ร่างของหนานกงเฮาปะทะเข้ากับกำแพงลานประลองอย่างรุนแรง
แสงสีแดงจางลงในทันที
มันเป็นฉากที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นอย่างน้อยมากกว่าครึ่งหนึ่งก็มัวแต่มองดูสายฟ้าสีม่วงที่ผ่าลงมามากก่อนที่หนานกงเฮาจะถูกโจมตี
หนานกงเฮาเงยหน้ามองฟางเจิ้งจือที่ตอนนี้ยืนอยู่ในจุดเดิมที่เขาเคยยืนอยู่
ขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้นท่าทีของเขาเปลี่ยนไปอีกครั้ง ตอนนี้เขาดูเคร่งเครียดมากกว่าเดิม
เขารู้สึกถึงสถานการณ์ที่อันตรายราวกับเขากำลังนั่งอยู่บนหนามอันแหลมคมที่พร้อมจะทิ่มแทงเขาตลอดเวลา
ตูม!
ยอดเขาสวรรค์สั่นสะเทือนเพราะการโจมตีจากสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนพวกมันโจมตีใส่บริเวณที่หนานกงเฮาอยู่
เฮ่าเอ๋อร์! หนานกงเทียนร้องออกมาด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาซีดขาวไม่เหลือความสงบอีกต่อไป
เกิดอะไรขึ้น?!
ทำไมสายฟ้า…
ศิษย์รอบๆต่างตกตะลึงทุกคนต่างพูดไม่ออก สถานการณ์ทุกอย่างพลิกผันไปอย่างรวดเร็ว
ฟางเจิ้งจือนั้นเยี่ยมมาก!ผู้อาวุโสกู่ ถ้าท่านอยู่ที่เดียวกับหนานกงเฮา ท่านคิดว่าจะหยุดสายฟ้าเหล่านั้นได้ไหม? ท่าทีของโม่ฉานฉือก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
อืม…ข้าเกรงว่า…ไม่! กู๋หยวนส่ายหน้า แม้เขาไม่อยากจะยอมรับแต่มันก็เป็นความจริง
ใช่แม้เต่ข้าเองก็อาจจะกลายเป็นเหยื่อของเขาได้! โม่ฉานฉือพยักหน้าเบาๆ ในที่สุดสายฟ้าก็หายไปทิ้งร่องรอยราวกับถูกดาบขนาดใหญ่ฟันไว้บนพื้น
ไม่มีใครเข้าใจว่าสายฟ้าสร้างร่องรอยแบบนี้ได้ยังไง
ยิ่งไปกว่านั้นหนานกงเฮาได้หายตัวไปแล้ว
เขาหายไปแล้ว?!
หรือสายฟ้าทำลายเขาจนสิ้นซากไปแล้ว?
เป็นไปไม่ได้!
ไม่มีใครเชื่อว่าหนานกงเฮาจะอ่อนแอขนาดนั้น
นายน้อยฟางกำลังมองหาอะไรอยู่งั้นหรือ? ขณะที่ทุกคนกำลังสับสน เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นด้านหลังของฟางเจิ้งจือ
จากนั้นร่างสีดำก็ค่อยๆปรากฎขึ้นด้านหลังฟางเจิ้งจือ
หนานกงเฮา! หัวใจทุกคนแทบจะหยุดนิ่งไม่มีใครคาดคิดว่าหนานกงเฮาจะโจมตีกลับเร็วขนาดนี้
นอกจากนี้เขาใช้วิธีเดียวกับฟางเจิ้งจือโจมตีโดยไม่ทันให้ตั้งตัว!
’แปลกมาก!’
’แปลกมากทั้งคู่!’
นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนคิดในตอนแรก
ขณะเดียวกันฟางเจิ้งจือก็เหยียดยิ้มราวกับเขาไม่รู้สึกถึงอันตรายที่เข้ามา
วันนี้อากาศค่อนข้างดีท้องฟ้าสดใส เมฆเปลี่ยนร่างไปมาราวกับเต๋าแห่งการสรรค์สร้าง อย่างไรก็ตามเต๋าแห่งการสรรค์สร้างจะเป็นเรื่องง่ายๆอย่างนั้นงั้นหรือ ข้าคิดว่านอกจากนั้นเต๋าแห่งการสรรค์สร้างคือ…
ตูม!
เสียงระเบิดดังก้องร่างสีดำด้านหลังฟางเจิ้งจือหายไปอย่างไร้ร่องรอย ก่อนที่มันจะปรากฎขึ้นห่างออกไปจากเดิมห้าก้าว
นายน้อยฟางดูเหมือนจะคงไร้ยางอายเช่นเคยดูเหมือนข้าจะตกหลุมพรางอีกแล้ว หนานกงเฮาเอามือปัดฝุ่นตามตัว รวมถึงรอยเท้าบนใบหน้า
ครั้งนี้ไม่นับนะ ฟางเจิ้งจือส่ายหน้า
โอ้ทำไมล่ะ? หนานกงเฮาสับสนเล็กน้อย
เพราะข้ากำลังพูดกับเจ้าอยู่
หืมถ้าเป็นแบบนั้นนายน้องฟางช่วยอธิบายเพิ่มเติมหน่อยได้ไหม?
เจ้าเชื่อที่ข้าพูดด้วยงั้นรึ? ฟางเจิ้งจือมองหนานกงเฮาด้วยสายตาแปลกๆ
… ริมฝีปากของหนานกงเฮากระตุกเล็กน้อย
ไม่ใช่หนานกงเฮาคนเดียวที่มีท่าทีเช่นนั้น
ข้าเกรงว่าคงหาคนที่จะรับมือเด็กคนนี้ได้ยาก… เฉียนยู่ส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ
คนไร้ยางอายเช่นนี้สมควรมีสิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขันได้ยังไง? หนานกงเทียนอุทานออกมาด้วยความโกรธ
ดูเหมือนหัวหน้าตระกูลหนานกงจะลืมไปว่าตัวเองก็เชี่ยวชาญในการยั่วยุผู้อื่นเช่นกัน? มู่ฉิงเฟิงเหลือบตามองหนานกงเทียน
การยั่วยุก็เรื่องหนึ่งแต่เจ้าสารเลวนั่น…
แม้มันอาจจะมีจุดประสงค์ต่างกันแต่ก็มีเป้าหมายเดียวกันและดูเหมือนมันจะได้ผลดีด้วยเพราะตอนนี้หัวหน้าตระกูลหนานกงดูเหมือนจะสูญเสียความเยือกเย็นไปแล้ว?
เหอะ! หนานกงเทียนไม่พูดอะไรออกมาอีกความโกรธของเขาหายไปความสงบค่อยๆกลับคืนมา
ความจริงแล้วเขาไม่ได้โกรธเพราะคำพูดของฟางเจิ้งจือ
เขาแค่ต้องการยั่วให้คนที่ดูการประลองอยู่คล้อยตาม
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ามู่ฉิงเฟิงจะรู้ถึงความต้องการของเขา ดูเหมือนว่าเจ้าจะอ่อนแอกว่าตอนเมื่อครึ่งปีก่อนเสียอีก! ฟางเจิ้งจือยังคงพูดต่อไป
งั้นรึ?ข้าไม่คิดอย่างนั้นนะ หนานกงเฮาส่ายหน้าพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ฟางเจิ้งจือมากขึ้น
แต่ข้าก็พึ่งเตะเจ้าไปนี่นาใช่ไหม? ฟางเจิ้งจือยิ้มพร้อมก้าวเดินไปข้างน้าเช่นกัน
ถ้าข้าบอกว่าข้าให้เจ้าเตะข้าเพราะเหตุผลบางอย่างล่ะ?
ข้าไม่เชื่อ! ฟางเจิ้งจือยังคงเดินไปข้างหน้า
ฮ่าฮ่าเจ้า… หนานกงเฮายังพูดไม่ทันจบประโยค เพราะเขาเคลื่อนไหวแล้ว ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างกันเพียงหนึ่งก้าว เห็นได้ชัดว่าใครเคลื่อนไหวก่อนย่อมได้เปรียบ ดังนั้นเขาจึงใช้โอกาสนี้โดยไม่ลังเล
เขาเหวี่ยงหมัดออกไป
แสงสีแดงปรปากฎขึ้นอีกครั้ง
สัญลักษณ์วิชาสังเวยเลือดปรากฎขึ้นบนพื้น
ตูม!
สองหมัดเข้าปะทะกัน
ฟางเจิ้งจือไม่ได้หลีกเลี่ยงการโจมตีครั้งนี้เขาเลือกที่จะต่อยหมัดออกไปเช่นกัน
อย่างไรก็ตามตอนนี้ตาของเขากลายเป็นโปร่งแสง
แกรก!พื้นดินสั่นสะเทือน รอยแตกปรากฎขึ้นบนพื้นก่อนที่จะกระจายออกไปทุกทิศทาง
ข้าไม่คิดว่านายน้อยของตระกูลหนานกงจะกลายเป็นอสูรร้ายไปเสียแล้ว! ฟางเจิ้งจือยิ้มขณะที่สายลมพัดอยู่รอบๆตัวเขา
งั้นนายน้อยฟางก็คงไม่ต่างจากข้า? หนานกงเฮาเองก็มีท่าทีนิ่งสงบเช่นกัน
ฮ่าฮ่าการที่เจ้าพูดแบบนั้นเจ้าคงมั่นใจมากกว่าตัวเองเก่งกาจสินะ!
นายน้อยฟางช่างพูดตรงเหลือกันข้าคิดว่า… หนานกงเฮาพูดไม่จบประโยค เพราะเขาเห็นท่าทีดูถูกของฟางเจิ้งจือ
… หนานกงเฮาถอยหลังกลับทันทีแต่ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น พลังอันรุนแรงและยิ่งใหญ๋ราวกับมหาสมุทรได้กดทับเขาลงมา
มันเป็นพลังที่เขาไม่สามารถต้านทานได้
มันราวกับเป็นพลังอันบ้าคลั่ง!
ตูม!พื้นดินใต้เท้าเขาพังทลายลง รูขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นที่พื้น
ข้าพูดความจริงว่าเจ้าอ่อนแอจริงๆ! ดวงตาของฟางเจิ้งจือไม่ได้โปร่งใสอีกต่อไป แต่มันกลับเปล่งแสงออกมา
มันเป็นแสงสีทอง!
ร่างของหนานกงเฮากระเด็นออกมาจากจุดนั้นพร้อมกับแสงสีทองที่ห้อมล้อมเขาอยู่พวกมันแทงเข้าไปในร่างของเขา ราวกับดาบแหลม
มันเกิดขึ้นหลายครั้งไม่รู้จบ
นั่นมันล้านคมดาบ! ร่องรอยของความแปลกใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าของฉือกูเหยียนแต่นางไม่รู้เลยว่าฟางเจิ้งจือใช้วิชานี้ออกมาตอนไหน
ทุกอย่างเริ่มเข้าสู่ความสงบเมื่อฟางเจิ้งจือต่อสู้กับหนานกงเฮาอย่างจริงจัง
อย่างไรก็ตามมีเรื่องแปลกๆ…
ราวกับความสงบนั้นเป็นลางของพายุอันรุนแรง
��
