยหลิงหยุน ข้าขอชื่นชม! 

　　……………………………………..