เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าชีวิตของเขาได้มาจากพ่อและแม่แต่เรื่องที่ยากจะเชื่อในตอนนี้คือคนเป็นพ่อกำลังจะพรากชีวิตของเขาไป?
เลือดพุ่งออกมาจากหน้าอกของหนานกงมู่สาดกระเซ็นไปทั่ว สีหน้าของเขาเต็มไปดวยความเจ็บปวด
แต่กลับกันความเจ็บปวดนั้นไม่ได้มาจากการถูกแทงแต่เป็นอารมณ์ที่บีบคั้น
มู่เอ๋อร์ข้าขอโทษ …ถ้าเจ้าอยากจะโกรธเกลียดข้าก็ตามใจเจ้า แต่ข้าจะให้ตระกูลหนานกงชดใช้ให้เจ้าในชีวิตต่อไป! หลังจากหนานกงเทียนพูดจบน้ำตาก็ไหลท่วมออกมา
อย่างไรก็ตามมือของเขายังคงเคลื่อนไหวด้วยความเร็วทั้งยังพึมพำบางอย่างราวกับทำพิธีกรรมโบราณ
มันเป็นบรรยากาศที่หดหู่ มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเร็วมากไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
แม้แต่เหล่าอสูรยังไม่ทำร้ายลูกๆของพวกมัน
ยิ่งไปกว่านั้นเขาถูกเลี้ยงดูมากว่า20 ปี แล้วได้กลายเป็นเซียน
เหล่าศิษย์โดยรอบต่างตกตะลึงกับฉากที่เกิดขึ้นไม่มีใครอยากเชื่อในสิ่งที่เห็น
แม้แต่หยานหยิงก็ยืนนิ่ง
นั่นเพราะแม้แต่เขาผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็นหนึ่งในผู้ที่ทรงพลังที่สุดก็ไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น
โหดร้าย?
ไม่!
คำว่าโหดร้ายไม่เพียงพอจะอธิบายเรื่องนี้จะมีโครโหดเหี้ยมพอที่จะฆ๋าลูกตัวเองได้บ้าง?
ในขณะนั้นเองพวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องที่เจ็บปวดราวกับพร้อมที่จะฉีกท้องฟ้าออกเป็นชิ้นๆ
มู่!!! เมื่อได้ยินเสียงนั้น ร่างหนึ่งก็พุ่งผ่านอากาศไปถึงตัวหนานกงเทียนเกือบจะทันที
แสงสีเลือดไหลเวียนรอบตัวเขาดาบสรรพสิ่งเต็มไปด้วยหกลิ่นคาวเลือด ปลายดาบจ่อชี้ไปที่ลำคอหนานกงเทียน
หนานกงเฮา?! ท่าทีของหยานหยิงเปลี่ยนไปเขารู้สึกแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด
แม้เขาจะตกตะลึงกับการกระทำของและส่งผลต่อสติของเขาเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สามารถหยุดการกระทำของหนานกงเฮาได้
หนานกงเทียนข้าจะฆ่าท่าน! เห็นได้ชัดว่าหนานกงเฮาไม่ได้สังเกตุหยานหยิงแม้แต่น้อย ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงอย่างสมบูรณ์แล้ว
เฮาเอ๋อร์เจ้าจะฆ๋าพ่อของตัวเองได้ลงหรือ? ฮ่าฮ่า… ไม่เจ้าจะไม่ฆ่าข้า เพราะเจ้ารู้ว่าข้ากำลังทำอะไร! หนานกงเทียนมองไปที่หนานกงเฮาที่น้ำตาไหลนอง อย่างไรก็ตามเขาเคลื่อนไหวมืออย่างต่อเนื่อง
ทำไม?ทำไมท่านถึงโหดร้ายเช่นนี้! ร่างของหนานกงเฮาสั่นสะท้านมือของเขาจับดาบสรรพสิ่งแน่นจนกลายเป็นซีดขาว
เจ้ารู้ว่าทำไม!ถ้าข้าไม่ทำ เจ้าพร้อมจะเอาผลไม้แห่งเทพเจ้า ออกจากร่างเขาด้วยตัวเองเหรอ? ร่างของหนานกงเทียนเองก็สั่นเล็กน้อย
ไม่แผนที่วางไว้ไม่ใช่แบบนั้น แผนเดิมคือข้าจะเป็นคนกินผลไม้เทพเจ้าหลังจากที่ออกมา ท่านสัญญาว่าจะไม่ลากน้องมู่มาเกี่ยวด้วย ทำไมท่านถึงทำแบบนี้!
ไม่มีเวลาเหลือแล้วข้าไม่รู้ว่าเจ้าจะออกมาได้หรือเปล่า ข้าต้องเตรียมแผนสำรองเอาไว้ในสถานการณ์ที่เลวร้าย แม้ว่าจะมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่มันจะเกิดขึ้น แต่ข้าไม่สามารถเอาตระกูลหนานกงไปเดิมพันกับเจ้าได้ ข้าจึงต้องทำ! หมายความว่าท่านจะทำกับชีวิตน้องมู่เหมือนเป็น’ภาชนะ’ งั้นเหรอ?
มู่เอ๋อร์ทำตามความต้องการของตัวเขาเอง ข้าจะไม่บังคับเขาถ้าไม่ต้องการ…
หนานกงเทียนท่านโหดดร้ายมาก ไม่สนใจแม้แต่ชีวิตของลูกตัวเอง ท่านสนแต่ชะตากรรมของตระกูลท่านไม่สมควรที่จะเป็นพ่อของหนานกงมู่!
ใช่ข้าไม่เหมาะสม แต่เจ้าล่ะ? กี่ปีที่พวกเราต้องเราทำตามแผนนี้? ผู้อาวุโสแปดยอมเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อให้เจ้าได้มีโอกาสเปลี่ยนแปลงโชคชะตา แต่เจ้าทำอะไรอยู่? ข้าให้เจ้าขโมยพลังสายเลือดของฉือกูเหยียน แต่กลับเอาของเทียนซิงมาแทน!
น้ำเสียงของหนานกงเทียนเองก็กระสับกระส่ายเช่นกันหลังจากหยุดพูดไม่นานเขาก็เสริมต่อ เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าทำไปแล้วข้าก็ไม่มีข้อคัดค้านใดๆ ยังไงก็ตามเจ้าควรกลับไปที่ตระกูลหนานกงและทำตามแผนทันทีหลังจากที่ออกมาได้ และในเมื่อหนานกงมู่เป็นคนกินผลไม้เทพเจ้า ทำไมเจ้าไม่เอาออกมาจากตัวเขา? ถ้าเจ้าทำอย่างมากเขาก็หมดสติหรืออาจกลายเป็นคนพิการ แต่เขาจะไม่ตาย ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าแผนของพวกเราคงเริ่มไปนานแล้ว เจ้ายืนกรานจะเข้าร่วมการประชุมพันธมิตรสวรรค์ เจ้าไม่สนใจบรรพบุรุษของเรา และบอกว่านี่คือโอกาส ถ้าเราสามารถกลายเป็นผู้ปกครองดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็เหมือนกับได้ฟื้นฟูตระกูลขึ้นมาอีกครั้ง แต่ดูผลลัพธ์นี่สิ? ในการทำเช่นนี้ เจ้าควรจะเป็นผู้ที่ต้องรับชอบต่อความตายของหนานกงมู่ นี่คือความหวังสุดท้ายของตระกูลหนานกง!
หลังจากหนานกงเทียนพูดจบแสงสีขาวบริสุทธิ์ก็พุ่งออกมาจากร่างกายของหนานกงมู่ และค่อยๆกลายเป็นดอกไม้บนอากาศในทันที ผลไม้ลูกหนึ่งงอกอยู่กลางดอก มันเป็นผลไม้ที่มีลวดลายซับซ้อนอย่างมาก
อ้าก!!! หนานกงเฮาตกตะลึงหลังจากได้ยินหนานกงเทียนพูด เขาล้มลงกับพื้นพร้อมน้ำตาที่ไหลเป็นสายเลือด เหล่าศิษย์โดยรอบตกตะลึงกับฉากตรงหน้าอีกครังพวกเขาไม่เข้าใจการสนทนาระหว่างหนานกงเทียนและหนานกงเฮาแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามนั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่เข้าใจอะไรเลย
ตระกูลหนานกงกำลังวางแผนทำอะไรบางอย่างพวกเขาวางแผนจะเปลี่ยนชะตากรรมของตระกูลโดยการพยายามที่จะขโมยพลังสายเลือดของฉือกูเหยียน
หากหนานกงเฮาไม่ได้เอาดาบจ่อคอหนานกงเทียนอยู่ล่ะก็พวกเขาอาจลืมเรื่องนี้ไปแล้ว
’แผนอะไร?’
ไม่เราจะไม่ปล่อยให้ตระกูลหนานกงทำสำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นแผนการอะไรก็ตาม!
ในตอนนั้นเองเหล่าศิษย์เกือบทุกคนมองไปที่หนานกงเทียนและหนานกงเฮาด้วยแววตาที่เป็นศัตรู เฮาเอ๋อร์เจ้าเห็นหรือไม่? เราไม่มีทางหันหลังกลับได้อีกแล้ว ถ้าเจ้าไม่ทำเราจะกลายเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก เจ้าจะรอให้ตระกูลถูกกำจัดก่อนที่ยอมทำงั้นเหรอ? หนานกงเทียนเหลือบมองไปโดยรอบ
น้องมู่ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าตายหรอก ไม่มีทางอย่างแน่นอน! หนานกงเฮา สั่นเทาอีกครั้งก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าหนานกงมู่ จากนั้นก็หันมองหนานกงเทียนและพูดขึ้น ข้าต้องการให้มู่มีชีวิตอยู่ และได้เห็นทุกสิ่ง!
ตกลงตราบใดที่เจ้ายอมกินผลไม้เทพพระเจ้า ข้าจะไม่ดึงกริชออกจากอกเขา ข้าสัญญาว่ามู่เอ๋อร์จะมีชีวิตอยู่ต่อและเป็นพยานต่อทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันนี้! หนานกงเทียนพยักหน้าอย่างจริงจัง
อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องนั้น! เสียงหนึ่งดังขึ้นแทรกคำพูดของหนานกงเทียน จากนั้นก็มีบางอย่างคว้าดอกไม้บนอากาศนั้นไว้
เป็นหยานหยิง หลังจากได้ยินการสนทนาระหว่างหนานกงเทียนและหนานกงเฮาเขาตัดสินใจทันที่ว่าไม่มีทางปล่อยให้ตระกูลหนานกงทำสำเร็จ
อย่างไรก็ตามเขายังไม่ทันจับผลไม้เทพเจ้า
นั่นเป็นเพราะมีมือข้างหนึ่งที่ทรงพลังหยุดมือของเขาเอาไว้เสียก่อน
แน่นอนว่าเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าหนานกงเทียนไม่ได้อ่อนแอแต่เขาไม่คิดว่าหนานกงเทียนแข็งแกร่งพอที่จะต่อกรกับเขาได้
ยิ่งไปกว่านั้น…
เขาถือเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในแดนศักดิ์สิทธิ์
หยานหยิงเจ้าไม่มีทางผ่านข้าไปได้!
หนานกงเทียนยืนขวางหยานหยิงเอาไว้อย่างมั่นคง
ข้าไม่คิดว่าหัวหน้าตระกูลหนานกงจะซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงเอาไว้! หยานหยิงจ้องมองไปที่หนานกงเทียนอย่างจริงจัง
ฮ่าฮ่ารู้อย่างนั้นแล้วเจ้ายังไม่ยอมแพ้อีกงั้นรึ? เจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้ภายในห้าสิบกระบวนท่า ต่อให้เจ้าอยู่ในระดับเซียนขั้นสูงสุดก็ตาม!
ห้าสิบกระบวนท่า?ไม่มีทาง! หยานหยิงขมวดคิ้ว จากนั้นลวดลายที่เหมือนกระโหลกสีดำก็ปรากฎขึ้นที่แขนของเขา
ตูม!
มือของหนานกงเทียนถูกเป่ากระเด็นออกไปแต่ในช่วงเสี้ยววินาทีหนานกเงเทียนได้เตะสวนหยานหยิงกลับไปด้วยความเร็วอันน่าตกตะลึง
มันใกล้เกินไป
แม้แต่หยานหยิงก็ไม่สามารถหลบการโจมตีนี้ได้ทั้งหมด
ตูม!หยานหยิงถูกแรงระเบิดผลักถอยหลังไปกว่าห้าก้าว หลังจากที่เขากลับมายืนได้อย่างมั่นคงมันก็สายเกินไปแล้ว
หนานกงเฮาได้รับผลไม้ลูกนั้นแล้วความเย็นแผ่ออกมาจนมือของหนานกงเฮาที่จับอยู่เกาะไปด้วยชั้นน้ำแข็งบางๆ
เขากลืนผลไม้ลูกนั้นลงไปอย่างไม่ลังเลในเวลาเดียวกันร่างจำนวนมากพุ่งออกมาล้อมรอบหนานกงเฮาแทบจะในทันที
ครืน!มันเป็นเสียงของความผันผวนของสวรรค์และโลก จากนั้นคลื่นความเย็นก็ค่อยๆแผ่กระจายออกมาจากตัวของหนานกงเฮา
มันราวกับคลื่นน้ำที่ถาโถมเข้าชายฝั่ง
ศิษย์ที่อยู่รอบๆเริ่มล้มลงเพราะพลังอันรุนแรงบางคนก็เลือกที่จะค่อยๆถอยหนีไป อย่างไรก็ตามขณะที่พวกเขากำลังถอยวงแหวนที่ซับซ้อนสีเงินได้ปรากฎขึ้นที่ใต้เท้าของพวกเขา
วิชาสังเวยเลือด!
อย่างไรก็ตามมันเป็นสีเงิน
ทันใดนั้นร่างของหนานกงเฮาค่อยๆลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าสัญลักษณ์ดอกไม้สีเงินปรากฎขึ้นบนหน้าผากของเขา รอบๆมันมีสัญลักษณ์ทั้งแปดเชื่อมต่อกันอยู่
เงาต้นไม้ขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นบนท้องฟ้าอีกครั้งอย่างไรก็ตามครั้งนี้ไม่เหมือนกับตอนหนานกงมู่ ครั้งนี้มีบางอย่างคล้ายระลอกคลื่นปรากฎขึ้นรอบๆต้นไม้ มันดูเหมือนกำลังก่อตัวเป็นวงแหวนขนาดใหญ่เปรียบได้กับวัฎจักรของสวรรค์และโลก
ครืน!พื้นดินสั่นสะเทือน
ต้นไม้ขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอย่างสมบูรณ์ด้วยไอน้ำแข็งระลอกคลื่นสลับซับซ้อนปกคลุมกิ่งก้านของต้นไม้
ต้นไม้ตั้งตรงสูงถึง 33เมตรเกือบจะในทันทีและไม่มีทีท่าจะหยุดเติบโตแม้แต่น้อย
เกล็ดหิมะร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า
มันเป็นวิวที่สวยงามแต่ไม่มีใครเพลิดเพลินไปกับมันได้เลยเพราะพวกเขาต่างรู้สึกได้ถึงลางไม่ดี นั่นมันอะไร?!
แผนการของตระกูลหนานกงคืออะไรกันแน่
ทำไมถึงเกิดระลอกคลื่นใต้เท้าของเรา…เหมือนกับบนต้นไม้นั่น?
คำถามมากมายปรากฎขึ้นในใจของพวกเขาอย่างไรก็ตามไม่มีใครตอบได้เลย มันไม่เคยมีเรื่องแบบนี้ถูกบันทึกเอาไว้ในประวัติศาสตร์มาก่อน
อย่างไรก็ตามคำถามพวกนั้นเกิดขึ้นได้ไม่นานนัก พวกเขาไม่มีเวลาให้มากังวลอีกแล้ว เพราะพลังของพวกเขาค่อยๆถูกดูดออกไปเรื่อยๆด้วยระลอกคลื่นที่ปรากฎขึ้นมา
พวกเขาทำได้แค่เบิดตากว้างก่อนจะค่อยๆล้มลงกับพื้น
เอาจริงดิ?ข้ายังไม่ได้แกล้งตายเสร็จเลย …เรื่องวุ่นวายกำลังเกิดขึ้นแล้ว?! ฟางเจิ้งจือ มองที่หนานกงเฮาที่ลอยอยู่บนฟ้า และเขาไม่อยากยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป เขายังไม่ทันดูให้ดีเลยวาหนานกงมู่ตายไปแล้วจริงๆหรือเปล่า
……………………………………..
